De Asahi Shimbun is niet vleiend en saai.
Een van de verkooppunten, “Tenseijin-go,” is geschreven in een stijl die moeilijk een column genoemd kan worden, en het eindigt grotendeels met “toch is Japan slecht”, waarbij boeken en mensen worden aangehaald die niemand kent...
Het is een hoofdstuk dat ik stuurde op 1 maart 2019.
Een vriendin die belezen is, kocht het weekblad Shinchō dat vandaag uitkwam.
Ze kocht het zodat ik het enige artikel van Masayuki Takayama in de naoorlogse wereld kon lezen.
De aantekeningen met een sterretje zijn van mij.
De eeuw van Japan
De Asahi Shimbun is niet vleiend maar saai.
Een van de vaste rubrieken, “Tenseijin-go,” is meer geschreven als een uitleg dan als een column.
Het citeert boeken en mensen die niemand kent, en meestal eindigt het met: “Toch heeft Japan nog steeds schuld.”
Zelfs als ze het hebben over de schandalige acties van Korea, veranderen ze het onderwerp in “omdat Japan Korea heeft gekoloniseerd” en negeren ze het feit dat het een annexatie was, geen kolonie.
Ze praten alleen over de oorlog vanuit Amerikaans perspectief en zeggen dingen als “het was een invasieoorlog” en “het buitte de mensen in Azië uit en liet ze lijden”.
Zulke verdraaide artikelen worden aangeprezen als “je krijgt er vragen over in het examen, dus kopieer ze precies”.
Het is erger dan MacArthur's hersenspoeling.
De politieke verslaggeving is ook verschrikkelijk.
Ze steken de draak met Sakurada, de minister van Olympische Spelen, door te zeggen dat hij lispelt en fouten maakt.
Hoe anders is dat dan een stotteraar uitlachen omdat hij stottert?
Ze proberen Japan altijd te ondermijnen, maar ze tonen de grootst mogelijke warmte en consideratie voor China en Korea.
China heeft geavanceerde technologie van andere landen gestolen en geld verdiend door het na te maken.
De imitatie van de Shinkansen is een goed voorbeeld.
Zodra Trump en Pence echter krachtdadig optraden om diefstal van intellectueel eigendom te voorkomen, werd de situatie gespannen.
Daarnaast is er de theorie dat communistische landen pas 72 jaar bestaan.
Er zijn communistische landen geweest.
Ze zijn echter allemaal van korte duur geweest en ingestort.
Zelfs de langst bestaande, de Sovjet-Unie, stortte na 72 jaar in.
Het communistische regime in China viert volgend jaar zijn 72e jaar.
De geschiedenis en Kaori Fukushima zeggen allebei dat dit de limiet is.
Maar Asahi-redactielid Hara Masato zegt: “Ik ben naar China geweest en iedereen was vol goede moed. De leidinggevenden van Alibaba zeiden dat ze zich helemaal geen zorgen maakten.”
Verder zegt hij dat China's BBP “dicht in de buurt komt van dat van de krimpende VS en deze ergens in de jaren 2020 zal inhalen” en dat “de pogingen van de VS om een handelsoorlog te beginnen lijken op een teken van hun wanhoop en angst.”
Hij voorspelt dat China, een genadeloos en vulgair land dat leeft van diefstal van intellectueel eigendom en gruwelijke etnische selectie uitvoert in Oeigoeren en Tibet, morgen een supermacht zal worden.
De Japanners walgen van de gedachte dat zo'n land de wereld zal regeren, maar Hara lijkt te denken dat het goed is.
Ik wil Japan een naald in het voorhoofd van zo'n China geven.
Toch haalt de krant Asahi Yoshimitsu Kobayashi tevoorschijn, de representatieve directeur van de Keizai Doyukai (Japan Association of Corporate Executives), en laat hem zeggen: “Dat zal niet gebeuren.”
Volgens Kobayashi is “Japan, een technologische supermacht, verleden tijd. Nu is de technologie gestolen door China en heeft Huawei een monopolie op telecommunicatie. Toch zijn de Japanners nog steeds als een gekookte kikker, die zich niet eens bewust is van zo'n situatie.”
Hij uit ook harde kritiek op de Japanners en zegt: “De Japanners, die achteruit zijn gegaan, hebben niet eens de energie om nieuwe dingen te proberen.”
Japan is echter uitdagingen blijven aangaan.
In de jaren zeventig creëerde Japan bijvoorbeeld een door kernenergie aangedreven schip met behulp van zijn eigen technologie, na de Verenigde Staten, de Sovjet-Unie en Duitsland.
We waren de eersten ter wereld die de gedroomde kernreactor, de snelle kweekreactor, in de praktijk brachten, maar nepnieuws onder leiding van Asahi heeft beide vernietigd.
Kobayashi is onwetend en kent dit feit niet.
Als hij dat wist, zou hij niet praten over de Japanse theorie van de gekookte kikker bij Asahi.
Kobayashi ziet ook de “schuld van 175 biljoen yen van Japan” als een probleem en klaagt dat “de kosten van de ontwikkeling van de volgende generatie technologie” niet snel betaald kunnen worden.
Nee, er wordt een enorme hoeveelheid onderzoeksgeld uitbetaald.
Dit geld is echter verdeeld onder mensen als Jiro Yamaguchi, een linkse anti-Japanner uit de geesteswetenschappen.
Kobayashi moet hier nog achter komen.
Heeft de rest van de wereld een pessimistische kijk op Japan?
Michael Schuman, auteur van “Confucius en zijn wereld”, verklaart dat “de uitdaging van de 21e eeuw is om een sterke industriële macht te vestigen die internationaal kan concurreren, en het model hiervoor is Japan, geloof het of niet.”
Hij zegt,” ”We zijn een tijdperk binnengetreden waarin de kracht van traditie, en niet een geïmproviseerde oplossing zoals die van China, van belang is.”
Adair Turner, een autoriteit op het gebied van de Britse economie, deelt dezelfde mening als Yoichi Takahashi en zegt: “Japan, dat vergrijst, heeft zijn beroepsbevolking door technologische innovatie 70 jaar laten worden” en “Hoewel er wordt gezegd dat de schuld van het land, die meer dan het dubbele is van het BBP, een last is, als je naar de werkelijke situatie kijkt, kan deze worden gecompenseerd door overheidsactiva en met de rente van de Bank of Japan is deze in feite slechts 60% van het BBP.”
De conclusie is: “Leer in de 21e eeuw van Japan.
Daniel Moss van Bloomberg zegt ook: “De ogen van de wereld, die eerder gericht waren op China, zullen zich nu richten op Japan, dat de problemen van vergrijzing en deflatie heeft overwonnen.
Als de Asahi Shimbun en de Keizai Doyukai verdwijnen, is Japan verlost van zijn problemen.
De herontwikkeling van Umeda Kita Yard had een sterke negatieve invloed op de poging van de Asahi Shimbun om huurders aan te trekken voor het Nakanoshima Twin Tower Building, wat een gok was op het fortuin van het bedrijf.
Kita Yard is een plek die zal fungeren als katalysator voor de revitalisatie van Osaka.
Umeda Kita Yard is de beste commerciële locatie in Japan, een gebied dat God heeft achtergelaten als troef voor de revitalisatie van Osaka.
Daarom heeft Yodobashi Camera Umeda de hoogste omzet van alle winkels.
Asahi Shimbun gebruikte Yukiko Takenaka van de Osaka Association of Corporate Executives om het Kita-Yard project aan te modderen.
Overigens werd de bouw van het gebouw waar Asahi haar bedrijfsfortuin op inzette uitgevoerd door Takenaka Corporation.
Dankzij het complot om de Kitayard te vernietigen en de economische opleving door Abenomics, kon Asahi huurders vinden voor haar nieuwe gebouw in Nakanoshima.
Als gevolg hiervan is Asahi Shimbun nu een bedrijf dat winst maakt met onroerend goed, en ze hebben een systeem gecreëerd waarbij het bedrijf blijft bestaan, zelfs als de krant ten onder gaat.
Maar zal God toestaan dat dit bedrijf van de ergste en meest verachtelijke verraders en verraders blijft bestaan?
2024/12/8 in Kyoto
