En revanche, les classes inférieures n'étaient que des esclaves des classes supérieures.

Ce qui suit est un «ultimatum à l'anti-Japon» d'un ancien colonel de l'armée sud-coréenne.
C'est une lecture incontournable non seulement pour les Coréens mais pour les gens du monde entier.
En particulier, ceux qui vivent et s'abonnent à l'Asahi Shimbun, un journal insensé que l'on ne trouve nulle part ailleurs dans le monde développé, qui non seulement prend plaisir à déshonorer son propre pays au monde, mais fera n'importe quoi pour le faire.
Ce sont principalement les soi-disant savants qui nous ont dit d'apprendre de l'Allemagne.
Ceux qui vivent du journal sud-allemand ont écrit des articles anti-japonais en utilisant les articles anti-japonais de ce journal.
Ce sont les gens qui s'abonnent à ce journal.
Et gagnez votre vie grâce à la station de télévision qui diffuse l'histoire du massacre de Nankin fabriqué par John Rabe comme un événement annuel à la fin de chaque année.
En conséquence, environ la moitié des Allemands ont une idéologie anti-japonaise.
C'est une lecture incontournable pour ceux qui, aux États-Unis, se disent érudits, comme Alexis Dudden, un agent coréen.
D'après les écrits de Yukichi Fukuzawa
Fukuzawa Yukichi (1835 ~ 1901) était un penseur éclairé pendant les périodes Edo et Meiji au Japon.
L'enfer de ce monde est apparu à Gyeongseong, en Corée.
Je regarde Joseon et dis que c'est un pays infernal de démons et de démons maléfiques plutôt que de barbares.
La famille royale est sans loi; l'aristocratie domine, même les lois fiscales sont en déroute, le peuple n'a aucun droit à la propriété privée, les lois du gouvernement sont incomplètes, non seulement les gens peuvent être mis à mort sans crime, mais aussi le peuple n'a aucun moyen de poursuivre les aristocrates et les nobles lorsqu'ils détiennent, blessent ou tuent des gens en privé par cupidité ou par rancune personnelle.
En termes d'honneur, les grades supérieurs et inférieurs de la noblesse étaient presque comme des races différentes, celles au-dessus du niveau des samouraïs et directement liées au gouvernement jouissant d'une autorité illimitée. En revanche, les classes inférieures n'étaient que des esclaves des classes supérieures.
Le gouvernement, ignorant de la marée de la civilisation, est entièrement insensible à toute affliction étrangère ou à la disgrâce nationale et ne consacre ses énergies qu'à la lutte pour le pouvoir et la gloire au sein du gouvernement parmi ses sujets.
La seule chose sur laquelle ils se concentrent sans souci est la lutte pour le pouvoir et la gloire au sein du gouvernement parmi les sujets impériaux. Leur seul objectif est le gain personnel et ils n'ont pas peur de vendre le pays à des fins personnelles.
Un tel pays, qui ne protège pas la vie, la propriété ou l'honneur des gens, devrait être détruit pour sauver les gens.
Il vaudrait mieux que les gens deviennent citoyens de la Russie ou de l'Angleterre.
Par conséquent, sachant que le moment de la destruction de la Corée n'est pas loin, je voudrais exprimer mes condoléances au gouvernement, mais pas à son peuple.
Voir «Je félicite le peuple de Corée pour la ruine de son pays» (Jiji Shimpo, 13 août 1885) et autres.
Cet article continue.

Extrait du glossaire de Liang Qichao
Liang Qichao (1873 ~ 1929) était un homme politique et journaliste à la fin de la dynastie Qing.
Ils étaient divisés en deux factions, les Japonais et les Qing, et invitaient les troupes étrangères à s'entre-tuer, mais les Yangban n'avaient aucune idée d'être des officiels et étaient eux-mêmes Yangban.
Dans d'autres pays, avoir des fonctionnaires était de les faire travailler pour le gouvernement, mais à Joseon, la raison d'avoir des fonctionnaires était de nourrir les Yangban.
Dans la société Joseon, les sordides et sans vergogne prospèrent, tandis que les vertueux et compatissants tombent.
Ce ne sont pas les Qing, la Russie et le Japon qui ont détruit Joseon.
C'est Joseon qui s'est détruit.
Dans «Recording the Exile of Korea», édité et traduit par Choi Hyung-wook, Kulhan Ali, 2014.

D'après les écrits de Rudolf Chabell
Rudolf Chabell (1876-1939) était un journaliste allemand. Il est venu en Corée pour sa lune de miel. Il a publié "La lune de miel d'un couple allemand en Corée 1904".
Le mode de vie coréen était de vouloir autant d'argent que possible, mais travailler moins, parler beaucoup, fumer beaucoup et dormir pour toujours.
À cela s'ajoutaient la mode et le flirt.
Il n’était pas rare de voir des Coréens ivres nus dans les rues, et il n’était pas rare de voir des meurtres commis par des femmes.
Cet état de fait peut être attribué à l'esclavage et à l'oppression qui se sont poursuivis pendant des centaines d'années.
Meine Hoohzeitsreise durch Korea wahend des Russich-japanischen Krieges, 1906 (voir).

D'après les écrits de Sten Berkman
Sten Berkman (1895-1975) était un zoologiste suédois.
Les Coréens sont très différents des Japonais.
Les Coréens n'ont pas la force mentale, l'esprit combatif et la capacité d'action collective que possèdent les Japonais.
Les Japonais donnent la priorité au bien public, tandis qu'en Corée, l'individu est plus important que la communauté.
Les Coréens sont fiers de leur culture établie de longue date, mais ils ne veulent pas passer par les tracas et aimer s'asseoir et passer le temps avec une longue cheminée.
Même si le Japon n'avait pas annexé le pays, il aurait été annexé par la Russie ou la Chine à un moment donné.
(Voir Dans la nature et les villages coréens, 1938)

Extrait du livre de Henry Appenzeller
Henry Appenzeller (1858-1902) était un missionnaire américain.
Les wilds coréens ont une coutume très méprisable.
Ils vivent avec leurs femmes pendant les trois premiers jours du mariage, mais ils ne vivent plus ensemble après cela. Ils vivent avec leurs concubines.
D'un autre côté, ils forcent leurs pauvres épouses à être chastes.
Si elle s'enfuyait ou abandonnait sa vertu, elle serait remise aux fonctionnaires, qui la fouetteraient et la donneraient à leurs serviteurs.
Les épouses des Yangban ne sont généralement même pas autorisées à sortir.
Voir «Un pionnier moderne en Corée; l'histoire de la vie de Henry G. Appenzeller», William Elliot Griffis, 1912.
Cet article continue.

Sen sijaan alemmat luokat olivat vain yläluokkien orjia.

Seuraava on entisen Etelä-Korean armeijan eversti 'Japanin vastaiseen ultimaatiosta'.
Se on pakollinen luettavuus paitsi korealaisille myös ihmisille ympäri maailmaa.
Erityisesti ne, jotka elävät Asahi Shimbunista, tyhmästä sanomalehdestä, jota ei löydy missään muualla kehittyneessä maailmassa, ja joka paitsi nauttii häpäisemästä omaa maata maailmalle, myös tekee kaikkensa tehdäkseen niin.
Ensinnäkin niin kutsutut tutkijat ovat käskeneet meitä oppimaan Saksasta.
Ne, jotka ansaitsevat elantonsa Etelä-Saksan sanomalehdestä, ovat kirjoittaneet japanilaisia ​​artikkeleita käyttämällä tämän sanomalehden japaninkielisiä artikkeleita.
Ihmiset tilaavat tämän sanomalehden.
Ja ansaitse elantosi T.V. -asemalta, joka lähettää John Raben valmistaman Nankingin verilöylyn tarinan vuosittaisena tapahtumana jokaisen vuoden lopussa.
Tämän seurauksena noin puolella saksalaisista ihmisillä on Japanin vastainen ideologia.
Se on pakko lukea niille Yhdysvalloissa, jotka kutsuvat itseään tutkijoiksi, kuten korealainen agentti Alexis Dudden.
Yukichi Fukuzawan kirjoituksista
Fukuzawa Yukichi (1835 ~ 1901) oli valaistunut ajattelija Japanin Edo- ja Meiji-aikoina.
Tämän maailman helvetti ilmestyi Gyeongseongissa Koreassa.
Katson Joseonia ja sanon, että se on pikemminkin demonien ja pahojen demonien maa kuin barbaarien maa.
Kuninkaallinen perhe on laiton; aristokratia on hallitsevaa, jopa verolakit ovat epäjärjestyksessä, ihmisillä ei ole oikeutta yksityisomistukseen, hallituksen lait ovat puutteellisia, ei vain ihmisiä voidaan surmata ilman rikosta, vaan myös ihmisillä ei ole tapaa haastaa aristokraatit ja aateliset oikeuteen, kun he pidättävät, vahingoittavat tai tappavat ihmisiä yksityisesti ahneudesta tai kaunasta.
Kunnian suhteen aateliston ylempi ja alempi rivi olivat melkein kuin erilaiset rodut, samurai-tason yläpuolella olevien ja suoraan hallitukseen liittyvien joukkojen kanssa rajoittamaton valta. Sen sijaan alemmat luokat olivat vain yläluokkien orjia.
Hallitus, joka ei ole tietoinen sivilisaation vuorovedestä, on täysin tuntematon kaikelle ulkomaiselle kärsimykselle tai kansalliselle häpeälle, ja se omistaa energiansa vain hallituksessa käytävään vallan ja kunnian taisteluun alaisillaan.
Ainoa asia, johon he keskittyvät huolimatta, on taistelu vallasta ja kunniasta hallituksen sisällä keisarillisten alamaisten keskuudessa. Heidän ainoa tavoite on henkilökohtainen hyöty, eivätkä he pelkää myydä maata henkilökohtaisen voiton vuoksi.
Tällainen maa, joka ei suojaa ihmisten elämää, omaisuutta tai kunniaa, olisi tuhottava ihmisten pelastamiseksi.
Olisi parempi, että ihmisistä tulisi Venäjän tai Englannin kansalaisia.
Siksi, koska tiedän, että Korean tuhon aika ei ole kaukana, haluan ilmaista surunvalitteluni hallitukselle, mutta ei sen kansalaisille.
Katso "Onnittelen Korean kansaa heidän maansa pilalla" (Jiji Shimpo, 13. elokuuta 1885) ja muita.
Tämä artikkeli jatkuu.

Liang Qichaon sanastosta
Liang Qichao (1873 ~ 1929) oli myöhään Qing-dynastian poliitikko ja toimittaja.
He jaettiin kahteen ryhmään, japanilaisiin ja Qingiin, ja kutsuivat ulkomaisia ​​joukkoja tappamaan toisiaan, mutta Yangbanilla ei ollut ajatusta olla virkamiehiä ja he olivat itse Yangban.
Muissa maissa virkamiesten saamisen oli tarkoitus saada heidät työskentelemään hallituksen palveluksessa, mutta Joseonissa virkamiesten syynä oli ruokkia Yangbania.
Joseon-yhteiskunnassa järjetön ja häpeämätön menestyy, kun hyveellinen ja myötätuntoinen kaatuu.
Ei Qing, Venäjä ja Japani tuhosivat Joseonin.
Joseon tuhosi itsensä.
Choi Hyung-wookin toimittamassa julkaisussa "Recording the Exile of Korea", Kulhan Ali, 2014.

Rudolf Chabellin kirjoituksista
Rudolf Chabell (1876-1939) oli saksalainen toimittaja. Hän tuli Koreaan häämatkallaan. Hän julkaisi "Saksalaisen pariskunnan häämatka Koreassa 1904".
Korean elämäntapana oli haluta mahdollisimman paljon rahaa, mutta työskennellä vähemmän, puhua paljon, tupakoida ja nukkua ikuisesti.
Tähän lisättiin muoti ja flirttailu.
Ei ollut harvinaista nähdä juopuneita korealaisia ​​alasti kaduilla, eikä ollut harvinaista nähdä naisiin liittyviä murhia.
Tämä tilanne johtui orjuudesta ja sorrosta, joka oli jatkunut satoja vuosia.
Meine Hoohzeitsreise durch Korea wahend des Russich-japanischen Krieges, 1906 (ks.).

Sten Berkmanin kirjoituksista
Sten Berkman (1895-1975) oli ruotsalainen eläintieteilijä.
Korealaiset ovat hyvin erilaisia ​​kuin japanilaiset.
Korealaisilta puuttuu japanilaisten henkinen voima, taisteluhenki ja kyky kollektiiviseen toimintaan.
Japanilaiset asettavat etusijalle yleisen edun, kun taas Koreassa yksilö on tärkeämpi kuin yhteisö.
Korealaiset ovat ylpeitä vakiintuneesta kulttuuristaan, mutta eivät halua käydä läpi vaivaa ja nauttia istumisesta ja ajan viemisestä pitkällä savulla.
Vaikka Japani ei olisi liittänyt maata, Venäjä tai Kiina olisi liittänyt sen jossain vaiheessa.
(Ks. Korealaisissa villieläimissä ja kylissä, 1938)

Henry Appenzellerin kirjasta
Henry Appenzeller (1858-1902) oli amerikkalainen lähetyssaarnaaja.
Korean villillä on hyvin halveksittava tapa.
He asuvat vaimojensa kanssa kolmen ensimmäisen avioliiton päivän ajan, mutta eivät asu yhdessä sen jälkeen. He asuvat sivuvaimoidensa kanssa.
Toisaalta he pakottavat köyhät vaimonsa olemaan siveät.
Jos hän pakeni tai hylkäsi hyveensä, hänet luovutettaisiin virkamiehille, jotka lyöisivät hänet ja antaisivat palvelijoilleen.
Yangbanin vaimot eivät yleensä saa edes mennä ulos.
Katso "Moderni tienraivaaja Koreassa; Henry G.Appenzellerin elämäkerta", William Elliot Griffis, 1912.
Tämä artikkeli jatkuu.

Im Gegensatz dazu waren die unteren Klassen lediglich Sklaven der oberen Klassen.

Das Folgende ist aus "Ein Ultimatum an Anti-Japan" eines ehemaligen Oberst der südkoreanischen Armee.
Es ist ein Muss nicht nur für Koreaner, sondern für Menschen auf der ganzen Welt.
Insbesondere diejenigen, die ihren Lebensunterhalt mit dem Asahi Shimbun verdienen und ihn abonnieren, einer dummen Zeitung, die es sonst nirgendwo in der entwickelten Welt gibt, die nicht nur Freude daran hat, ihr eigenes Land für die Welt zu beschämen, sondern dies auch erfinden wird.
Es sind vor allem die sogenannten Gelehrten, die uns gesagt haben, wir sollen von Deutschland lernen.
Diejenigen, die von der süddeutschen Zeitung leben, haben antijapanische Artikel mit den antijapanischen Artikeln dieser Zeitung geschrieben.
Es sind die Menschen, die diese Zeitung abonnieren.
Und verdienen Sie Ihren Lebensunterhalt mit dem Fernsehsender, der die Geschichte des von John Rabe erfundenen Nanking-Massakers als jährliche Veranstaltung am Ende eines jeden Jahres ausstrahlt.
Infolgedessen hat etwa die Hälfte der Deutschen eine antijapanische Ideologie.
Es ist ein Muss für diejenigen in den USA, die sich Gelehrte nennen, wie Alexis Dudden, ein koreanischer Agent.
Aus den Schriften von Yukichi Fukuzawa
Fukuzawa Yukichi (1835-1901) war ein aufgeklärter Denker während der Edo- und Meiji-Zeit in Japan.
Die Hölle dieser Welt erschien in Gyeongseong, Korea.
Ich sehe Joseon an und sage, dass es eher ein höllisches Land der Dämonen und bösen Dämonen als der Barbaren ist.
Die königliche Familie ist gesetzlos; Die Aristokratie dominiert, selbst die Steuergesetze sind in Unordnung, die Menschen haben kein Recht auf Privateigentum, die Gesetze der Regierung sind unvollständig, nicht nur Menschen können ohne Verbrechen getötet werden, sondern auch die Menschen haben keine Möglichkeit dazu verklagen die Aristokraten und Adligen, wenn sie Menschen aus persönlicher Gier oder Groll privat festhalten, verletzen oder töten.
In Bezug auf die Ehre waren die oberen und unteren Ränge des Adels fast wie verschiedene Rassen, wobei diejenigen über dem Niveau der Samurai standen und in direktem Zusammenhang mit der Regierung standen, die uneingeschränkte Autorität genoss. Im Gegensatz dazu waren die unteren Klassen lediglich Sklaven der oberen Klassen.
Die Regierung, die die Flut der Zivilisation nicht kennt, ist völlig unempfindlich gegen ausländische Bedrängnisse oder nationale Schande und widmet ihre Energie nur dem Kampf um Macht und Ruhm innerhalb der Regierung unter ihren Untertanen.
Das einzige, worauf sie sich ohne Sorge konzentrieren, ist der Kampf um Macht und Ruhm innerhalb der Regierung unter den imperialen Untertanen. Ihr einziges Ziel ist der persönliche Gewinn, und sie haben keine Angst, das Land zum persönlichen Vorteil zu verkaufen.
Ein solches Land, das weder das Leben noch das Eigentum oder die Ehre der Menschen schützt, sollte zerstört werden, um die Menschen zu retten.
Es wäre besser für die Menschen, Bürger Russlands oder Englands zu werden.
Da ich weiß, dass die Zeit der Zerstörung Koreas nicht mehr weit ist, möchte ich der Regierung, aber nicht der Bevölkerung, mein Beileid aussprechen.
Siehe "Ich gratuliere den Menschen in Korea zur Ruine ihres Landes" (Jiji Shimpo, 13. August 1885) und andere.
Dieser Artikel wird fortgesetzt.

Aus dem Glossar von Liang Qichao
Liang Qichao (1873 ~ 1929) war ein Politiker und Journalist in der späten Qing-Dynastie.
Sie wurden in zwei Fraktionen aufgeteilt, die Japaner und die Qing, und luden ausländische Truppen ein, sich gegenseitig zu töten, aber die Yangban hatten keine Vorstellung davon, Beamte zu sein, und waren selbst Yangban.
In anderen Ländern sollten Beamte für die Regierung arbeiten, aber in Joseon bestand der Grund für die Beamten darin, die Yangban zu ernähren.
In der Joseon-Gesellschaft gedeihen die Schmutzigen und Schamlosen, während die Tugendhaften und Mitleidigen fallen.
Es waren nicht die Qing, Russland und Japan, die Joseon zerstörten.
Es war Joseon, der sich selbst zerstörte.
In "Recording the Exile of Korea", herausgegeben und übersetzt von Choi Hyung-wook, Kulhan Ali, 2014.

Aus den Schriften von Rudolf Chabell
Rudolf Chabell (1876-1939) war ein deutscher Journalist. Er kam auf seinen Flitterwochen nach Korea. Er veröffentlichte "Die Flitterwochen eines deutschen Paares in Korea 1904".
Die koreanische Lebensweise bestand darin, so viel Geld wie möglich zu wollen, aber weniger zu arbeiten, viel zu reden, viel zu rauchen und für immer zu schlafen.
Hinzu kamen Mode und Flirt.
Es war nicht ungewöhnlich, betrunkene Koreaner nackt auf der Straße zu sehen, und es war nicht ungewöhnlich, Morde im Zusammenhang mit Frauen zu sehen.
Dieser Zustand könnte auf die Sklaverei und Unterdrückung zurückgeführt werden, die seit Hunderten von Jahren andauerte.
Meine Hoohzeitsreise durch Korea, 1906 (siehe).

Aus den Schriften von Sten Berkman
Sten Berkman (1895–1975) war ein schwedischer Zoologe.
Koreaner unterscheiden sich sehr von Japanern.
Koreanern fehlt die mentale Stärke, der Kampfgeist und die Fähigkeit zu kollektivem Handeln, die die Japaner besitzen.
Die Japaner priorisieren das Gemeinwohl, während in Korea der Einzelne wichtiger ist als die Gemeinschaft.
Koreaner sind stolz auf ihre alteingesessene Kultur, aber sie sind nicht bereit, sich die Mühe zu machen und es zu genießen, mit einem langen Schornstein zu sitzen und die Zeit zu vertreiben.
Selbst wenn Japan das Land nicht annektiert hätte, wäre es irgendwann von Russland oder China annektiert worden.
(Siehe In koreanischen Wildnis und Dörfern, 1938)

Aus Henry Appenzellers Buch
Henry Appenzeller (1858–1902) war ein amerikanischer Missionar.
Die koreanische Wildnis hat einen sehr verabscheuungswürdigen Brauch.
Sie leben die ersten drei Tage ihrer Ehe mit ihren Frauen, aber danach leben sie nicht mehr zusammen. Sie leben mit ihren Konkubinen.
Andererseits zwingen sie ihre armen Frauen, keusch zu sein.
Wenn sie weglief oder ihre Tugend aufgab, wurde sie den Beamten übergeben, die sie auspeitschten und ihren Dienern gaben.
Die Frauen der Yangban dürfen normalerweise nicht einmal ausgehen.
Siehe "Ein moderner Pionier in Korea; Henry G. Appenzellers Lebensgeschichte", William Elliot Griffis, 1912.
Dieser Artikel wird fortgesetzt.

I modsætning hertil var de lavere klasser kun slaver af de øvre klasser.

Følgende er fra 'Et ultimatum til anti-Japan' af en tidligere sydkoreansk hæroverste.
Det er en must-read ikke kun for koreanere, men for mennesker over hele verden.
Især dem, der lever af og abonnerer på Asahi Shimbun, en tåbelig avis, der ikke findes nogen andre steder i den udviklede verden, som ikke kun glæder sig over at skænke sit eget land for verden, men vil gøre enhver fabrikation for at gøre det.
Det er primært de såkaldte lærde, der har fortalt os at lære af Tyskland.
De, der lever af den sydtyske avis, har skrevet anti-japanske artikler ved hjælp af avisens anti-japanske artikler.
Det er de mennesker, der abonnerer på denne avis.
Og livnær dig fra T.V.-stationen, der sender historien om Nanking-massakren fremstillet af John Rabe som en årlig begivenhed i slutningen af ​​hvert år.
Som et resultat har ca. halvdelen af ​​det tyske folk en anti-japansk ideologi.
Det er en must-read for dem i USA, der kalder sig lærde, såsom Alexis Dudden, en koreansk agent.
Fra skrifterne fra Yukichi Fukuzawa
Fukuzawa Yukichi (1835 ~ 1901) var en oplyst tænker i Edo- og Meiji-perioderne i Japan.
Helvede af denne verden dukkede op i Gyeongseong, Korea.
Jeg ser på Joseon og siger, at det er et helvede land med dæmoner og onde dæmoner snarere end barbarer.
Den kongelige familie er lovløs; aristokratiet dominerer, selv skattereglerne er i uorden, folket har ingen ret til privat ejendom, regeringens love er ufuldstændige, ikke kun kan mennesker dræbes uden forbrydelse, men også folket har ingen måde at sagsøge aristokraterne og adelsmændene, når de tilbageholder, sårer eller dræber mennesker privat af personlig grådighed eller nag.
Med hensyn til ære var adelens øvre og nedre række næsten som forskellige racer, med dem over niveauet for samurai og direkte relateret til regeringen, der havde ubegrænset autoritet. I modsætning hertil var de lavere klasser kun slaver af de øvre klasser.
Regeringen, uvidende om civilisationens tidevand, er fuldstændig ufølsom for enhver fremmed lidelse eller national skændsel og bruger kun sine kræfter på kampen for magt og ære inden for regeringen blandt dens undersåtter.
Det eneste de fokuserer på uden bekymring er kampen om magt og ære inden for regeringen blandt de kejserlige undersåtter. Deres eneste mål er personlig gevinst, og de er ikke bange for at sælge landet til personlig fortjeneste.
Et sådant land, der ikke beskytter folks liv, ejendom eller ære, skal destrueres for at redde folket.
Det ville være bedre for folket at blive statsborgere i Rusland eller England.
Derfor vil jeg gerne vide, at tiden for Koreas ødelæggelse ikke er langt væk, og vil udtrykke min medfølelse med regeringen, men ikke for dens folk.
Se "Jeg lykønsker Koreas folk med ruinen i deres land" (Jiji Shimpo, 13. august 1885) og andre.
Denne artikel fortsætter.

Fra Liang Qichaos ordliste
Liang Qichao (1873 ~ 1929) var politiker og journalist i det sene Qing-dynasti.
De blev opdelt i to fraktioner, japanerne og Qing, og inviterede udenlandske tropper til at dræbe hinanden, men Yangban havde ikke noget koncept for at være embedsmænd og var selv Yangban.
I andre lande skulle embedsmænd have dem til at arbejde for regeringen, men i Joseon var grunden til at have embedsmænd at fodre Yangban.
I Joseon-samfundet trives de sordide og skamløse, mens de dydige og medfølende falder.
Det var ikke Qing, Rusland og Japan, der ødelagde Joseon.
Det var Joseon, der ødelagde sig selv.
I "Optagelse af Koreas eksil" redigeret og oversat af Choi Hyung-wook, Kulhan Ali, 2014.

Fra Rudolf Chabells skrifter
Rudolf Chabell (1876-1939) var en tysk journalist. Han kom til Korea på sin bryllupsrejse. Han udgav "Et tysk par bryllupsrejse i Korea 1904".
Den koreanske livsstil var at ønske så mange penge som muligt, men arbejde mindre, tale meget, ryge meget og sove for evigt.
Hertil kom mode og flirtatiousness.
Det var ikke ualmindeligt at se berusede koreanere nøgne på gaden, og det var ikke ualmindeligt at se kvindemord.
Denne situation kunne tilskrives slaveri og undertrykkelse, der var fortsat i hundreder af år.
Meine Hoohzeitsreise durch Korea wahend des Russich-japanischen Krieges, 1906 (se).

Fra Sten Berkmans skrifter
Sten Berkman (1895-1975) var en svensk zoolog.
Koreanere er meget forskellige fra japansk.
Koreanere mangler den mentale styrke, kampånd og evne til kollektiv handling, som japanerne besidder.
Japanerne prioriterer det offentlige, mens individet i Korea er vigtigere end samfundet.
Koreanere er stolte af deres længe etablerede kultur, men de er ikke villige til at gå igennem besværet og nyde at sidde og tilbringe tiden med en lang flue.
Selv hvis Japan ikke havde annekteret landet, ville det på et eller andet tidspunkt være blevet annekteret af Rusland eller Kina.
(Se i koreanske vildmarker og landsbyer, 1938)

Fra Henry Appenzellers bog
Henry Appenzeller (1858-1902) var en amerikansk missionær.
De koreanske vildmarker har en meget foragtelig skik.
De bor sammen med deres koner de første tre dage af ægteskabet, men de bor ikke sammen efter det. De lever med deres medhustruer.
På den anden side tvinger de deres fattige koner til at være kyske.
Hvis hun løb væk eller opgav sin dyd, ville hun blive overdraget til embedsmændene, som ville piske hende og give hende til deres tjenere.
Yangbans koner har normalt ikke engang lov til at gå ud.
Se "En moderne pioner i Korea; Henry G. Appenzellers livshistorie", William Elliot Griffis, 1912.
Denne artikel fortsætter.

Naproti tomu nižší třídy byly pouze otroky vyšších tříd.

Toto je od „Ultimáta k anti-Japonsku“ od bývalého plukovníka jihokorejské armády.
Je to povinné čtení nejen pro Korejce, ale i pro lidi po celém světě.
Zejména ti, kteří se živí a předplatí si Asahi Shimbun, pošetilé noviny, které se nenacházejí nikde jinde v rozvinutém světě a které nejen potěší, že světu zneuctí svou vlastní zemi, ale učiní pro to veškerou výmysl.
Jsou to především takzvaní učenci, kteří nám říkají, abychom se učili z Německa.
Ti, kdo se živí jihoněmeckými novinami, píší protijaponské články pomocí protijaponských článků tohoto deníku.
Jsou to lidé, kteří se přihlásili k odběru těchto novin.
A vydělávejte na živobytí ze stanice TV, která na konci každého roku vysílá příběh masakru v Nankingu vytvořeného Johnem Rabem jako každoroční událost.
Výsledkem je, že asi polovina Němců má protijaponskou ideologii.
Je to povinné čtení pro ty v USA, kteří si říkají vědci, jako je Alexis Dudden, korejský agent.
Ze spisů Yukichi Fukuzawa
Fukuzawa Yukichi (1835 ~ 1901) byl osvíceným myslitelem během období Edo a Meiji v Japonsku.
Peklo tohoto světa se objevilo v Gyeongseongu v Koreji.
Dívám se na Joseona a říkám, že je to spíše pekelná země démonů a zlých démonů než barbarů.
Královská rodina je nezákonná; aristokracie dominuje, dokonce i daňové zákony jsou v nepořádku, lidé nemají právo na soukromé vlastnictví, zákony vlády jsou neúplné, nejen lidé mohou být usmrceni bez trestného činu, ale lidé také nemají způsob, jak žalovat aristokraty a šlechty, když soukromě zadržují, zraňují nebo zabíjejí lidi z osobní chamtivosti nebo zášti.
Pokud jde o čest, horní a dolní pozice šlechty byly téměř jako různé rasy, přičemž ty nad úrovní samurajů a přímo související s vládou požívající neomezenou autoritu. Naproti tomu nižší třídy byly pouze otroky vyšších tříd.
Vláda, která nezná příliv civilizace, je zcela necitlivá vůči jakémukoli cizímu utrpení nebo národní hanbě a věnuje svou energii pouze boji o moc a slávu ve vládě mezi svými subjekty.
Jedinou věcí, na kterou se bez obav zaměřují, je boj o moc a slávu ve vládě mezi císařskými poddanými. Jejich jediným cílem je osobní zisk a nebojí se prodat zemi pro osobní zisk.
Taková země, která nechrání lidské životy, majetek nebo čest, by měla být zničena, aby zachránila lidi.
Pro lidi by bylo lepší stát se občany Ruska nebo Anglie.
Proto, když vím, že doba zničení Koreje není daleko, rád bych vyjádřil soustrast vládě, ale ne jejím lidem.
Viz „Blahopřeji Korejským lidem ke zřícenině jejich země“ (Jiji Shimpo, 13. srpna 1885) a další.
Tento článek pokračuje.

Ze slovníku Liang Qichao
Liang Qichao (1873-1929) byl politik a novinář v pozdní dynastii Čching.
Byli rozděleni na dvě frakce, japonskou a Qingovou, a pozývali cizí vojáky, aby se navzájem zabíjeli, ale Yangban neměl žádnou představu o tom, že je úředníkem, a byl jangbanem sám.
V jiných zemích mělo mít úředníky, aby pracovali pro vládu, ale v Joseonu bylo důvodem, aby měli úředníky, živit Yangban.
Ve společnosti Joseon prosperují špinaví a nestoudní, zatímco ctnostní a soucitní padají.
Nebyli to Qing, Rusko a Japonsko, kdo zničil Joseona.
Byl to Joseon, kdo se zničil.
V dokumentu „Recording the Exile of Korea“, který napsal a přeložil Choi Hyung-wook, Kulhan Ali, 2014.

Ze spisů Rudolfa Chabella
Rudolf Chabell (1876-1939) byl německý novinář. Přišel do Koreje na líbánky. Publikoval „Líbánky německého páru v Koreji 1904“.
Korejským způsobem života bylo chtít co nejvíce peněz, ale pracovat méně, hodně mluvit, hodně kouřit a navždy spát.
K tomu se přidala móda a koketnost.
Nebylo neobvyklé vidět na ulici opilé Korejky nahé a nebylo neobvyklé ani vidět vraždy spojené se ženami.
Tento stav lze přičíst otroctví a útlaku, které přetrvávaly stovky let.
Meine Hoohzeitsreise durch Korea wahend des Russich-japanischen Krieges, 1906 (viz).

Ze spisů Stena Berkmana
Sten Berkman (1895-1975) byl švédský zoolog.
Korejci se velmi liší od japonštiny.
Korejcům chybí duševní síla, bojovnost a schopnost kolektivní akce, kterou mají Japonci.
Japonci upřednostňují veřejné blaho, zatímco v Koreji je jednotlivec důležitější než komunita.
Korejci jsou hrdí na svou dlouho zavedenou kulturu, ale nejsou ochotni projít potížemi a užít si posezení a trávení času s dlouhým kouřem.
I kdyby Japonsko anektovalo zemi, v určitém okamžiku by ji anektovalo Rusko nebo Čína.
(Viz V korejských divočinách a vesnicích, 1938)

Z knihy Henryho Appenzellera
Henry Appenzeller (1858-1902) byl americký misionář.
Korejská divočina má velmi opovrženíhodný zvyk.
Žijí se svými manželkami první tři dny manželství, ale poté už spolu nežijí. Žijí se svými konkubínami.
Na druhé straně nutí své ubohé manželky k cudnosti.
Kdyby utekla nebo opustila svou ctnost, byla by předána úředníkům, kteří by ji bičovali a dali ji jejich služebníkům.
Manželky Yangbanu obvykle ani nesmějí chodit ven.
Viz „Moderní průkopník v Koreji; životní příběh Henryho G. Appenzellera,“ William Elliot Griffis, 1912.
Tento článek pokračuje.

ตรงกันข้ามชนชั้นล่างเป็นเพียงทาสของชนชั้นสูง

ต่อไปนี้มาจาก "คำขาดในการต่อต้านญี่ปุ่น" ของอดีตผู้พันในกองทัพเกาหลีใต้
เป็นเรื่องที่ต้องอ่านไม่เพียง แต่สำหรับชาวเกาหลีเท่านั้น แต่สำหรับคนทั่วโลก
โดยเฉพาะอย่างยิ่งบรรดาผู้ที่ทำมาหากินและสมัครรับข้อมูลจาก Asahi Shimbun ซึ่งเป็นหนังสือพิมพ์ที่โง่เขลาซึ่งไม่พบที่ใดในโลกที่พัฒนาแล้วซึ่งไม่เพียง แต่ยินดีที่จะสร้างความเสื่อมเสียให้กับประเทศของตนไปทั่วโลก แต่จะทำการประดิษฐ์ใด ๆ เพื่อทำเช่นนั้น
เป็นหลักที่เรียกว่านักวิชาการที่บอกให้เราเรียนรู้จากเยอรมนี
ผู้ที่หาเลี้ยงชีพจากหนังสือพิมพ์เยอรมันใต้เขียนบทความต่อต้านญี่ปุ่นโดยใช้บทความต่อต้านญี่ปุ่นของหนังสือพิมพ์ฉบับนี้
เป็นคนที่สมัครรับข่าวสารจากหนังสือพิมพ์ฉบับนี้
และหาเลี้ยงชีพจากสถานี T.V. ที่ถ่ายทอดเรื่องราวของการสังหารหมู่นานกิงที่จอห์นราเบะประดิษฐ์ขึ้นเป็นงานประจำปีในช่วงปลายปีของทุกปี
เป็นผลให้คนเยอรมันประมาณครึ่งหนึ่งมีอุดมการณ์ต่อต้านญี่ปุ่น
เป็นเรื่องที่ต้องอ่านสำหรับผู้ที่อยู่ในสหรัฐอเมริกาที่เรียกตัวเองว่านักวิชาการเช่น Alexis Dudden ตัวแทนจากเกาหลี
จากงานเขียนของ Yukichi Fukuzawa
Fukuzawa Yukichi (1835 ~ 1901) เป็นนักคิดที่รู้แจ้งในสมัยเอโดะและเมจิในญี่ปุ่น
นรกของโลกนี้ปรากฏขึ้นที่ Gyeongseong ประเทศเกาหลี
ฉันมองไปที่โชซอนและบอกว่ามันเป็นประเทศแห่งปีศาจและปีศาจร้ายมากกว่าคนป่าเถื่อน
ราชวงศ์ไม่ชอบด้วยกฎหมาย ชนชั้นสูงมีอำนาจเหนือแม้แต่กฎหมายภาษีก็ระส่ำระสายประชาชนไม่มีสิทธิในทรัพย์สินส่วนตัวกฎหมายของรัฐบาลไม่สมบูรณ์ไม่เพียง แต่ผู้คนจะถูกประหารชีวิตโดยปราศจากอาชญากรรม แต่ประชาชนก็ไม่มีทางที่จะ ฟ้องร้องขุนนางและขุนนางเมื่อพวกเขากักขังทำร้ายหรือฆ่าผู้คนเป็นการส่วนตัวจากความโลภหรือความไม่พอใจส่วนตัว
ในแง่ของเกียรติยศตำแหน่งบนและล่างของขุนนางนั้นแทบจะเหมือนกับเผ่าพันธุ์ที่แตกต่างกันโดยผู้ที่อยู่เหนือระดับซามูไรและเกี่ยวข้องโดยตรงกับรัฐบาลที่มีอำนาจไม่ จำกัด ตรงกันข้ามชนชั้นล่างเป็นเพียงทาสของชนชั้นสูง
รัฐบาลที่เพิกเฉยต่อกระแสของอารยธรรมไม่มีความรู้สึกโดยสิ้นเชิงต่อความทุกข์ยากจากต่างชาติหรือความอัปยศอดสูของชาติและทุ่มเทพลังให้กับการต่อสู้เพื่ออำนาจและรัศมีภาพภายในรัฐบาล
สิ่งเดียวที่พวกเขามุ่งเน้นโดยปราศจากความกังวลคือการต่อสู้เพื่ออำนาจและความรุ่งโรจน์ภายในรัฐบาลท่ามกลางอาสาสมัครของจักรวรรดิ เป้าหมายเดียวของพวกเขาคือผลประโยชน์ส่วนตัวและพวกเขาไม่กลัวที่จะขายประเทศเพื่อผลกำไรส่วนตัว
ประเทศที่ไม่ปกป้องชีวิตทรัพย์สินหรือเกียรติยศของประชาชนควรถูกทำลายเพื่อช่วยชีวิตประชาชน
จะเป็นการดีกว่าที่ประชาชนจะกลายเป็นพลเมืองของรัสเซียหรืออังกฤษ
ดังนั้นเมื่อรู้ว่าเวลาแห่งการทำลายล้างของเกาหลีอยู่ไม่ไกลฉันขอแสดงความเสียใจต่อรัฐบาล แต่ไม่ใช่สำหรับประชาชนของประเทศ
ดู "ฉันแสดงความยินดีกับคนเกาหลีที่ทำลายประเทศของพวกเขา" (Jiji Shimpo, 13 สิงหาคม 1885) และอื่น ๆ
บทความนี้ดำเนินต่อไป

จากอภิธานศัพท์ของ Liang Qichao
เหลียงฉีเฉา (1873 ~ 1929) เป็นนักการเมืองและนักข่าวในช่วงปลายราชวงศ์ชิง
พวกเขาถูกแบ่งออกเป็นสองฝ่ายคือญี่ปุ่นและชิงและเชิญชวนให้กองกำลังต่างชาติมาฆ่ากันเอง แต่ Yangban ไม่มีแนวคิดที่จะเป็นเจ้าหน้าที่และเป็น Yangban เอง
ในประเทศอื่นการมีเจ้าหน้าที่จะต้องให้พวกเขาทำงานให้กับรัฐบาล แต่ในโชซอนเหตุผลของการมีเจ้าหน้าที่คือการให้อาหารหยางบัน
ในสังคมโชซอนคนเลวทรามและไร้ยางอายเจริญรุ่งเรืองในขณะที่คุณธรรมและความเห็นอกเห็นใจลดลง
ไม่ใช่ราชวงศ์ชิงรัสเซียและญี่ปุ่นที่ทำลายโชซอน
เป็นโชซอนที่ทำลายตัวเอง
ใน "Recording the Exile of Korea" แก้ไขและแปลโดย Choi Hyung-wook, Kulhan Ali, 2014

จากงานเขียนของรูดอล์ฟชาเบลล์
รูดอล์ฟชาเบลล์ (Rudolf Chabell) (ค.ศ. 1876-1939) เป็นนักข่าวชาวเยอรมัน เขามาฮันนีมูนที่เกาหลี เขาตีพิมพ์เรื่อง "A German Couple's Honeymoon in Korea 1904"
วิถีชีวิตของคนเกาหลีคือต้องการเงินให้มากที่สุด แต่ทำงานน้อยลงพูดมากสูบบุหรี่มากและนอนหลับตลอดไป
ด้วยเหตุนี้จึงเพิ่มแฟชั่นและความเจ้าชู้
ไม่ใช่เรื่องแปลกที่จะเห็นคนเกาหลีขี้เมาเปลือยกายบนถนนและไม่ใช่เรื่องแปลกที่จะเห็นการฆาตกรรมที่เกี่ยวข้องกับผู้หญิง
สถานะของกิจการนี้อาจเป็นผลมาจากการเป็นทาสและการกดขี่ที่ดำเนินต่อไปเป็นเวลาหลายร้อยปี
Meine Hoohzeitsreise durch Korea wahend des Russich-japanischen Krieges, 1906 (ดู)

จากงานเขียนของ Sten Berkman
Sten Berkman (1895-1975) เป็นนักสัตววิทยาชาวสวีเดน
ชาวเกาหลีมีความแตกต่างจากชาวญี่ปุ่นมาก
ชาวเกาหลีขาดความเข้มแข็งทางจิตใจจิตวิญญาณการต่อสู้และความสามารถในการดำเนินการร่วมกันที่ชาวญี่ปุ่นมีอยู่
ชาวญี่ปุ่นให้ความสำคัญกับผลประโยชน์สาธารณะในขณะที่ในเกาหลีบุคคลนั้นมีความสำคัญมากกว่าชุมชน
ชาวเกาหลีมีความภาคภูมิใจในวัฒนธรรมที่สืบทอดมายาวนาน แต่พวกเขาไม่เต็มใจที่จะผ่านความยุ่งยากและสนุกกับการนั่งและใช้เวลากับปล่องควันอันยาวนาน
แม้ว่าญี่ปุ่นจะไม่ได้ผนวกประเทศ แต่ก็จะถูกรัสเซียหรือจีนผนวกเข้าด้วยในบางประเด็น
(ดูในป่าและหมู่บ้านของเกาหลีปี 1938)

จากหนังสือของ Henry Appenzeller
Henry Appenzeller (1858-1902) เป็นมิชชันนารีชาวอเมริกัน
สัตว์ป่าของเกาหลีมีประเพณีที่น่ารังเกียจมาก
พวกเขาอาศัยอยู่กับภรรยาในช่วงสามวันแรกของการแต่งงาน แต่พวกเขาไม่ได้อยู่ด้วยกันหลังจากนั้น พวกเขาอาศัยอยู่กับนางบำเรอของพวกเขา
ในทางกลับกันพวกเขาบังคับให้ภรรยาที่ยากจนของพวกเขาบริสุทธิ์
หากเธอวิ่งหนีหรือละทิ้งคุณธรรมของเธอเธอจะถูกส่งมอบให้กับเจ้าหน้าที่ซึ่งจะแส้เธอและมอบเธอให้กับคนรับใช้ของพวกเขา
ภรรยาของ Yangban มักจะไม่ได้รับอนุญาตให้ออกไปข้างนอก
ดู "ผู้บุกเบิกยุคใหม่ในเกาหลีเรื่องราวชีวิตของ Henry G. Appenzeller" William Elliot Griffis, 1912
บทความนี้ดำเนินต่อไป

En contraste, las clases bajas eran simplemente esclavos de las clases altas.

Lo siguiente es de 'Un ultimátum a anti-Japón' por un ex coronel del ejército de Corea del Sur.
Es una lectura obligada no solo para los coreanos sino también para personas de todo el mundo.
En particular, aquellos que se ganan la vida y se suscriben al Asahi Shimbun, un periódico tonto que no se encuentra en ningún otro lugar del mundo desarrollado, que no solo se complace en deshonrar a su propio país ante el mundo, sino que hará cualquier fabricación para hacerlo.
Son principalmente los supuestos eruditos los que nos han dicho que aprendamos de Alemania.
Los que se ganan la vida con el periódico del sur de Alemania han estado escribiendo artículos antijaponeses utilizando los artículos antijaponeses de este periódico.
Son las personas que se suscriben a este periódico.
Y ganarse la vida con la estación de televisión que transmite la historia de la masacre de Nanking inventada por John Rabe como un evento anual al final de cada año.
Como resultado, aproximadamente la mitad de la población alemana tiene una ideología antijaponesa.
Es una lectura obligada para aquellos en los Estados Unidos que se llaman a sí mismos académicos, como Alexis Dudden, un agente coreano.
De los escritos de Yukichi Fukuzawa
Fukuzawa Yukichi (1835 ~ 1901) fue un pensador ilustrado durante los períodos Edo y Meiji en Japón.
El infierno de este mundo apareció en Gyeongseong, Corea.
Miro a Joseon y digo que es un país infernal de demonios y demonios malvados en lugar de bárbaros.
La familia real es ilegal; la aristocracia está dominando, incluso las leyes fiscales están en desorden, la gente no tiene derecho a la propiedad privada, las leyes del gobierno están incompletas, no solo se puede dar muerte a la gente sin un delito, sino que la gente no tiene forma de hacerlo demandar a los aristócratas y nobles cuando detienen, hieren o matan a personas en privado por codicia o rencor personal.
En términos de honor, los rangos superiores e inferiores de la nobleza eran casi como razas diferentes, y los que estaban por encima del nivel de samuráis y directamente relacionados con el gobierno disfrutaban de una autoridad ilimitada. En contraste, las clases bajas eran simplemente esclavos de las clases altas.
El gobierno, ignorante de la marea de la civilización, es completamente insensible a cualquier aflicción extranjera o desgracia nacional y dedica sus energías sólo a la lucha por el poder y la gloria dentro del gobierno entre sus súbditos.
Lo único en lo que se concentran sin preocuparse es en la lucha por el poder y la gloria dentro del gobierno entre los súbditos imperiales. Su único objetivo es el beneficio personal y no temen vender el país para obtener beneficios personales.
Un país así, que no protege la vida, la propiedad ni el honor de las personas, debería ser destruido para salvar a la gente.
Sería mejor que la gente se convirtiera en ciudadanos de Rusia o Inglaterra.
Por lo tanto, sabiendo que el momento de la destrucción de Corea no está lejos, me gustaría expresar mi más sentido pésame por el gobierno, pero no por su pueblo.
Véase "Felicito al pueblo de Corea por la ruina de su país" (Jiji Shimpo, 13 de agosto de 1885) y otros.
Este artículo continúa.

Del glosario de Liang Qichao
Liang Qichao (1873 ~ 1929) fue un político y periodista de finales de la dinastía Qing.
Se dividieron en dos facciones, la japonesa y la Qing, e invitaron a las tropas extranjeras a matarse entre sí, pero los Yangban no tenían el concepto de ser funcionarios y eran los propios Yangban.
En otros países, tener funcionarios era hacer que trabajaran para el gobierno, pero en Joseon, la razón de tener funcionarios era alimentar al Yangban.
En la sociedad Joseon, los sórdidos y desvergonzados prosperan, mientras que los virtuosos y compasivos caen.
No fueron los Qing, Rusia y Japón los que destruyeron a Joseon.
Fue Joseon quien se destruyó a sí mismo.
En "Recording the Exile of Korea", editado y traducido por Choi Hyung-wook, Kulhan Ali, 2014.

De los escritos de Rudolf Chabell
Rudolf Chabell (1876-1939) fue un periodista alemán. Vino a Corea en su luna de miel. Publicó "Luna de miel de una pareja alemana en Corea 1904".
La forma de vida coreana era querer tanto dinero como fuera posible, pero trabajar menos, hablar mucho, fumar mucho y dormir para siempre.
A esto se sumaba la moda y el coqueteo.
No era raro ver a coreanos borrachos desnudos en las calles, y no era raro ver asesinatos relacionados con mujeres.
Este estado de cosas podría atribuirse a la esclavitud y la opresión que habían continuado durante cientos de años.
Meine Hoohzeitsreise durch Korea wahend des Russich-japanischen Krieges, 1906 (ver).

De los escritos de Sten Berkman
Sten Berkman (1895-1975) fue un zoólogo sueco.
Los coreanos son muy diferentes a los japoneses.
Los coreanos carecen de la fuerza mental, el espíritu de lucha y la capacidad de acción colectiva que poseen los japoneses.
Los japoneses dan prioridad al bien público, mientras que en Corea, el individuo es más importante que la comunidad.
Los coreanos están orgullosos de su cultura establecida desde hace mucho tiempo, pero no están dispuestos a pasar por la molestia y disfrutar sentados y pasar el tiempo con una larga chimenea.
Incluso si Japón no hubiera anexado el país, Rusia o China lo habrían anexado en algún momento.
(Ver En las aldeas y las tierras salvajes de Corea, 1938)

Del libro de Henry Appenzeller
Henry Appenzeller (1858-1902) fue un misionero estadounidense.
Los salvajes coreanos tienen una costumbre muy despreciable.
Viven con sus esposas durante los primeros tres días de matrimonio, pero no viven juntos después de eso. Viven con sus concubinas.
Por otro lado, obligan a sus pobres esposas a ser castas.
Si se escapaba o abandonaba su virtud, sería entregada a los funcionarios, quienes la azotarían y la entregarían a sus sirvientes.
Por lo general, a las esposas del Yangban ni siquiera se les permite salir.
Véase "Un pionero moderno en Corea; la historia de la vida de Henry G. Appenzeller", William Elliot Griffis, 1912.
Este artículo continúa.

Däremot var de lägre klasserna bara överklassens slavar.

Följande är från 'Ett ultimatum till anti-Japan' av en före detta sydkoreansk arméöverste.
Det är en måste-läs inte bara för koreaner utan för människor över hela världen.
I synnerhet de som försörjer sig på och prenumererar på Asahi Shimbun, en dåraktig tidning som inte finns någon annanstans i den utvecklade världen, som inte bara gläder sig åt att skämma bort sitt eget land för världen utan också kommer att göra något för att göra det.
Det är främst de så kallade forskarna som har berättat för oss att lära av Tyskland.
De som försörjer sig från den sydtyska tidningen har skrivit anti-japanska artiklar med hjälp av tidningens anti-japanska artiklar.
Det är folket som prenumererar på den här tidningen.
Och försörja dig från TV-stationen som sänder historien om Nanking-massakern som tillverkats av John Rabe som en årlig händelse i slutet av varje år.
Som ett resultat har ungefär hälften av det tyska folket en anti-japansk ideologi.
Det är en måste-läs för de i USA som kallar sig forskare, som Alexis Dudden, en koreansk agent.
Från Yukichi Fukuzawas skrifter
Fukuzawa Yukichi (1835 ~ 1901) var en upplyst tänkare under Edo- och Meiji-perioderna i Japan.
Helvete i denna värld uppträdde i Gyeongseong, Korea.
Jag tittar på Joseon och säger att det är ett helvetes land av demoner och onda demoner snarare än barbarer.
Kungafamiljen är laglös; aristokratin dominerar, även skattelagarna är i ordning, folket har ingen rätt till privat egendom, regeringens lagar är ofullständiga, inte bara kan människor dödas utan brott, utan också folket har inget sätt att stämma aristokraterna och adelsmännen när de kvarhåller, skadar eller dödar människor privat av personlig girighet eller otukt.
När det gäller ära var adelens övre och nedre led nästan som olika raser, med de över samurai-nivån och direkt relaterade till regeringen åtnjöt obegränsad auktoritet. Däremot var de lägre klasserna bara överklassens slavar.
Regeringen, okunnig om civilisationens tidvatten, är helt okänslig för all utländsk lidande eller nationell skam och ägnar sina energier bara åt kampen för makt och ära inom regeringen bland dess undersåtar.
Det enda de fokuserar på utan oro är kampen för makt och ära inom regeringen bland de kejserliga subjekten. Deras enda mål är personlig vinst, och de är inte rädda för att sälja landet för personlig vinst.
Ett sådant land, som inte skyddar människors liv, egendom eller ära, bör förstöras för att rädda folket.
Det skulle vara bättre för folket att bli medborgare i Ryssland eller England.
Därför, med vetskap om att tiden för Koreas förstörelse inte är långt borta, skulle jag vilja uttrycka min kondoleans för regeringen, men inte för dess folk.
Se "Jag gratulerar Koreas folk till deras lands ruin" (Jiji Shimpo, 13 augusti 1885) och andra.
Denna artikel fortsätter.

Från Liang Qichaos ordlista
Liang Qichao (1873 ~ 1929) var en politiker och journalist i den sena Qing-dynastin.
De delades in i två fraktioner, japanerna och Qing, och bjöd in utländska trupper att döda varandra, men Yangban hade inget koncept att vara tjänstemän och var själva Yangban.
I andra länder var att ha tjänstemän att få dem att arbeta för regeringen, men i Joseon var anledningen till att ha tjänstemän att mata Yangban.
I Joseon-samhället blomstrar de sordida och skamlösa medan de dygdiga och medkännande faller.
Det var inte Qing, Ryssland och Japan som förstörde Joseon.
Det var Joseon som förstörde sig själv.
I "Recording the Exile of Korea", redigerad och översatt av Choi Hyung-wook, Kulhan Ali, 2014.

Från skrifterna av Rudolf Chabell
Rudolf Chabell (1876-1939) var en tysk journalist. Han kom till Korea på sin smekmånad. Han publicerade "Ett tyskt par smekmånad i Korea 1904".
Det koreanska livsstilen var att vilja ha så mycket pengar som möjligt, men arbeta mindre, prata mycket, röka mycket och sova för alltid.
Till detta kom mode och flirtatiousness.
Det var inte ovanligt att se berusade koreaner nakna på gatorna, och det var inte ovanligt att se kvinnorsrelaterade mord.
Denna situation kunde tillskrivas slaveriet och förtrycket som hade fortsatt i hundratals år.
Meine Hoohzeitsreise durch Korea wahend des Russich-japanischen Krieges, 1906 (se).

Från Sten Berkmans skrifter
Sten Berkman (1895-1975) var en svensk zoolog.
Koreaner skiljer sig mycket från japanska.
Koreaner saknar den mentala styrkan, kampandan och förmågan för kollektiva handlingar som japanerna har.
Japanerna prioriterar allmänhetens bästa, medan i Korea är individen viktigare än samhället.
Koreanerna är stolta över sin sedan länge etablerade kultur, men de är ovilliga att gå igenom besväret och njuta av att sitta och tillbringa tiden med en lång pipa.
Även om Japan inte hade annekterat landet skulle det ha antagits av Ryssland eller Kina någon gång.
(Se i koreanska vildmarker och byar, 1938)

Från Henry Appenzellers bok
Henry Appenzeller (1858-1902) var en amerikansk missionär.
De koreanska vildmarkerna har en mycket föraktlig anpassning.
De bor med sina fruar de första tre dagarna av äktenskapet, men de bor inte tillsammans efter det. De bor med sina bihustruer.
Å andra sidan tvingar de sina stackars fruar att vara kista.
Om hon sprang iväg eller övergav sin dygd skulle hon överlämnas till tjänstemännen, som skulle piska henne och ge henne till sina tjänare.
Yangbans fruar får vanligtvis inte ens gå ut.
Se "En modern pionjär i Korea; Henry G. Appenzellers livshistoria", William Elliot Griffis, 1912.
Denna artikel fortsätter.

Sebaliknya, kelas bawah hanyalah budak dari kelas atas.

Berikut ini adalah dari 'An ultimatum to anti-Japan' oleh mantan kolonel tentara Korea Selatan.
Ini harus dibaca tidak hanya untuk orang Korea tetapi untuk orang di seluruh dunia.
Khususnya, mereka yang mencari nafkah dari dan berlangganan Asahi Shimbun, sebuah surat kabar bodoh yang tidak ditemukan di tempat lain di negara maju, yang tidak hanya senang mempermalukan negaranya sendiri kepada dunia tetapi juga akan melakukan pemalsuan untuk melakukannya.
Terutama yang disebut sarjana yang telah memberitahu kita untuk belajar dari Jerman.
Mereka yang mencari nafkah dari koran Jerman Selatan telah menulis artikel anti-Jepang menggunakan artikel anti-Jepang di koran ini.
Orang-orang yang berlangganan koran ini.
Dan mencari nafkah dari stasiun TV yang menayangkan kisah Pembantaian Nanking yang dibuat oleh John Rabe sebagai acara tahunan di akhir setiap tahun.
Akibatnya, sekitar setengah dari rakyat Jerman memiliki ideologi anti-Jepang.
Ini adalah bacaan wajib bagi orang-orang di AS yang menyebut diri mereka sarjana, seperti Alexis Dudden, seorang agen Korea.
Dari tulisan Yukichi Fukuzawa
Fukuzawa Yukichi (1835 ~ 1901) adalah seorang pemikir yang tercerahkan selama periode Edo dan Meiji di Jepang.
Neraka dunia ini muncul di Gyeongseong, Korea.
Saya melihat Joseon dan berkata bahwa itu adalah negara neraka setan dan iblis jahat daripada barbar.
Keluarga kerajaan tidak memiliki hukum; aristokrasi mendominasi, bahkan undang-undang perpajakan berantakan, rakyat tidak memiliki hak atas properti pribadi, undang-undang pemerintah tidak lengkap, tidak hanya orang dapat dihukum mati tanpa kejahatan, tetapi juga orang-orang tidak memiliki cara untuk melakukannya. menuntut bangsawan dan bangsawan ketika mereka menahan, melukai, atau membunuh orang secara pribadi karena keserakahan atau dendam pribadi.
Dalam hal kehormatan, pangkat atas dan bawah bangsawan hampir seperti ras yang berbeda, dengan mereka yang di atas tingkat samurai dan terkait langsung dengan pemerintah menikmati otoritas tak terbatas. Sebaliknya, kelas bawah hanyalah budak dari kelas atas.
Pemerintah, yang mengabaikan gelombang peradaban, sama sekali tidak peka terhadap penderitaan asing atau aib nasional dan mencurahkan energinya hanya untuk perebutan kekuasaan dan kejayaan dalam pemerintahan di antara rakyatnya.
Satu-satunya hal yang mereka fokuskan tanpa perhatian adalah perebutan kekuasaan dan kemuliaan dalam pemerintahan di antara rakyat kekaisaran. Satu-satunya tujuan mereka adalah keuntungan pribadi, dan mereka tidak takut menjual negara untuk keuntungan pribadi.
Negara seperti itu, yang tidak melindungi nyawa, harta benda, atau kehormatan orang, harus dihancurkan untuk menyelamatkan rakyat.
Akan lebih baik jika masyarakat menjadi warga negara Rusia atau Inggris.
Oleh karena itu, mengetahui bahwa waktu kehancuran Korea tidak lama lagi, saya ingin menyampaikan belasungkawa saya kepada pemerintah, tetapi tidak untuk rakyatnya.
Lihat "Saya Mengucapkan Selamat kepada Rakyat Korea atas Kehancuran Negeri Mereka" (Jiji Shimpo, 13 Agustus 1885) dan lainnya.
Artikel ini berlanjut.

Dari Glosarium Liang Qichao
Liang Qichao (1873 ~ 1929) adalah seorang politikus dan jurnalis di akhir Dinasti Qing.
Mereka dibagi menjadi dua faksi, Jepang dan Qing, dan mengundang pasukan asing untuk membunuh satu sama lain, tetapi Yangban tidak memiliki konsep menjadi pejabat dan Yangban sendiri.
Di negara lain, memiliki pejabat berarti mereka bekerja untuk pemerintah, tetapi di Joseon, alasan memiliki pejabat adalah untuk memberi makan Yangban.
Dalam masyarakat Joseon, orang yang kotor dan tidak tahu malu menjadi makmur, sementara yang bajik dan penuh kasih jatuh.
Bukan Qing, Rusia, dan Jepang yang menghancurkan Joseon.
Joseon yang menghancurkan dirinya sendiri.
Dalam "Recording the Exile of Korea," diedit dan diterjemahkan oleh Choi Hyung-wook, Kulhan Ali, 2014.

Dari tulisan Rudolf Chabell
Rudolf Chabell (1876-1939) adalah seorang jurnalis Jerman. Dia datang ke Korea saat berbulan madu. Dia menerbitkan "Bulan Madu Pasangan Jerman di Korea 1904".
Cara hidup orang Korea adalah menginginkan uang sebanyak mungkin, tetapi bekerja lebih sedikit, banyak bicara, banyak merokok, dan tidur selamanya.
Untuk ini ditambahkan fashion dan genit.
Tidak jarang melihat orang Korea yang mabuk telanjang di jalan, dan tidak jarang melihat pembunuhan terkait wanita.
Keadaan ini dapat dikaitkan dengan perbudakan dan penindasan yang telah berlangsung selama ratusan tahun.
Meine Hoohzeitsreise durch Korea wahend des Russich-japanischen Krieges, 1906 (lihat).

Dari tulisan Sten Berkman
Sten Berkman (1895-1975) adalah seorang ahli zoologi Swedia.
Orang Korea sangat berbeda dari orang Jepang.
Orang Korea tidak memiliki kekuatan mental, semangat juang, dan kemampuan untuk tindakan kolektif yang dimiliki Jepang.
Orang Jepang mengutamakan kepentingan umum, sedangkan di Korea, individu lebih penting daripada masyarakat.
Orang Korea bangga dengan budaya mereka yang sudah lama berdiri, tetapi mereka tidak mau melalui kerumitan dan menikmati duduk dan menghabiskan waktu dengan buang waktu lama.
Bahkan jika Jepang tidak mencaplok negara itu, itu akan dianeksasi oleh Rusia atau China pada suatu saat.
(Lihat Di alam liar dan desa Korea, 1938)

Dari buku Henry Appenzeller
Henry Appenzeller (1858-1902) adalah seorang misionaris Amerika.
Alam liar Korea memiliki kebiasaan yang sangat tercela.
Mereka tinggal bersama istri mereka selama tiga hari pertama pernikahan, tetapi mereka tidak hidup bersama setelah itu. Mereka tinggal dengan selir mereka.
Sebaliknya, mereka memaksa istri mereka yang malang untuk menjadi suci.
Jika dia melarikan diri atau meninggalkan kebajikannya, dia akan diserahkan kepada para pejabat, yang akan mencambuknya dan memberikannya kepada pelayan mereka.
Para istri dari Yangban biasanya bahkan tidak diijinkan keluar.
Lihat "Seorang pionir modern di Korea; kisah hidup Henry G. Appenzeller," William Elliot Griffis, 1912.
Artikel ini berlanjut.

Al contrario, le classi inferiori erano semplicemente schiave delle classi superiori.

Quanto segue è tratto da "Un ultimatum all'anti-Giappone" di un ex colonnello dell'esercito sudcoreano.
È una lettura obbligata non solo per i coreani ma per le persone di tutto il mondo.
In particolare, coloro che si guadagnano da vivere e si abbonano all'Asahi Shimbun, un giornale sciocco che non si trova in nessun'altra parte del mondo sviluppato, che non solo si compiace di disonorare il proprio paese al mondo, ma farà qualsiasi invenzione per farlo.
Sono soprattutto i cosiddetti studiosi che ci hanno detto di imparare dalla Germania.
Coloro che si guadagnano da vivere con il giornale della Germania meridionale hanno scritto articoli anti-giapponesi usando gli articoli anti-giapponesi di questo giornale.
Sono le persone che si abbonano a questo giornale.
E guadagnati da vivere con la stazione TV che trasmette la storia del massacro di Nanchino fabbricato da John Rabe come evento annuale alla fine di ogni anno.
Di conseguenza, circa la metà del popolo tedesco ha un'ideologia anti-giapponese.
È una lettura obbligata per coloro che negli Stati Uniti si definiscono studiosi, come Alexis Dudden, un agente coreano.
Dagli scritti di Yukichi Fukuzawa
Fukuzawa Yukichi (1835 ~ 1901) fu un pensatore illuminato durante i periodi Edo e Meiji in Giappone.
L'inferno di questo mondo è apparso a Gyeongseong, in Corea.
Guardo Joseon e dico che è un paese infernale di demoni e demoni malvagi piuttosto che di barbari.
La famiglia reale è illegale; l'aristocrazia sta dominando, anche le leggi fiscali sono in disordine, le persone non hanno diritto alla proprietà privata, le leggi del governo sono incomplete, non solo le persone possono essere messe a morte senza un crimine, ma anche le persone non hanno modo di citare in giudizio aristocratici e nobili quando detengono, feriscono o uccidono persone in privato per avidità personale o rancore.
In termini di onore, i ranghi superiori e inferiori della nobiltà erano quasi come razze diverse, con quelli al di sopra del livello dei samurai e direttamente collegati al governo che godevano di un'autorità illimitata. Al contrario, le classi inferiori erano semplicemente schiave delle classi superiori.
Il governo, ignaro della marea della civiltà, è del tutto insensibile a qualsiasi afflizione straniera o disonore nazionale e dedica le sue energie solo alla lotta per il potere e la gloria all'interno del governo tra i suoi sudditi.
L'unica cosa su cui si concentrano senza preoccupazione è la lotta per il potere e la gloria all'interno del governo tra i sudditi imperiali. Il loro unico obiettivo è il guadagno personale e non hanno paura di vendere il paese per profitto personale.
Un tale paese, che non protegge la vita, la proprietà o l'onore delle persone, dovrebbe essere distrutto per salvare le persone.
Sarebbe meglio che le persone diventassero cittadini della Russia o dell'Inghilterra.
Pertanto, sapendo che il tempo della distruzione della Corea non è lontano, desidero esprimere le mie condoglianze per il governo, ma non per il suo popolo.
Vedere "Mi congratulo con il popolo coreano per la rovina del loro paese" (Jiji Shimpo, 13 agosto 1885) e altri.
Questo articolo continua.

Dal glossario di Liang Qichao
Liang Qichao (1873 ~ 1929) era un politico e giornalista alla fine della dinastia Qing.
Erano divisi in due fazioni, i giapponesi e i Qing, e invitavano le truppe straniere a uccidersi a vicenda, ma gli Yangban non avevano idea di essere ufficiali ed erano Yangban stessi.
In altri paesi, avere funzionari significava farli lavorare per il governo, ma a Joseon la ragione per avere funzionari era nutrire lo Yangban.
Nella società Joseon, il sordido e lo sfacciato prosperano, mentre il virtuoso e il compassionevole cadono.
Non furono i Qing, la Russia e il Giappone a distruggere Joseon.
È stato Joseon a distruggersi.
In "Recording the Exile of Korea", edito e tradotto da Choi Hyung-wook, Kulhan Ali, 2014.

Dagli scritti di Rudolf Chabell
Rudolf Chabell (1876-1939) era un giornalista tedesco. È venuto in Corea in luna di miele. Ha pubblicato "Luna di miele di una coppia tedesca in Corea 1904".
Lo stile di vita coreano era quello di desiderare più soldi possibile, ma lavorare di meno, parlare molto, fumare molto e dormire per sempre.
A questo si aggiunsero moda e civetteria.
Non era raro vedere coreani ubriachi nudi per le strade, e non era raro vedere omicidi legati a donne.
Questo stato di cose potrebbe essere attribuito alla schiavitù e all'oppressione che erano continuate per centinaia di anni.
Meine Hoohzeitsreise durch Korea wahend des Russich-japanischen Krieges, 1906 (vedi).

Dagli scritti di Sten Berkman
Sten Berkman (1895-1975) era uno zoologo svedese.
I coreani sono molto diversi dai giapponesi.
I coreani non hanno la forza mentale, lo spirito combattivo e la capacità di azione collettiva che i giapponesi possiedono.
I giapponesi danno la priorità al bene pubblico, mentre in Corea l'individuo è più importante della comunità.
I coreani sono orgogliosi della loro cultura consolidata, ma non sono disposti a passare attraverso la seccatura e si divertono a sedersi e passare il tempo con una lunga canna.
Anche se il Giappone non avesse annesso il paese, a un certo punto sarebbe stato annesso dalla Russia o dalla Cina.
(Vedi Nelle terre e nei villaggi coreani, 1938)

Dal libro di Henry Appenzeller
Henry Appenzeller (1858-1902) era un missionario americano.
I selvaggi coreani hanno un'usanza molto spregevole.
Vivono con le loro mogli per i primi tre giorni di matrimonio, ma dopo non vivono insieme. Vivono con le loro concubine.
D'altra parte, costringono le loro povere mogli a essere caste.
Se fosse scappata o avesse abbandonato la sua virtù, sarebbe stata consegnata agli ufficiali, che l'avrebbero frustata e data ai loro servi.
Alle mogli dello Yangban di solito non è nemmeno permesso di uscire.
Vedi "Un pioniere moderno in Corea; la storia della vita di Henry G. Appenzeller", William Elliot Griffis, 1912.
Questo articolo continua.

في المقابل ، كانت الطبقات الدنيا مجرد عبيد للطبقات العليا.

ما يلي هو من "إنذار أخير ضد اليابان" من قبل عقيد سابق في جيش كوريا الجنوبية.
إنه يجب قراءته ليس فقط للكوريين ولكن للناس في جميع أنحاء العالم.
على وجه الخصوص ، أولئك الذين يكسبون لقمة العيش من أساهي شيمبون ويشتركون فيها ، وهي صحيفة حمقاء لا توجد في أي مكان آخر في العالم المتقدم ، والتي لا تسعد فقط بإزاحة بلدها للعالم ولكنها ستفعل أي تلفيق للقيام بذلك.
إن من يسمون بالعلماء هم الذين يطلبون منا أن نتعلم من ألمانيا.
أولئك الذين يكسبون عيشهم من صحيفة جنوب ألمانيا يكتبون مقالات معادية لليابان باستخدام المقالات المعادية لليابان في هذه الصحيفة.
هم الناس الذين يشتركون في هذه الصحيفة.
وكسب لقمة العيش من محطة التلفزيون التي تبث قصة مذبحة نانكينغ التي افتعلها جون راب كحدث سنوي في نهاية كل عام.
نتيجة لذلك ، فإن حوالي نصف الشعب الألماني لديه أيديولوجية معادية لليابان.
يجب قراءتها لأولئك في الولايات المتحدة الذين يطلقون على أنفسهم علماء ، مثل أليكسيس دودن ، وكيل كوري.
من كتابات يوكيتشي فوكوزاوا
كان فوكوزاوا يوكيتشي (1835 ~ 1901) مفكرًا مستنيرًا خلال فترتي إيدو وميجي في اليابان.
ظهرت جحيم هذا العالم في كيونغسونغ ، كوريا.
نظرت إلى جوسون وأقول إنها بلد جهنمي من الشياطين والأشرار وليس البرابرة.
العائلة المالكة خارجة عن القانون. تهيمن الأرستقراطية ، وحتى قوانين الضرائب في حالة من الفوضى ، والناس ليس لديهم الحق في الملكية الخاصة ، وقوانين الحكومة غير كاملة ، ولا يمكن فقط إعدام الناس دون ارتكاب جريمة ، ولكن أيضًا لا يملك الناس أي وسيلة مقاضاة الأرستقراطيين والنبلاء عندما يحتجزون الناس أو يجرحون أو يقتلون بشكل خاص بدافع الجشع الشخصي أو الضغينة.
من حيث الشرف ، كانت الرتب العليا والدنيا من طبقة النبلاء تشبه الأجناس المختلفة تقريبًا ، حيث يتمتع أولئك فوق مستوى الساموراي والمرتبطين مباشرة بالحكومة بسلطة غير محدودة. في المقابل ، كانت الطبقات الدنيا مجرد عبيد للطبقات العليا.
الحكومة ، التي تجهل مد الحضارة ، غير مدركة تمامًا لأي بلاء خارجي أو وصمة عار وطنية وتكرس طاقاتها فقط للصراع على السلطة والمجد داخل الحكومة بين رعاياها.
الشيء الوحيد الذي يركزون عليه دون قلق هو الصراع على السلطة والمجد داخل الحكومة بين الرعايا الإمبرياليين. هدفهم الوحيد هو المكاسب الشخصية ، وهم لا يخشون بيع البلد من أجل الربح الشخصي.
مثل هذا البلد الذي لا يحمي أرواح الناس أو ممتلكاتهم أو شرفهم ، يجب تدميره لإنقاذ الناس.
سيكون من الأفضل أن يصبح الناس مواطنين في روسيا أو إنجلترا.
لذلك ، مع العلم أن وقت تدمير كوريا ليس بعيدًا ، أود أن أعبر عن تعازيّ للحكومة ، ولكن ليس لشعبها.
انظر "أهنئ شعب كوريا على خراب بلادهم" (جيجي شيمبو ، 13 أغسطس 1885) وآخرون.
يستمر هذا المقال.

من معجم Liang Qichao
كان ليانغ كيشاو (1873 ~ 1929) سياسيًا وصحفيًا في أواخر عهد أسرة تشينغ.
تم تقسيمهم إلى فصيلين ، الياباني وتشينغ ، ودعوا القوات الأجنبية لقتل بعضهم البعض ، لكن لم يكن لدى Yangban أي مفهوم عن كونهم مسؤولين وكانوا Yangban أنفسهم.
في البلدان الأخرى ، كان وجود المسؤولين هو جعلهم يعملون لصالح الحكومة ، ولكن في جوسون ، كان السبب في وجود المسؤولين هو إطعام Yangban.
في مجتمع جوسون ، يزدهر الدنيئون الوقح ، بينما يسقط الفاضل والرحيم.
لم تكن مملكة تشينغ وروسيا واليابان هي من دمرت جوسون.
كانت جوسون هي التي دمرت نفسها.
في "تسجيل المنفى في كوريا" ، تحرير وترجمة تشوي هيونغ ووك ، كولهان علي ، 2014.

من كتابات رودولف تشابل
كان رودولف تشابل (1876-1939) صحفيًا ألمانيًا. لقد جاء إلى كوريا في شهر العسل. نشر كتاب "شهر عسل زوجين ألمانيين في كوريا 1904".
كانت طريقة الحياة الكورية هي الرغبة في الحصول على أكبر قدر ممكن من المال ، ولكن العمل أقل ، والتحدث كثيرًا ، والتدخين كثيرًا ، والنوم إلى الأبد.
تمت إضافة الموضة والمغازلة إلى هذا.
لم يكن من غير المألوف رؤية الكوريين المخمورين عراة في الشوارع ، ولم يكن من غير المألوف رؤية جرائم قتل مرتبطة بالنساء.
يمكن أن يُعزى هذا الوضع إلى العبودية والقمع الذي استمر لمئات السنين.
Meine Hoohzeitsreise durch Korea wahend des Russich-japanischen Krieges، 1906 (see).

من كتابات ستين بيركمان
كان Sten Berkman (1895-1975) عالم حيوان سويديًا.
الكوريون مختلفون تمامًا عن اليابانيين.
يفتقر الكوريون إلى القوة العقلية والروح القتالية والقدرة على العمل الجماعي التي يمتلكها اليابانيون.
يعطي اليابانيون الأولوية للصالح العام ، بينما في كوريا ، يكون الفرد أكثر أهمية من المجتمع.
يفخر الكوريون بثقافتهم الراسخة ، لكنهم غير مستعدين للخوض في المتاعب والاستمتاع بالجلوس وتمضية الوقت مع مدخنة طويلة.
حتى لو لم تقم اليابان بضمها ، فقد تم ضمها من قبل روسيا أو الصين في وقت ما.
(انظر في البراري والقرى الكورية ، 1938)

من كتاب هنري أبنزلر
كان هنري أبنزلر (1858-1902) مبشرًا أمريكيًا.
البراري الكورية لديها عادة حقيرة للغاية.
إنهم يعيشون مع زوجاتهم في الأيام الثلاثة الأولى من الزواج ، لكنهم لا يعيشون معًا بعد ذلك. إنهم يعيشون مع محظياتهم.
من ناحية أخرى ، يجبرون زوجاتهم الفقيرات على أن يصبحن عفيفات.
إذا هربت أو تخلت عن فضيلتها ، فسيتم تسليمها إلى المسؤولين ، الذين سيجلدونها ويعطونها لعبيدهم.
عادة لا يُسمح لزوجات Yangban بالخروج.
انظر "رائد معاصر في كوريا ؛ قصة حياة هنري ج. أبينزلر" ، ويليام إليوت جريفيس ، 1912.
يستمر هذا المقال.

Daarteenoor was die laer klasse bloot slawe van die hoër klasse.

Die volgende is van ''n ultimatum tot anti-Japan' 'deur 'n voormalige Suid-Koreaanse kolonel.
Dit is 'n moet-lees nie net vir Koreane nie, maar ook vir mense regoor die wêreld.
In die besonder diegene wat geld verdien uit die Asahi Shimbun, 'n dwase koerant, wat nêrens anders in die ontwikkelde wêreld voorkom nie, wat nie net 'n plesier het om sy eie land vir die wêreld te skandeer nie, maar ook enige versinsel sal doen.
Dit is hoofsaaklik die sogenaamde geleerdes wat vir ons gesê het om van Duitsland te leer.
Diegene wat 'n bestaan ​​uit die Suid-Duitse koerant verdien, het anti-Japannese artikels geskryf deur die koerant se anti-Japannese artikels te gebruik.
Dit is die mense wat op hierdie koerant inteken.
En maak 'n bestaan ​​uit die TV-stasie wat die verhaal van die slagting Nanking wat deur John Rabe vervaardig is, as 'n jaarlikse instelling aan die einde van elke jaar uitgesaai word.
As gevolg hiervan het ongeveer die helfte van die Duitse volk 'n anti-Japannese ideologie.
Dit is 'n moet-lees vir diegene in die VSA wat hulself geleerdes noem, soos Alexis Dudden, 'n Koreaanse agent.
Uit die geskrifte van Yukichi Fukuzawa
Fukuzawa Yukichi (1835 ~ 1901) was 'n verligte denker gedurende die Edo- en Meiji-tydperke in Japan.
Die hel van hierdie wêreld het in Gyeongseong, Korea, verskyn.
Ek kyk na Joseon en sê dat dit 'n helse land van demone en bose demone is eerder as barbare.
Die koninklike familie is wetteloos; die aristokrasie oorheers, selfs die belastingwette is in wanorde, die mense het geen reg op private eiendom nie, die regswette is onvolledig, nie net kan mense doodgemaak word sonder 'n misdaad nie, maar ook die mense het geen manier om dagvaar die aristokrate en adellikes wanneer hulle mense in hegtenis neem, beseer of doodmaak uit persoonlike hebsug of wrok.
Wat eer betref, was die boonste en onderste rang van die adel amper soos verskillende rasse, met dié bo die vlak van samoerai en direk verwant aan die regering wat onbeperkte gesag geniet. Daarteenoor was die laer klasse bloot slawe van die hoër klasse.
Die regering, onkundig oor die getye van die beskawing, is heeltemal ongevoelig vir enige vreemde verdrukking of nasionale skande en wy sy energie slegs aan die stryd om mag en glorie binne die regering onder sy onderdane.
Die enigste ding waarop hulle sonder kommer fokus, is die stryd om mag en glorie binne die regering onder die keiserlike onderdane. Hulle enigste doel is persoonlike gewin, en hulle is nie bang om die land vir persoonlike wins te verkoop nie.
So 'n land wat nie mense se lewens, eiendom of eer beskerm nie, moet vernietig word om die mense te red.
Dit sou beter wees vir die mense om burgers van Rusland of Engeland te word.
Daarom, in die wete dat die tyd van Korea se vernietiging nie ver is nie, wil ek my medelye betuig met die regering, maar nie vir sy mense nie.
Kyk "Ek wens die mense van Korea geluk met die ondergang van hul land" (Jiji Shimpo, 13 Augustus 1885) en ander.
Hierdie artikel gaan voort.

Uit Liang Qichao se Woordelys
Liang Qichao (1873 ~ 1929) was 'n politikus en joernalis in die laat Qing-dinastie.
Hulle was in twee faksies verdeel, die Japannese en die Qing, en het buitelandse troepe genooi om mekaar dood te maak, maar die Yangban het geen konsep van amptenare gehad nie en was self Yangban.
In ander lande moes hulle amptenare vir die regering laat werk, maar in Joseon was die rede om amptenare te hê, om die Yangban te voed.
In die Joseon-samelewing floreer die sordid en skaamteloos, terwyl die deugsame en medelydende val.
Dit was nie die Qing, Rusland en Japan wat Joseon vernietig het nie.
Dit was Joseon wat homself vernietig het.
In 'Recording the Exile of Korea', geredigeer en vertaal deur Choi Hyung-wook, Kulhan Ali, 2014.

Uit die geskrifte van Rudolf Chabell
Rudolf Chabell (1876-1939) was 'n Duitse joernalis. Hy het op sy wittebrood na Korea gekom. Hy publiseer "'n Duitse paartjie se wittebrood in Korea 1904".
Die Koreaanse lewenswyse was om soveel geld as moontlik te hê, maar minder werk, baie praat, baie rook en vir ewig slaap.
Hierby is mode en flirterigheid gevoeg.
Dit was nie ongewoon om dronk Koreane kaal op straat te sien nie, en dit was ook nie ongewoon om vrouemoorde te sien nie.
Hierdie toedrag van sake kan toegeskryf word aan die slawerny en onderdrukking wat honderde jare voortgeduur het.
Meine Hoohzeitsreise durch Korea wahend des Russich-japanischen Krieges, 1906 (sien).

Uit die geskrifte van Sten Berkman
Sten Berkman (1895-1975) was 'n Sweedse dierkundige.
Koreane verskil baie van Japannese.
Koreane het nie die geestelike krag, veggees en die vermoë tot kollektiewe optrede wat die Japannese besit nie.
Die Japannese prioritiseer die openbare beswil, terwyl die individu in Korea belangriker is as die gemeenskap.
Koreane is trots op hul lang gevestigde kultuur, maar hulle is nie bereid om deur die rompslomp te gaan nie en geniet dit om te sit en die tyd met 'n lang rook deur te bring.
Al sou Japan nie die land geannekseer het nie, sou dit op 'n stadium deur Rusland of China geannekseer gewees het.
(Sien In Koreaanse wild en dorpe, 1938)

Uit Henry Appenzeller se boek
Henry Appenzeller (1858-1902) was 'n Amerikaanse sendeling.
Die Koreaanse wild het 'n baie veragtelike gebruik.
Hulle woon die eerste drie dae van hul huwelik by hul vrouens, maar daarna woon hulle nie saam nie. Hulle woon saam met hul byvroue.
Aan die ander kant dwing hulle hul arm vroue om kuis te wees.
As sy weghardloop of haar deug verlaat, sal sy aan die amptenare oorgegee word, wat haar sal sweep en aan hul dienaars gee.
Die vroue van die Yangban mag gewoonlik nie eers uitgaan nie.
Sien ''n Moderne pionier in Korea; Henry G. Appenzeller se lewensverhaal', William Elliot Griffis, 1912.
Hierdie artikel gaan voort.

說話的人毫無例外地是欺詐和欺詐，

以下是前韓國陸軍上校的“抗日最後通'”。
這不僅是韓國人的必讀品，也是全世界人民的必讀品。
特別是那些靠朝日新聞謀生並訂閱的人，這是愚蠢的報紙，在發達世界沒有其他地方，這不僅使他自己的國家不走向世界而感到高興，而且會竭盡全力做到這一點。
正是這些所謂的學者一直在告訴我們向德國學習。
那些以德國南部報紙為生的人一直在使用該報紙的抗日文章撰寫抗日文章。
訂閱這份報紙的人。
並在電視台上謀生，該電視台播報由約翰·拉貝（John Rabe）製作的“南京大”的故事，該故事每年年底都會舉行。
結果，大約一半的德國人民具有抗日思想。
對於那些自稱為學者的美國讀者來說，這是必讀的東西，例如韓國特工Alexis Dudden。

樸重陽辭典
樸重陽（1872-1959）是大韓帝國和日本帝國的官僚。
他曾擔任參議院眾議院副主席，顧問和韓國總督伯爵。
直到1945年日本在太平洋戰爭中被擊敗之前，他一直是日本帝國同僚的成員。
朝鮮人的疾病是即使他們沒有思維能力也假裝理解。
只要韓國人愛國，他們就有寬容或容忍犯罪行為的習慣。
韓國人習慣擺在架子上，批評別人，散佈壞消息。
說話的人無一例外地是欺詐和欺詐，他們在裝作公義的同時用言語掩蓋了自己的無能。
首先，研究人的行為而不是故事。
與其相信別人的謠言，不如認識一個人並判斷他們的性格，這一點至關重要。
韓國人認為這會給自己的家庭造成麻煩是理所當然的。
我們不應忘記，大韓民國是在美國的支持下建立的。
迫害和愛國者的國家和政府無需愛國。
為什麼沒有人批評這個國家自封為明朝的朝貢國，並向朝代和清朝進貢，向婦女，人參，黃金和白銀致敬？
一個國家應該為了人民而存在。
沒有理由忠於不關心其人民的國家或政府。
在日本佔領期間，所有國家的人民都有日本國籍，否認這一事實是一個愚蠢的藉口。
如果美國人要離開韓國，李承晚別無選擇，只能在夜裡流亡。
我們為什麼要效忠於無力保護人民，人民安全和人民權利的政府？
在自由化陣營中的金玉,、朴英,、徐在,、尹志鎬以及其他人都是無辜的。
李萬勇是一個在國家危機時期採取了正確的措施保護國家和拯救人民的人。
在韓國這樣一個充滿智慧和狡猾的社會中，那些不能或不會這樣做的人看起來很愚蠢。
參見“民族問題研究，第9卷”，民族研究所，編輯。
本文繼續。

说话的人毫无例外地是欺诈和欺诈，

以下是前韩国陆军上校的“抗日最后通'”。
这不仅是韩国人的必读品，也是全世界人民的必读品。
特别是那些靠朝日新闻谋生并订阅的人，这是愚蠢的报纸，在发达世界没有其他地方，这不仅使他自己的国家不走向世界而感到高兴，而且会竭尽全力做到这一点。
正是这些所谓的学者一直在告诉我们向德国学习。
那些以德国南部报纸为生的人一直在使用该报纸的抗日文章撰写抗日文章。
订阅这份报纸的人。
并在电视台上谋生，该电视台播报由约翰·拉贝（John Rabe）制作的“南京大屠杀”的故事，该故事每年年底都会举行。
结果，大约一半的德国人民具有抗日思想。
对于那些自称为学者的美国读者来说，这是必读的东西，例如韩国特工Alexis Dudden。

朴重阳辞典
朴重阳（1872-1959）是大韩帝国和日本帝国的官僚。
他曾担任参议院众议院副主席，顾问和韩国总督伯爵。
直到1945年日本在太平洋战争中被击败之前，他一直是日本帝国同僚的成员。
朝鲜人的疾病是即使他们没有思维能力也假装理解。
只要韩国人爱国，他们就有宽容或容忍犯罪行为的习惯。
韩国人习惯摆在架子上，批评别人，散布坏消息。
畅所欲言的人毫无例外地是欺诈和欺诈，他们在装作公义的同时用言语掩盖了自己的无能。
首先，研究人的行为而不是故事。
与其相信别人的谣言，不如认识一个人并判断他们的性格，这一点至关重要。
韩国人认为这会给自己的家庭造成麻烦是理所当然的。
我们不应忘记，大韩民国是在美国的支持下建立的。
迫害和屠杀爱国者的国家和政府无需爱国。
为什么没有人批评这个国家自封为明朝的朝贡国，并向朝代和清朝进贡，向妇女，人参，黄金和白银致敬？
一个国家应该为了人民而存在。
没有理由忠于不关心其人民的国家或政府。
在日本占领期间，所有国家的人民都有日本国籍，否认这一事实是一个愚蠢的借口。
如果美国人要离开韩国，李承晚别无选择，只能在夜里流亡。
我们为什么要效忠于无力保护人民，人民安全和人民权利的政府？
在自由化阵营中的金玉,、朴英,、徐在,、尹志镐以及其他人都是无辜的。
李万勇是一个在国家危机时期采取了正确的措施保护国家和拯救人民的人。
在韩国这样一个充满智慧和狡猾的社会中，那些不能或不会这样做的人看起来很愚蠢。
参见“民族问题研究，第9卷”，民族研究所，编辑。
本文继续。

이야기를하는 사람들은 예외없이 사기와 사기꾼입니다.

다음은 전 한국 육군 대령의 '반일로의 최후 통첩'이다.
한국인뿐만 아니라 전 세계 사람들이 꼭 읽어야 할 책입니다.
특히 선진국 어디에서도 찾아 볼 수없는 어리석은 신문 아사히 신문에서 생계를 꾸리고 구독하는 사람들은 자기 나라를 세계에 비방하는 즐거움을 누릴뿐만 아니라 그렇게하기 위해 어떤 조작도 할 것입니다.
독일에서 배우라고 우리에게 말한 것은 주로 소위 학자입니다.
남독 신문에서 생계를 유지하는 사람들은이 신문의 반일 기사를 사용하여 반일 기사를 쓰고 있습니다.
이 신문을 구독하는 사람들입니다.
그리고 매년 말 연례 행사로 John Rabe가 조작 한 난징 학살 이야기를 방송하는 TV 방송국에서 생계를 유지하세요.
그 결과 독일 국민의 절반 정도가 반일 이념을 가지고 있습니다.
한국 에이전트 알렉시스 더든과 같이 스스로를 학자라고 부르는 미국 사람들에게는 필독서이다.

박정양 용어집에서
박종양 (1872-1959)은 대한 제국과 일본 제국의 관료였다.
그는 참의원 부의장, 고문 및 한국 총독 백작을 역임했습니다.
그는 태평양 전쟁에서 일본이 패배하기 직전 인 1945 년까지 일본 제국의 하원 의원이었습니다.
한국인의 질병은 생각할 뇌가 없어도 이해하는 척하는 것입니다.
한국인은 애국적인 한 범죄 행위를 용서하거나 용인하는 습관이 있습니다.
자신을 진열하고 비난하고 나쁜 소식을 퍼뜨리는 것이 한국인의 습관이다.
이야기를하는 사람들은 예외없이 사기와 사기꾼이며 의로운 척하면서 말로 무능함을 숨 깁니다.
우선 이야기보다는 사람의 행동을 연구하라.
다른 사람들의 소문을 믿기보다는 그 사람을 만나고 그들의 성격을 판단하는 것이 중요합니다.
한국인들은 자신의 가족에 문제를 일으킬 것이라고 너무 당연하게 여깁니다.
대한민국이 미국의 지원을 받아 설립되었다는 사실을 잊지 말아야합니다.
애국자를 박해하고 학살하는 국가와 정부에 애국심을 가질 필요는 없습니다.
왜 그 나라가 명나라의 지류 국가로 자칭되어 여성, 인삼, 금,은을 공물로 명나라와 청나라에 공물을 바쳤다는 사실을 비판하지 않는 이유는 무엇입니까?
국민을 위해 국가가 존재해야합니다.
국민을 신경 쓰지 않는 국가 나 정부에 충성 할 이유가 없습니다.
일제 강점기에는 모든 나라 사람들이 일본 국적을 ​​가지고 있었는데,이 사실을 부인하는 것은 어리석은 변명입니다.
미국인들이 한국을 떠난다면 이승만은 밤에 망명으로 도망 갈 수밖에 없었다.
사람들과 그들의 안전과 권리를 보호 할 능력이없는 정부에 충성해야하는 이유는 무엇입니까?
김옥균, 박영효, 서재필, 윤치호 등 자유화 수용소의 사람들은 무고하다.
이완용은 국가 위기 상황에서 국가를 보호하고 국민을 구하기 위해 올바른 조치를 취한 사람이었습니다.
영리함과 교활함이 우세한 한국과 같은 사회에서 그렇게 할 수 없거나하지 않을 사람은 어리석게 보일 것입니다.
"민족 문제에 관한 연구, 9 권"민족학 연구소, ed.
이 기사는 계속됩니다.