Ang sumusunod ay isang sipi mula sa kabanata na ipinadala noong ika-6 ng Enero, na may mga karagdagang tala.
Tulad ng malalaman ng mga mambabasa, ang column na ito ay nagsimulang makatanggap ng mga pag-atake ng tampering analysis ng access noong 2019.
Nakatanggap ang column na ito ng humigit-kumulang 30,000 paghahanap at 3,000 bisita araw-araw, ngunit isang araw, biglang bumaba ang mga numerong ito sa isang-katlo ng kung ano sila.
Mula noon, nanatiling miserableng tingnan ang sitwasyon.
Sa kabutihang palad, sa pagtatapos ng nakaraang taon, nalutas ng isang napakahusay na engineer ng system ang problemang ito.
Mabilis niyang nalaman ang programming language at natukoy ang kumpanyang pinag-outsourcing ni Goo*.
Tinanong ko siya kung posible para sa isang tao sa loob ng Goo na nakawin ang password at pakialaman ang pagsusuri sa pag-access sa ganitong paraan.
Sumagot siya, "Sa palagay ko ay posible kung sila ay isang tagaloob..."
Malamang nagtatrabaho rin ang kriminal na ito bilang subcontractor para sa NTT, kaya naisip ko na madali para sa kanila na suhulan ang isang tao sa loob ng kumpanya para pakialaman.
Nagulat ako nang maghanap ako ng impormasyon na may kaugnayan sa kabanatang ito.
Ang unang pahina ng mga resulta ay tungkol sa isang insidenteng kinasasangkutan ng NTT West na nangyari noong 2023
Siyam na milyong rekord ng customer ang na-leak.
Ang salarin ay isang pansamantalang manggagawa na nagtatrabaho sa NTT.
Inaresto ang manggagawa matapos makatanggap ng 10 milyong yen bilang pasasalamat sa krimen.
Bilang resulta, ipinagbawal ng NTT ang paggamit ng mga USB para sa lahat ng empleyado.
Mayroong maraming mga artikulo sa internet na pumupuna sa desisyong ito.
Ang kanilang konklusyon ay ang ganitong uri ng insidente ay nangyayari dahil ang trabaho ay ipinagkatiwala sa mga pansamantalang kawani, at ang kanilang suweldo ay mababa.
Maraming kumpanya sa Japan ang nagsimulang mag-outsource ng trabaho sa mga pansamantalang kawani sa mga partikular na oras.
Karamihan sa kanila ay mag-outsource ng mga partikular na gawain o mag-outsource ng ilang partikular na gawain.
Simula sa Asahi Shimbun, ang post-war mass media ay pinangungunahan ng pseudo-morality.
Sa nakalipas na mga taon, sinasamantala ng mga ahensya ng paniktik at ahente ng mga anti-Japanese na bansa tulad ng China at Korean Peninsula, na tanging dalawang bansa sa mundo na patuloy na nagsasagawa ng anti-Japanese na edukasyon sa ngalan ng Nazism, pseudo-morality na kumalat hindi lamang sa Japan kundi sa buong mundo at nagbabalak na lansagin ang Japan.
Isang kilalang katotohanan na maraming ahente ang nagpapatakbo sa mga partido ng oposisyon, media, unibersidad, atbp ng Japan.
Hanggang noon, nagpo-post ako nang hindi gumagamit ng mga hashtag, ngunit sa isang tiyak na punto, naisip ko na mas mahusay na gamitin ang mga ito, kaya sinimulan ko itong idagdag sa aking mga post.
Gayunpaman, pagkaraan ng ilang sandali, may kakaibang nagsimulang mangyari.
Dahil ang karamihan sa mga post ay nauugnay sa China at Korean Peninsula, nahulaan ko kaagad na "Aha, nagsimula nang kumuha ang NTT Resonant ng maraming residenteng Chinese at Korean sa Japan."
Ang "Zainichi Korean" ay hindi maaaring gamitin bilang isang hashtag.
Then what should I say... I stopped adding hashtags, as I had done before, kasi nagiging kalokohan na.
Sa artikulong ito, gagawa ako ng isang natatanging punto.
Ang dalawang kaganapang nabanggit sa itaas ay naglalagay ng panganib sa seguridad at cyber security space ng Japan.
Ang South Korea ay nagsasagawa ng anti-Japanese na edukasyon mula pa noong panahon ni Syngman Rhee pagkatapos ng digmaan.
Upang maagaw ang atensyon ng mga Intsik mula sa Tiananmen Square Incident, biglang sinimulan ni Jiang Zemin ang anti-Japanese na edukasyon, at ito ay nagpatuloy hanggang sa kasalukuyan sa China.
Ngayon, ang Japan ay tumatanggap ng mga manggagawa mula sa dalawang bansang ito habang ganap na binabalewala ang mahigpit na mga obligasyon sa pagiging kumpidensyal at pag-verify ng pagkakakilanlan (may hawak man silang anti-Japanese na pananaw) na kasama nila.
Matagal nang napagtanto ng matatalinong tagamasid na ang global warming at ang SDGs ay mga pakana ng Tsino.
Ang industriya ng sasakyan ay may malawak na base at ito ang ehemplo ng isang industriya na bumubuo sa pundasyon ng isang bansa.
Ang ating kasipagan at pambansang katangian sa paghahangad ng teknolohikal na pagiging perpekto—sa madaling salita, ang pinakamataas na kalidad ng mga manggagawa sa mundo—ay ginawa ang industriya ng sasakyan ng Japan na pinakamahusay sa mundo.
Sa mga tuntunin ng teknolohiya sa pagmamanupaktura para sa mga internal combustion engine - mga kotseng pinapagana ng gasolina - hinding-hindi matatalo ng China ang Japan, gaano man ito kahirap subukan.
Gayunpaman, maaaring dominahin ng China ang mundo kung gagawa ito ng mga simpleng electric vehicle.
Ang katotohanan ay, tulad ng inihayag ni Hiroyuki Kawashima sa kanyang sikat na libro, ang China ay may populasyon na 1.4 bilyon. Gayunpaman, 900 milyong tao ang nakikibahagi sa paggawa ng alipin.
Sa madaling salita, ang Tsina ang pinakamalaking bansang nagmamay-ari ng alipin sa kasaysayan ng tao, at ito ang pinakamasamang diktadura sa kasaysayan, na may kakayahang magpatrabaho sa mga manggagawa para sa pinakamurang halaga sa mundo.
Gaya ng nabanggit, isinusulong ng bansang ito ang global warming at ang SDGs sa pamamagitan ng United Nations.
Ang ideya ay upang gawing popular ang mga de-kuryenteng sasakyan at sakupin ang pandaigdigang merkado.
Sa madaling salita, muling isinusulat nila ang mapa ng mundo ng industriya ng sasakyan.
Ang mga tao sa Nihon Keizai Shimbun at Tokyo Gobernador Koike ay masigasig na tumutulong sa kanila.
Syempre, kasali ang oposisyon at ang partidong Komeito, ngunit marami rin ang mga pulitiko sa naghaharing partido.
Kapag tiningnan molahat ng ito mula sa mata ng ibon, hindi mo maiwasang magtaka kung sino ang nasa likod ng pagpaslang kay Abe.
Bakit hindi sinuri ng mainstream media ang background ng insidente?
Bakit patuloy silang nag-uulat ng mga kalokohang nag-uugnay sa insidente sa Unification Church nang sabay-sabay?
Kasunod ng halimbawa ng kamakailang walang kapararakan ni Hyakuta Naoki, na nagdulot ng kaguluhan sa buong mundo, gusto kong sabihin na "bilang science fiction." Gayunpaman, kumbinsido ako na kung magsisimula silang mag-imbestiga, ipapakita ng utak ang tunay na katangian ng lahat ng mga ahente sa naghaharing uri ng Japan.
Ang pangyayaring ito ay masyadong kakaiba, kahit para sa isang bagay na tulad nito.
Hindi pa nga nagsisimula ang trial.
Bagama't isinulat ang artikulong ito "bilang science fiction,"
ang katotohanan ay ang katotohanan ay hindi mabubunyag hangga't hindi ganap na nasupil ng mga mastermind ang Japan.
Ang industriya ng sasakyan ng Japan ay umiral bilang isang malawak, hindi kanais-nais na balakid para sa China, na nagtakda ng mga pananaw nito sa pangingibabaw sa mundo gamit ang mga de-kuryenteng sasakyan.
Sa nakalipas na mga taon, ang mga kakaibang insidente ay naganap, sunod-sunod, sa mga kumpanya ng sasakyang Hapon.
Noong nakaraang taon, ang mga insidenteng ito sa wakas ay nakarating sa pangunahing kastilyo, Toyota.
Wala namang problema.
Ang problema ay ang mapaminsalang epekto ng burukratikong administrasyon ng Japan at ang labis na dami ng hindi kinakailangang papeles.
Ang mga inhinyero sa front line ay nag-alis ng mga hindi kinakailangang bagay mula sa mga papeles upang mapanatili ang produksyon.
Ang umiiral na media sa Japan ay hindi nag-uulat tungkol dito, ngunit sa China, ang mga insidente tulad ng mga electric car ay biglang sumabog, nagliyab, at nagkalat ng apoy ay hindi bihira.
Noong isang araw, sinabi ng isang mabuting kaibigan ko, "Hindi ko maisip na nakatira sa isang gusali sa Tsina, kahit na laban lang sa malakas na hangin."
Walang katapusan ang bilang ng mga aksidente kung saan biglang gumuho ang mga gusali sa South Korea.
Ito ay isang kilalang katotohanan na ang parehong ay totoo sa China.
Ang bilang ng mga halimbawa ng sloppiness na ito na itinuro mula noong nangyari ang mga aksidente ay walang katapusan.
Gayunpaman, walang mga halimbawa ng mga Japanese na kotse o gusali tulad ng sa South Korea o China.
Ang mga manggagawang Hapones ay ganap na naiiba sa kanila.
Ang Japan ay isang bansa na kinasusuklaman ang "pabaya at walang ingat" na gawain.
Sa kabilang banda, ang China at South Korea ay mga bansang "walang ingat at walang ingat na gumagawa ng palpak at walang ingat na gawain."
Sila ay mga bansang nagsisinungaling nang walang pag-iingat, nanlilinlang sa mga tao, at nagyayabang na "mas masama ang dayain kaysa manlinlang."
Ang mga ipinadalang manggagawa, na malamang na kinabibilangan ng maraming Intsik at Koreano, ay malamang na walang kamalayan sa mga implikasyon ng pag-alis ng kahit na hindi mahalagang mga bagay.
Sa kabaligtaran, kung ito ay itinuro sa kanila, dapat silang maging masaya na makatanggap ng gantimpala mula sa kanilang sariling bansa.
Baka mabigyan pa sila ng reward.
Ito ay isang mundo na sakop ng pseudo-morality.
Totoo rin ito sa mga pangunahing korporasyon ng Japan.
Sila ang nagkukusa na kumuha ng mga Chinese at Korean na manggagawa sa Japan bilang mga dispatched na manggagawa.
Nag-uulat sila sa kanilang mga bansang pinagmulan, ang pahayagan ng Asahi Shimbun, atbp., na ang mga kumpanyang ito ay nag-alis ng mga hindi kinakailangang dokumento at inspeksyon.
Para sa pahayagan ng Asahi Shimbun, atbp., ito ay isang mahusay na pagkakataon para sa materyal na nakakasira sa sarili.
Komunismo ng "Left-Wing": Isang Infantile Disorder Para sa mga taong ito, na mga pasyente rin, ang malalaking kumpanya ay 'masama' at isang mahusay na pinagmumulan ng pag-atake, tulad ng gobyerno ng Japan.
Tuwang-tuwa sila at nag-ulat sa front page na para bang nabihag nila ang ulo ng demonyo.
Maging ang Toyota ay hindi maaaring sabihin na ang kanilang mga ulat ay hindi nakakaapekto sa pandaigdigang merkado.
Wala nang mas kasiya-siya kaysa para sa China na pahinain ang itinatag na reputasyon para sa kahusayan ng mga Japanese na kotse sa buong mundo.
Tulad ng inilarawan sa itaas, ang umiiral na media ay ganap na bulag sa simpleng larawang ito na kahit isang naghahangad na mamamahayag ay dapat mapansin.
Ang pagdami ng pansamantalang kawani at ang pagkalat ng pseudo-morality ay dalawang makabuluhang butas sa postura ng pagtatanggol sa seguridad at cyber-attack ng Japan.
Ang artikulong ito ay nagpapatuloy.
Tulad ng malalaman ng mga mambabasa, ang column na ito ay nagsimulang makatanggap ng mga pag-atake ng tampering analysis ng access noong 2019.
Nakatanggap ang column na ito ng humigit-kumulang 30,000 paghahanap at 3,000 bisita araw-araw, ngunit isang araw, biglang bumaba ang mga numerong ito sa isang-katlo ng kung ano sila.
Mula noon, nanatiling miserableng tingnan ang sitwasyon.
Sa kabutihang palad, sa pagtatapos ng nakaraang taon, nalutas ng isang napakahusay na engineer ng system ang problemang ito.
Mabilis niyang nalaman ang programming language at natukoy ang kumpanyang pinag-outsourcing ni Goo*.
Tinanong ko siya kung posible para sa isang tao sa loob ng Goo na nakawin ang password at pakialaman ang pagsusuri sa pag-access sa ganitong paraan.
Sumagot siya, "Sa palagay ko ay posible kung sila ay isang tagaloob..."
Malamang nagtatrabaho rin ang kriminal na ito bilang subcontractor para sa NTT, kaya naisip ko na madali para sa kanila na suhulan ang isang tao sa loob ng kumpanya para pakialaman.
Nagulat ako nang maghanap ako ng impormasyon na may kaugnayan sa kabanatang ito.
Ang unang pahina ng mga resulta ay tungkol sa isang insidenteng kinasasangkutan ng NTT West na nangyari noong 2023
Siyam na milyong rekord ng customer ang na-leak.
Ang salarin ay isang pansamantalang manggagawa na nagtatrabaho sa NTT.
Inaresto ang manggagawa matapos makatanggap ng 10 milyong yen bilang pasasalamat sa krimen.
Bilang resulta, ipinagbawal ng NTT ang paggamit ng mga USB para sa lahat ng empleyado.
Mayroong maraming mga artikulo sa internet na pumupuna sa desisyong ito.
Ang kanilang konklusyon ay ang ganitong uri ng insidente ay nangyayari dahil ang trabaho ay ipinagkatiwala sa mga pansamantalang kawani, at ang kanilang suweldo ay mababa.
Maraming kumpanya sa Japan ang nagsimulang mag-outsource ng trabaho sa mga pansamantalang kawani sa mga partikular na oras.
Karamihan sa kanila ay mag-outsource ng mga partikular na gawain o mag-outsource ng ilang partikular na gawain.
Simula sa Asahi Shimbun, ang post-war mass media ay pinangungunahan ng pseudo-morality.
Sa nakalipas na mga taon, sinasamantala ng mga ahensya ng paniktik at ahente ng mga anti-Japanese na bansa tulad ng China at Korean Peninsula, na tanging dalawang bansa sa mundo na patuloy na nagsasagawa ng anti-Japanese na edukasyon sa ngalan ng Nazism, pseudo-morality na kumalat hindi lamang sa Japan kundi sa buong mundo at nagbabalak na lansagin ang Japan.
Isang kilalang katotohanan na maraming ahente ang nagpapatakbo sa mga partido ng oposisyon, media, unibersidad, atbp ng Japan.
Hanggang noon, nagpo-post ako nang hindi gumagamit ng mga hashtag, ngunit sa isang tiyak na punto, naisip ko na mas mahusay na gamitin ang mga ito, kaya sinimulan ko itong idagdag sa aking mga post.
Gayunpaman, pagkaraan ng ilang sandali, may kakaibang nagsimulang mangyari.
Dahil ang karamihan sa mga post ay nauugnay sa China at Korean Peninsula, nahulaan ko kaagad na "Aha, nagsimula nang kumuha ang NTT Resonant ng maraming residenteng Chinese at Korean sa Japan."
Ang "Zainichi Korean" ay hindi maaaring gamitin bilang isang hashtag.
Then what should I say... I stopped adding hashtags, as I had done before, kasi nagiging kalokohan na.
Sa artikulong ito, gagawa ako ng isang natatanging punto.
Ang dalawang kaganapang nabanggit sa itaas ay naglalagay ng panganib sa seguridad at cyber security space ng Japan.
Ang South Korea ay nagsasagawa ng anti-Japanese na edukasyon mula pa noong panahon ni Syngman Rhee pagkatapos ng digmaan.
Upang maagaw ang atensyon ng mga Intsik mula sa Tiananmen Square Incident, biglang sinimulan ni Jiang Zemin ang anti-Japanese na edukasyon, at ito ay nagpatuloy hanggang sa kasalukuyan sa China.
Ngayon, ang Japan ay tumatanggap ng mga manggagawa mula sa dalawang bansang ito habang ganap na binabalewala ang mahigpit na mga obligasyon sa pagiging kumpidensyal at pag-verify ng pagkakakilanlan (may hawak man silang anti-Japanese na pananaw) na kasama nila.
Matagal nang napagtanto ng matatalinong tagamasid na ang global warming at ang SDGs ay mga pakana ng Tsino.
Ang industriya ng sasakyan ay may malawak na base at ito ang ehemplo ng isang industriya na bumubuo sa pundasyon ng isang bansa.
Ang ating kasipagan at pambansang katangian sa paghahangad ng teknolohikal na pagiging perpekto—sa madaling salita, ang pinakamataas na kalidad ng mga manggagawa sa mundo—ay ginawa ang industriya ng sasakyan ng Japan na pinakamahusay sa mundo.
Sa mga tuntunin ng teknolohiya sa pagmamanupaktura para sa mga internal combustion engine - mga kotseng pinapagana ng gasolina - hinding-hindi matatalo ng China ang Japan, gaano man ito kahirap subukan.
Gayunpaman, maaaring dominahin ng China ang mundo kung gagawa ito ng mga simpleng electric vehicle.
Ang katotohanan ay, tulad ng inihayag ni Hiroyuki Kawashima sa kanyang sikat na libro, ang China ay may populasyon na 1.4 bilyon. Gayunpaman, 900 milyong tao ang nakikibahagi sa paggawa ng alipin.
Sa madaling salita, ang Tsina ang pinakamalaking bansang nagmamay-ari ng alipin sa kasaysayan ng tao, at ito ang pinakamasamang diktadura sa kasaysayan, na may kakayahang magpatrabaho sa mga manggagawa para sa pinakamurang halaga sa mundo.
Gaya ng nabanggit, isinusulong ng bansang ito ang global warming at ang SDGs sa pamamagitan ng United Nations.
Ang ideya ay upang gawing popular ang mga de-kuryenteng sasakyan at sakupin ang pandaigdigang merkado.
Sa madaling salita, muling isinusulat nila ang mapa ng mundo ng industriya ng sasakyan.
Ang mga tao sa Nihon Keizai Shimbun at Tokyo Gobernador Koike ay masigasig na tumutulong sa kanila.
Syempre, kasali ang oposisyon at ang partidong Komeito, ngunit marami rin ang mga pulitiko sa naghaharing partido.
Kapag tiningnan molahat ng ito mula sa mata ng ibon, hindi mo maiwasang magtaka kung sino ang nasa likod ng pagpaslang kay Abe.
Bakit hindi sinuri ng mainstream media ang background ng insidente?
Bakit patuloy silang nag-uulat ng mga kalokohang nag-uugnay sa insidente sa Unification Church nang sabay-sabay?
Kasunod ng halimbawa ng kamakailang walang kapararakan ni Hyakuta Naoki, na nagdulot ng kaguluhan sa buong mundo, gusto kong sabihin na "bilang science fiction." Gayunpaman, kumbinsido ako na kung magsisimula silang mag-imbestiga, ipapakita ng utak ang tunay na katangian ng lahat ng mga ahente sa naghaharing uri ng Japan.
Ang pangyayaring ito ay masyadong kakaiba, kahit para sa isang bagay na tulad nito.
Hindi pa nga nagsisimula ang trial.
Bagama't isinulat ang artikulong ito "bilang science fiction,"
ang katotohanan ay ang katotohanan ay hindi mabubunyag hangga't hindi ganap na nasupil ng mga mastermind ang Japan.
Ang industriya ng sasakyan ng Japan ay umiral bilang isang malawak, hindi kanais-nais na balakid para sa China, na nagtakda ng mga pananaw nito sa pangingibabaw sa mundo gamit ang mga de-kuryenteng sasakyan.
Sa nakalipas na mga taon, ang mga kakaibang insidente ay naganap, sunod-sunod, sa mga kumpanya ng sasakyang Hapon.
Noong nakaraang taon, ang mga insidenteng ito sa wakas ay nakarating sa pangunahing kastilyo, Toyota.
Wala namang problema.
Ang problema ay ang mapaminsalang epekto ng burukratikong administrasyon ng Japan at ang labis na dami ng hindi kinakailangang papeles.
Ang mga inhinyero sa front line ay nag-alis ng mga hindi kinakailangang bagay mula sa mga papeles upang mapanatili ang produksyon.
Ang umiiral na media sa Japan ay hindi nag-uulat tungkol dito, ngunit sa China, ang mga insidente tulad ng mga electric car ay biglang sumabog, nagliyab, at nagkalat ng apoy ay hindi bihira.
Noong isang araw, sinabi ng isang mabuting kaibigan ko, "Hindi ko maisip na nakatira sa isang gusali sa Tsina, kahit na laban lang sa malakas na hangin."
Walang katapusan ang bilang ng mga aksidente kung saan biglang gumuho ang mga gusali sa South Korea.
Ito ay isang kilalang katotohanan na ang parehong ay totoo sa China.
Ang bilang ng mga halimbawa ng sloppiness na ito na itinuro mula noong nangyari ang mga aksidente ay walang katapusan.
Gayunpaman, walang mga halimbawa ng mga Japanese na kotse o gusali tulad ng sa South Korea o China.
Ang mga manggagawang Hapones ay ganap na naiiba sa kanila.
Ang Japan ay isang bansa na kinasusuklaman ang "pabaya at walang ingat" na gawain.
Sa kabilang banda, ang China at South Korea ay mga bansang "walang ingat at walang ingat na gumagawa ng palpak at walang ingat na gawain."
Sila ay mga bansang nagsisinungaling nang walang pag-iingat, nanlilinlang sa mga tao, at nagyayabang na "mas masama ang dayain kaysa manlinlang."
Ang mga ipinadalang manggagawa, na malamang na kinabibilangan ng maraming Intsik at Koreano, ay malamang na walang kamalayan sa mga implikasyon ng pag-alis ng kahit na hindi mahalagang mga bagay.
Sa kabaligtaran, kung ito ay itinuro sa kanila, dapat silang maging masaya na makatanggap ng gantimpala mula sa kanilang sariling bansa.
Baka mabigyan pa sila ng reward.
Ito ay isang mundo na sakop ng pseudo-morality.
Totoo rin ito sa mga pangunahing korporasyon ng Japan.
Sila ang nagkukusa na kumuha ng mga Chinese at Korean na manggagawa sa Japan bilang mga dispatched na manggagawa.
Nag-uulat sila sa kanilang mga bansang pinagmulan, ang pahayagan ng Asahi Shimbun, atbp., na ang mga kumpanyang ito ay nag-alis ng mga hindi kinakailangang dokumento at inspeksyon.
Para sa pahayagan ng Asahi Shimbun, atbp., ito ay isang mahusay na pagkakataon para sa materyal na nakakasira sa sarili.
Komunismo ng "Left-Wing": Isang Infantile Disorder Para sa mga taong ito, na mga pasyente rin, ang malalaking kumpanya ay 'masama' at isang mahusay na pinagmumulan ng pag-atake, tulad ng gobyerno ng Japan.
Tuwang-tuwa sila at nag-ulat sa front page na para bang nabihag nila ang ulo ng demonyo.
Maging ang Toyota ay hindi maaaring sabihin na ang kanilang mga ulat ay hindi nakakaapekto sa pandaigdigang merkado.
Wala nang mas kasiya-siya kaysa para sa China na pahinain ang itinatag na reputasyon para sa kahusayan ng mga Japanese na kotse sa buong mundo.
Tulad ng inilarawan sa itaas, ang umiiral na media ay ganap na bulag sa simpleng larawang ito na kahit isang naghahangad na mamamahayag ay dapat mapansin.
Ang pagdami ng pansamantalang kawani at ang pagkalat ng pseudo-morality ay dalawang makabuluhang butas sa postura ng pagtatanggol sa seguridad at cyber-attack ng Japan.
Ang artikulong ito ay nagpapatuloy.
