Piosenki religijne „Ludzkość jest wciąż tą samą ludzkością, którą Bóg stworzył”

Bóg Wszechmogący mówi: „oczątkowo Bóg stworzył ludzkość, która w Jego oczach była bardzo dobra i bliska Jemu, lecz została zniszczona przez potop po tym, jak się przeciwko Niemu zbuntowała. Czy Boga zabolało to, że taka ludzkość po prostu w jednej chwili w ten sposób wyginęła? Rzecz jasna, zabolało! Zatem jaki był wyraz jego bólu? Jak to było zapisane w Biblii? W Biblii było to zapisane tak: „Ustanowię moje przymierze z wami. Nie będzie już więcej zgładzone wszelkie ciało wodami potopu ani nie będzie już więcej potopu, który miałby zniszczyć ziemię”. To proste zdanie ujawnia Boże myśli. To zniszczenie świata bardzo mocno Go zabolało. Mówiąc ludzkimi słowami, był On bardzo smutny. Możemy sobie wyobrazić, jak wyglądała ziemia, która niegdyś była pełna życia, po zniszczeniu przez potop? Jak teraz wyglądała ziemia, która niegdyś była pełna ludzi? Żadnego ludzkiego domostwa, żadnej żywej istoty, wszędzie woda i całkowity nieład na powierzchni wody. Czy taki widok był pierwotnym zamiarem Boga, gdy stwarzał On świat? Oczywiście, że, nie! Pierwotnym zamiarem Boga było widzieć na całej ziemi życie, widzieć uwielbiających Go ludzi, których stworzył, nie zaś by Noe był jedynym, który wielbił Go, czy jedynym, który mógł odpowiedzieć na Jego wezwanie do wypełnienia tego, co mu powierzono. Gdy ludzkość zniknęła, Bóg zobaczył nie to, co pierwotnie zamierzył, lecz całkowite tego przeciwieństwo. Jak mogło Jego serce nie doznawać bólu? Tak więc objawiając swe usposobienie i wyrażając swe uczucia, Bóg podjął decyzję. Jaką decyzję On podjął? Uczynić łuk na obłoku (to jest tęczę, którą my widzimy) jako znak przymierza z człowiekiem, obietnicę, że Bóg już nigdy więcej nie zniszczy ludzkości potopem. W tym samym czasie tęcza miała również mówić ludziom, że kiedyś Bóg zniszczył świat potopem, aby ludzkość mogła zawsze pamiętać, dlaczego Bóg coś takiego uczynił” („Słowo ukazuje się w ciele”).

Piosenki religijne „Ludzkość jest wciąż tą samą ludzkością, którą Bóg stworzył”

Ⅰ
Ludzie zostali zdeptani przez szatana.
Nie są już dziś Adamem i Ewą.
Są pełni wiedzy, wyobraźni i pojęć,
które są przeciwne Bogu, mają skażone usposobienie.
Jednak w oczach Boga ludzkość jest wciąż tą ludzkością, którą On stworzył.
Ludzkość wciąż podlega władzy i kontroli Boga,
idzie drogą, którą wyznaczył Bóg.
W oczach Boga zepsuta ludzkość
przymiera głodem i pokrywa ją brud,
zbyt wolną ma reakcję,
pamięć także już nie ta i nieco starsza też jest,
lecz jej funkcje, instynkty są te same.
To jest ta ludzkość, którą zbawić chce Bóg.
Gdy ludzkość usłyszy wezwanie Stwórcy,
gdy ludzkość usłyszy Jego głos,
wtedy powstanie i pospieszy, by odnaleźć źródło tego głosu.
Gdy ludzkość zobaczy Stwórcę, nie zwróci uwagi na nic innego,
wtedy wszystko dla Boga poświęci,
a nawet ofiaruje Mu całe życie swe.

Ⅱ
Kiedy serce ludzkości zrozumie szczere słowa Stwórcy,
człowiek porzuci szatana i przejdzie na swojego Stwórcy stronę.
Kiedy zmyje z siebie ten brud
i otrzyma znów pożywienie od Stwórcy,
wtedy odzyska pamięć
i do swego Stwórcy powróci znów.
To jest ta ludzkość, którą zbawić chce Bóg.
Gdy ludzkość usłyszy wezwanie Stwórcy,
gdy ludzkość usłyszy Jego głos,
wtedy powstanie i pospieszy, by odnaleźć źródło tego głosu.
Gdy ludzkość zobaczy Stwórcę, nie zwróci uwagi na nic innego,
wtedy wszystko dla Boga poświęci,
a nawet ofiaruje Mu całe życie swe.
ze śpiewnika „Podążaj za Barankiem i śpiewaj nowe pieśni”

Źródło: Kościół Boga Wszechmogącego