Artykuł Yoko Sakurai, który ukazał się na pierwszej stronie gazety Nikkei 6 sierpnia 2018 r., jest artykułem, który powinni przeczytać wszyscy obywatele Japonii, którzy potrafią czytać druk.
Wszyscy obywatele Japonii, którzy przeczytają ten artykuł, powinni pochylić głowy na myśl, że oto prawdziwy patriota, kobieta i nasz senior.
Podkreślenia w tekście poza nagłówkiem są moje.
Administracja Kan Naoto i jej bliźniak
W lipcu, pośród anormalnie wysokich temperatur przekraczających 41 stopni w niektórych obszarach, rząd przyjął decyzję gabinetu w sprawie Piątego Podstawowego Planu Energetycznego (Piąty Plan) z perspektywą do 2030 i 2050 roku.
Japońsko-amerykańska umowa nuklearna, która miała wygasnąć za 30 lat, również została automatycznie przedłużona.
W tym kontekście Japońska Komisja Energii Atomowej ogłosiła, że „zmniejszy ilość przechowywanego plutonu” zgodnie z nowymi wytycznymi. Przewodniczący Yoshiaki Oka wyraził zaniepokojenie obecną ilością plutonu przekraczającą 47 ton.
Chociaż jest to skomplikowana kwestia dla ogółu społeczeństwa, jest to krytyczna kwestia dotycząca tego, czy Japonia będzie nadal zapewniać stabilne dostawy energii elektrycznej, która jest podstawą bogatego i bezpiecznego stylu życia.
Spojrzenie na politykę energetyczną ujawnia coś zaskakującego.
Polityka rządu koalicyjnego LDP-Komeito jest taka sama jak polityka poprzedniego rządu Demokratycznej Partii Japonii pod przewodnictwem Naoto Kana.
Rząd koalicyjny LDP-Komeito odziedziczył podstawową politykę administracji Kana i kontynuuje ją do dziś.
Jego polityka energetyczna, która jest identyczna z antynuklearną ideologią administracji Kana, już zawiodła.
Piąty Plan, który miał patrzeć w przyszłość naszego kraju, sam w sobie jest niewykonalny.
Piąty Plan wzywa do zwiększenia wykorzystania energii odnawialnej z energii słonecznej i wiatrowej do 22-24% wszystkich źródeł energii do 2030 r., czyniąc ją głównym źródłem energii w sposób, który spełnia dwa wymogi uzyskania niezależności ekonomicznej bez dotacji rządowych lub preferencyjnego traktowania i stania się kartą atutową dekarbonizacji.
Energia słoneczna stanowi 4,4% całości, a energia wiatrowa 0,6%.
Energia odnawialna jest ważna jako podstawowe źródło energii w przyszłości i uważam, że powinniśmy skupić się na badaniach i rozwoju (R&D) jako jednym z filarów strategii krajowej.
Jednak z perspektywy meteorologii i ekonomii trudno jest uczynić zmienne źródła energii, takie jak energia słoneczna i wiatrowa, głównym źródłem energii w najbliższej przyszłości.
Czy możemy zobaczyć drogę naprzód w ciągu najbliższych 10 lat?
Eksperci są w tej kwestii pesymistami.
Energia odnawialna powinna być celem na odległą przyszłość. Z drugiej strony, energia jądrowa jest źródłem energii, która może być dostarczona natychmiast.
Piąty Plan nie odnosi się jednak bezpośrednio do tej kwestii.
Stwierdza jedynie, że rząd zmniejszy zależność od energii jądrowej w największym możliwym stopniu, a następnie ponownie uruchomi elektrownie jądrowe po poprawie bezpieczeństwa.
Projekt planu wskazywał na cel 20-22%, ale został on usunięty.
Biorąc to pod uwagę wraz z wyżej wspomnianą polityką redukcji plutonu, Japonia nieuchronnie będzie musiała zwiększyć swoją zależność od paliw kopalnych, takich jak węgiel, aby zrekompensować niestabilne dostawy energii odnawialnej.
Oprócz planów uruchomienia 200 najbardziej zaawansowanych elektrowni jądrowych na świecie, Chiny ogłosiły również, że zbudują małe reaktory modułowe (SMR) o mocy 200 000 kW w 143 lokalizacjach, aby drastycznie zmniejszyć wykorzystanie węgla do lokalnych dostaw ciepła.
Podczas gdy Chiny i reszta świata starają się budować swoje kraje w oparciu o zaawansowaną energię jądrową, czy Japonia będzie jedynym krajem, który całkowicie porzuci to podejście?
Japońska polityka energii jądrowej jest dosłownie wyrywana z korzeniami.
Japonia importowała uran do produkcji paliwa jądrowego ze Stanów Zjednoczonych i innych krajów oraz wydobywała pluton poprzez przetwarzanie paliwa uranowego wykorzystywanego w reaktorach jądrowych.
Nuklearny cykl paliwowy ponownie wykorzystuje paliwo jądrowe w prototypowym reaktorze szybkiego rozrodu Monju (w prefekturze Fukui) i zwykłych reaktorach lekkowodnych (plutonowo-termicznych).
Na tym opiera się japońska polityka nuklearna.
Zdecydowano jednak, że Monju zostanie wycofany z eksploatacji.
Jedynym sposobem na utrzymanie jądrowego cyklu paliwowego jest wykorzystanie plutonu termicznego.
Tylko cztery elektrownie jądrowe, które zostały ponownie uruchomione, mogą być plutonowo-termiczne.
Każda z tych elektrowni zużywa 0,4 tony plutonu rocznie.
Po uruchomieniu zakładu przerobu Rokkasho w prefekturze Aomori, który ma zostać ukończony w ciągu trzech lat, będzie on wydobywać 8 ton plutonu rocznie ze zużytego paliwa jądrowego.
W rezultacie toczy się dyskusja na temat rezygnacji z przerobu wypalonego paliwa jądrowego lub ograniczenia przerobu w celu spełnienia „obietnicy” Komisji Energii Jądrowej dotyczącej zmniejszenia zapasów plutonu.
Polityka Komisji ds. Energii Jądrowej może doprowadzić do upadku energetyki jądrowej poprzez przerwanie cyklu paliwa jądrowego w Japonii.
To jest dokładnie to, co Kan próbuje zrobić.
Doskonale pokrywa się to z planem Kana.
Zmusza on ludzi do płacenia znacznych obciążeń za energię odnawialną, zawodzi w polityce dotyczącej energii jądrowej, polega nieproporcjonalnie na paliwach kopalnych, takich jak węgiel, i zmienia Japonię w głównego emitenta CO2.
Dlaczego nasz kraj jest spychany na tę głupią ścieżkę?
Ponieważ japońsko-amerykańskie porozumienie nuklearne zostało automatycznie przedłużone, informacje takie jak „japońskie zapasy plutonu wynoszące 47 ton”, „wystarczające na około 6000 bomb atomowych” i „ryzyko rozprzestrzeniania broni jądrowej” krążyły tam i z powrotem, zarówno ze strony japońskiej, jak i amerykańskiej.
Informacje te nie są jednak prawdziwe.
47 ton plutonu posiadanego przez Japonię to pluton klasy reaktorowej, a jego skład i czystość znacznie różnią się od plutonu klasy zbrojeniowej, który można wykorzystać do produkcji broni jądrowej.
Wielka Brytania i Francja przetworzyły i zmagazynowały około 36 ton japońskiego plutonu.
Ponadto inspektorzy Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej (MAEA) stacjonują w zakładzie przerobu Rokkasho, a Japonia znajduje się pod ścisłą kontrolą.
Budowa bomby atomowej przez Japonię jest naukowo i fizycznie niemożliwa.
Nie ma nic złego w posiadaniu plutonu przez Japonię.
Jedynym sposobem na rozwiązanie tego problemu jest uruchomienie zakładu utylizacji i zakończenie jądrowego cyklu paliwowego.
Mimo to Japonia kuliła się w obliczu niedokładnych lub celowo wprowadzających w błąd informacji.
Kiedy ogłoszono, że japońsko-amerykańska umowa nuklearna zostanie automatycznie przedłużona, media natychmiast poinformowały o „obawach społeczności międzynarodowej”.
Komentator NHK Noriyuki Mizuno posunął się nawet do stwierdzenia, że „Chiny i Korea Północna wymieniły Japonię jako kraj z potencjałem do rozwoju broni nuklearnej” (w wydaniu „Jiron Kouron” z 1 sierpnia).
Tego rodzaju informacje mają na celu wymuszenie zamknięcia zakładu utylizacji, zniszczenie jądrowego cyklu paliwowego i pogrzebanie całego japońskiego przemysłu energii jądrowej.
Administracja Abe, która jest odpowiedzialna za politykę energetyczną Japonii, powinna być świadoma, że przyszłość Japonii jest zagrożona z powodu informacji antynuklearnych i pracować nad przebudową swojej polityki energetycznej.
Concerto for Violin and Orchestra in D Op. 77 (1987 Remastered Version) : II. Adagio
