Poniższy tekst pochodzi z serializowanej kolumny Masayuki Takayamy, która oznacza koniec wydanego dzisiaj Weekly Shincho.
Ten artykuł dowodzi również, że jest on jedynym dziennikarzem w powojennym świecie.
Dawno temu, starsza pani profesor Królewskiej Szkoły Baletowej w Monako, którą primabaleriny na całym świecie bardzo szanują, odwiedziła Japonię.
Mówiła wówczas o znaczeniu istnienia artysty.
Powiedziała: „Artyści są ważni, ponieważ jako jedyni mogą rzucić światło na ukryte, ukryte prawdy i wyrazić je”.
Nikt nie kwestionowałby jej słów.
Nie będzie przesadą stwierdzenie, że Masayuki Takayama jest nie tylko jedynym dziennikarzem w powojennym świecie, ale także jedynym artystą w powojennym świecie.
Z drugiej strony wielu z tych, którzy nazywają siebie artystami, jak Oe, Murakami i Hirano, nie zasługuje nawet na miano artysty.
Wyrazili tylko kłamstwa, które stworzył Asahi Shimbun i inni, zamiast rzucić światło na ukryte prawdy i powiedzieć je.
Ich istnienie nie ogranicza się do Japonii, ale jest takie samo w innych krajach na całym świecie.
Innymi słowy, istnieje tylko minimalna liczba rzeczywistych artystów.
Artykuł ten dobitnie dowodzi również, że mam rację, gdy mówię, że nikt na świecie nie zasługuje dziś na literacką Nagrodę Nobla bardziej niż Masayuki Takayama.
To obowiązkowa lektura nie tylko dla Japończyków, ale dla ludzi na całym świecie.
Płaszcz Ieshige Akioka
Islamski Iran jest jak Korea Północna na Bliskim Wschodzie.
Człowiekiem, który jest odpowiednikiem Kim Jong-una, będzie Chomeini.
Kiedy powiedział: „Kobiety nie powinny się malować”, wszystkie kobiety, które używały szminki, były skarcone i chłostane.
W Teheranie jest miejsce kary dla takich niewierzących kobiet, znajduje się na ulicy obok ambasady japońskiej, a krzyki kobiet słychać zza muru.
Byliby ukamienowani, gdyby mieli romans, a nie tylko dla zabawy.
Kiedy zostałem przydzielony do takiego miejsca jako korespondent, reporter z Tokyo Shimbun został natychmiast wydalony.
Poszli za tym reporterzy Nikkei i Mainichi.
Powody ich wydalenia obejmowały kwestie moralności publicznej, ale nie zostały one upublicznione.
Dlatego źródła dyplomatyczne w Teheranie zinterpretowały wypędzenia w dobrej wierze, a nawet sympatyzowały z nimi, mówiąc, że zostały wydalone za krytykę szalonego reżimu religijnego.
Następnie pojawia się pytanie: „A co z tymi, którzy nadal tu są?
Nie powiedzieliby: „Czy stali się pionkami muzułmańskich mnichów?
Kiedy dawno temu Chinami wstrząsnęła rewolucja kulturalna, Minoru Shibata z Sankei poinformował, że była to walka o władzę zaaranżowana przez Mao Zedonga.
Mao nie chciał, aby prawda wyszła na jaw.
Shibata został natychmiast wydalony.
Każda kompania podała prawdę i została wygnana, ale Akioka Ieshige z Asahi nie zgłosiła tego faktu.
Opisał rewolucję kulturalną, w której brutalnie zamordowano 20 milionów ludzi, w tym Liu Shaoqi, jako „piękną”.
Mao odpowiedział na pochlebstwa Akioki, dając mu stanowisko przedstawiciela People's Daily w Japonii.
Źródła dyplomatyczne w Teheranie patrzyły na nas tym okiem skierowanym w stronę Akioki.
W tym czasie zostałem wezwany przez Ministerstwo Poradnictwa Islamskiego.
Wezwało go Ministerstwo Doradztwa Islamskiego, uznało, że artykuł, który napisałem, był „lekceważący ajatollaha Chomeiniego” i skonfiskowało moją legitymację prasową.
Powiedziano mi: „Damy ci znać, czy zostaniesz wydalony, czy uwięziony”.
W najlepszym razie byłem wyrzutkiem.
Dobrze zareagowałem na życie w więzieniu, ale czułem się trochę dumny.
Nawiasem mówiąc, Asahi z Teheranu był całkiem podobny do Akioki i pamiętam, że zawsze byli dobrymi chłopcami.
Teheran i Moskwa Putina są dziś bardzo podobne.
Były szef biura Sankei Moskwa, Tsutomu Saito, powiedział: „Putin to prawie Kim Jong-un”.
Po zamordowaniu swoich przeciwników politycznych i zajęciu miejsca Jelcyna, zamordował każdego dziennikarza zainteresowanego faktami.
Mówi się, że przewyższył Kim Dzong Una w zabijaniu obywateli Moskwy w zamachu terrorystycznym, który sam wymyślił i wykorzystując go jako pretekst do inwazji na Czeczenię.
Jeśli chodzi o inwazję na Ukrainę, Putin udawał ofiarę, mówiąc: „NATO obiecało nie iść na wschód od Niemiec Wschodnich” i „Zostaliśmy oszukani”.
Jednak Shigeki Hakamada, emerytowany profesor na Uniwersytecie Aoyama Gakuin, odrzuca to twierdzenie: „Nie ma czegoś takiego jak ustna obietnica, że nie zrobi się kroku na wschód”.
Putin jest takim samym kłamcą jak Stalin.
Tsutomu Saito ujawnił również, że w czasie inwazji na Ukrainę Putin „miał listę setek tysięcy egzekucji” (Sankei Shimbun, 18 kwietnia), w tym ukraińskich intelektualistów pod rządami Zełenskiego.
Putin zamierzał odtworzyć stalinowski Las Kachin po upadku Kijowa.
Jednak do upadku Kijowa, który miał nastąpić za tydzień, półtora roku później jeszcze nie doszło.
Putin był zirytowany takimi upokarzającymi doniesieniami.
Rosyjskie Ministerstwo Spraw Zagranicznych powiadomiło Shigeki Hakamada, Tsutomu Saito i 63 innych obywateli Japonii o zakazie wjazdu do Rosji.
W sprawiegazety, cztery Sankei, trzy Nikkei i dwa Yomiuri zostały ukarane.
Jednak żaden nie pochodził z Asahi.
W rzeczywistości, patrząc na gazetę, Norito Kunisue, dyrektor generalny na Europę, napisał w swojej niedzielnej kolumnie: „Rosyjscy żołnierze nie wszyscy są brutalni. Niektórzy nawet dawali dzieciom ciasteczka”.
Mimo to, być może myśląc, że ciągłe wychwalanie Putina byłoby złym pomysłem, gazeta pod nagłówkiem „Cierpiący zagraniczni korespondenci w Rosji” donosiła o śledzeniu i zastraszaniu korespondentów z różnych krajów.
Jednak w każdym przypadku ofiarą był zagraniczny korespondent, a grzecznego chłopca Asahi nawet nie śledzono.
Chciałbym usłyszeć więcej o podstępnych sercach reporterów Asahi, którzy chodzą po okolicy i wypytują dziennikarzy z innych krajów o szkody, jakie ponieśli.
Jeszcze jedna rzecz.
Dlaczego poza Japonią zachowują się jak pożyczone koty, ale w Japonii są tak aroganccy?
Czy to jest sposób Akiba-Ieshige?
