Para Kanino Ba Nabubuhay Ang Tao

Para Kanino Ba Nabubuhay Ang Tao

Noo'y 'di malinaw sa layon ng buhay, ngayo'y alam ko na.

Hinanap ko'y estado at kasikatan.

Mag-isang tinahak ang pansariling landas, nabuhay para sa 'kin lamang.

Sa dasal sambit dati'y magagandang salita,

pero ang buhay ko ay hindi akma.

Pananampalataya ko'y sa bukas ipinagbahala,

katotohana't realidad sa akin ay wala.

Pananampalataya'y kulong sa ritwal at patakaran;

ako'y naiwang walang saysay.

Bigong mabuhay at di karapat-dapat sa pag-ibig ng Diyos.

Puso ay nagising ng Diyos ng pagsinta,

nagsasabi sa'kin na mahalin ko rin Siya,

Aking napagtanto nasaktan ko ang Kanyang puso,

ngayo'y iisa lang ang nais ko Oh Diyos,

ang mabuhay para sa'Yo."

Sa aking hindi pagsunod at kawalan ng konsensya, sarili'y kinapootan.

Hindi pinapansin, walang pag-aalala sa puso ng Diyos at mga salita Niya.

Sa kawalan ko ng konsensya, papaano pa ba mapapabilang na tao?

Ang hatol ng Diyos sa akin ay nagpapakita,

na kay Satanas ako ay napasamang lubha.

"Mundo ay puno ng bitag at kasamaan,

pero susundin pa rin ang katotohanan.

Puso ay nagising ng Diyos ng pagsinta,

nagsasabi sa'kin na mahalin ko rin Siya,

Aking napagtanto nasaktan ko ang Kanyang puso,

ngayo'y iisa lang ang nais ko Oh Diyos,

ang mabuhay para sa'Yo.

Oh aking Diyos, ako'y naligtas dahil mahal mo ako.

Isasaisip at hindi kakalimutan ang 'Yong mga ginawa.

Puso mo ay iingatan at katotohanan ay hahanapin.

Lubos kong iaalay ang aking sarili at buhay,

bilang ganti sa pagmamahal Mo, O Diyos ko.

"Puso ay nagising ng Diyos ng pagsinta,

nagsasabi sa'kin na mahalin ko rin Siya,

Aking napagtanto nasaktan ko ang Kanyang puso,

ngayo'y iisa lang ang nais ko Oh Diyos,

ang mabuhay para sa'Yo.

mula sa Sundan ang Kordero at Umawit ng Bagong mga Awit