Poniższy tekst pochodzi z serii kolumn szefa biura pary, Mitsui Miny, w dzisiejszym Sankei Shimbun, zatytułowanej „Prowadzone przez państwo szybkie postępy w Europie”.
Jest także prawdziwym reporterem, który podnosi wartość rynkową Sankei, najbardziej przyzwoitej gazety na świecie.
Nacisk w tekście, z wyjątkiem nagłówka, jest mój.
Godzina policyjna we Francji z powodu nowego koronawirusa trwała około dwóch miesięcy.
Większość dni spędziłem w domu, z wyjątkiem zakupów spożywczych.
Sam byłem znacznie przygnębiony i na granicy depresji koronowej.
Pomógł mi lokalny sprzedawca ryb.
Każdego ranka zaopatrywała sklep w płastugę i ostrygi, które stały się nie do sprzedania z powodu zamknięcia restauracji.
Sprzedawca ryb musiał walczyć, ale uśmiechnęła się i powiedziała: „Dopóki ryby przybywają z morza Bretanii, utrzymamy sklep otwarty.
Wyraża się jej entuzjazm dla wspierania rybaków w potrzebie; linie klientów działają dłużej.
Gdy każdy ma takie doświadczenie, nawet wartości ludzi zmieniają się drastycznie.
Codzienna filozofia prezydenta Macrona polegała na „zreformowaniu Francji i uczynieniu jej silniejszym”, ale kiedy import został zatrzymany, zamiast być konkurencyjnym na całym świecie, trudno było uzyskać nawet to, co niezbędne.
Wszyscy byli oszołomieni, zastanawiając się, co się stało z tym krajem.
Symbolem tej zmiany był „skandal z maską”.
Dziesięć lat temu, po wybuchu wirusa H1N1, miało zostać zgromadzone krajowe 1,7 miliarda masek, ale zniknęły, zanim się zorientowaliśmy.
Według wyjaśnień rządu sądzili, że import z Azji będzie łatwy.
Krajowe moce produkcyjne stanowiły zaledwie 10 procent zapotrzebowania.
W szpitalu, który odwiedzał, lekarze i pielęgniarki skonfrontowali Macrona z twierdzeniem, że są całkowicie źle wyposażeni i mają za mało personelu.
Aby zwiększyć produkcję masek, zmobilizowano nawet wysokiej klasy marki odzieżowe.
Nie dotarło to jednak do mieszkańców Francji, a ruch „ręcznie robionych masek” rozprzestrzenił się po całym kraju.
Wezwanie do 'sprowadzenia przemysłu z powrotem do Francji' jest obecnie powszechne w całym kraju
Według ostatniego sondażu 65% respondentów stwierdziło, że chce „zatrzymać globalizację”.
89% respondentów stwierdziło, że powinno produkować w kraju, nawet jeśli ceny towarów wzrosną.
Psycholog Julia Dohunes powiedziała: „Istnieją wezwania do zajęcia się medycyną podtrzymującą życie i przemysłem krajowym. Chodzi o to, że wydajność ekonomiczna ma drugorzędne znaczenie. Efektywność ekonomiczna jest kwestią drugorzędną.
Również w Niemczech zmieniła się opinia publiczna.
Mimo że eksport jest siłą napędową gospodarki, 58% respondentów stwierdziło, że „globalizacja jest zagrożeniem”.
Trzy lata temu 64% respondentów stwierdziło, że „globalizacja jest szansą”.
Także w tym przypadku rośnie poczucie ostrożności: „Nie powinniśmy być zależni od Chin w naszym łańcuchu dostaw przemysłowych”.
Przed nową epidemią korony gospodarka europejska została pochowana pod dwoma najbardziej wpływowymi krajami: USA i Chinami.
Zrozumienie, w jaki sposób usprawnić „duży rząd” w odpowiedzi na globalizację, jest pytaniem dla Unii Europejskiej (UE). To był cały problem.
Teraz „inicjatywa państwowa” szybko się rozwija.
Rząd niemiecki, którego polityką podpisu było zrównoważenie budżetu, porzucił program oszczędnościowy.
Łączna kwota pakietu bodźców ekonomicznych do tej pory wynosi około 1,3 bln euro (około 156 bln ¥).
Jest to równowartość prawie 30% zeszłorocznego produktu krajowego brutto (PKB).
We Francji ponad 12 milionów osób jest uprawnionych do świadczeń urlopowych z powodu blokady miast.
Państwo płaci większość wynagrodzeń dla 60% pracowników sektora prywatnego.
Rząd Macrona obiecał, że „nigdy nie będziemy mieli masowego bezrobocia, jak w Stanach Zjednoczonych”.
W Paryżu wiele osób będzie nadal robić zakupy w pobliskich sklepach, nawet jeśli będą mogli wyjść.
Wzrosła również presja na lokalną produkcję do lokalnej konsumpcji.
Sklep rybny Madame jest teraz popularnym sklepem w okolicy.
To ruchliwe miejsce w weekendy.
Powrót do „wielkiego rządu” zwiększyłby dług publiczny i nieuchronnie opóźniłby reformę gospodarczą.
Ale kto może teraz na to narzekać?
Quello che segue è da una serie di colonne del capo dell'ufficio di Parigi Mitsui Mina nell'odierna Sankei Shimbun intitolata "Stato che avanza rapidamente in Europa".
È anche una vera giornalista che sta aumentando il valore di mercato di Sankei, il giornale più rispettabile al mondo oggi.
L'enfasi nel testo, ad eccezione del titolo, è mia.
Il coprifuoco in Francia a causa del nuovo coronavirus è durato circa due mesi.
Ho trascorso la maggior parte dei miei giorni a casa, tranne che per fare la spesa.
Io stesso ero considerevolmente depresso e sull'orlo della depressione della corona.
Un pescivendolo locale mi ha aiutato.
Ogni mattina riforniva il negozio di pesce piatto e ostriche che erano diventate invendibili a causa della chiusura dei ristoranti.
Il pescivendolo deve aver lottato, ma sorrise e disse: "Finché i pesci arrivano dal mare della Bretagna, terremo il negozio aperto.
Il suo entusiasmo per il supporto ai pescatori nel momento del bisogno è trasmesso; le linee dei clienti durano più a lungo.
Quando tutti hanno questo tipo di esperienza, anche i valori delle persone cambiano drasticamente.
La filosofia quotidiana del presidente Macron era quella di "riformare la Francia e renderla più forte", ma quando le importazioni si fermarono, anziché essere globalmente competitive, persino gli elementi essenziali divennero difficili da ottenere.
Tutti rimasero sbalorditi, chiedendosi cosa fosse successo di questo paese.
Il simbolo di questo cambiamento è stato lo "scandalo delle maschere".
Dieci anni fa, dopo lo scoppio del virus H1N1, una scorta nazionale di 1,7 miliardi di maschere avrebbe dovuto essere immagazzinata, ma sono scomparsi prima che lo sapessimo.
Secondo la spiegazione del governo, hanno pensato che sarebbe stato facile importare dall'Asia.
La capacità produttiva interna era solo il 10 percento della domanda.
All'ospedale che stava visitando, i medici e le infermiere hanno affrontato Macron con l'affermazione che erano completamente mal equipaggiati e a corto di personale.
Per aumentare la produzione di maschere, furono mobilitati anche marchi di abbigliamento di alta classe.
Tuttavia, ciò non raggiunse il popolo francese e il movimento delle "maschere fatte a mano" si diffuse in tutto il paese.
La chiamata a 'riportare l'industria in Francia' è ormai diffusa in tutto il paese.
Secondo un recente sondaggio, il 65% degli intervistati ha dichiarato di voler "bloccare la globalizzazione".
L'ottantanove per cento degli intervistati ha dichiarato di dover produrre sul mercato interno, anche se i prezzi delle materie prime aumentassero.
La psicologa Julia Dohunes ha dichiarato: "Vi sono richieste di cure mediche e industria domestica a supporto della vita. L'idea è che l'efficienza economica sia di importanza secondaria. L'efficienza economica è una considerazione secondaria.
Anche in Germania l'opinione pubblica è cambiata.
Anche se le esportazioni sono la linfa vitale dell'economia, il 58% degli intervistati ha affermato che "la globalizzazione è un rischio".
Tre anni fa, il 64% degli intervistati ha affermato che "la globalizzazione è un'opportunità".
Anche qui si sta diffondendo un forte senso di cautela: "Non dovremmo dipendere dalla Cina per la nostra catena di approvvigionamento industriale".
Prima della nuova epidemia di corona, l'economia europea era sepolta sotto i due paesi più influenti: gli Stati Uniti e la Cina.
Comprendere come semplificare il "grande governo" per rispondere alla globalizzazione è una domanda per l'Unione europea (UE). Era l'intero problema.
Ora, l '"iniziativa statale" sta avanzando rapidamente.
Il governo tedesco, la cui politica di firma era di bilanciare il bilancio, ha abbandonato il suo programma di austerità.
L'importo totale del pacchetto di stimolo economico fino ad oggi è di circa 1,3 trilioni di euro (circa ¥ 156 trilioni).
È equivalente a quasi il 30% del prodotto interno lordo (PIL) dell'anno scorso.
In Francia, oltre 12 milioni di persone possono beneficiare di prestazioni di congedo a causa dei blocchi urbani.
Lo stato paga la maggior parte degli stipendi per il 60% dei dipendenti del settore privato.
Il governo di Macron ha promesso che "non avremo mai disoccupazione di massa come negli Stati Uniti".
A Parigi, molte persone continueranno a fare acquisti nei negozi vicini anche quando sono liberi di uscire.
Anche l'insistenza sulla produzione locale per il consumo locale è aumentata.
Il pescivendolo di Madame è ora un negozio popolare nel quartiere.
È un posto affollato nei fine settimana.
Un ritorno al "grande governo" aumenterebbe il debito pubblico e ritarderebbe inevitabilmente le riforme economiche.
Ma chi può lamentarsene adesso?
I'm getting really tired of watching NHK's 7 pm news and 9 pm watch9 these days.
The reality is that NHK has repeatedly violated the Broadcasting Law by giving a mere announcer the strange title of an anchor every night.
They are nothing more than announcers if you think about the Umesao Tadao's of today, such as Takayama Masayuki and Miyazaki Masahiro.
The manner of an announcer is to read manuscripts every day, so there is no way they can be journalists at heart.
The time has come for the Japanese people to realize that NHK is an abnormality that cannot understand such elementary school level things.
Last night's 7 o'clock news was the clincher that proved that NHK is, in fact, a most vicious organization.
An oddly long-faced (and not authentically Japanese, I suspect) female announcer deliberately began an extended anti-Trump diatribe in a tone of half-tones or one-note lowered for a long time slot.
It is especially so when the world is suffering the worst post-war catastrophe in history, the worst post-war disasters in history, caused by the Wuhan virus.
Any decent Japanese person can see that the situation is not unrelated to their relationship with Beijing.
I have searched for this woman. She is a graduate of Keio University.
I see that recently, NHK has been regularly featuring professors from Keio University, who call academics who talk about what they want to talk about.
The other day I searched for a woman who showed me the stupidity and viciousness of considering the NHK's 'pseudo-moralism' as a news report...she is the daughter of a female announcer at TBS, who also graduated from Keio University.
The NHK must have developed a close relationship with the so-called academics who now make their living at Keio.
They must be the same brain structure as the editorial board members of the Asahi Shimbun.
Japan's national broadcaster is now taking a long time to do endless anti-Trump reporting on behalf of the Chinese Communist Party on the 7:00 pm news.
A well-read friend of mine said, 'Watching something like watch9 is terrible for your mental health. You'd be better off watching a comedy show.'
Speaking of which, I've been watching the show I can't miss: 'Can I recharge my batteries with Tetsuro Degawa?' It was he who told me.
It led me to know about a program called 'What are you doing in Japan?'
The only time NHK's news program was decent was when Kono, a graduate of Kyoto University, was the host of watch 9.
For those who don't understand how crazy NHK is, watch TV Tokyo's WBS, the news program of Ms. Oe and Mr. Takita Yoichi, and it's evident that I'm telling the truth.
This program starts a little late, at 11:00 pm, with 'a fly in the ointment.'
They are ordinary Japanese, but the announcers at NHK are not ordinary Japanese.
It's extraordinary.
It was probably the first time that I couldn't watch the 7 pm news for only 30 minutes until the end.
I decided to watch 'What are you doing in Japan', which I had been recording because the time zone was overlapping.
It was exactly like the Moon and a turtle.
It's not an overstatement to say that people from other countries love Japan more than the Japanese do, and the people in NHK's news department have no love and respect for Japan.
To be continued.
I'm getting really tired of watching NHK's 7 pm news and 9 pm watch9 these days.
The reality is that NHK has repeatedly violated the Broadcasting Law by giving a mere announcer the strange title of an anchor every night.
They are nothing more than announcers if you think about the Umesao Tadao's of today, such as Takayama Masayuki and Miyazaki Masahiro.
The manner of an announcer is to read manuscripts every day, so there is no way they can be journalists at heart.
The time has come for the Japanese people to realize that NHK is an abnormality that cannot understand such elementary school level things.
Last night's 7 o'clock news was the clincher that proved that NHK is, in fact, a most vicious organization.
An oddly long-faced (and not authentically Japanese, I suspect) female announcer deliberately began an extended anti-Trump diatribe in a tone of half-tones or one-note lowered for a long time slot.
It is especially so when the world is suffering the worst post-war catastrophe in history, the worst post-war disasters in history, caused by the Wuhan virus.
Any decent Japanese person can see that the situation is not unrelated to their relationship with Beijing.
I have searched for this woman. She is a graduate of Keio University.
I see that recently, NHK has been regularly featuring professors from Keio University, who call academics who talk about what they want to talk about.
The other day I searched for a woman who showed me the stupidity and viciousness of considering the NHK's 'pseudo-moralism' as a news report...she is the daughter of a female announcer at TBS, who also graduated from Keio University.
The NHK must have developed a close relationship with the so-called academics who now make their living at Keio.
They must be the same brain structure as the editorial board members of the Asahi Shimbun.
Japan's national broadcaster is now taking a long time to do endless anti-Trump reporting on behalf of the Chinese Communist Party on the 7:00 pm news.
A well-read friend of mine said, 'Watching something like watch9 is terrible for your mental health. You'd be better off watching a comedy show.'
Speaking of which, I've been watching the show I can't miss: 'Can I recharge my batteries with Tetsuro Degawa?' It was he who told me.
It led me to know about a program called 'What are you doing in Japan?'
The only time NHK's news program was decent was when Kono, a graduate of Kyoto University, was the host of watch 9.
For those who don't understand how crazy NHK is, watch TV Tokyo's WBS, the news program of Ms. Oe and Mr. Takita Yoichi, and it's evident that I'm telling the truth.
This program starts a little late, at 11:00 pm, with 'a fly in the ointment.'
They are ordinary Japanese, but the announcers at NHK are not ordinary Japanese.
It's extraordinary.
It was probably the first time that I couldn't watch the 7 pm news for only 30 minutes until the end.
I decided to watch 'What are you doing in Japan', which I had been recording because the time zone was overlapping.
It was exactly like the Moon and a turtle.
It's not an overstatement to say that people from other countries love Japan more than the Japanese do, and the people in NHK's news department have no love and respect for Japan.
To be continued.
Følgende er fra en serie kolonner av Paris-byråsjef Mitsui Mina i dagens Sankei Shimbun med tittelen "State-Led Rapidly Advancing in Europe."
Hun er også en skikkelig reporter som hever markedsverdien til Sankei, den mest anstendige avisen i verden i dag.
Vektleggingen i teksten, bortsett fra overskriften, er min.
Forbudsforbudet i Frankrike på grunn av det nye koronaviruset varte i omtrent to måneder.
Jeg tilbrakte mesteparten av dagene mine hjemme, bortsett fra å handle mat.
Selv var jeg betydelig deprimert og på grensen til korona depresjon.
En lokal fiskehandler hjalp meg ut.
Hver morgen ville hun lager butikken med flatfisk og østers som hadde blitt uselgerbar på grunn av stenging av restauranter.
Fiskehandleren må ha slitt, men hun smilte og sa: "Så lenge fisken kommer fra Bretagnehavet, holder vi butikken åpen.
Hennes entusiasme for å støtte fiskerne i deres behovstid formidles; linjene til kundene varer lenger.
Når alle har denne typen opplevelser, endres også menneskets verdier drastisk.
President Macrons daglige filosofi var å "reformere Frankrike og gjøre det sterkere", men da importen stoppet, i stedet for å være konkurransedyktig globalt, ble til og med det vesentlige vanskelig å få tak i.
Alle var lamslått og lurte på hva som hadde blitt av dette landet.
Symbolet på denne endringen var 'maskeskandalen'.
For ti år siden, etter utbruddet av H1N1-viruset, skulle en nasjonal lagring på 1,7 milliarder masker ha blitt lagret, men de forsvant før vi visste ordet av det.
I følge regjeringens forklaring trodde de at det ville være enkelt å importere fra Asia.
Innenlandsk produksjonskapasitet var bare 10 prosent av etterspørselen.
På sykehuset han var på besøk, konfronterte leger og sykepleiere Macron med påstanden om at de var helt dårlig utstyrt og underbemannet.
For å øke produksjonen av masker ble til og med høyklasse klesmerker mobilisert.
Dette nådde imidlertid ikke folket i Frankrike, og "håndlagde masker" -bevegelsen spredte seg over hele landet.
Oppfordringen om å bringe bransjen tilbake til Frankrike er nå utbredt i hele landet.
I følge en fersk meningsmåling sa 65% av de spurte at de ønsket å stoppe globaliseringen.
Åttifem prosent av de spurte sa at de burde produsere innenlands, selv om råvareprisene stiger.
Psykolog Julia Dohunes sa: "Det er oppfordringer til at livsstøttemedisin og innenlandsk industri skal tas vare på. Ideen er at økonomisk effektivitet er av sekundær betydning. Økonomisk effektivitet er et sekundært hensyn.
Også i Tyskland har opinionen endret seg.
Selv om eksport er livsnerven i økonomien, sa 58% av de spurte at "globalisering er en risiko."
For tre år siden sa 64% av de spurte at "globalisering er en mulighet."
Også her sprer det seg en sterk følelse av forsiktighet: "Vi skal ikke være avhengige av Kina for vår industrielle forsyningskjede."
Før den nye koronaepidemien ble Europas økonomi begravet under de to mest innflytelsesrike landene: USA og Kina.
Å forstå hvordan man effektiviserer "stor regjering" for å svare på globalisering er et spørsmål for EU (EU). Det var hele saken.
Nå går "statsinitiativet" raskt frem.
Den tyske regjeringen, hvis signaturpolitikk var å balansere budsjettet, har forlatt innstramningsprogrammet.
Den totale mengden av den økonomiske stimulanspakken til dags dato er omtrent 1,3 billioner euro (ca. 156 billioner euro).
Det tilsvarer nesten 30% av fjorårets bruttonasjonalprodukt (BNP).
I Frankrike er mer enn 12 millioner mennesker kvalifisert for permisjonstrekk på grunn av byblokkader.
Staten betaler mesteparten av lønnen for 60% av de ansatte i privat sektor.
Macrons regjering har lovet at "vi aldri vil ha massearbeidsløshet som i USA."
I Paris vil mange fortsette å handle i butikker i nærheten selv når de er fri til å dra ut.
Insisteringen på lokal produksjon for lokalt forbruk har også økt.
Madams fiskehandler er nå en populær butikk i nabolaget.
Det er et travelt sted i helgene.
En tilbakevending til "stor regjering" ville bidra til statsgjelden og uunngåelig forsinke den økonomiske reformen.
Men hvem kan klage på det nå?
以下是巴黎分社社長三井美奈（Mitsui Mina）在今天的產經新聞中發表的一系列專欄文章，標題為“國家領導的歐洲快速發展”。
她還是一位真正的記者，正在提高產經新聞的市值，產經是當今世界上最體面的報紙。
除標題外，本文中的重點是我的。
由於新的冠狀病毒，法國的宵禁持續了大約兩個月。
我大部分時間都在家裡度過，除了購物。
我本人很沮喪，瀕臨電暈抑鬱。
一位當地的魚販幫助我。
每天早晨，她都會在商店裡放滿因餐館關閉而無法出售的比目魚和牡蠣。
魚販一定很掙扎，但她笑著說：“只要魚是從布列塔尼海運來的，我們就會開店。
她表達了在需要時支持漁民的熱情；客戶的線路持續時間更長。
當每個人都有這種經歷時，甚至人民的價值觀也會發生巨大變化。
馬克龍總統的日常哲學是“改革法國並使之更強大”，但是當進口停止而不是具有全球競爭力時，即使是必需品也難以獲得。
每個人都驚呆了，想知道這個國家變成了什麼。
這種變化的象徵是“面具醜聞”。
十年前，在H1N1病毒爆發後，原本應該儲存17億個口罩的國家庫存，但在我們不知情的情況下它們消失了。
根據政府的解釋，他們認為從亞洲進口很容易。
國內製造能力僅佔需求的10％。
在他要去的醫院裡，醫生和護士面對馬克龍，聲稱他們的設備極差，人手不足。
為了增加口罩的產量，甚至動員了高級服裝品牌。
但是，這沒有到達法國人民手中，“手工口罩”運動在全國蔓延。
現在，在全國各地都普遍呼籲“將工業帶回法國”。
根據最近的一項民意調查，65％的受訪者表示他們想“停止全球化”。
89％的受訪者表示，即使商品價格上漲，他們也應該在國內生產。
心理學家朱莉婭·杜恩斯（Julia Dohunes）說：“有人呼籲維護生命支持的藥物和家庭工業。這種想法是經濟效率是次要的，經濟效率是次要的。
在德國，輿論也發生了變化。
儘管出口是經濟的命脈，但58％的受訪者表示“全球化是一種風險”。
三年前，有64％的受訪者表示“全球化是機遇”。
在這裡，一種強烈的謹慎意識正在蔓延：“我們的工業供應鏈不應該依賴中國。”
在新的電暈病流行之前，歐洲的經濟被埋在兩個最有影響力的國家：美國和中國之下。
了解如何簡化“大政府”以應對全球化是歐盟（EU）的一個問題。這是整個問題。
現在，“國家倡議”正在迅速發展。
旨在平衡預算的德國政府放棄了緊縮計劃。
迄今為止，經濟刺激計劃的總額約為1.3萬億歐元（約合156萬億日元）。
它幾乎相當於去年的國內生產總值（GDP）的30％。
在法國，由於城市封鎖，有超過1200萬人有資格享受假期福利。
國家為60％的私營部門僱員支付大部分薪水。
馬克龍政府承諾“我們永遠不會像美國那樣大規模失業”。
在巴黎，即使有空出門，許多人仍會繼續在附近的商店購物。
對本地生產供當地消費的堅持也有所增加。
夫人的魚販現在在附近很受好評。
週末這裡很忙。
重返“大政府”將增加國債，不可避免地拖延經濟改革。
但是現在誰能抱怨呢？
以下是巴黎分社社长三井美奈（Mitsui Mina）在今天的产经新闻中发表的一系列专栏文章，标题为“国家领导的欧洲快速发展”。
她还是一位真正的记者，正在提高产经新闻的市值，产经是当今世界上最体面的报纸。
除标题外，本文中的重点是我的。
由于新的冠状病毒，法国的宵禁持续了大约两个月。
我大部分时间都在家里度过，除了购物。
我本人很沮丧，濒临电晕抑郁。
一位当地的鱼贩帮助我。
每天早晨，她都会在商店里放满因餐馆关闭而无法出售的比目鱼和牡蛎。
鱼贩一定很挣扎，但她笑着说：“只要鱼是从布列塔尼海运来的，我们就会开店。
她表达了在需要时支持渔民的热情；客户的线路持续时间更长。
当每个人都有这种经历时，甚至人民的价值观也会发生巨大变化。
马克龙总统的日常哲学是“改革法国并使之更强大”，但是当进口停止而不是具有全球竞争力时，即使是必需品也难以获得。
每个人都惊呆了，想知道这个国家变成了什么。
这种变化的象征是“面具丑闻”。
十年前，在H1N1病毒爆发后，原本应该储存17亿个口罩的国家库存，但在我们不知道之前就已经消失了。
根据政府的解释，他们认为从亚洲进口很容易。
国内制造能力仅占需求的10％。
在他要去的医院里，医生和护士面对马克龙，声称他们的设备极差，人手不足。
为了增加口罩的产量，甚至动员了高级服装品牌。
但是，这没有到达法国人民手中，“手工口罩”运动在全国蔓延。
现在，在全国各地都普遍呼吁“将工业带回法国”。
根据最近的一项民意调查，65％的受访者表示他们想“停止全球化”。
89％的受访者表示，即使商品价格上涨，他们也应该在国内生产。
心理学家朱莉娅·杜恩斯（Julia Dohunes）说：“有人呼吁维护生命支持的药物和家庭工业。这一想法是，经济效率是次要的，经济效率是次要的。
在德国，舆论也发生了变化。
尽管出口是经济的命脉，但58％的受访者表示“全球化是一种风险”。
三年前，有64％的受访者表示“全球化是机遇”。
在这里，一种强烈的谨慎意识正在蔓延：“我们的工业供应链不应该依赖中国。”
在新的电晕病流行之前，欧洲的经济被埋在两个最有影响力的国家：美国和中国之下。
了解如何简化“大政府”以应对全球化是欧盟（EU）的一个问题。这是整个问题。
现在，“国家倡议”正在迅速发展。
旨在平衡预算的德国政府放弃了紧缩计划。
迄今为止，经济刺激计划的总额约为1.3万亿欧元（约合156万亿日元）。
它几乎相当于去年的国内生产总值（GDP）的30％。
在法国，由于城市封锁，有超过1200万人有资格享受假期福利。
国家为60％的私营部门雇员支付大部分薪水。
马克龙政府承诺“我们永远不会像美国那样大规模失业”。
在巴黎，即使有空出门，许多人仍会继续在附近的商店购物。
对本地生产供当地消费的坚持也有所增加。
夫人的鱼贩现在在附近很受好评。
周末这里很忙。
重返“大政府”将增加国债，不可避免地拖延经济改革。
但是现在谁能抱怨呢？
다음은 오늘 Sankei Shimbun의 파리 지국 미츠이 미나 (Mitsui Mina)가 "유럽에서 국가 주도의 빠른 발전"이라는 제목의 일련의 기사에서 나온 것입니다.
그녀는 또한 오늘날 세계에서 가장 괜찮은 신문 인 산케이의 시장 가치를 높이는 진정한 기자입니다.
제목을 제외한 텍스트의 강조는 내 것입니다.
새로운 코로나 바이러스로 인한 프랑스 통금 시간은 약 2 개월간 지속되었습니다.
나는 음식 쇼핑을 제외하고 대부분의 날을 집에서 보냈습니다.
나 자신은 상당히 우울했고 코로나 우울증 직전에 있었다.
현지 생선 장수 님이 도와주었습니다.
매일 아침 그녀는 식당 폐쇄로 인해 판매 할 수없는 flat 치와 굴을 매장에 비축했습니다.
생선 장수 꾼은 고군분투했지만, 그녀는 미소를 지으며 말했다. "물고기가 브리타니 바다에서 도착하는 한, 우리는 가게를 계속 열어 놓을 것입니다.
필요한 시간에 어부들을 지원하기위한 그녀의 열정이 전달됩니다. 고객 라인이 더 오래 지속됩니다.
모든 사람이 이런 경험을한다면 사람들의 가치조차도 크게 변합니다.
마크론 대통령의 일상 철학은 "프랑스를 개혁하고 강하게하는 것"이었다. 그러나 수입이 중단되었을 때, 세계적으로 경쟁적이기보다는 필수품조차도 얻기가 어려워졌다.
이 나라에서 어떤 일이 일어 났는지 궁금해하는 사람들은 모두 기절했습니다.
이 변화의 상징은 '마스크 스캔들'이었습니다.
10 년 전 H1N1 바이러스가 발생한 후 17 억 개의 가면이 비축 된 것으로 추정되었지만 우리가 알기 전에 사라졌습니다.
정부의 설명에 따르면, 그들은 아시아에서 수입하기 쉽다고 생각했다.
국내 생산 능력은 수요의 10 %에 불과했다.
그가 방문한 병원에서 의사와 간호사는 마크로와 대면하여 장비가 제대로 갖추지 않았고 직원이 부족하다는 주장에 직면했다.
마스크 생산을 늘리기 위해 고급 의류 브랜드조차 동원되었습니다.
그러나 이것은 프랑스 사람들에게 도달하지 못했으며 "수제 마스크"운동이 전국에 퍼졌습니다.
'전국을 프랑스로 돌려 보내겠다'는 요구는 이제 전국적으로 널리 퍼져 있습니다.
최근 여론 조사에 따르면 응답자의 65 %가 '세계화를 중단하고 싶다'고 답했습니다.
응답자의 78 %는 원자재 가격이 상승하더라도 국내 생산을해야한다고 응답했다.
심리학자 Julia Dohunes는 "생명 지원 의약품 및 국내 산업에 대한 요구가있다. 아이디어는 경제 효율성이 이차적으로 중요하다는 점이다. 경제 효율성은 이차적 인 고려 사항이다.
독일에서도 여론이 바뀌었다.
수출이 경제의 원천이지만 응답자의 58 %는 "세계화가 위험"이라고 말했다.
3 년 전 응답자의 64 %가 "세계화는 기회"라고 말했습니다.
"우리는 산업 공급망을 위해 중국에 의존해서는 안된다"는 강력한주의가 확산되고있다.
새로운 코로나 전염병이 발생하기 전에 유럽의 경제는 미국과 중국의 가장 영향력있는 두 국가에 묻혔습니다.
세계화에 대응하기 위해 "큰 정부"를 간소화하는 방법을 이해하는 것이 유럽 연합 (EU)의 문제입니다. 전체 문제였습니다.
이제 "국가 이니셔티브"는 빠르게 발전하고 있습니다.
예산의 균형을 맞추기위한 서명 정책을 가진 독일 정부는 긴축 프로그램을 포기했다.
현재까지 경기 부양책 총액은 약 1.3 조 유로 (약 156 조 엔)입니다.
작년 국내 총생산 (GDP)의 거의 30 %에 해당합니다.
프랑스에서는 도시 봉쇄로 인해 1200 만 명이 넘는 사람들이 휴가 혜택을받을 자격이 있습니다.
주정부는 민간 부문 직원의 60 %에 대해 대부분의 급여를 지불합니다.
마크론 정부는 "미국과 같이 대량 실업은 결코 없을 것"이라고 약속했다.
파리에서는 많은 사람들이 외출 할 때에도 근처 상점에서 계속 쇼핑 할 것입니다.
지역 소비에 대한 지역 생산에 대한 주장도 증가했다.
Madame 's fishmonger는 이제이 동네에서 인기있는 가게입니다.
주말에는 바쁜 곳입니다.
"큰 정부"로의 복귀는 국가 부채를 증가시키고 필연적으로 경제 개혁을 지연시킬 것이다.
그러나 지금 누가 그것에 대해 불평 할 수 있습니까?
Následuje z řady sloupců vedoucího pařížského předsednictva Mitsui Mina v dnešním Sankei Shimbun s názvem „Rychle postupující v Evropě státem“.
Je také skutečnou reportérkou, která zvyšuje tržní hodnotu Sankei, nejdůvěryhodnějších novin na světě.
Důraz v textu, kromě nadpisu, je můj.
Zákaz vycházení ve Francii kvůli novému koronaviru trval asi dva měsíce.
Většinu času jsem trávil doma, kromě nakupování potravin.
Já sám jsem byl značně depresivní a na pokraji koronové deprese.
Pomohl mi místní rybář.
Každé ráno skladovala obchod s platýzy a ústřicemi, které se díky uzavření restaurací staly neprostupnými.
Rybář musel bojovat, ale usmála se a řekla: „Dokud ryby dorazí z Bretaňského moře, necháme obchod otevřený.
Její nadšení pro podporu rybářů v době jejich potřeby je vyjádřeno; linky zákazníků vydrží déle.
Když každý má takovou zkušenost, dokonce i hodnoty lidí se drasticky mění.
Každodenní filozofií prezidenta Macrona bylo „reformovat Francii a posílit ji“, ale když se dovoz zastavil, než aby byl celosvětově konkurenceschopný, bylo obtížné získat i základy.
Všichni byli ohromeni a přemýšleli, co se stalo s touto zemí.
Symbolem této změny byl „skandál s maskou“.
Před deseti lety, po vypuknutí viru H1N1, měla být nashromážděna národní zásoba 1,7 miliardy masek, ale zmizely dříve, než jsme to věděli.
Podle vládního vysvětlení se domnívali, že by bylo snadné dovážet z Asie.
Domácí výrobní kapacita představovala pouze 10 procent poptávky.
V nemocnici, kterou navštěvoval, lékaři a sestry čelili Macronovi tvrzením, že byli naprosto špatně vybaveni a nedostatečně zaměstnaní.
Pro zvýšení výroby masek byly mobilizovány i kvalitní značky oděvů.
To se však nedostalo k obyvatelům Francie a hnutí „ruční masky“ se rozšířilo po celé zemi.
Výzva 'přivést průmysl zpět do Francie' je nyní rozšířena po celé zemi.
Podle nedávného průzkumu 65% respondentů uvedlo, že chce „zastavit globalizaci“.
Osmdesát devět procent respondentů uvedlo, že by měli vyrábět na domácím trhu, i když ceny komodit rostou.
Psychologka Julia Dohunes uvedla: „Existují výzvy k tomu, aby se o život podporující medicínu a domácí průmysl postaralo.
Také v Německu se veřejné mínění změnilo.
Přestože je vývoz životaschopným hospodářstvím, 58% respondentů uvedlo, že „globalizace je riziko“.
Před třemi lety 64% respondentů uvedlo, že „globalizace je příležitost.“
I zde se šíří silný pocit opatrnosti: „Neměli bychom být závislí na Číně pro náš průmyslový dodavatelský řetězec.“
Před novou epidemií korony bylo evropské hospodářství pohřbeno pod dvěma nejvlivnějšími zeměmi: USA a Čínou.
Pochopení, jak zefektivnit „velkou vládu“, aby reagovala na globalizaci, je otázkou pro Evropskou unii (EU). To byl celý problém.
Nyní „státní iniciativa“ rychle postupuje.
Německá vláda, jejíž podpisovou politikou bylo vyrovnávání rozpočtu, opustila svůj program úsporných opatření.
Celková částka balíčku ekonomických stimulů k dnešnímu dni je asi 1,3 bilionu eur (asi 156 bilionů eur).
To odpovídá téměř 30% loňského hrubého domácího produktu (HDP).
Ve Francii má více než 12 milionů lidí nárok na dávky z dovolené kvůli městským blokádám.
Stát platí většinu platů za 60% zaměstnanců soukromého sektoru.
Makronova vláda se zavázala, že „nikdy nebudeme mít hromadnou nezaměstnanost jako ve Spojených státech“.
V Paříži bude mnoho lidí i nadále nakupovat v nedalekých obchodech, i když budou mít možnost jít ven.
Zvýšila se také potřeba místní produkce pro místní spotřebu.
Rybář Madame je nyní oblíbeným obchodem v okolí.
O víkendech je to rušné místo.
Návrat k „velké vládě“ by zvýšil národní dluh a nevyhnutelně oddálil hospodářskou reformu.
Ale kdo si na to může stěžovat hned teď?
ต่อไปนี้มาจากชุดของคอลัมน์โดยหัวหน้าสำนักปารีส Mitsui Mina ในวันนี้ Sankei Shimbun เรื่อง "นำโดยรัฐอย่างรวดเร็วในยุโรป"
เธอยังเป็นนักข่าวตัวจริงที่เพิ่มมูลค่าตลาดของ Sankei หนังสือพิมพ์ที่ดีที่สุดในโลกในทุกวันนี้
การเน้นข้อความยกเว้นพาดหัวเป็นของฉัน
เคอร์ฟิวในฝรั่งเศสเนื่องจาก coronavirus ใหม่กินเวลาประมาณสองเดือน
ฉันใช้เวลาส่วนใหญ่ที่บ้านยกเว้นการซื้ออาหาร
ฉันเองก็รู้สึกหดหู่ใจมากและใกล้จะถึงความหดหู่ของโคโรนา
คนขายปลาในท้องที่ช่วยฉันออกไป
ทุกเช้าเธอจะตุนร้านด้วยปลาน้ำจืดและหอยนางรมที่ไม่สามารถขายได้เนื่องจากการปิดร้านอาหาร
คนขายปลาต้องดิ้นรน แต่เธอยิ้มแล้วพูดว่า "ตราบใดที่ปลามาจากทะเลบริตตานีเราจะเปิดร้าน
ความกระตือรือร้นของเธอในการสนับสนุนชาวประมงในเวลาที่พวกเขาต้องการถูกถ่ายทอด; สายของลูกค้าอีกต่อไปนาน
เมื่อทุกคนมีประสบการณ์เช่นนี้แม้แต่ค่านิยมของผู้คนก็เปลี่ยนไปอย่างมาก
ปรัชญาประจำวันของประธานาธิบดีแมครอนคือ "ปฏิรูปประเทศฝรั่งเศสและทำให้มันแข็งแกร่งขึ้น" แต่เมื่อการนำเข้าหยุดลงแทนที่จะแข่งขันทั่วโลกแม้แต่สิ่งจำเป็นก็กลายเป็นเรื่องยากที่จะได้รับ
ทุกคนตกตะลึงสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นกับประเทศนี้
สัญลักษณ์ของการเปลี่ยนแปลงนี้คือ 'เรื่องอื้อฉาวหน้ากาก'
สิบปีที่ผ่านมาหลังจากการระบาดของไวรัส H1N1 สต็อกแห่งชาติของ 1.7 พันล้านหน้ากากก็ควรได้รับการสต็อก แต่พวกเขาหายไปก่อนที่เราจะรู้ว่ามัน
ตามคำอธิบายของรัฐบาลพวกเขาคิดว่าการนำเข้าจากเอเชียเป็นเรื่องง่าย
กำลังการผลิตในประเทศมีเพียงร้อยละ 10 ของความต้องการ
ที่โรงพยาบาลที่เขาไปเยี่ยมหมอและพยาบาลเผชิญหน้ากับแม็ครอนโดยอ้างว่าพวกเขามีความพร้อมอย่างเต็มที่และไม่พอใจ
เพื่อเพิ่มการผลิตของมาสก์แม้กระทั่งแบรนด์เสื้อผ้าชั้นสูงก็ยังถูกระดมกำลัง
อย่างไรก็ตามสิ่งนี้ไม่สามารถเข้าถึงชาวฝรั่งเศสได้และขบวนการ "หน้ากากมือ" แพร่กระจายไปทั่วประเทศ
การเรียกร้องให้ 'นำอุตสาหกรรมกลับสู่ฝรั่งเศส' ตอนนี้แพร่หลายไปทั่วประเทศ
จากการสำรวจเมื่อเร็ว ๆ นี้ผู้ตอบแบบสอบถาม 65% กล่าวว่าพวกเขาต้องการ 'หยุดโลกาภิวัตน์'
ร้อยละแปดสิบเก้าของผู้ตอบแบบสอบถามกล่าวว่าพวกเขาควรผลิตในประเทศแม้ว่าราคาสินค้าโภคภัณฑ์จะเพิ่มขึ้น
นักจิตวิทยา Julia Dohunes กล่าวว่า "มีการเรียกร้องให้มีการแพทย์ที่ช่วยชีวิตและอุตสาหกรรมในประเทศที่จะได้รับการดูแลความคิดคือประสิทธิภาพทางเศรษฐกิจมีความสำคัญรอง
ในเยอรมนีเช่นกันความคิดเห็นของประชาชนก็เปลี่ยนไป
แม้ว่าการส่งออกจะเป็นสัดส่วนหลักของเศรษฐกิจก็ตาม 58% ของผู้ตอบแบบสอบถามกล่าวว่า "โลกาภิวัตน์เป็นความเสี่ยง"
สามปีที่แล้ว 64% ของผู้ตอบแบบสอบถามกล่าวว่า "โลกาภิวัตน์เป็นโอกาส"
ที่นี่เช่นกันความระมัดระวังอย่างยิ่งกำลังแพร่กระจาย: "เราไม่ควรพึ่งพาจีนสำหรับซัพพลายเชนอุตสาหกรรมของเรา"
ก่อนการแพร่ระบาดของโคโรนาใหม่เศรษฐกิจของยุโรปถูกฝังอยู่ภายใต้สองประเทศที่มีอิทธิพลมากที่สุด: สหรัฐอเมริกาและจีน
การทำความเข้าใจวิธีการปรับปรุง "รัฐบาลใหญ่" เพื่อตอบสนองต่อโลกาภิวัตน์เป็นคำถามสำหรับสหภาพยุโรป (EU) มันเป็นปัญหาทั้งหมด
ตอนนี้ "ความคิดริเริ่มของรัฐ" กำลังจะเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว
รัฐบาลเยอรมันซึ่งมีนโยบายลายเซ็นต์คือการสร้างความสมดุลงบประมาณได้ยกเลิกโครงการความเข้มงวด
ยอดรวมของแผนกระตุ้นเศรษฐกิจในปัจจุบันอยู่ที่ประมาณ 1.3 ล้านล้านยูโร (ประมาณ 156 ล้านล้านเยน)
เทียบเท่ากับเกือบ 30% ของผลิตภัณฑ์มวลรวมในประเทศปีที่แล้ว (GDP)
ในฝรั่งเศสผู้คนมากกว่า 12 ล้านคนมีสิทธิ์ได้รับผลประโยชน์การลาเนื่องจากการปิดล้อมเมือง
รัฐจ่ายเงินเดือนให้มากที่สุด 60% ของพนักงานภาคเอกชน
รัฐบาลของ Macron ได้ให้คำมั่นว่า "เราจะไม่มีงานทำจำนวนมากเช่นในสหรัฐอเมริกา"
ในปารีสผู้คนจำนวนมากจะยังคงซื้อสินค้าที่ร้านค้าใกล้เคียงแม้ว่าพวกเขาจะออกไปข้างนอกก็ตาม
การยืนยันการผลิตในท้องถิ่นเพื่อการบริโภคในท้องถิ่นก็เพิ่มขึ้นเช่นกัน
ร้านขายปลาของมาดามเป็นร้านค้ายอดนิยมในย่านนี้
มันเป็นสถานที่ที่วุ่นวายในวันหยุดสุดสัปดาห์
การกลับมา "รัฐบาลใหญ่" จะช่วยเพิ่มหนี้ของชาติและชะลอการปฏิรูปเศรษฐกิจอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
แต่ใครจะบ่นได้ในตอนนี้
Följande är från en serie kolumner av Paris-byråchefen Mitsui Mina i dagens Sankei Shimbun med titeln "State-Led Rapidly Advancing in Europe."
Hon är också en riktig reporter som höjer marknadsvärdet för Sankei, den mest anständiga tidningen i världen idag.
Tyngdpunkten i texten, förutom rubriken, är min.
Utgången i Frankrike på grund av det nya koronaviruset varade i cirka två månader.
Jag tillbringade de flesta av mina dagar hemma, med undantag för matshopping.
Jag själv var betydligt deprimerad och på gränsen till koronadepression.
En lokal fiskhandlare hjälpte mig.
Varje morgon skulle hon fylla i butiken med platta fiskar och ostron som hade blivit oönskade på grund av stängningen av restauranger.
Fiskhandlaren måste ha kämpat, men hon log och sa: "Så länge fisken kommer från Brittany havet, så håller vi butiken öppen.
Hennes entusiasm för att stödja fiskarna i deras behovstid förmedlas; kunderna räcker längre.
När alla har den här typen av upplevelser förändras även människors värderingar drastiskt.
President Macrons dagliga filosofi var att "reformera Frankrike och göra det starkare", men när importen stannade, snarare än att vara globalt konkurrenskraftig, blev till och med det väsentliga svårt att få.
Alla var bedövade och undrade vad som hade blivit av detta land.
Symbolen för denna förändring var "maskskandalen".
För tio år sedan, efter utbrottet av H1N1-viruset, skulle en nationell lager med 1,7 miljarder masker ha lagrats, men de försvann innan vi visste om det.
Enligt regeringens förklaring trodde de att det skulle vara lätt att importera från Asien.
Inhemsk tillverkningskapacitet var bara 10 procent av efterfrågan.
På sjukhuset han besökte konfronterades läkare och sjuksköterskor Macron med påståendet att de var helt dåligt utrustade och underbemannade.
För att öka produktionen av masker mobiliserades även klädmärken av hög klass.
Men detta nådde inte folket i Frankrike, och rörelsen "handgjorda masker" spriddes över hela landet.
Uppmaningen att 'föra branschen tillbaka till Frankrike' är nu utbredd i hela landet.
Enligt en ny undersökning sa 65% av de svarande att de ville "stoppa globaliseringen."
85 procent av de svarande sa att de borde producera inhemskt, även om råvarupriserna stiger.
Psykolog Julia Dohunes sa: "Det finns krav på att livsmedelsbärande medicin och hushållsindustri ska tas om hand. Idén är att ekonomisk effektivitet är av sekundär betydelse. Ekonomisk effektivitet är ett sekundärt övervägande.
Även i Tyskland har opinionen förändrats.
Även om exporten är livsnerven i ekonomin sa 58% av de svarande att "globalisering är en risk."
För tre år sedan sa 64% av de svarande att "globalisering är en möjlighet."
Även här sprids en stark känsla av försiktighet: "Vi borde inte vara beroende av Kina för vår industriella leveranskedja."
Före den nya koronaepidemin begravdes Europas ekonomi under de två mest inflytelserika länderna: USA och Kina.
Att förstå hur man strömlinjeformar "stor regering" för att svara på globaliseringen är en fråga för Europeiska unionen (EU). Det var hela frågan.
Nu fortsätter "statsinitiativet" snabbt.
Den tyska regeringen, vars signaturpolitik var att balansera budgeten, har lämnat sitt åtstramningsprogram.
Det totala beloppet för det ekonomiska stimulanspaketet hittills är cirka 1,3 biljoner euro (ungefär 156 biljoner euro).
Det motsvarar nästan 30% av förra årets bruttonationalprodukt (BNP).
I Frankrike är mer än 12 miljoner människor berättigade till löneförmåner på grund av stadsblockader.
Staten betalar de flesta av lönerna för 60% av de anställda i den privata sektorn.
Macrons regering har lovat att "vi aldrig kommer att ha massarbetslöshet som i USA."
I Paris kommer många att fortsätta handla i närliggande butiker även om de är fria att gå ut.
Kravet på lokal produktion för lokal konsumtion har också ökat.
Madams fiskhandlare är nu en populär butik i grannskapet.
Det är en upptagen plats på helgerna.
En återgång till "stor regering" skulle öka statsskulden och oundvikligen försena den ekonomiska reformen.
Men vem kan klaga på det nu?
Berikut ini adalah dari serangkaian kolom oleh kepala biro Paris Mitsui Mina di Sankei Shimbun hari ini yang berjudul "Memajukan Negara Dipimpin dengan Cepat di Eropa."
Dia juga seorang reporter sejati yang meningkatkan nilai pasar Sankei, surat kabar paling baik di dunia saat ini.
Penekanan dalam teks, kecuali untuk judul, adalah milikku.
Jam malam di Prancis karena coronavirus baru berlangsung sekitar dua bulan.
Saya menghabiskan sebagian besar hari saya di rumah, kecuali untuk belanja makanan.
Saya sendiri sangat tertekan dan berada di ambang depresi korona.
Seorang penjual ikan lokal membantu saya.
Setiap pagi, dia akan mengisi toko dengan flatfish dan tiram yang menjadi tidak dapat dijual karena penutupan restoran.
Penjual ikan itu harus berjuang, tetapi dia tersenyum dan berkata, "Selama ikan itu datang dari laut Brittany, kami akan tetap membuka toko.
Antusiasme untuk mendukung para nelayan di saat mereka membutuhkan disampaikan; garis pelanggan bertahan lebih lama.
Ketika setiap orang memiliki pengalaman seperti ini, bahkan nilai-nilai orang berubah secara drastis.
Filosofi sehari-hari Presiden Macron adalah "mereformasi Prancis dan menjadikannya lebih kuat," tetapi ketika impor berhenti, bukannya berdaya saing global, bahkan hal-hal mendasar menjadi sulit diperoleh.
Semua orang tercengang, bertanya-tanya apa yang terjadi dengan negara ini.
Simbol dari perubahan ini adalah 'skandal topeng'.
Sepuluh tahun yang lalu, setelah berjangkitnya virus H1N1, persediaan nasional 1,7 miliar topeng seharusnya telah ditimbun, tetapi mereka menghilang sebelum kita menyadarinya.
Menurut penjelasan pemerintah, mereka pikir akan mudah mengimpor dari Asia.
Kapasitas produksi dalam negeri hanya 10 persen dari permintaan.
Di rumah sakit yang dia kunjungi, dokter dan perawat menghadapi Macron dengan klaim bahwa mereka sama sekali tidak lengkap dan kekurangan staf.
Untuk meningkatkan produksi topeng, merek pakaian kelas atas pun dimobilisasi.
Namun, ini tidak mencapai masyarakat Prancis, dan gerakan "topeng buatan tangan" menyebar ke seluruh negeri.
Panggilan untuk 'membawa industri kembali ke Prancis' sekarang lazim di seluruh negeri.
Menurut jajak pendapat baru-baru ini, 65% responden mengatakan mereka ingin 'menghentikan globalisasi.'
Delapan puluh sembilan persen responden mengatakan mereka harus berproduksi di dalam negeri, bahkan jika harga komoditas naik.
Psikolog Julia Dohunes mengatakan, "Ada panggilan untuk pengobatan yang mendukung kehidupan dan industri dalam negeri untuk diurus. Idenya adalah bahwa efisiensi ekonomi adalah kepentingan sekunder. Efisiensi ekonomi adalah pertimbangan sekunder.
Di Jerman juga, opini publik telah berubah.
Meskipun ekspor adalah sumber kehidupan ekonomi, 58% responden mengatakan bahwa "globalisasi adalah risiko."
Tiga tahun lalu, 64% responden mengatakan bahwa "globalisasi adalah peluang."
Di sini, juga, rasa waspada yang kuat menyebar: "Kita seharusnya tidak bergantung pada Cina untuk rantai pasokan industri kita."
Sebelum epidemi korona baru, ekonomi Eropa dimakamkan di bawah dua negara paling berpengaruh: AS dan Cina.
Memahami bagaimana merampingkan "pemerintah besar" untuk merespons globalisasi adalah pertanyaan bagi Uni Eropa (UE). Itu masalah keseluruhan.
Sekarang, "inisiatif negara" berkembang pesat.
Pemerintah Jerman, yang kebijakan tandatangannya adalah untuk menyeimbangkan anggaran, telah meninggalkan program penghematannya.
Jumlah total paket stimulus ekonomi hingga saat ini adalah sekitar 1,3 triliun euro (sekitar ¥ 156 triliun).
Ini setara dengan hampir 30% dari produk domestik bruto (PDB) tahun lalu.
Di Prancis, lebih dari 12 juta orang berhak atas tunjangan cuti karena blokade perkotaan.
Negara membayar sebagian besar gaji untuk 60% karyawan sektor swasta.
Pemerintah Macron telah berjanji bahwa "kita tidak akan pernah memiliki pengangguran massal seperti di Amerika Serikat."
Di Paris, banyak orang akan terus berbelanja di toko terdekat bahkan ketika mereka bebas untuk keluar.
Desakan pada produksi lokal untuk konsumsi lokal juga meningkat.
Penjual ikan Madame sekarang menjadi toko populer di lingkungan itu.
Ini tempat yang sibuk di akhir pekan.
Pengembalian ke "pemerintahan besar" akan menambah hutang nasional dan mau tidak mau menunda reformasi ekonomi.
Tapi siapa yang bisa mengeluh tentang itu sekarang?
Die volgende is uit 'n reeks kolomme deur die burgerhoof Mitsui Mina van Parys in die hedendaagse Sankei Shimbun, getiteld "State-Led Rapidly Advancing in Europe."
Sy is ook 'n regte verslaggewer wat die markwaarde verhoog van Sankei, die ordentlikste koerant ter wêreld.
Die klem in die teks, behalwe vir die kop, is myne.
Die lyk in Frankryk weens die nuwe koronavirus het ongeveer twee maande geduur.
Ek het die meeste van my dae tuis deurgebring, behalwe vir kos inkopies.
Ek was self aansienlik depressief en op die rand van korona-depressie.
'N Plaaslike visserman het my gehelp.
Sy het elke oggend die winkel opgerig met vlaktes en oesters wat weens die sluiting van restaurante onverkoopbaar geword het.
Die visman moes seker gesukkel het, maar sy glimlag en sê: 'Solank die vis uit die Brittanje-see kom, hou ons die winkel oop.
Haar entoesiasme om die vissers te ondersteun in hul tyd van nood, word oorgedra; die klante se klante hou langer.
As almal hierdie soort ervaring het, verander selfs die mense se waardes drasties.
President Macron se daaglikse filosofie was om 'Frankryk te hervorm en dit sterker te maak', maar toe die invoer stopgesit het, eerder as om wêreldwyd mededingend te wees, het dit selfs moeilik geword om die belangrikste te verkry.
Almal was stomgeslaan en wonder wat die land geword het.
Die simbool van hierdie verandering was die 'masker-skandaal'.
Tien jaar gelede, na die uitbreek van die H1N1-virus, moes 'n nasionale voorraadstapel van 1,7 miljard maskers opgebou gewees het, maar hulle het verdwyn voordat ons dit geweet het.
Volgens die regering se uiteensetting het hulle gedink dat dit maklik sou wees om uit Asië in te voer.
Binnelandse vervaardigingskapasiteit was slegs 10 persent van die vraag.
In die hospitaal wat hy besoek het, het dokters en verpleegkundiges Macron gekonfronteer met die bewering dat hulle uiters swak toegerus en onderbeman is.
Om die produksie van maskers te verhoog, is selfs hoëklas-klerehandelsmerke gemobiliseer.
Dit het egter nie die mense van Frankryk bereik nie, en die beweging "handgemaakte maskers" het oor die hele land versprei.
Die oproep om 'die nywerheid terug te bring na Frankryk' heers nou in die hele land.
Volgens 'n onlangse peiling het 65% van die respondente gesê dat hulle 'globalisering wil stop'.
Nege-en-tagtig persent van die respondente het gesê dat hulle plaaslik moet produseer, selfs al styg kommoditeitspryse.
Die sielkundige Julia Dohunes het gesê: "Daar is oproepe om sorg vir lewensondersteunende medisyne en die huishoudelike industrie. Die idee is dat ekonomiese doeltreffendheid van sekondêre belang is. Ekonomiese doeltreffendheid is 'n sekondêre oorweging.
Ook in Duitsland het die openbare mening verander.
Alhoewel uitvoere die lewensbloed van die ekonomie is, het 58% van die respondente gesê dat "globalisering 'n risiko is."
Drie jaar gelede het 64% van die respondente gesê dat "globalisering 'n geleentheid is."
Ook hier versprei 'n sterk gevoel van omsigtigheid: "Ons moet nie van China afhanklik wees vir ons industriële verskaffingsketting nie."
Voor die nuwe korona-epidemie is die ekonomie van Europa begrawe onder die twee invloedrykste lande: die VSA en China.
Die Europese Unie (EU) om te verstaan hoe om 'groot regering' te stroomlyn om op globalisering te reageer, is 'n vraag. Dit was die hele saak.
Nou vorder die 'staatsinisiatief' vinnig.
Die Duitse regering, wie se ondertekeningsbeleid was om die begroting te balanseer, het sy soberheidsprogram laat vaar.
Die totale bedrag van die ekonomiese stimuluspakket tot op hede is ongeveer 1,3 triljoen euro (ongeveer ¥ 156 triljoen).
Dit is gelykstaande aan byna 30% van die bruto binnelandse produk (BBP) van verlede jaar.
In Frankryk kom meer as 12 miljoen mense in aanmerking vir verlofvoordele weens stedelike blokkades.
Die staat betaal die meeste van die salarisse vir 60% van die werknemers in die private sektor.
Macron se regering het belowe dat "ons nooit massa-werkloosheid soos in die Verenigde State sal hê nie."
In Parys sal baie mense voortgaan om by nabygeleë winkels te shop, selfs al is hulle vry om uit te gaan.
Die aandrang op plaaslike produksie vir plaaslike verbruik het ook toegeneem.
Madame se viswinkel is nou 'n gewilde winkel in die omgewing.
Dit is 'n besige plek oor naweke.
'N Terugkeer na' groot regering 'dra by tot die nasionale skuld en sal onvermydelik die ekonomiese hervorming vertraag.
Maar wie kan nou daaroor kla?
ما يلي هو من سلسلة من الأعمدة التي كتبها رئيس مكتب باريس ميتسوي مينا في سانكي شيمبون اليوم بعنوان "التقدم السريع بقيادة الدولة في أوروبا".
وهي أيضًا مراسلة حقيقية ترفع القيمة السوقية لـ Sankei ، الصحيفة الأكثر لائقة في العالم اليوم.
التركيز في النص ، باستثناء العنوان ، هو التأكيد.
واستمر حظر التجول في فرنسا بسبب الفيروس التاجي الجديد نحو شهرين.
قضيت معظم أيامي في المنزل ، باستثناء تسوق الطعام.
أنا نفسي كنت مكتئبة إلى حد كبير وعلى حافة اكتئاب الهالة.
ساعدني تاجر سمك محلي على الخروج.
في كل صباح ، كانت تقوم بتخزين المحل بالسمك المسطح والمحار الذي أصبح غير قابل للبيع بسبب إغلاق المطاعم.
لابد أن بائع السمك كان يعاني ، لكنها ابتسمت وقالت ، "طالما أن الأسماك تصل من بحر بريتاني ، فسوف نبقي المتجر مفتوحًا.
تم التعبير عن حماسها لدعم الصيادين في وقت الحاجة. خطوط العملاء تستمر لفترة أطول.
عندما يمتلك الجميع هذا النوع من الخبرة ، حتى قيم الناس تتغير بشكل كبير.
كانت فلسفة الرئيس ماكرون اليومية تتمثل في "إصلاح فرنسا وجعلها أقوى" ، ولكن عندما توقفت الواردات ، بدلاً من المنافسة العالمية ، أصبح من الصعب الحصول على الأساسيات.
فوجئ الجميع ، متسائلين ماذا حدث لهذا البلد.
كان رمز هذا التغيير هو "فضيحة القناع".
قبل عشر سنوات ، بعد انتشار فيروس H1N1 ، كان من المفترض تخزين مخزون وطني من 1.7 مليار قناع ، لكنها اختفت قبل أن نعرف ذلك.
وفقًا لتفسير الحكومة ، اعتقدوا أنه سيكون من السهل الاستيراد من آسيا.
كانت الطاقة التصنيعية المحلية 10٪ فقط من الطلب.
في المستشفى الذي كان يزوره ، واجه الأطباء والممرضات ماكرون بادعاء أنهم كانوا مجهزين تمامًا ونقص في عدد العاملين.
لزيادة إنتاج الأقنعة ، تم تعبئة حتى ماركات الملابس الراقية.
ومع ذلك ، لم يصل هذا إلى شعب فرنسا ، وانتشرت حركة "الأقنعة اليدوية" في جميع أنحاء البلاد.
الدعوة إلى "إعادة الصناعة إلى فرنسا" سائدة الآن في جميع أنحاء البلاد.
وفقاً لاستطلاع حديث ، قال 65٪ من المستطلعين أنهم يريدون "وقف العولمة".
قال تسعة وثمانون في المائة من المجيبين إنهم يجب أن ينتجوا محليا ، حتى لو ارتفعت أسعار السلع.
وقالت عالمة النفس جوليا دوهونز: "هناك دعوات للاعتناء بالطب الداعم للحياة والصناعة المحلية. الفكرة هي أن الكفاءة الاقتصادية لها أهمية ثانوية. الكفاءة الاقتصادية هي اعتبار ثانوي.
في ألمانيا أيضا ، تغير الرأي العام.
على الرغم من أن الصادرات هي شريان الحياة للاقتصاد ، قال 58 ٪ من المستطلعين أن "العولمة خطر".
قبل ثلاث سنوات ، قال 64٪ من المستطلعين أن "العولمة فرصة".
وهنا أيضًا ، ينتشر شعور قوي بالحذر: "يجب ألا نعتمد على الصين في سلسلة التوريد الصناعية لدينا".
قبل وباء الإكليل الجديد ، كان الاقتصاد الأوروبي مدفونًا تحت أكثر الدولتين تأثيراً: الولايات المتحدة والصين.
إن فهم كيفية تبسيط "الحكومة الكبيرة" للرد على العولمة هو سؤال للاتحاد الأوروبي. كانت القضية برمتها.
الآن ، "مبادرة الدولة" تتقدم بسرعة.
تخلت الحكومة الألمانية ، التي كانت سياستها المميزة لموازنة الميزانية ، عن برنامج التقشف.
المبلغ الإجمالي لحزمة التحفيز الاقتصادي حتى الآن حوالي 1.3 تريليون يورو (حوالي 156 تريليون ين).
وهو يعادل ما يقرب من 30٪ من الناتج المحلي الإجمالي العام الماضي.
في فرنسا ، أكثر من 12 مليون شخص مؤهل للحصول على إعانات الإجازة بسبب الحصار الحضري.
تدفع الدولة معظم الرواتب لـ 60٪ من موظفي القطاع الخاص.
وتعهدت حكومة ماكرون بأنه "لن تكون لدينا بطالة جماعية كما هو الحال في الولايات المتحدة."
في باريس ، سيستمر العديد من الأشخاص في التسوق في المتاجر القريبة حتى عندما يكونون أحرارًا في الخروج.
كما ازداد الإصرار على الإنتاج المحلي للاستهلاك المحلي.
تاجر السمك مدام هو الآن متجر شعبي في الحي.
إنه مكان مزدحم في عطلة نهاية الأسبوع.
إن العودة إلى "الحكومة الكبيرة" ستضيف إلى الدين القومي وستؤخر حتما الإصلاح الاقتصادي.
ولكن من يستطيع أن يشكو من ذلك الآن؟
Ниже приводится серия публикаций главы парижского бюро Mitsui Mina в сегодняшнем Sankei Shimbun, озаглавленного «Государственное быстрое продвижение в Европе».
Она также является настоящим репортером, который поднимает рыночную стоимость Sankei, самой достойной газеты в мире сегодня.
Акцент в тексте, кроме заголовка, мой.
Комендантский час во Франции из-за нового коронавируса продлился около двух месяцев.
Я провел большую часть своих дней дома, за исключением покупки продуктов питания.
Я сам был значительно подавлен и находился на грани депрессии короны.
Местный торговец рыбой помог мне.
Каждое утро она снабжала магазин камбалой и устрицами, которые перестали продаваться из-за закрытия ресторанов.
Торговец рыбой, должно быть, боролся, но она улыбнулась и сказала: «Пока рыба прибудет из моря Бретани, мы будем держать магазин открытым.
Ее энтузиазм по поддержке рыбаков в трудное время передается; линии клиентов длятся дольше.
Когда у каждого есть такой опыт, даже ценности людей резко меняются.
Повседневная философия президента Макрона заключалась в том, чтобы «реформировать Францию и сделать ее сильнее», но когда импорт прекратился, а не становился глобально конкурентоспособным, даже основные предметы стали труднодоступными.
Все были ошеломлены, задаваясь вопросом, что стало с этой страной.
Символом этого изменения стал «маскирующий скандал».
Десять лет назад, после вспышки вируса H1N1, предполагалось, что национальные запасы в 1,7 миллиарда масок будут храниться, но они исчезли до того, как мы узнали об этом.
Согласно объяснениям правительства, они думали, что будет легко импортировать из Азии.
Внутренние производственные мощности составляли всего 10 процентов спроса.
В больнице, которую он посещал, врачи и медсестры выступили против Макрона с заявлением о том, что они были крайне плохо экипированы и укомплектованы.
Для увеличения производства масок были привлечены даже бренды одежды высокого класса.
Однако это не дошло до жителей Франции, и движение «масок ручной работы» распространилось по всей стране.
Призыв «вернуть промышленность во Францию» теперь распространен по всей стране.
Согласно недавнему опросу, 65% респондентов заявили, что хотят «остановить глобализацию».
Восемьдесят девять процентов респондентов заявили, что они должны производить внутри страны, даже если цены на сырье растут.
Психолог Джулия Доунес заявила: «Есть призывы позаботиться о жизнеобеспечивающей медицине и отечественной промышленности. Идея заключается в том, что экономическая эффективность имеет второстепенное значение. Экономическая эффективность является второстепенным фактором.
В Германии тоже изменилось общественное мнение.
Несмотря на то, что экспорт является источником жизненной силы экономики, 58% респондентов заявили, что «глобализация - это риск».
Три года назад 64% респондентов заявили, что «глобализация - это возможность».
Здесь также распространяется сильное чувство осторожности: «Мы не должны зависеть от Китая в нашей цепочке промышленных поставок».
До новой коронарной эпидемии европейская экономика была похоронена под двумя наиболее влиятельными странами: США и Китаем.
Понимание того, как упорядочить «большое правительство» в ответ на глобализацию, является вопросом для Европейского Союза (ЕС). Это была целая проблема.
Сейчас «государственная инициатива» стремительно развивается.
Правительство Германии, подписной политикой которого было сбалансировать бюджет, отказалось от программы жесткой экономии.
Общая сумма пакета экономических стимулов на сегодняшний день составляет около 1,3 триллиона евро (около 156 триллионов иен).
Это эквивалентно почти 30% валового внутреннего продукта (ВВП) прошлого года.
Во Франции более 12 миллионов человек имеют право на отпуск по причине городской блокады.
Государство выплачивает большую часть зарплат 60% работников частного сектора.
Правительство Макрона пообещало, что «у нас никогда не будет массовой безработицы, как в Соединенных Штатах».
В Париже многие люди будут продолжать делать покупки в близлежащих магазинах, даже когда они свободны выходить на улицу.
Требование местного производства для местного потребления также увеличилось.
Торговец мадам в настоящее время является популярным магазином по соседству.
Это занятое место по выходным.
Возвращение к «большому правительству» увеличило бы государственный долг и неизбежно задержало бы экономические реформы.
Но кто может жаловаться на это сейчас?