We kunnen een fractie van de gunst die in onze geschiedenis is gegraveerd, terugbetalen.
In tegenstelling tot Korea zou dit zeker iets betekenisvols zijn.
11 juni 2022
We hebben 20% van ons nationale budget 36 jaar lang verspild aan een land als Korea.
Dit hoofdstuk, "Laten we zelfs een dertigste van dat geld naar het Verenigd Koninkrijk sturen", werd oorspronkelijk gepubliceerd op 2019-11-12.
Kenzaburo Oe, die zijn vriendschap met Shuichi Kato tentoonspreidt in een gesprek met de dwaze Hisashi Inoue, brengt het hoofdstuk dat hij op 2018-12-29 uitzond, opnieuw uit met de titel Kato zegt dat er maar twee genieën zijn in de Japanse geschiedenis, Kukai en Sugawara Michizane.
De column van Masayuki Takayama in de Weekly Shincho New Year Special Issue bewijst ook dat hij de enige journalist is in de naoorlogse wereld.
Abonnees zullen het met een grote lach en bewondering hebben gelezen.
Maar geen enkele kritische ziel kan het belang van dit artikel vergeten.
Ze zullen dankbaar zijn voor zijn aanwezigheid in Japan.
Erkenning van de Anglo-Japanse alliantie
De eerste ontmoeting tussen Japan en Groot-Brittannië was begin 19e eeuw toen de Phaeton de haven van Nagasaki binnenviel.
De Japanners waren erg verrast over hoe gewelddadig het land was.
Om een manier te vinden om met de situatie om te gaan, stelde hij eerst een Engels-Japans woordenboek samen, "Angeria Worind Taisei" (Angeria Woordenboek).
Later, toen Amerikanen die dezelfde taal spraken en gewelddadiger waren, kwamen, was dat een grote hulp.
Hoewel dit tegenstrijdig is, deden de Britten een aantal goede dingen.
Aan het einde van de Edo-periode kwam het Russische schip Posadnick naar Tsushima, verwoestte de dorpen en eiste een havenlease en prostituees.
Als het Shogunaat slecht had gereageerd, had het Tsushima kunnen bezetten.
In feite kwam er in 1875 een Russisch schip naar Sachalin en uitte dezelfde dreiging.
Japan kon de dreiging niet alleen weerstaan en Rusland verwierf Sachalin.
Toen Tsushima ook in gevaar was, stuurde de Britse minister Allcock twee oorlogsschepen om de Russen te verjagen.
Het was een goed einde, maar we kunnen hem niet genoeg bedanken.
Toen Japan Rusland opnieuw tegenkwam op het Koreaanse schiereiland, vormden de Britten een militair bondgenootschap met Japan.
Het enige wat Japan hoefde te doen, was Rusland bevechten.
Als Duitsland en Frankrijk, die Japan haatten, Rusland zouden helpen, beloofde Groot-Brittannië zich onmiddellijk bij de oorlog aan te sluiten en Duitsland en Frankrijk te verslaan.
Niemand wilde vechten tegen het machtigste land ter wereld, Groot-Brittannië.
De Baltische vloot had kunnen rusten in Cam Ranh Bay, Frankrijk, voordat ze de Japanse Zee binnenvoeren, maar de Franse regering stond haar niet toe de haven binnen te varen uit angst voor de Anglo-Japanse alliantie.
De officieren en manschappen van de vloot waren nog steeds uitgeput van de lange reis die hen halverwege de wereld voerde, en ze botsten met de Verenigde Vloot bij het eiland Tsushima.
Ongeveer 20% van de grote overwinning van het vernietigen van de Russische vloot was te danken aan de Britten.
De Anglo-Japanse Alliantie werd ontbonden door de sluwheid van de VS en de domheid van Kijuro Shidehara.
Daarom brak de laatste oorlog uit en verloor Japan.
Na de oorlog was Japan overgeleverd aan het Amerikaanse monopolie, maar zelfs toen reageerde Groot-Brittannië meestal.
De VS vernietigde de vliegtuigindustrie grondig, zodat Japan nooit meer tegen een blanke natie op kon.
Het verbood de exploitatie van vliegtuigen, hun productie en cursussen in aerodynamica.
Hetzelfde gold voor de auto-industrie.
Ze verboden productie en onderzoek en stopten zelfs de lokale productie van Ford en G.M., wat ze vóór de oorlog deden.
De zware industrie zou ook volledig worden ontmanteld, maar Noord- en Zuid-Korea begonnen de oorlog op een zeer gunstig moment.
Japan kon zijn industriële kracht in leven houden als een achterbasis voor het Amerikaanse leger.
In die tijd werden de Britten de redders van de Japanse auto-industrie.
Austin tekende een knockdown-contract met Nissan en Hillman met Isuzu om het gat na de oorlog op te vullen.
De laatste oorlog begon toen de VS de olietoevoer afsloot.
De energiesituatie na de oorlog in Japan was hetzelfde.
De regering overwoog om kerncentrales te introduceren, maar de VS verwierpen het idee resoluut.
Ze geloofden dat als Japan kernwapens zou bezitten, het op een dag de atoombommen op Hiroshima en Nagasaki zou wreken.
Toen kwamen de Britten weer in actie.
Japan verwierf een door Groot-Brittannië gemaakte grafietgemodereerde kernreactor en zette deze in werking.
De brandstof is goedkoop natuurlijk uranium.
De Verenigde Staten waren hierdoor verrast.
Het verbranden van grafietreactoren levert plutonium op, dat gebruikt kan worden om kernbommen te maken.
Japan zou binnenkort kernwapens kunnen bezitten.
De VS raakte in paniek en veranderde van koers.
In plaats van de grafietreactoren te schrappen, besloot het Japan lichtwaterreactoren te geven.
Deze reactor zou geen plutonium produceren dat gebruikt kon worden om kernwapens te maken.
Het stelde Japan in staat om een zekere mate van energie-zelfvoorziening te bereiken.
Japan heeft ook expertise verworven in kerncentrales en Hitachi exporteert nu lichtwaterreactoren naar het Verenigd Koninkrijk om de gunst terug te betalen.
Dit zal zeer nuttig zijn voor dee UK, dat lijdt onder het vertrek uit de Europese Unie.
Hitachi zegt echter dat het meer kapitaal nodig heeft om de reactoren te exporteren en geen andere keuze heeft dan het project te staken.
De regering aarzelt om te helpen, misschien uit angst voor intimidatie door de anti-nucleaire vlag zwaaiende Asahi Shimbun.
In het verleden verspilde de regering 20% van het nationale budget gedurende 36 jaar aan een land als Korea.
Waarom geven we niet eens 1/36e van dat geld aan het VK?
We kunnen een fractie van de gunst die in onze geschiedenis is gegraveerd, terugbetalen.
In tegenstelling tot Korea zou dit zeker iets betekenisvols zijn.
*Ik kon het niet helpen om een paar tranen te laten toen ik dit briljante artikel van Masayuki Takayama opnieuw las. Een man als hij is een echte nationalist.
Mensen zoals Kenzaburo Oe en Haruki Murakami worden verraders genoemd. Ze zijn de slechtste Japanners die ooit in de Japanse geschiedenis zijn gezien.
Kenzaburo Oe, die zijn vriendschap met Shuichi Kato tentoonspreidde, beweerde trots in een interview met de dwaze Hisashi Inoue dat Kato zei dat er maar twee genieën in de Japanse geschiedenis waren: Kukai en Sugawara no Michizane. De tijd voor het Japanse volk om te beseffen dat Kukai en Sugawara Michizane niemand meer verachten dan Oe en Murakami kwam vijf jaar geleden in augustus. *
Noot 1: Angeria Gorin Taisei (諳厄利亜語林大成) was het eerste Engels-Japanse woordenboek in Japan, voornamelijk samengesteld door Shozaemon (Shoei) Motoki en voltooid in 1814 (Bunka 11).
Het Shogunaat, geschokt door het Phaeton-incident van 1808, was zich er terdege van bewust dat er behoefte was aan Brits onderzoek en gaf Nederlandse vertalers de opdracht om Engels te leren en het woordenboek samen te stellen.
Onder leiding van Jan Kock Bronhoff, een Nederlander gestationeerd in Engeland, bevatte het woordenboek ongeveer 6.000 woorden, met uitspraken in katakana.
Hoewel de samenstelling van het eerste Engels-Japanse woordenboek een belangrijke prestatie was, was de uitspraak van het woordenboek ontoereikend, met een sterk Nederlands accent.
Naast Motoki waren de samenstellers Sadareki Baba, Yoshimori Suenaga, Takami Narabayashi en Nagayasu Yoshio.
In tegenstelling tot Korea zou dit zeker iets betekenisvols zijn.
11 juni 2022
We hebben 20% van ons nationale budget 36 jaar lang verspild aan een land als Korea.
Dit hoofdstuk, "Laten we zelfs een dertigste van dat geld naar het Verenigd Koninkrijk sturen", werd oorspronkelijk gepubliceerd op 2019-11-12.
Kenzaburo Oe, die zijn vriendschap met Shuichi Kato tentoonspreidt in een gesprek met de dwaze Hisashi Inoue, brengt het hoofdstuk dat hij op 2018-12-29 uitzond, opnieuw uit met de titel Kato zegt dat er maar twee genieën zijn in de Japanse geschiedenis, Kukai en Sugawara Michizane.
De column van Masayuki Takayama in de Weekly Shincho New Year Special Issue bewijst ook dat hij de enige journalist is in de naoorlogse wereld.
Abonnees zullen het met een grote lach en bewondering hebben gelezen.
Maar geen enkele kritische ziel kan het belang van dit artikel vergeten.
Ze zullen dankbaar zijn voor zijn aanwezigheid in Japan.
Erkenning van de Anglo-Japanse alliantie
De eerste ontmoeting tussen Japan en Groot-Brittannië was begin 19e eeuw toen de Phaeton de haven van Nagasaki binnenviel.
De Japanners waren erg verrast over hoe gewelddadig het land was.
Om een manier te vinden om met de situatie om te gaan, stelde hij eerst een Engels-Japans woordenboek samen, "Angeria Worind Taisei" (Angeria Woordenboek).
Later, toen Amerikanen die dezelfde taal spraken en gewelddadiger waren, kwamen, was dat een grote hulp.
Hoewel dit tegenstrijdig is, deden de Britten een aantal goede dingen.
Aan het einde van de Edo-periode kwam het Russische schip Posadnick naar Tsushima, verwoestte de dorpen en eiste een havenlease en prostituees.
Als het Shogunaat slecht had gereageerd, had het Tsushima kunnen bezetten.
In feite kwam er in 1875 een Russisch schip naar Sachalin en uitte dezelfde dreiging.
Japan kon de dreiging niet alleen weerstaan en Rusland verwierf Sachalin.
Toen Tsushima ook in gevaar was, stuurde de Britse minister Allcock twee oorlogsschepen om de Russen te verjagen.
Het was een goed einde, maar we kunnen hem niet genoeg bedanken.
Toen Japan Rusland opnieuw tegenkwam op het Koreaanse schiereiland, vormden de Britten een militair bondgenootschap met Japan.
Het enige wat Japan hoefde te doen, was Rusland bevechten.
Als Duitsland en Frankrijk, die Japan haatten, Rusland zouden helpen, beloofde Groot-Brittannië zich onmiddellijk bij de oorlog aan te sluiten en Duitsland en Frankrijk te verslaan.
Niemand wilde vechten tegen het machtigste land ter wereld, Groot-Brittannië.
De Baltische vloot had kunnen rusten in Cam Ranh Bay, Frankrijk, voordat ze de Japanse Zee binnenvoeren, maar de Franse regering stond haar niet toe de haven binnen te varen uit angst voor de Anglo-Japanse alliantie.
De officieren en manschappen van de vloot waren nog steeds uitgeput van de lange reis die hen halverwege de wereld voerde, en ze botsten met de Verenigde Vloot bij het eiland Tsushima.
Ongeveer 20% van de grote overwinning van het vernietigen van de Russische vloot was te danken aan de Britten.
De Anglo-Japanse Alliantie werd ontbonden door de sluwheid van de VS en de domheid van Kijuro Shidehara.
Daarom brak de laatste oorlog uit en verloor Japan.
Na de oorlog was Japan overgeleverd aan het Amerikaanse monopolie, maar zelfs toen reageerde Groot-Brittannië meestal.
De VS vernietigde de vliegtuigindustrie grondig, zodat Japan nooit meer tegen een blanke natie op kon.
Het verbood de exploitatie van vliegtuigen, hun productie en cursussen in aerodynamica.
Hetzelfde gold voor de auto-industrie.
Ze verboden productie en onderzoek en stopten zelfs de lokale productie van Ford en G.M., wat ze vóór de oorlog deden.
De zware industrie zou ook volledig worden ontmanteld, maar Noord- en Zuid-Korea begonnen de oorlog op een zeer gunstig moment.
Japan kon zijn industriële kracht in leven houden als een achterbasis voor het Amerikaanse leger.
In die tijd werden de Britten de redders van de Japanse auto-industrie.
Austin tekende een knockdown-contract met Nissan en Hillman met Isuzu om het gat na de oorlog op te vullen.
De laatste oorlog begon toen de VS de olietoevoer afsloot.
De energiesituatie na de oorlog in Japan was hetzelfde.
De regering overwoog om kerncentrales te introduceren, maar de VS verwierpen het idee resoluut.
Ze geloofden dat als Japan kernwapens zou bezitten, het op een dag de atoombommen op Hiroshima en Nagasaki zou wreken.
Toen kwamen de Britten weer in actie.
Japan verwierf een door Groot-Brittannië gemaakte grafietgemodereerde kernreactor en zette deze in werking.
De brandstof is goedkoop natuurlijk uranium.
De Verenigde Staten waren hierdoor verrast.
Het verbranden van grafietreactoren levert plutonium op, dat gebruikt kan worden om kernbommen te maken.
Japan zou binnenkort kernwapens kunnen bezitten.
De VS raakte in paniek en veranderde van koers.
In plaats van de grafietreactoren te schrappen, besloot het Japan lichtwaterreactoren te geven.
Deze reactor zou geen plutonium produceren dat gebruikt kon worden om kernwapens te maken.
Het stelde Japan in staat om een zekere mate van energie-zelfvoorziening te bereiken.
Japan heeft ook expertise verworven in kerncentrales en Hitachi exporteert nu lichtwaterreactoren naar het Verenigd Koninkrijk om de gunst terug te betalen.
Dit zal zeer nuttig zijn voor dee UK, dat lijdt onder het vertrek uit de Europese Unie.
Hitachi zegt echter dat het meer kapitaal nodig heeft om de reactoren te exporteren en geen andere keuze heeft dan het project te staken.
De regering aarzelt om te helpen, misschien uit angst voor intimidatie door de anti-nucleaire vlag zwaaiende Asahi Shimbun.
In het verleden verspilde de regering 20% van het nationale budget gedurende 36 jaar aan een land als Korea.
Waarom geven we niet eens 1/36e van dat geld aan het VK?
We kunnen een fractie van de gunst die in onze geschiedenis is gegraveerd, terugbetalen.
In tegenstelling tot Korea zou dit zeker iets betekenisvols zijn.
*Ik kon het niet helpen om een paar tranen te laten toen ik dit briljante artikel van Masayuki Takayama opnieuw las. Een man als hij is een echte nationalist.
Mensen zoals Kenzaburo Oe en Haruki Murakami worden verraders genoemd. Ze zijn de slechtste Japanners die ooit in de Japanse geschiedenis zijn gezien.
Kenzaburo Oe, die zijn vriendschap met Shuichi Kato tentoonspreidde, beweerde trots in een interview met de dwaze Hisashi Inoue dat Kato zei dat er maar twee genieën in de Japanse geschiedenis waren: Kukai en Sugawara no Michizane. De tijd voor het Japanse volk om te beseffen dat Kukai en Sugawara Michizane niemand meer verachten dan Oe en Murakami kwam vijf jaar geleden in augustus. *
Noot 1: Angeria Gorin Taisei (諳厄利亜語林大成) was het eerste Engels-Japanse woordenboek in Japan, voornamelijk samengesteld door Shozaemon (Shoei) Motoki en voltooid in 1814 (Bunka 11).
Het Shogunaat, geschokt door het Phaeton-incident van 1808, was zich er terdege van bewust dat er behoefte was aan Brits onderzoek en gaf Nederlandse vertalers de opdracht om Engels te leren en het woordenboek samen te stellen.
Onder leiding van Jan Kock Bronhoff, een Nederlander gestationeerd in Engeland, bevatte het woordenboek ongeveer 6.000 woorden, met uitspraken in katakana.
Hoewel de samenstelling van het eerste Engels-Japanse woordenboek een belangrijke prestatie was, was de uitspraak van het woordenboek ontoereikend, met een sterk Nederlands accent.
Naast Motoki waren de samenstellers Sadareki Baba, Yoshimori Suenaga, Takami Narabayashi en Nagayasu Yoshio.
2024/9/5 in Mihara
