"Nobunaga was 'n groot man."
Niemand verdien die Nobelprys vir Letterkunde meer as Masayuki Takayama nie.
08 Desember 2022
Die volgende is uit Masayuki Takayama se rubriek in die laaste deel van vandag se uitgawe van Shukan Shincho.
Hierdie artikel bewys ook dat hy die enigste joernalis in die naoorlogse wêreld is.
Hierdie vraestel bewys ook dat ek in die vorige hoofstuk die spyker op die kop geslaan het.
Dit is 'n moet-lees nie net vir die Japannese mense nie, maar vir mense wêreldwyd.
Nobunaga was 'n groot man.
Yahweh, die God van Judaïsme, het die hemele, die aarde en alle dinge geskep, insluitend mense.
Maar hy was 'n bietjie sorgeloos en het die Baäl-God en baie ander gode geskep, so hy het uiteindelik die opdrag aan die Joodse volk gegee om nie ander gode te aanbid nie.
Die volk het gehoorsaam, maar die HERE het nou gesê: Moenie my Naam te veel spreek nie.
Hulle is aangesê om nie te sê: “God, help my,” of om God vir hulp te vra nie.
Yahweh haat ook LGBT-mense, en die stad Sodom is tot op die grond afgebrand.
In hierdie opsig is Japannese gode anders. Hulle is toegewyd aan hul mense.
As daar 'n ramp is, reinig God dit en gooi dit in die rivier. Die riviergod gee dit aan die God van die see, en uiteindelik begrawe die God van die bodem van die water dit.
Die riviergod het 'n bietjie van 'n verskyning gehad in "Spirited Away."
Die Ise Jingu-heiligdom, Suwa Taisha-heiligdom en Toyokawa Inari-heiligdom, wat sulke gode aanbid, is gebou op die Mediaan Tektoniese Lyn, 'n groot breuklyn wat deur die Japannese argipel loop.
Hulle is daar om aardbewings en vulkaniese uitbarstings wat deur die verskuiwingslyn veroorsaak word, te stuit.
Japannese gode hou egter nie van onreinheid nie, veral die dood. Hulle haat veral die dood. Daarom word begrafnisse nooit in heiligdomme gehou nie.
Mense was so geïrriteerd dat hulle verlof gegee het aan hul bediendes wat op die punt was om te sterf, en baie van hulle het op die pad gesterf.
Akutagawa se "Rashomon" beskryf 'n Kyoto-stad wat oorloop van sulke lyke.
'n Monnik by 'n tempel het kennis geneem van die verwoesting.
Toe Boeddha Nirvana binnegegaan het, het hy vir sy dissipels gesê om nie begrafnisse te hou nie, maar hulle het besluit om nie na hom te luister nie en het begin om vir die dooies te sorg.
Die monnike het die begrafnisse georganiseer en Dharma-name, stupas en grafstene verkoop.
Dit was duidelike wins vir die monnik.
Toe geld gemaak is, en die aantal gelowiges wat ernstig in Nirvana geglo het toegeneem het, het die priesters aanmatigend geword.
Woeste (gewapende) monnike het die hoofstad verwoes, en die monnikkorps het in politieke geskille ingegryp om politiek te beïnvloed.
Omstreeks hierdie tyd het Hōhō Shirakawa betreur dat "die vloei van die Kamo-rivier en die vegtermonnike" nie na 'n mens se wil was nie.
Die priesters van Ikkō-shū het uiteindelik beheer oor Kaga verkry, en Nobunaga het opgetree teen diegene wat hul godsdienstige oortuigings misbruik het.
Hy het die Ishiyama-ji-tempel, die hooftempel van die Ikkō-shū, verslaan en die Enryaku-ji-tempel van die Tendai-sekte op die berg Hiei ingeneem.
Die Chronicle of Nobunaga sê dat hy al die priesters vermoor het, insluitend vroue en kinders.
Sy gedrag was so dat Lewis Freud dit as "die werk van die duiwel" veroordeel het.
Die historiese skrywer Shiono Nanayo het egter 'n ander beoordeling.
Ná Nobunaga het die priesters hul plek leer ken en opgehou om by politiek in te meng,” sê sy.
Kirishitan, 'n ander vreemde godsdiens, het die liefde van God verkondig en by die slawehandel betrokke geraak.
Toe Hideyoshi vir die Jesuïet Coelho gepreek het om 'n ware mens te wees, het Coelho in opstand gekom, teen die Kirishitan-here gepraat en saamgespan om Hideyoshi te wreek.
Beide Ieyasu en Iemitsu het nie van die politieke aard van sulke Christene gehou nie en het selfs vroue en kinders in die Shimabara-rebellie vermoor.
Dit was die oomblik toe Japannese Christene hul plek geken het.
In vyf openbare kennisgewings het die Meiji-regering ook die proselitisering van bose maniere, insluitend Kirishitan, streng verbied.
Trouens, daar was geen vordering vir Christene buite die see nie, en in die VSA het hulle tot drie jaar voor dit verslaafde Swart mense gebruik, en toe hulle verban is, het hulle op hul beurt koelies gekoop.
In Japan, aan die ander kant, was godsdiens gedissiplineer, en dit het nie morsigheid veroorsaak nie.
Maar na die oorlog het die idioot MacArthur gekom.
Hierdie dwase generaal, wat deur die Japannese weermag geslaan is en selfs voor die vyand gevlug het, het nie “die edele saak” geken wat die bron van die krag van die Japannese weermag was nie.
Hy het gedink dit was die geloof in die Japannese gode en het die GHQ Grondwet opgelê, wat Shintoisme boos verklaar het.
Om hierdie rede is die aanbidding van die monument vir die lojale siele en die besoek van Yasukuni veroordeel, maar in reaksie is Boeddhisme, Christendom en ander godsdienste toegelaat om te doen wat hulle wou.
Aum het drie lede van 'n prokureur se familie vermoor en agt mense in Nagano vermoor, maar selfs polisieondersoeke is op grond van godsdiensvryheid geblokkeer.
Soka Gakkai het in politiek ingemeng wat Nobunaga nie goedgekeur het nie, en Sun Myung Moon, ondersteun deur die Asahi Shimbun deur die leuen oor troosvroue, het die Japannese gedwing om geld te betaal om vir hul sondes te versoen enJapannese vroue aangemoedig om seksslawe vir Koreane te word.
In die nasleep van Sun Myung Moon se oneerbiedigheid, het die Dieet vir die eerste keer 'n skalpel na 'n dwaalleer as Sjintoïsme geneem en het die boosheid daarvan besef - of liewer, sy boosheid uit die kalbas.
Vreemde godsdienste pas nie by die Japannese nie.
Japannese gode is die beste.
Niemand verdien die Nobelprys vir Letterkunde meer as Masayuki Takayama nie.
08 Desember 2022
Die volgende is uit Masayuki Takayama se rubriek in die laaste deel van vandag se uitgawe van Shukan Shincho.
Hierdie artikel bewys ook dat hy die enigste joernalis in die naoorlogse wêreld is.
Hierdie vraestel bewys ook dat ek in die vorige hoofstuk die spyker op die kop geslaan het.
Dit is 'n moet-lees nie net vir die Japannese mense nie, maar vir mense wêreldwyd.
Nobunaga was 'n groot man.
Yahweh, die God van Judaïsme, het die hemele, die aarde en alle dinge geskep, insluitend mense.
Maar hy was 'n bietjie sorgeloos en het die Baäl-God en baie ander gode geskep, so hy het uiteindelik die opdrag aan die Joodse volk gegee om nie ander gode te aanbid nie.
Die volk het gehoorsaam, maar die HERE het nou gesê: Moenie my Naam te veel spreek nie.
Hulle is aangesê om nie te sê: “God, help my,” of om God vir hulp te vra nie.
Yahweh haat ook LGBT-mense, en die stad Sodom is tot op die grond afgebrand.
In hierdie opsig is Japannese gode anders. Hulle is toegewyd aan hul mense.
As daar 'n ramp is, reinig God dit en gooi dit in die rivier. Die riviergod gee dit aan die God van die see, en uiteindelik begrawe die God van die bodem van die water dit.
Die riviergod het 'n bietjie van 'n verskyning gehad in "Spirited Away."
Die Ise Jingu-heiligdom, Suwa Taisha-heiligdom en Toyokawa Inari-heiligdom, wat sulke gode aanbid, is gebou op die Mediaan Tektoniese Lyn, 'n groot breuklyn wat deur die Japannese argipel loop.
Hulle is daar om aardbewings en vulkaniese uitbarstings wat deur die verskuiwingslyn veroorsaak word, te stuit.
Japannese gode hou egter nie van onreinheid nie, veral die dood. Hulle haat veral die dood. Daarom word begrafnisse nooit in heiligdomme gehou nie.
Mense was so geïrriteerd dat hulle verlof gegee het aan hul bediendes wat op die punt was om te sterf, en baie van hulle het op die pad gesterf.
Akutagawa se "Rashomon" beskryf 'n Kyoto-stad wat oorloop van sulke lyke.
'n Monnik by 'n tempel het kennis geneem van die verwoesting.
Toe Boeddha Nirvana binnegegaan het, het hy vir sy dissipels gesê om nie begrafnisse te hou nie, maar hulle het besluit om nie na hom te luister nie en het begin om vir die dooies te sorg.
Die monnike het die begrafnisse georganiseer en Dharma-name, stupas en grafstene verkoop.
Dit was duidelike wins vir die monnik.
Toe geld gemaak is, en die aantal gelowiges wat ernstig in Nirvana geglo het toegeneem het, het die priesters aanmatigend geword.
Woeste (gewapende) monnike het die hoofstad verwoes, en die monnikkorps het in politieke geskille ingegryp om politiek te beïnvloed.
Omstreeks hierdie tyd het Hōhō Shirakawa betreur dat "die vloei van die Kamo-rivier en die vegtermonnike" nie na 'n mens se wil was nie.
Die priesters van Ikkō-shū het uiteindelik beheer oor Kaga verkry, en Nobunaga het opgetree teen diegene wat hul godsdienstige oortuigings misbruik het.
Hy het die Ishiyama-ji-tempel, die hooftempel van die Ikkō-shū, verslaan en die Enryaku-ji-tempel van die Tendai-sekte op die berg Hiei ingeneem.
Die Chronicle of Nobunaga sê dat hy al die priesters vermoor het, insluitend vroue en kinders.
Sy gedrag was so dat Lewis Freud dit as "die werk van die duiwel" veroordeel het.
Die historiese skrywer Shiono Nanayo het egter 'n ander beoordeling.
Ná Nobunaga het die priesters hul plek leer ken en opgehou om by politiek in te meng,” sê sy.
Kirishitan, 'n ander vreemde godsdiens, het die liefde van God verkondig en by die slawehandel betrokke geraak.
Toe Hideyoshi vir die Jesuïet Coelho gepreek het om 'n ware mens te wees, het Coelho in opstand gekom, teen die Kirishitan-here gepraat en saamgespan om Hideyoshi te wreek.
Beide Ieyasu en Iemitsu het nie van die politieke aard van sulke Christene gehou nie en het selfs vroue en kinders in die Shimabara-rebellie vermoor.
Dit was die oomblik toe Japannese Christene hul plek geken het.
In vyf openbare kennisgewings het die Meiji-regering ook die proselitisering van bose maniere, insluitend Kirishitan, streng verbied.
Trouens, daar was geen vordering vir Christene buite die see nie, en in die VSA het hulle tot drie jaar voor dit verslaafde Swart mense gebruik, en toe hulle verban is, het hulle op hul beurt koelies gekoop.
In Japan, aan die ander kant, was godsdiens gedissiplineer, en dit het nie morsigheid veroorsaak nie.
Maar na die oorlog het die idioot MacArthur gekom.
Hierdie dwase generaal, wat deur die Japannese weermag geslaan is en selfs voor die vyand gevlug het, het nie “die edele saak” geken wat die bron van die krag van die Japannese weermag was nie.
Hy het gedink dit was die geloof in die Japannese gode en het die GHQ Grondwet opgelê, wat Shintoisme boos verklaar het.
Om hierdie rede is die aanbidding van die monument vir die lojale siele en die besoek van Yasukuni veroordeel, maar in reaksie is Boeddhisme, Christendom en ander godsdienste toegelaat om te doen wat hulle wou.
Aum het drie lede van 'n prokureur se familie vermoor en agt mense in Nagano vermoor, maar selfs polisieondersoeke is op grond van godsdiensvryheid geblokkeer.
Soka Gakkai het in politiek ingemeng wat Nobunaga nie goedgekeur het nie, en Sun Myung Moon, ondersteun deur die Asahi Shimbun deur die leuen oor troosvroue, het die Japannese gedwing om geld te betaal om vir hul sondes te versoen enJapannese vroue aangemoedig om seksslawe vir Koreane te word.
In die nasleep van Sun Myung Moon se oneerbiedigheid, het die Dieet vir die eerste keer 'n skalpel na 'n dwaalleer as Sjintoïsme geneem en het die boosheid daarvan besef - of liewer, sy boosheid uit die kalbas.
Vreemde godsdienste pas nie by die Japannese nie.
Japannese gode is die beste.
22024/8/26 in Onomichi
