Huwag harapin ang pananaw ng China at South Korea sa kasaysayan

Sa buwanang magazine na Hanada na inilabas ngayon, ang mga sumusunod ay mula sa serye ni G. Sekihei na pinamagatang "Don't deal with China and South Korea's perception of history (Middle)."
Sa nakaraang yugto ng seryeng ito, tinalakay ko ang kalokohan ng "historical awareness" ng China sa pamamagitan ng pagbanggit ng iba't ibang halimbawa.
Sa anumang paraan, kapwa sa loob at panlabas, walang humpay na itinatago at binubura ng Tsina ang hindi maginhawang makasaysayang mga katotohanan habang kasabay nito ay arbitraryong gumagawa ng hindi maginhawang "mga makasaysayang katotohanan" kung kinakailangan.
Ito ay tiyak na pare-parehong saloobin ng China sa kasaysayan.
Ang ganitong uri ng kalokohan na saloobin ay hindi lamang ang "patent" ng Tsina.
Ang mga tao sa Korean Peninsula, na dating tinatawag ang kanilang sarili na "Little China," ay talagang mga "master" at "habitual criminals" ng makasaysayang pagtatago at katha.
Halimbawa, sa kaso ng North Korea, ang "Alamat ng Mount Paektu" ay isang sikat na opisyal na kuwento tungkol kay Kim Il Sung.
Sa madaling salita, itinuring na "katotohanan ng kasaysayan" na "ang dakilang Kasamang Kim Il Sung, isang heneral ng bakal na may isang daang tagumpay sa isang daang laban," ay batay sa sagradong lugar ng mga tao, Paektu Mountain, at gumagamit ng mga mahiwagang taktika tulad ng pamamaraan ng Shukuchi at pamamaraan ng pagbabago at natalo niya ang hukbong Hapones.
Siyempre, ito ay isang tahasang kasinungalingan, isang katha lamang.
Sa panahon ng pananakop ng mga Hapones sa Korea, si Kim Il Sung ay nanirahan sa hilagang-silangang rehiyon ng Tsina mula noong siya ay isang mag-aaral sa junior high school. Nang sumapit siya sa edad, sumapi siya sa Northeastern People's Revolutionary Army (na kalaunan ay kilala bilang Northeastern Anti-Japanese Army) sa ilalim ng pamumuno ng Chinese Communist Party at sumikat.
Bagama't ang kanyang maliit na yunit ay may "track record" na minsang tumawid sa hangganan mula sa China at umatake sa isang bayan sa hilagang Korea, pagpatay at panununog, hindi ito kailanman nakipaglaban sa isang "anti-Japanese war" laban sa mga tropang Hapones sa Korea, lalong hindi umakyat " Paektu Mountain" at gumawa ng base doon.
Nagkataon, pagkatapos na lipulin ang Northeastern Anti-Japanese Union Army ng mga tropang Hapones na nakatalaga sa Manchuria, tumakas si Kim Il Sung mula sa Korean Peninsula patungo sa Unyong Sobyet, na mas malayo pa.
Sa "tunay na kasaysayan" ng Hilagang Korea, gayunpaman, ang "alamat ng Mount Paektu" ay taimtim na inilarawan bilang isang "makasaysayang katotohanan.
At ang maluwalhating "alamat" ay ginagamit din bilang isang mahusay na batayan upang bigyang-katwiran ang ganap na panuntunan ng pamilya Kim ngayon.
Sa madaling salita, ang pinakapundasyon ng kasalukuyang pamumuno ng Kim dynasty ay batay sa katha ng kasaysayan.
Ang South Korea, isa pang peninsular na bansa, ay mayroon ding "maliit na pagkakaiba" sa saloobin ng North Korea sa kasaysayan.
Halimbawa, tungkol sa kasaysayan ng relasyon ng Japan-South Korea, lubusan munang itinago at binubura ng South Korea ang mga makasaysayang katotohanan.
Sa panahon ng pagsasanib ng mga Hapones mula 1910 hanggang 1945, malaki ang naiambag ng pamahalaang Hapones at ng Gobernador-Heneral ng Korea sa modernisasyon at pagtatayo ng ekonomiya ng Korean Peninsula.
Sa panahong iyon, ang gobyerno ng Japan ay namuhunan ng humigit-kumulang 10 porsiyento ng pambansang badyet sa peninsula sa loob ng ilang dekada upang magtayo ng mga imprastraktura tulad ng mga riles, kalsada, suplay ng tubig, imburnal, at kuryente, gayundin ang mga ospital, paaralan, at pabrika, at upang bumuo ng isang modernong sistema ng edukasyon at isang modernong sistemang medikal. Sa panahon ng pagsasanib ng mga Hapones, inalis nito ang masamang sistema ng katayuan ng Dinastiyang Joseon, at natupad ang pagpapalaya sa katayuan.
Noong panahon ng pagsasanib ng mga Hapon, ang bilang ng iba't ibang paaralan ay nadagdagan mula sa halos 40 hanggang mahigit 1000, at naging laganap ang Hangul, isang karakter na natatangi sa Korea.
Sa ganitong diwa, hindi magiging modernong bansa ang Korea ngayon kung wala ang mahusay na mga patakaran sa pamamahala ng Japan para sa Korean peninsula. Gayunpaman, ang mga makasaysayang katotohanang ito ay natural na ganap na nabubura o nakatago sa mga makasaysayang account ng Korea.
Ang kasaysayan ng "Japanese colonial era" na isinulat nila sa "history of crime" na "ginagawa ng mga Hapones ang lahat ng kanilang makakaya upang gumawa ng masamang gawain" sa Korean Peninsula.
Sa kabilang banda, ang South Korea ay patuloy at paulit-ulit na nangingikil sa Japan batay sa gawa-gawang kasaysayan nito.
Halimbawa, matagal nang ginagamit ng South Korea ang kasinungalingan ng "comfort women forced to service by the Japanese military" bilang isang tool para sa diplomatikong pambubugbog sa Japan at pangingikil ng pera mula sa gobyerno ng Japan.
Kapag unti-unting nawawalan ng bisa ang kritikal na "money-grab" na ito, nakabuo sila ng isang pekeng kuwento ng "forced recruitment of Korean laborers" at ginagamit ito bilang isang promising material para sa extortion laban sa gobyerno ng Japan at sa maraming kumpanya ng Japan.
Sa kasong ito, hindi kinakailangan ang mga makasaysayang katotohanan.
May gusto lang silang matalo at ma-extort ang Japan.
Para magawa ito, kailangan lang nilang lumikha ng mga pekeng "historical facts" mula sa simula na wala.
Sa ganitong paraan, ang North Korea at South Korea, ang dalawang estado sa Korean peninsula, ay may parehong saloobin sa kasaysayan at iisang uri ng mga tao.
Siyempre, ang paraan ng dalawang peninsAng ulas na pakikitungo sa kasaysayan ay pareho sa China sa mainland, at ang esensya ay pareho.
Ang tanong, paano nagkaroon ng ganitong kalokohan ang China at ang dalawang peninsula sa kasaysayan?
Ano ang namamalagi sa kaibuturan ng kanilang abnormal na istruktura ng pag-iisip na nagpapahintulot sa kanila na mabura o gumawa ng mga makasaysayang katotohanan nang walang parusa?
Kung tutuklasin natin ang tanong na ito, darating tayo sa isang ideolohikal na tradisyon na ibinahagi ng Tsina at Korean Peninsula, ngunit iiwan ko iyon para sa susunod na artikulo.

 

อย่าจัดการกับการรับรู้ประวัติศาสตร์ของจีนและเกาหลีใต้

ในนิตยสารรายเดือน Hanada ที่เผยแพร่ในวันนี้ เนื้อหาต่อไปนี้มาจากซีรีส์ของ Mr. Sekihei เรื่อง "Don't deal with China and South Korea's friendship of history (Middle)"
ในภาคที่แล้วของซีรีส์นี้ ฉันได้พูดถึงเรื่องเหลวไหลของ "ความตระหนักรู้ทางประวัติศาสตร์" ของจีนโดยยกตัวอย่างต่างๆ
ไม่ว่าในกรณีใด ๆ ทั้งภายในและภายนอกประเทศจีนปกปิดและลบข้อเท็จจริงทางประวัติศาสตร์ที่ไม่สะดวกอย่างไม่หยุดหย่อนในขณะเดียวกันก็สร้าง "ข้อเท็จจริงทางประวัติศาสตร์" ที่ไม่สะดวกตามอำเภอใจเมื่อใดก็ตามที่จำเป็น
เป็นทัศนคติที่สม่ำเสมอของจีนต่อประวัติศาสตร์อย่างแม่นยำ
ทัศนคติไร้สาระแบบนี้ไม่ใช่ "สิทธิบัตร" ของจีนเพียงอย่างเดียว
ผู้คนในคาบสมุทรเกาหลีซึ่งเคยเรียกตัวเองว่า "จีนน้อย" แท้จริงแล้วคือ "เจ้า" และ "อาชญากรที่เป็นนิสัย" ของการปกปิดและการประดิษฐ์ทางประวัติศาสตร์
ตัวอย่างเช่น ในกรณีของเกาหลีเหนือ "ตำนานแห่งภูเขาแพ็กตู" เป็นเรื่องราวอย่างเป็นทางการที่มีชื่อเสียงเกี่ยวกับคิม อิลซุง
กล่าวอีกนัยหนึ่ง ถูกขนานนามว่าเป็น "ข้อเท็จจริงของประวัติศาสตร์" ว่า "สหายผู้ยิ่งใหญ่ คิม อิล ซุง แม่ทัพเหล็กกล้าที่มีชัยชนะร้อยครั้งในการต่อสู้ร้อยครั้ง" ตั้งอยู่บนสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ของประชาชน ภูเขาแพ็กตู และใช้เล่ห์เหลี่ยมเช่นวิธีชูคุจิและเทคนิคการแปลงร่าง ทำให้เขาเอาชนะกองทัพญี่ปุ่นได้
แน่นอนว่านี่เป็นเรื่องโกหกโดยสิ้นเชิง เป็นเพียงแค่การปรุงแต่งแบบเด็กๆ
ระหว่างการยึดครองเกาหลีของญี่ปุ่น Kim Il Sung อาศัยอยู่ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของจีนตั้งแต่ยังเป็นนักเรียนมัธยมต้น เมื่อเขาบรรลุนิติภาวะ เขาได้เข้าร่วมกองทัพปฏิวัติตะวันออกเฉียงเหนือ (ภายหลังเป็นที่รู้จักในนามกองทัพต่อต้านญี่ปุ่นตะวันออกเฉียงเหนือ) ภายใต้การนำของพรรคคอมมิวนิสต์จีนและมีชื่อเสียง
แม้ว่าหน่วยเล็กๆ ของเขาจะมี "ประวัติ" ที่เคยข้ามพรมแดนจากประเทศจีนและโจมตีเมืองในเกาหลีเหนือตอนเหนือ การฆาตกรรมและการลอบวางเพลิง แต่ก็ไม่เคยต่อสู้กับ "สงครามต่อต้านญี่ปุ่น" กับกองทหารญี่ปุ่นในเกาหลีเลยแม้แต่น้อย " ภูเขาแพ็กตู” และทำฐานที่นั่น
อนึ่ง หลังจากที่กองทัพพันธมิตรต่อต้านญี่ปุ่นตะวันออกเฉียงเหนือถูกทำลายล้างโดยกองทหารญี่ปุ่นที่ประจำการอยู่ในแมนจูเรีย คิม อิล ซุงก็หนีจากคาบสมุทรเกาหลีไปยังสหภาพโซเวียต ซึ่งห่างออกไปอีก
อย่างไรก็ตาม ใน "ประวัติศาสตร์ที่แท้จริง" ของเกาหลีเหนือ "ตำนานของภูเขาแพ็กตู" ได้รับการอธิบายอย่างเคร่งขรึมว่าเป็น "ข้อเท็จจริงทางประวัติศาสตร์
และ "ตำนาน" อันรุ่งโรจน์นั้นยังใช้เป็นพื้นฐานที่ยอดเยี่ยมในการพิสูจน์กฎที่แท้จริงของตระกูลคิมในปัจจุบัน
กล่าวอีกนัยหนึ่ง รากฐานของการปกครองของราชวงศ์คิมในปัจจุบันนั้นมีพื้นฐานมาจากการประดิษฐ์ประวัติศาสตร์
เกาหลีใต้ซึ่งเป็นประเทศในคาบสมุทรอื่นก็มี "ความแตกต่างเล็กน้อย" จากทัศนคติของเกาหลีเหนือที่มีต่อประวัติศาสตร์
ตัวอย่างเช่น เกี่ยวกับประวัติศาสตร์ความสัมพันธ์ญี่ปุ่น-เกาหลีใต้ อันดับแรก เกาหลีใต้ปกปิดและลบข้อเท็จจริงทางประวัติศาสตร์อย่างละเอียดถี่ถ้วน
ในช่วงเวลาที่ญี่ปุ่นผนวกญี่ปุ่นระหว่างปี 1910 ถึง 1945 รัฐบาลญี่ปุ่นและผู้ว่าการเกาหลีมีส่วนสำคัญอย่างยิ่งต่อความทันสมัยและการก่อสร้างทางเศรษฐกิจของคาบสมุทรเกาหลี
ในช่วงเวลานั้น รัฐบาลญี่ปุ่นได้ลงทุนประมาณร้อยละ 10 ของงบประมาณของประเทศในคาบสมุทรแห่งนี้ตลอดหลายทศวรรษที่ผ่านมา เพื่อสร้างโครงสร้างพื้นฐาน เช่น ทางรถไฟ ถนน น้ำประปา น้ำเสีย และไฟฟ้า ตลอดจนโรงพยาบาล โรงเรียน และโรงงาน และเพื่อ พัฒนาระบบการศึกษาที่ทันสมัยและระบบการแพทย์ที่ทันสมัย ในระหว่างการผนวกของญี่ปุ่น ได้ยกเลิกระบบสถานะที่ไม่ดีของราชวงศ์โชซอน และการปลดปล่อยสถานะก็เกิดขึ้น
ในช่วงยุคผนวกของญี่ปุ่น จำนวนโรงเรียนต่าง ๆ เพิ่มขึ้นจากเพียง 40 แห่งเป็นมากกว่า 1,000 แห่ง และฮันกึล ตัวละครที่มีเอกลักษณ์เฉพาะของเกาหลีก็แพร่หลายออกไป
ในแง่นี้ เกาหลีจะไม่เป็นประเทศสมัยใหม่อย่างทุกวันนี้หากปราศจากนโยบายการปกครองที่ยอดเยี่ยมของญี่ปุ่นสำหรับคาบสมุทรเกาหลี ถึงกระนั้น ข้อเท็จจริงทางประวัติศาสตร์เหล่านี้ก็ถูกลบหรือซ่อนจากเรื่องราวทางประวัติศาสตร์ของเกาหลีอย่างสมบูรณ์โดยธรรมชาติ
ประวัติความเป็นมาของ "ยุคอาณานิคมของญี่ปุ่น" ที่พวกเขาเขียนไว้ใน "ประวัติศาสตร์อาชญากรรม" ที่ชาวญี่ปุ่น "ทำชั่วอย่างสุดความสามารถ" บนคาบสมุทรเกาหลี
ในทางกลับกัน เกาหลีใต้ได้รีดไถญี่ปุ่นอย่างต่อเนื่องและซ้ำแล้วซ้ำเล่าโดยอิงจากประวัติศาสตร์ที่ประดิษฐ์ขึ้น
ตัวอย่างเช่น เกาหลีใต้ใช้ความเท็จว่า "หญิงบำเรอที่ถูกกองทัพญี่ปุ่นบังคับ" มาเป็นเครื่องมือในการทุบตีญี่ปุ่นทางการฑูตและรีดไถเงินจากรัฐบาลญี่ปุ่น
เมื่อ "การคว้าเงิน" ที่วิพากษ์วิจารณ์นี้ค่อยๆ สูญเสียประสิทธิภาพไป พวกเขาจึงเกิดเรื่องปลอมเรื่อง "การบังคับจ้างแรงงานเกาหลี" และใช้เป็นสื่อที่มีแนวโน้มว่าจะขู่กรรโชกรัฐบาลญี่ปุ่นและบริษัทญี่ปุ่นหลายแห่ง
ในกรณีนี้ไม่จำเป็นต้องมีข้อเท็จจริงทางประวัติศาสตร์
พวกเขาแค่ต้องการเอาชนะและรีดไถญี่ปุ่น
ในการทำเช่นนั้น พวกเขาเพียงแค่ต้องสร้าง "ข้อเท็จจริงทางประวัติศาสตร์" ปลอมตั้งแต่เริ่มต้นซึ่งไม่มีอยู่จริง
ด้วยวิธีนี้ เกาหลีเหนือและเกาหลีใต้ ซึ่งทั้งสองรัฐบนคาบสมุทรเกาหลีมีทัศนคติต่อประวัติศาสตร์เหมือนกันและเป็นคนประเภทเดียวกัน
แน่นอน วิธีของทั้งสองคาบสมุทรการจัดการกับประวัติศาสตร์เหมือนกับของจีนบนแผ่นดินใหญ่ และสาระสำคัญก็เหมือนกัน
คำถามคือจีนและคาบสมุทรทั้งสองมีทัศนคติที่ไร้สาระต่อประวัติศาสตร์ได้อย่างไร?
อะไรอยู่ที่ส่วนลึกของโครงสร้างจิตใจที่ผิดปกติซึ่งทำให้พวกเขาสามารถลบล้างหรือประดิษฐ์ข้อเท็จจริงทางประวัติศาสตร์โดยไม่ต้องรับโทษ?
หากเราสำรวจคำถามนี้ เราจะมาถึงประเพณีทางอุดมคติที่จีนและคาบสมุทรเกาหลีแบ่งปันกัน แต่ฉันจะทิ้งมันไว้สำหรับบทความต่อไปนี้

 

Neriešte vnímanie histórie Čínou a Južnou Kóreou

V mesačníku Hanada, ktorý dnes vychádza, je nasledujúci text zo série pána Sekiheia s názvom „Nezaoberajte sa vnímaním histórie Číny a Južnej Kórey (stred).
V predchádzajúcom diele tejto série som rozoberal hovadiny čínskeho „historického povedomia“ uvádzaním rôznych príkladov.
V každom prípade, vnútorne aj navonok, Čína neustále zatajuje a vymazáva nepohodlné historické fakty a zároveň si svojvoľne vymýšľa nepohodlné „historické fakty“, kedykoľvek je to potrebné.
Je to presne konzistentný postoj Číny k histórii.
Tento druh svinstva nie je „patentom“ samotnej Číny.
Obyvatelia Kórejského polostrova, ktorí sa nazývali „Malá Čína“, sú v skutočnosti „majstrami“ a „zvyčajnými zločincami“ historického zatajovania a výmyslov.
Napríklad v prípade Severnej Kórey je „Legenda o hore Paektu“ slávny oficiálny príbeh o Kim Ir-senovi.
Inými slovami, ako „historický fakt“ sa uvádza, že „veľký súdruh Kim Il Sung, oceľový generál so stovkou víťazstiev v stovke bitiek“, sídli na posvätnom mieste ľudí, hore Paektu, a používa magické taktiky, ako je metóda Shukuchi a transformačná technika, a porazil japonskú armádu.
Samozrejme, je to vyslovená lož, obyčajný detský výmysel.
Počas japonskej okupácie Kórey žil Kim Il Sung v severovýchodnej oblasti Číny od čias, keď bol stredoškolákom. Keď dosiahol plnoletosť, vstúpil do Severovýchodnej ľudovej revolučnej armády (neskôr známej ako Severovýchodná protijaponská armáda) pod vedením Čínskej komunistickej strany a dostal sa do popredia.
Hoci jeho malá jednotka má za sebou „záznamy“ v tom, že raz prekročila hranicu z Číny a zaútočila na mesto v severnej Kórei, vraždila a podpaľovala, nikdy nebojovala v „protijaponskej vojne“ proti japonským jednotkám v Kórei, a ešte menej vyliezla. Paektu Mountain“ a urobil si tam základňu.
Mimochodom, po zničení severovýchodnej armády protijaponskej únie japonskými jednotkami umiestnenými v Mandžusku, Kim Il Sung utiekol z Kórejského polostrova do Sovietskeho zväzu, ktorý bol ešte ďalej.
V severokórejskej „autentickej histórii“ je však „legenda o hore Paektu“ slávnostne opísaná ako „historický fakt.
A táto slávna „legenda“ sa používa aj ako vynikajúci základ na ospravedlnenie absolútnej vlády rodiny Kimovcov dnes.
Inými slovami, samotný základ vlády súčasnej dynastie Kimov je založený na výmysloch histórie.
Južná Kórea, ďalší polostrovný štát, má tiež „malý rozdiel“ od postoja Severnej Kórey k histórii.
Napríklad, pokiaľ ide o históriu vzťahov medzi Japonskom a Južnou Kóreou, Južná Kórea najprv dôkladne zatajuje a vymazáva historické fakty.
V období japonskej anexie v rokoch 1910 až 1945 japonská vláda a generálny guvernér Kórey významne prispeli k modernizácii a hospodárskej výstavbe Kórejského polostrova.
Počas tohto obdobia japonská vláda investovala asi 10 percent štátneho rozpočtu na polostrove v priebehu niekoľkých desaťročí na vybudovanie infraštruktúry, ako sú železnice, cesty, zásobovanie vodou, kanalizácia a elektrina, ako aj nemocnice, školy a továrne. rozvíjať moderný vzdelávací systém a moderný zdravotnícky systém. Počas japonskej anexie zrušila systém zlého postavenia dynastie Joseon a realizovala sa emancipácia stavu.
Počas éry japonskej anexie sa počet rôznych škôl zvýšil z približne 40 na viac ako 1000 a Hangul, znak jedinečný pre Kóreu, sa rozšíril.
V tomto zmysle by Kórea nebola moderným národom, akým je dnes, bez vynikajúcej japonskej politiky riadenia Kórejského polostrova. Napriek tomu sú tieto historické fakty prirodzene úplne vymazané alebo skryté z kórejských historických záznamov.
História „japonskej koloniálnej éry“, ktorú napísali do „dejín zločinu“, že Japonci „na Kórejskom polostrove robia všetko pre to, aby robili zlé skutky“.
Na druhej strane Južná Kórea sústavne a opakovane vydierala Japonsko na základe jeho vymyslenej histórie.
Napríklad Južná Kórea už dlho používa klamstvo o „utešiteľkách nútených do služby japonskou armádou“ ako nástroj na diplomatické porazenie Japonska a vymáhanie peňazí od japonskej vlády.
Keď toto kritické „zberanie peňazí“ postupne stráca svoju účinnosť, prídu s falošným príbehom o „nútenom nábore kórejských robotníkov“ a použijú ho ako sľubný materiál na vydieranie voči japonskej vláde a mnohým japonským spoločnostiam.
V tomto prípade nie sú potrebné historické fakty.
Chcú len niečo poraziť a vydierať Japonsko.
Na to im stačí vytvoriť falošné „historické fakty“ od nuly, ktoré neexistujú.
Týmto spôsobom Severná Kórea a Južná Kórea, dva štáty na Kórejskom polostrove, majú rovnaký postoj k histórii a sú rovnakým druhom ľudí.
Samozrejme, že spôsob, akým dva peninyUlas sa zaoberá históriou je rovnaký ako v Číne na pevnine a podstata je rovnaká.
Otázkou je, ako Čína a dva polostrovy dospeli k takémuto hlúpemu postoju k histórii?
Čo leží v hĺbke ich abnormálnej mentálnej štruktúry, ktorá im umožňuje beztrestne vymazávať alebo vymýšľať historické fakty?
Ak preskúmame túto otázku, dospejeme k ideologickej tradícii spoločnej Číny a Kórejského polostrova, ale to si nechám na nasledujúci článok.

 

No se ocupe de la percepción de la historia de China y Corea del Sur

En la revista mensual que Hanada publicó hoy, lo siguiente es de la serie del Sr. Sekihei titulada "No se ocupe de la percepción de la historia de China y Corea del Sur (medio)".
En la entrega anterior de esta serie, discutí la mierda de la "conciencia histórica" ​​de China citando varios ejemplos.
En cualquier caso, tanto interna como externamente, China oculta y borra incesantemente hechos históricos inconvenientes mientras que al mismo tiempo fabrica arbitrariamente "hechos históricos" inconvenientes cuando es necesario.
Es precisamente la actitud constante de China hacia la historia.
Este tipo de actitud de mierda no es la "patente" de China solamente.
Los habitantes de la Península de Corea, que solían llamarse a sí mismos "Pequeña China", son en realidad "maestros" y "criminales habituales" del ocultamiento y la fabricación histórica.
Por ejemplo, en el caso de Corea del Norte, la "Leyenda del monte Paektu" es una famosa historia oficial sobre Kim Il Sung.
En otras palabras, se promociona como un "hecho de la historia" que "el gran camarada Kim Il Sung, un general de acero con cien victorias en cien batallas", se basa en el lugar sagrado del pueblo, la montaña Paektu, y usa tácticas mágicas como el método Shukuchi y la técnica de transformación y derrotó al ejército japonés.
Por supuesto, esto es una mentira absoluta, una mera fabricación infantil.
Durante la ocupación japonesa de Corea, Kim Il Sung vivió en la región nororiental de China desde que era estudiante de secundaria. Cuando cumplió la mayoría de edad, se unió al Ejército Revolucionario Popular del Noreste (más tarde conocido como el Ejército Antijaponés del Noreste) bajo el liderazgo del Partido Comunista Chino y saltó a la fama.
Aunque su pequeña unidad tiene un "historial" de cruzar una vez la frontera desde China y atacar una ciudad en el norte de Corea, asesinar e incendiar, nunca ha librado una "guerra antijaponesa" contra las tropas japonesas en Corea, y mucho menos escalado " Montaña Paektu" e hizo una base allí.
Por cierto, después de que el Ejército de la Unión Antijaponesa del Noreste fuera aniquilado por las tropas japonesas estacionadas en Manchuria, Kim Il Sung huyó de la península de Corea a la Unión Soviética, que estaba aún más lejos.
Sin embargo, en la "historia auténtica" de Corea del Norte, la "leyenda del monte Paektu" se describe solemnemente como un "hecho histórico".
Y esa gloriosa "leyenda" también se utiliza como una excelente base para justificar el gobierno absoluto de la familia Kim en la actualidad.
En otras palabras, la base misma del gobierno de la actual dinastía Kim se basa en la fabricación de la historia.
Corea del Sur, otra nación peninsular, también tiene una "pequeña diferencia" con la actitud de Corea del Norte hacia la historia.
Por ejemplo, con respecto a la historia de las relaciones Japón-Corea del Sur, Corea del Sur primero oculta y borra completamente los hechos históricos.
Durante el período de anexión japonesa de 1910 a 1945, el gobierno japonés y el gobernador general de Corea contribuyeron significativamente a la modernización y construcción económica de la península de Corea.
Durante ese período, el gobierno japonés invirtió alrededor del 10 por ciento del presupuesto nacional en la península durante varias décadas para construir infraestructuras como ferrocarriles, carreteras, suministro de agua, alcantarillado y electricidad, así como hospitales, escuelas y fábricas, y para desarrollar un sistema educativo moderno y un sistema médico moderno. Durante la anexión japonesa, abolió el sistema de mal estado de la dinastía Joseon y se logró la emancipación del estado.
Durante la era de la anexión japonesa, el número de varias escuelas aumentó de aproximadamente 40 a más de 1000, y el Hangul, un carácter exclusivo de Corea, se generalizó.
En este sentido, Corea no sería la nación moderna que es hoy sin las excelentes políticas de gobierno de Japón para la península de Corea. Aún así, estos hechos históricos naturalmente están completamente borrados u ocultos de los relatos históricos coreanos.
La historia de la "era colonial japonesa" que escribieron en la "historia del crimen" que los japoneses "hacen todo lo posible para hacer malas acciones" en la península de Corea.
Por otro lado, Corea del Sur ha extorsionado consistente y repetidamente a Japón basándose en su historia inventada.
Por ejemplo, Corea del Sur ha estado utilizando durante mucho tiempo la falsedad de "mujeres de solaz forzadas a servir por el ejército japonés" como una herramienta para derrotar diplomáticamente a Japón y extorsionar al gobierno japonés.
Cuando esta "apropiación de dinero" crítica pierde gradualmente su eficacia, inventan una historia falsa de "reclutamiento forzoso de trabajadores coreanos" y la utilizan como un material prometedor para la extorsión contra el gobierno japonés y muchas empresas japonesas.
En este caso, los hechos históricos no son necesarios.
Solo quieren algo para vencer y extorsionar a Japón.
Para hacerlo, solo necesitan crear "hechos históricos" falsos desde cero que no existen.
De esta forma, Corea del Norte y Corea del Sur, los dos estados de la península de Corea, tienen la misma actitud hacia la historia y son el mismo tipo de personas.
Por supuesto, la forma en que los dos penesEl trato de las ulas con la historia es el mismo que el de China en el continente, y la esencia es la misma.
La pregunta es, ¿cómo es que China y las dos penínsulas llegaron a tener una actitud de mierda hacia la historia?
¿Qué hay en el fondo de su estructura mental anormal que les permite borrar o fabricar hechos históricos con impunidad?
Si exploramos esta cuestión, llegaremos a una tradición ideológica compartida por China y la península de Corea, pero eso lo dejaré para el siguiente artículo.

 

Behandla inte Kina och Sydkoreas uppfattning om historien

I månadsmagasinet Hanada som släpptes idag, är följande från Mr. Sekiheis serie med titeln "Hantera inte Kina och Sydkoreas uppfattning om historien (Mellan)."
I den förra delen av den här serien diskuterade jag skitsnacket i Kinas "historiska medvetenhet" genom att citera olika exempel.
Hur som helst, både inåt och utåt, döljer och raderar Kina oupphörligt obekväma historiska fakta samtidigt som det på ett godtyckligt sätt tillverkar obekväma "historiska fakta" närhelst det är nödvändigt.
Det är just Kinas konsekventa inställning till historien.
Den här typen av trams attityd är inte bara Kinas "patent".
Folket på den koreanska halvön, som brukade kalla sig "Lilla Kina", är faktiskt "mästare" och "vanebrottslingar" av historiskt döljande och påhitt.
Till exempel, i fallet med Nordkorea, är "Legend of Mount Paektu" en berömd officiell berättelse om Kim Il Sung.
Med andra ord, det framhålls som ett "historiskt faktum" att "den store kamraten Kim Il Sung, en general av stål med hundra segrar i hundra strider," är baserad på folkets heliga plats, Paektuberget, och använder magisk taktik som Shukuchi-metoden och transformationsteknik och han besegrade den japanska armén.
Naturligtvis är detta en ren lögn, ett barnsligt påhitt.
Under den japanska ockupationen av Korea bodde Kim Il Sung i den nordöstra delen av Kina från det att han var gymnasieelev. När han blev myndig gick han med i Northeastern People's Revolutionary Army (senare känd som Northeastern Anti-Japanese Army) under ledning av det kinesiska kommunistpartiet och blev en framträdande plats.
Även om hans lilla enhet har en "track record" av att en gång korsa gränsen från Kina och attackera en stad i norra Korea, mörda och mordbrand, har den aldrig utkämpat ett "anti-japanskt krig" mot japanska trupper i Korea, än mindre klättrat " Paektu Mountain" och gjorde en bas där.
För övrigt, efter att den nordöstra antijapanska unionsarmén förintades av de japanska trupperna som var stationerade i Manchuriet, flydde Kim Il Sung från den koreanska halvön till Sovjetunionen, som låg ännu längre bort.
I Nordkoreas "autentiska historia" beskrivs dock "legenden om Mount Paektu" högtidligt som ett "historiskt faktum.
Och den härliga "legenden" används också som en utmärkt grund för att motivera det absoluta styret av familjen Kim idag.
Med andra ord är själva grunden för den nuvarande Kim-dynastins styre baserad på historiens tillverkning.
Sydkorea, en annan halvönation, har också en "liten skillnad" från Nordkoreas inställning till historien.
Till exempel, när det gäller historien om förbindelserna mellan Japan och Sydkorea, döljer och raderar Sydkorea först grundligt historiska fakta.
Under perioden av japansk annektering från 1910 till 1945 bidrog den japanska regeringen och Koreas generalguvernör avsevärt till moderniseringen och den ekonomiska konstruktionen av den koreanska halvön.
Under den perioden investerade den japanska regeringen cirka 10 procent av den nationella budgeten på halvön under flera decennier för att bygga infrastrukturer som järnvägar, vägar, vattenförsörjning, avlopp och elektricitet, samt sjukhus, skolor och fabriker, och för att utveckla ett modernt utbildningssystem och ett modernt medicinskt system. Under den japanska annekteringen avskaffades Joseondynastins dåliga statussystem, och statusfrigörelsen realiserades.
Under den japanska annekteringseran utökades antalet olika skolor från bara omkring 40 till mer än 1000, och Hangul, en karaktär unik för Korea, blev utbredd.
I denna mening skulle Korea inte vara den moderna nation det är idag utan Japans utmärkta styrelsepolitik för den koreanska halvön. Ändå är dessa historiska fakta naturligtvis helt raderade eller dolda från koreanska historiska berättelser.
Historien om den "japanska kolonialtiden" som de skrev i "kriminalhistorien" att japanerna "gör sitt bästa för att göra dåliga handlingar" på den koreanska halvön.
Å andra sidan har Sydkorea konsekvent och upprepade gånger utpressat Japan baserat på dess påhittade historia.
Till exempel har Sydkorea länge använt osanningen om "tröstkvinnor som tvingats till tjänst av den japanska militären" som ett verktyg för att diplomatiskt slå Japan och pressa ut pengar från den japanska regeringen.
När detta kritiska "pengargrepp" gradvis förlorar sin effektivitet, kommer de på en falsk historia om "tvångsrekrytering av koreanska arbetare" och använder den som ett lovande material för utpressning mot den japanska regeringen och många japanska företag.
I det här fallet är historiska fakta inte nödvändiga.
De vill bara ha något att slå och utpressa Japan.
För att göra det behöver de bara skapa falska "historiska fakta" från grunden som inte existerar.
På så sätt har Nordkorea och Sydkorea, de två staterna på den koreanska halvön, samma inställning till historien och är samma sorts människor.
Naturligtvis, hur de två peninsUlas handlar om historien är densamma som Kinas på fastlandet, och essensen är densamma.
Frågan är, hur kom Kina och de två halvöarna att ha en sådan skitsnackinställning till historien?
Vad ligger på djupet av deras onormala mentala struktur som tillåter dem att ostraffat utplåna eller fabricera historiska fakta?
Om vi utforskar denna fråga kommer vi fram till en ideologisk tradition som delas av Kina och den koreanska halvön, men jag lämnar det till följande artikel.

 

Aja ngurusi persepsi sejarah China lan Korea Selatan

Ing majalah bulanan Hanada sing dirilis dina iki, ing ngisor iki saka seri Pak Sekihei kanthi irah-irahan "Aja ngurusi persepsi sejarah China lan Korea Selatan (Tengah)."
Ing seri sadurunge seri iki, aku ngrembug babagan omong kosong "kesadaran sejarah" China kanthi nyebutake macem-macem conto.
Apa wae, ing batin lan lahiriah, China terus-terusan ndhelikake lan mbusak fakta sejarah sing ora trep lan ing wektu sing padha kanthi sewenang-wenang nggawe "fakta sejarah" sing ora trep yen perlu.
Iki minangka sikap konsisten China babagan sejarah.
Sikap omong kosong iki ora mung "paten" China.
Wong-wong ing Semenanjung Korea, sing biyen nyebut awake dhewe "Cina Cilik," sejatine "master" lan "penjahat biasa" saka ndhelikake lan fabrikasi sejarah.
Contone, ing kasus Korea Lor, "Legenda Gunung Paektu" minangka crita resmi sing misuwur babagan Kim Il Sung.
Ing tembung liyane, iku disebut-sebut minangka "kasunyatan saka sajarah" sing "Comrade gedhe Kim Il Sung, jenderal baja karo satus kamenangan ing satus perang," adhedhasar panggonan suci saka wong, Paektu Gunung, lan nggunakake taktik magis kayata metode Shukuchi lan teknik transformasi lan dheweke ngalahake tentara Jepang.
Mesthi, iki goroh langsung, mung rekaan bocah cilik.
Nalika pendudukan Jepang ing Korea, Kim Il Sung manggon ing tlatah lor-wétan Tiongkok wiwit nalika isih sekolah SMP. Nalika umure, dheweke gabung karo Tentara Revolusioner Rakyat Timur Laut (banjur dikenal minangka Tentara Anti-Jepang Timur Laut) ing pimpinan Partai Komunis Tiongkok lan dadi misuwur.
Sanajan unit cilik dheweke duwe "rekam jejak" nalika nyabrang tapel wates saka China lan nyerang kutha ing Korea lor, mateni lan ngobong, dheweke ora tau nglawan "perang anti-Jepang" nglawan tentara Jepang ing Korea, luwih-luwih menek " Gunung Paektu" lan digawe pangkalan ing kono.
Kasedhiya, sawise Tentara Uni Anti-Jepang Timur Laut ditumpes dening pasukan Jepang sing dipasang ing Manchuria, Kim Il Sung mlayu saka Semenanjung Korea menyang Uni Soviet, sing luwih adoh.
Nanging, ing "sajarah asli" Korea Lor, "legenda Gunung Paektu" kanthi serius diterangake minangka "fakta sejarah.
Lan "legenda" sing mulya uga digunakake minangka basis banget kanggo mbenerake aturan mutlak kulawarga Kim saiki.
Ing tembung liya, dhasar pamrentahan Dinasti Kim saiki adhedhasar rekayasa sejarah.
Korea Kidul, negara semenanjung liyane, uga duwe "prabédan sethithik" saka sikap Korea Lor babagan sejarah.
Contone, babagan sejarah hubungan Jepang-Korea Selatan, Korea Selatan luwih dhisik ndhelikake lan mbusak fakta sejarah.
Sajrone periode aneksasi Jepang wiwit taun 1910 nganti 1945, pamaréntah Jepang lan Gubernur Jenderal Korea nyumbang kanthi signifikan kanggo modernisasi lan konstruksi ekonomi Semenanjung Korea.
Sajrone periode kasebut, pamrentah Jepang nandur modal kira-kira 10 persen anggaran nasional ing semenanjung sajrone pirang-pirang dekade kanggo mbangun infrastruktur kayata ril, dalan, pasokan banyu, saluran pembuangan, lan listrik, uga rumah sakit, sekolah, lan pabrik, lan ngembangake sistem pendidikan modern lan sistem medis modern. Sajrone aneksasi Jepang, iki ngilangi sistem status ala Dinasti Joseon, lan emansipasi status diwujudake.
Nalika jaman aneksasi Jepang, cacahing macem-macem sekolah tambah saka mung 40 dadi luwih saka 1000, lan Hangul, karakter unik kanggo Korea, dadi nyebar.
Ing pangertèn iki, Korea ora bakal dadi negara modern saiki tanpa kawicaksanan pamaréntahan Jepang sing apik kanggo semenanjung Korea. Nanging, kasunyatan sejarah kasebut kanthi alami dibusak utawa didhelikake saka akun sejarah Korea.
Sejarah "jaman kolonial Jepang" sing ditulis ing "sejarah kejahatan" yen Jepang "sabisa-bisa tumindak ala" ing Semenanjung Korea.
Ing sisih liya, Korea Kidul terus-terusan lan bola-bali ngrampas Jepang adhedhasar sejarah sing digawe.
Contone, Korea Selatan wis suwe nggunakake kebohongan "wanita panglipur sing dipeksa dadi tentara Jepang" minangka alat kanggo ngalahake Jepang kanthi diplomatis lan ngrampas dhuwit saka pamrentah Jepang.
Nalika kritis "dhuwit-nyebut" mboko sithik ilang efektifitas, padha teka karo crita palsu "recruitment paksa buruh Korea" lan digunakake minangka materi janjeni kanggo extortion marang pamaréntah Jepang lan akeh perusahaan Jepang.
Ing kasus iki, kasunyatan sajarah ora perlu.
Padha mung pengin soko kanggo ngalahake lan extort Jepang.
Kanggo nindakake, dheweke mung kudu nggawe "fakta sejarah" palsu saka awal sing ora ana.
Kanthi cara iki, Korea Lor lan Korea Kidul, loro negara ing semenanjung Korea, duwe sikap sing padha karo sejarah lan minangka wong sing padha.
Mesthi, cara loro peninsulas bab sajarah iku padha karo Cina ing dharatan, lan hakekat padha.
Pitakonan, kepiye China lan loro semenanjung bisa duwe sikap omong kosong babagan sejarah?
Apa sing ana ing jero struktur mental sing ora normal sing ngidini dheweke ngilangi utawa nggawe fakta sejarah kanthi impunity?
Yen kita njelajah pitakonan iki, kita bakal teka ing tradhisi ideologi sing dituduhake dening China lan Semenanjung Korea, nanging aku bakal ninggalake kanggo artikel ing ngisor iki.

 

Jangan berurusan dengan persepsi sejarah Cina dan Korea Selatan

Dalam majalah bulanan Hanada yang dirilis hari ini, berikut adalah dari serial Mr. Sekihei berjudul "Jangan berurusan dengan persepsi sejarah China dan Korea Selatan (Tengah)."
Dalam angsuran sebelumnya dari seri ini, saya membahas omong kosong "kesadaran sejarah" China dengan mengutip berbagai contoh.
Bagaimanapun, baik secara lahiriah maupun batiniah, Tiongkok tak henti-hentinya menyembunyikan dan menghapus fakta-fakta sejarah yang tidak menyenangkan, sementara pada saat yang sama secara sewenang-wenang mengarang "fakta-fakta sejarah" yang tidak menyenangkan jika diperlukan.
Justru sikap konsisten China terhadap sejarah.
Sikap omong kosong semacam ini bukanlah "paten" China saja.
Orang-orang di Semenanjung Korea, yang dulu menyebut diri mereka "China Kecil", sebenarnya adalah "tuan" dan "penjahat biasa" dari penyembunyian dan pemalsuan sejarah.
Misalnya, dalam kasus Korea Utara, "Legenda Gunung Paektu" adalah cerita resmi yang terkenal tentang Kim Il Sung.
Dengan kata lain, disebut-sebut sebagai "fakta sejarah" bahwa "Kawan Agung Kim Il Sung, seorang jenderal baja dengan seratus kemenangan dalam seratus pertempuran," didasarkan pada tempat suci orang-orang, Gunung Paektu, dan menggunakan taktik magis seperti metode Shukuchi dan teknik transformasi dan dia mengalahkan tentara Jepang.
Tentu saja, ini benar-benar bohong, hanya rekayasa kekanak-kanakan.
Selama pendudukan Jepang di Korea, Kim Il Sung tinggal di wilayah timur laut Cina sejak ia masih siswa sekolah menengah pertama. Ketika dia dewasa, dia bergabung dengan Tentara Revolusioner Rakyat Timur Laut (kemudian dikenal sebagai Tentara Anti-Jepang Timur Laut) di bawah kepemimpinan Partai Komunis Tiongkok dan menjadi terkenal.
Meskipun unit kecilnya memiliki "rekam jejak" pernah melintasi perbatasan dari China dan menyerang sebuah kota di Korea utara, pembunuhan dan pembakaran, ia tidak pernah melakukan "perang anti-Jepang" melawan pasukan Jepang di Korea, apalagi mendaki " Gunung Paektu" dan membuat pangkalan di sana.
Kebetulan, setelah Tentara Uni Anti-Jepang Timur Laut dimusnahkan oleh pasukan Jepang yang ditempatkan di Manchuria, Kim Il Sung melarikan diri dari Semenanjung Korea ke Uni Soviet, yang bahkan lebih jauh lagi.
Namun, dalam "sejarah otentik" Korea Utara, "legenda Gunung Paektu" dengan sungguh-sungguh digambarkan sebagai "fakta sejarah".
Dan "legenda" yang mulia itu juga digunakan sebagai dasar yang sangat baik untuk membenarkan aturan mutlak keluarga Kim saat ini.
Dengan kata lain, fondasi pemerintahan dinasti Kim saat ini didasarkan pada fabrikasi sejarah.
Korea Selatan, negara semenanjung lainnya, juga memiliki "sedikit perbedaan" dari sikap Korea Utara terhadap sejarah.
Misalnya, mengenai sejarah hubungan Jepang-Korea Selatan, Korea Selatan terlebih dahulu menyembunyikan dan menghapus fakta sejarah secara menyeluruh.
Selama periode aneksasi Jepang dari tahun 1910 hingga 1945, pemerintah Jepang dan Gubernur Jenderal Korea memberikan kontribusi signifikan terhadap modernisasi dan pembangunan ekonomi Semenanjung Korea.
Selama periode itu, pemerintah Jepang menginvestasikan sekitar 10 persen dari anggaran nasional di semenanjung selama beberapa dekade untuk membangun infrastruktur seperti rel kereta api, jalan, pasokan air, saluran pembuangan, dan listrik, serta rumah sakit, sekolah, dan pabrik, dan untuk mengembangkan sistem pendidikan modern dan sistem kedokteran modern. Selama aneksasi Jepang, ia menghapus sistem status buruk Dinasti Joseon, dan emansipasi status terwujud.
Selama era aneksasi Jepang, jumlah berbagai sekolah meningkat dari hanya sekitar 40 menjadi lebih dari 1000, dan Hangul, karakter khas Korea, menjadi tersebar luas.
Dalam hal ini, Korea tidak akan menjadi negara modern seperti sekarang ini tanpa kebijakan pemerintahan Jepang yang sangat baik untuk semenanjung Korea. Namun, fakta sejarah ini secara alami terhapus atau disembunyikan dari catatan sejarah Korea.
Sejarah "era kolonial Jepang" yang mereka tulis dalam "sejarah kejahatan" bahwa Jepang "melakukan yang terbaik untuk melakukan perbuatan buruk" di Semenanjung Korea.
Di sisi lain, Korea Selatan secara konsisten dan berulang kali memeras Jepang berdasarkan sejarah yang dibuat-buat.
Misalnya, Korea Selatan telah lama menggunakan kebohongan "wanita penghibur yang dipaksa menjadi tentara oleh militer Jepang" sebagai alat untuk secara diplomatis memukuli Jepang dan memeras uang dari pemerintah Jepang.
Ketika "perampasan uang" kritis ini secara bertahap kehilangan keefektifannya, mereka membuat cerita palsu tentang "rekrutmen paksa pekerja Korea" dan menggunakannya sebagai bahan yang menjanjikan untuk pemerasan terhadap pemerintah Jepang dan banyak perusahaan Jepang.
Dalam hal ini, fakta sejarah tidak diperlukan.
Mereka hanya ingin sesuatu untuk mengalahkan dan memeras Jepang.
Untuk melakukannya, mereka hanya perlu membuat "fakta sejarah" palsu dari awal yang tidak ada.
Dengan cara ini, Korea Utara dan Korea Selatan, dua negara di semenanjung Korea, memiliki sikap yang sama terhadap sejarah dan merupakan orang yang sama.
Tentu saja, jalan dua semenanjungulas berurusan dengan sejarah adalah sama dengan Cina di daratan, dan esensinya sama.
Pertanyaannya adalah, bagaimana Cina dan kedua semenanjung itu sampai memiliki sikap omong kosong terhadap sejarah?
Apa yang ada di kedalaman struktur mental abnormal mereka yang memungkinkan mereka untuk melenyapkan atau mengarang fakta sejarah tanpa hukuman?
Jika kita menyelidiki pertanyaan ini, kita akan sampai pada tradisi ideologis yang dimiliki oleh Cina dan Semenanjung Korea, tetapi saya akan meninggalkannya untuk artikel berikut.

 

Non trattare con la percezione della storia della Cina e della Corea del Sud

Nella rivista mensile Hanada pubblicata oggi, quanto segue è tratto dalla serie di Sekihei intitolata "Non trattare con la Cina e la percezione della storia della Corea del Sud (medio)".
Nella puntata precedente di questa serie, ho discusso le cazzate della "consapevolezza storica" ​​della Cina citando vari esempi.
Ad ogni modo, sia interiormente che esteriormente, la Cina nasconde e cancella incessantemente fatti storici scomodi mentre allo stesso tempo fabbrica arbitrariamente "fatti storici" scomodi ogni volta che è necessario.
È proprio l'atteggiamento coerente della Cina nei confronti della storia.
Questo tipo di atteggiamento di merda non è solo il "brevetto" della Cina.
Gli abitanti della penisola coreana, che si chiamavano "Piccola Cina", sono in realtà "maestri" e "criminali abituali" dell'occultamento e della fabbricazione storica.
Ad esempio, nel caso della Corea del Nord, la "Leggenda del Monte Paektu" è una famosa storia ufficiale su Kim Il Sung.
In altre parole, viene pubblicizzato come un "fatto della storia" che "il grande compagno Kim Il Sung, un generale d'acciaio con cento vittorie in cento battaglie", sia basato sul luogo sacro del popolo, il monte Paektu, e usa tattiche magiche come il metodo Shukuchi e la tecnica di trasformazione e ha sconfitto l'esercito giapponese.
Naturalmente, questa è una vera e propria bugia, una semplice fabbricazione infantile.
Durante l'occupazione giapponese della Corea, Kim Il Sung ha vissuto nella regione nord-orientale della Cina da quando era uno studente delle scuole medie. Quando raggiunse la maggiore età, si unì all'Esercito rivoluzionario popolare del nord-est (in seguito noto come Esercito anti-giapponese nord-orientale) sotto la guida del Partito Comunista Cinese e divenne famoso.
Sebbene la sua piccola unità abbia un "record" di una volta che ha attraversato il confine dalla Cina e ha attaccato una città della Corea del Nord, uccidendo e incendiando, non ha mai combattuto una "guerra anti-giapponese" contro le truppe giapponesi in Corea, tanto meno è salita " Paektu Mountain" e vi fece una base.
Per inciso, dopo che l'esercito dell'Unione anti-giapponese nordorientale fu annientato dalle truppe giapponesi di stanza in Manciuria, Kim Il Sung fuggì dalla penisola coreana nell'Unione Sovietica, che era ancora più lontana.
Nella "storia autentica" della Corea del Nord, tuttavia, la "leggenda del monte Paektu" è solennemente descritta come un "fatto storico.
E quella gloriosa "leggenda" è usata anche come ottima base per giustificare il governo assoluto della famiglia Kim oggi.
In altre parole, il fondamento stesso dell'attuale governo della dinastia Kim si basa sulla fabbricazione della storia.
Anche la Corea del Sud, un'altra nazione peninsulare, ha una "piccola differenza" dall'atteggiamento della Corea del Nord nei confronti della storia.
Ad esempio, per quanto riguarda la storia delle relazioni tra Giappone e Corea del Sud, la Corea del Sud prima nasconde e cancella completamente i fatti storici.
Durante il periodo di annessione giapponese dal 1910 al 1945, il governo giapponese e il governatore generale della Corea hanno contribuito in modo significativo alla modernizzazione e alla costruzione economica della penisola coreana.
Durante quel periodo, il governo giapponese ha investito circa il 10 per cento del bilancio nazionale nella penisola per diversi decenni per costruire infrastrutture come ferrovie, strade, approvvigionamento idrico, fognature ed elettricità, nonché ospedali, scuole e fabbriche, e per sviluppare un moderno sistema educativo e un moderno sistema medico. Durante l'annessione giapponese, abolì il cattivo sistema di status della dinastia Joseon e si realizzò l'emancipazione dello status.
Durante l'era dell'annessione giapponese, il numero di varie scuole è stato aumentato da circa 40 a più di 1000 e Hangul, un carattere unico in Corea, si è diffuso.
In questo senso, la Corea non sarebbe la nazione moderna che è oggi senza le eccellenti politiche di governo del Giappone per la penisola coreana. Tuttavia, questi fatti storici sono naturalmente completamente cancellati o nascosti dai resoconti storici coreani.
La storia dell '"era coloniale giapponese" che hanno scritto nella "storia del crimine" che i giapponesi "fanno del loro meglio per compiere cattive azioni" nella penisola coreana.
D'altra parte, la Corea del Sud ha costantemente e ripetutamente estorto il Giappone in base alla sua storia inventata.
Ad esempio, la Corea del Sud utilizza da tempo la falsità delle "donne di conforto costrette a prestare servizio dall'esercito giapponese" come strumento per battere diplomaticamente il Giappone ed estorcere denaro al governo giapponese.
Quando questa critica "presa di denaro" perde gradualmente la sua efficacia, escono con una falsa storia di "reclutamento forzato di lavoratori coreani" e la usano come materiale promettente per estorsioni contro il governo giapponese e molte aziende giapponesi.
In questo caso, i fatti storici non sono necessari.
Vogliono solo qualcosa da battere ed estorcere al Giappone.
Per farlo, devono solo creare da zero falsi "fatti storici" che non esistono.
In questo modo, Corea del Nord e Corea del Sud, i due stati della penisola coreana, hanno lo stesso atteggiamento verso la storia e sono lo stesso tipo di persone.
Naturalmente, il modo in cui i due peninulas trattare con la storia è lo stesso di quello della Cina sulla terraferma e l'essenza è la stessa.
La domanda è: come hanno fatto la Cina e le due penisole ad avere un tale atteggiamento di merda nei confronti della storia?
Cosa c'è nel fondo della loro struttura mentale anormale che permette loro di cancellare o fabbricare impunemente fatti storici?
Se esploriamo questa domanda, arriveremo a una tradizione ideologica condivisa dalla Cina e dalla penisola coreana, ma la lascerò al prossimo articolo.

 

لا تتعامل مع تصور الصين وكوريا الجنوبية للتاريخ

في المجلة الشهرية التي تصدرها هنادا اليوم ، ما يلي هو من سلسلة Sekihei بعنوان "لا تتعامل مع تصور الصين وكوريا الجنوبية للتاريخ (الأوسط)".
في الجزء السابق من هذه السلسلة ، ناقشت هراء "الوعي التاريخي" للصين من خلال الاستشهاد بأمثلة مختلفة.
على أي حال ، داخليًا وخارجيًا ، تخفي الصين باستمرار الحقائق التاريخية المزعجة وتمحوها ، وفي الوقت نفسه تختلق بشكل تعسفي "حقائق تاريخية" غير ملائمة كلما كان ذلك ضروريًا.
إنه بالضبط موقف الصين الثابت تجاه التاريخ.
هذا النوع من المواقف الهراء ليس "براءة" الصين وحدها.
إن سكان شبه الجزيرة الكورية ، الذين كانوا يطلقون على أنفسهم اسم "الصين الصغيرة" ، هم في الواقع "سادة" و "مجرمون معتادون" في التستر والتلفيق التاريخي.
على سبيل المثال ، في حالة كوريا الشمالية ، "أسطورة جبل بايكتو" هي قصة رسمية مشهورة عن كيم إيل سونغ.
بعبارة أخرى ، يوصف بأنه "حقيقة تاريخية" أن "الرفيق العظيم كيم إيل سونغ ، جنرال من الصلب حقق مائة انتصار في مائة معركة ،" يقوم على المكان المقدس للشعب ، جبل بايكتو ، ويستخدم تكتيكات سحرية مثل أسلوب شوكوتشي وتقنية التحول وهزم الجيش الياباني.
بالطبع ، هذه كذبة صريحة ، مجرد تلفيق صبياني.
أثناء الاحتلال الياباني لكوريا ، عاش كيم إيل سونغ في المنطقة الشمالية الشرقية من الصين منذ أن كان طالبًا في المدرسة الثانوية. عندما بلغ سن الرشد ، انضم إلى الجيش الثوري الشعبي الشمالي الشرقي (المعروف لاحقًا باسم الجيش الشمالي الشرقي المناهض لليابان) تحت قيادة الحزب الشيوعي الصيني وبرز إلى الصدارة.
على الرغم من أن وحدته الصغيرة لديها "سجل حافل" في عبور الحدود من الصين ومهاجمة بلدة في شمال كوريا ، والقتل والحرق العمد ، إلا أنها لم تخوض أبدًا "حربًا معادية لليابان" ضد القوات اليابانية في كوريا ، ناهيك عن صعودها " جبل بايكتو "وأقام قاعدة هناك.
بالمناسبة ، بعد أن تم القضاء على جيش الاتحاد الشمالي الشرقي المناهض لليابان على يد القوات اليابانية المتمركزة في منشوريا ، فر كيم إيل سونغ من شبه الجزيرة الكورية إلى الاتحاد السوفيتي ، الذي كان أبعد من ذلك.
لكن في "التاريخ الأصيل" لكوريا الشمالية ، توصف "أسطورة جبل بايكتو" رسميًا بأنها "حقيقة تاريخية.
وهذه "الأسطورة" المجيدة تستخدم أيضًا كأساس ممتاز لتبرير القاعدة المطلقة لعائلة كيم اليوم.
بعبارة أخرى ، فإن أساس حكم سلالة كيم الحالية يقوم على تلفيق التاريخ.
كوريا الجنوبية ، دولة شبه جزيرة أخرى ، لديها أيضًا "اختلاف بسيط" عن موقف كوريا الشمالية تجاه التاريخ.
على سبيل المثال ، فيما يتعلق بتاريخ العلاقات بين اليابان وكوريا الجنوبية ، فإن كوريا الجنوبية تقوم أولاً بإخفاء الحقائق التاريخية ومحوها تمامًا.
خلال فترة الضم الياباني من عام 1910 إلى عام 1945 ، ساهمت الحكومة اليابانية والحاكم العام لكوريا بشكل كبير في التحديث والبناء الاقتصادي لشبه الجزيرة الكورية.
خلال تلك الفترة ، استثمرت الحكومة اليابانية حوالي 10 في المائة من الميزانية الوطنية في شبه الجزيرة على مدى عدة عقود لبناء البنى التحتية مثل السكك الحديدية والطرق وإمدادات المياه والصرف الصحي والكهرباء ، وكذلك المستشفيات والمدارس والمصانع ، و تطوير نظام تعليمي حديث ونظام طبي حديث. أثناء الضم الياباني ، ألغى نظام الوضع السيئ لسلالة جوسون ، وتحقق تحرير الوضع.
خلال حقبة الضم الياباني ، ازداد عدد المدارس المختلفة من حوالي 40 إلى أكثر من 1000 ، وانتشرت الهانغول ، الشخصية الفريدة في كوريا.
وبهذا المعنى ، فإن كوريا لن تكون الأمة الحديثة التي هي عليها اليوم بدون سياسات الحكم اليابانية الممتازة لشبه الجزيرة الكورية. ومع ذلك ، فإن هذه الحقائق التاريخية تم محوها أو إخفاءها بشكل طبيعي تمامًا من الحسابات التاريخية الكورية.
وذكر تاريخ "الحقبة الاستعمارية اليابانية" أنهم كتبوا في "تاريخ الجريمة" أن اليابانيين "يبذلون قصارى جهدهم لارتكاب أعمال سيئة" في شبه الجزيرة الكورية.
من ناحية أخرى ، قامت كوريا الجنوبية باستمرار وبشكل متكرر بابتزاز اليابان بناءً على تاريخها الملفق.
على سبيل المثال ، استخدمت كوريا الجنوبية منذ فترة طويلة زيف "نساء المتعة الذين يجبرهم الجيش الياباني على الخدمة" كأداة لهزيمة اليابان دبلوماسيًا وابتزاز الأموال من الحكومة اليابانية.
عندما يفقد هذا "الاستيلاء النقدي" النقدي فعاليته تدريجياً ، يأتون بقصة مزيفة عن "التجنيد القسري للعمال الكوريين" ويستخدمونها كمادة واعدة للابتزاز ضد الحكومة اليابانية والعديد من الشركات اليابانية.
في هذه الحالة ، الحقائق التاريخية ليست ضرورية.
إنهم يريدون شيئًا ما للتغلب على اليابان وابتزازها.
للقيام بذلك ، هم فقط بحاجة لخلق "حقائق تاريخية" مزيفة من الصفر لا وجود لها.
بهذه الطريقة ، كوريا الشمالية وكوريا الجنوبية ، الدولتان في شبه الجزيرة الكورية ، لديهما نفس الموقف تجاه التاريخ وهما نفس النوع من الناس.
بالطبع ، الطريقة التي يستخدمها الجزئينيتعامل العلماء مع التاريخ مثل الصين في البر الرئيسي ، والجوهر هو نفسه.
السؤال هو ، كيف اتخذت الصين وشبه الجزيرة موقف هراء تجاه التاريخ؟
ما الذي يكمن في أعماق بنيتهم العقلية الشاذة التي تسمح لهم بطمس أو تلفيق الحقائق التاريخية دون عقاب؟
إذا بحثنا في هذا السؤال ، فسنصل إلى تقليد أيديولوجي مشترك بين الصين وشبه الجزيرة الكورية ، لكنني سأترك ذلك للمقال التالي.

 

Moenie met China en Suid-Korea se persepsie van geskiedenis handel nie

In die maandelikse tydskrif Hanada wat vandag vrygestel is, is die volgende uit mnr. Sekihei se reeks getiteld "Moenie met China en Suid-Korea se persepsie van geskiedenis (Middel) handel nie."
In die vorige aflewering van hierdie reeks het ek die snert van China se "historiese bewustheid" bespreek deur verskeie voorbeelde te noem.
In elk geval, beide innerlik en uiterlik, verberg en vee China onophoudelik ongerieflike historiese feite weg, terwyl dit terselfdertyd arbitrêr ongerieflike "historiese feite" vervaardig wanneer dit ook al nodig is.
Dit is juis China se konsekwente houding teenoor geskiedenis.
Hierdie soort snert-houding is nie die "patent" van China alleen nie.
Die mense van die Koreaanse Skiereiland, wat hulself vroeër “Klein China” genoem het, is eintlik “meesters” en “gewoontemisdadigers” van historiese verswyging en versinsel.
Byvoorbeeld, in die geval van Noord-Korea, is die "Legende van Mount Paektu" 'n bekende amptelike storie oor Kim Il Sung.
Met ander woorde, dit word voorgehou as 'n "geskiedenisfeit" dat "die groot kameraad Kim Il Sung, 'n generaal van staal met honderd oorwinnings in honderd gevegte," gebaseer is op die heilige plek van die mense, Paektu-berg, en gebruik magiese taktieke soos Shukuchi-metode en transformasietegniek en hy het die Japannese weermag verslaan.
Natuurlik is dit 'n volslae leuen, 'n blote kinderlike versinsel.
Tydens die Japannese besetting van Korea het Kim Il Sung in die noordoostelike streek van China gewoon vanaf die tyd dat hy 'n junior hoërskoolleerling was. Toe hy mondig geword het, het hy by die Northeastern People's Revolutionary Army (later bekend as die Northeastern Anti-Japanese Army) aangesluit onder leiding van die Chinese Kommunistiese Party en tot prominensie gekom.
Alhoewel sy klein eenheid 'n "track record" het om een ​​keer die grens van China oor te steek en 'n dorp in Noord-Korea aan te val, moord en brandstigting, het dit nog nooit 'n "anti-Japannese oorlog" teen Japannese troepe in Korea geveg nie, nog minder geklim " Paektu Mountain" en daar 'n basis gemaak.
Terloops, nadat die Noordoostelike Anti-Japannese Unie-weermag vernietig is deur die Japannese troepe wat in Mantsjoerye gestasioneer was, het Kim Il Sung van die Koreaanse Skiereiland na die Sowjetunie gevlug, wat selfs verder weg was.
In Noord-Korea se "outentieke geskiedenis" word die "legende van Mount Paektu" egter plegtig beskryf as 'n "historiese feit.
En daardie glorieryke "legende" word ook as 'n uitstekende basis gebruik om die absolute heerskappy van die Kim-familie vandag te regverdig.
Met ander woorde, die grondslag van die huidige Kim-dinastie se heerskappy is gebaseer op die vervaardiging van geskiedenis.
Suid-Korea, nog 'n skiereiland nasie, het ook 'n "klein verskil" van Noord-Korea se houding teenoor geskiedenis.
Byvoorbeeld, met betrekking tot die geskiedenis van betrekkinge tussen Japan en Suid-Korea, verberg en vee Suid-Korea eers geskiedkundige feite deeglik uit.
Gedurende die tydperk van Japannese anneksasie van 1910 tot 1945 het die Japannese regering en die goewerneur-generaal van Korea aansienlik bygedra tot die modernisering en ekonomiese bou van die Koreaanse Skiereiland.
Gedurende daardie tydperk het die Japannese regering sowat 10 persent van die nasionale begroting oor etlike dekades in die skiereiland belê om infrastruktuur soos spoorweë, paaie, watervoorsiening, riool en elektrisiteit te bou, asook hospitale, skole en fabrieke, en om ontwikkel 'n moderne onderwysstelsel en 'n moderne mediese stelsel. Tydens die Japannese anneksasie het dit die slegte statusstelsel van die Joseon-dinastie afgeskaf, en status-emansipasie is verwesenlik.
Gedurende die Japannese anneksasie-era is die aantal skole van net sowat 40 tot meer as 1000 verhoog, en Hangul, 'n karakter eie aan Korea, het wydverspreid geraak.
In hierdie sin sou Korea nie die moderne nasie wees wat dit vandag is sonder Japan se uitstekende bestuursbeleid vir die Koreaanse skiereiland nie. Tog word hierdie historiese feite natuurlik heeltemal uitgevee of weggesteek van Koreaanse historiese rekeninge.
Die geskiedenis van die "Japannese koloniale era" wat hulle in die "geskiedenis van misdaad" geskryf het dat die Japannese "hulle bes doen om slegte dade te doen" op die Koreaanse Skiereiland.
Aan die ander kant het Suid-Korea Japan konsekwent en herhaaldelik afgepers op grond van sy vervaardigde geskiedenis.
Byvoorbeeld, Suid-Korea gebruik al lank die valsheid van "troosvroue wat deur die Japannese weermag in diens gedwing word" as 'n instrument om Japan diplomaties te slaan en geld van die Japannese regering af te pers.
Wanneer hierdie kritieke "geldgryp" geleidelik sy doeltreffendheid verloor, kom hulle met 'n vals storie van "gedwonge werwing van Koreaanse arbeiders" en gebruik dit as 'n belowende materiaal vir afpersing teen die Japannese regering en baie Japannese maatskappye.
In hierdie geval is historiese feite nie nodig nie.
Hulle wil net iets hê om Japan te klop en af ​​te pers.
Om dit te kan doen, moet hulle net van voor af vals “historiese feite” skep wat nie bestaan ​​nie.
Op hierdie manier het Noord-Korea en Suid-Korea, die twee state op die Koreaanse skiereiland, dieselfde houding teenoor geskiedenis en is dieselfde soort mense.
Natuurlik, die manier waarop die twee peninsulas handel oor geskiedenis is dieselfde as dié van China op die vasteland, en die essensie is dieselfde.
Die vraag is, hoe het China en die twee skiereilande so 'n snert-houding teenoor geskiedenis gekry?
Wat lê in die diepte van hul abnormale verstandelike struktuur wat hulle in staat stel om historiese feite straffeloos uit te wis of te fabriseer?
As ons hierdie vraag ondersoek, sal ons by 'n ideologiese tradisie uitkom wat deur China en die Koreaanse Skiereiland gedeel word, maar ek laat dit vir die volgende artikel.

 

Top 10 real-time searches 2022/2/28, 12:38

1

文明のターンテーブルThe Turntable of Civilizationの人気記事2/28

2

Denna värsta diktator i historien kommer säkert att göra samma sak som Putin.

3

Diktator terburuk dalam sejarah ini pasti akan melakukan hal yang sama seperti Putin.

4

Questo peggior dittatore della storia farà sicuramente la stessa cosa di Putin.

5

Dieser schlimmste Diktator der Geschichte wird sicherlich dasselbe tun wie Putin.

6

Diktator paling awon ing sejarah iki mesthi bakal nindakake perkara sing padha karo Putin.

7

هذا أسوأ ديكتاتور في التاريخ سيفعل بالتأكيد نفس الشيء مثل بوتين.

8

Top 50 searches for the past week 2022/2/28

9

Acest cel mai rău dictator din istorie va face cu siguranță același lucru ca Putin.

10

Tento najhorší diktátor v histórii určite urobí to isté, čo Putin.

 

ਇਤਿਹਾਸ ਦਾ ਇਹ ਸਭ ਤੋਂ ਭੈੜਾ ਤਾਨਾਸ਼ਾਹ ਜ਼ਰੂਰ ਪੁਤਿਨ ਵਾਂਗ ਹੀ ਕਰੇਗਾ।

ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਇਸ ਅਧਿਆਇ ਨੂੰ ਦੁਬਾਰਾ ਪ੍ਰਸਾਰਿਤ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਇੱਕ ਭਿਆਨਕ ਤੱਥ ਸਾਹਮਣੇ ਆਇਆ।
ਹਾਲ ਹੀ ਵਿੱਚ, ਚੀਨ ਅਤੇ ਰੂਸ ਦੇ ਬੇੜੇ ਉੱਤਰ ਵਿੱਚ ਹੋਕਾਈਡੋ ਤੋਂ ਦੱਖਣ ਵਿੱਚ ਸੁਸ਼ੀਮਾ ਤੱਕ ਜਾਪਾਨੀ ਦੀਪ ਸਮੂਹ ਦੇ ਪਾਣੀਆਂ ਵਿੱਚ ਸੰਯੁਕਤ ਫੌਜੀ ਅਭਿਆਸ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ।
ਉਹ ਜਾਪਾਨ ਨੂੰ ਭੈੜੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਅਤੇ ਭੈੜੀ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਨਾਲ ਧਮਕੀ ਦਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਯਾਲਟਾ ਕਾਨਫਰੰਸ ਅਜੇ ਵੀ ਜ਼ਿੰਦਾ ਹੈ।
ਜਪਾਨ ਨੂੰ ਤੁਰੰਤ ਹੇਠ ਲਿਖੇ ਕੰਮ ਕਰਨੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ।
ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਸ਼ਟਰ ਦੇ ਦੁਸ਼ਮਣ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦੀ ਧਾਰਾ ਵਿੱਚੋਂ ਜਾਪਾਨ ਨੂੰ ਹਟਾਓ.. ਜਾਪਾਨ, ਜਿਸ ਨੇ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਸ਼ਟਰ ਨੂੰ ਅਜਿਹੀ ਧਾਰਾ ਨੂੰ ਬਰਕਰਾਰ ਰੱਖਣ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਦਿੱਤੀ ਹੈ ਅਤੇ ਅਮਰੀਕਾ ਦੇ ਨਾਲ ਕਈ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਸ਼ਟਰ ਦੇ ਰੱਖ-ਰਖਾਅ ਫੰਡ ਦੀ ਇੱਕ ਵੱਡੀ ਰਕਮ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕੀਤੀ ਹੈ, ਇੱਕ ਆਧੁਨਿਕ ਕਾਰਟੂਨ ਰਾਸ਼ਟਰ ਹੈ, ਉੱਤਰੀ ਕੋਰੀਆ ਨਾਲੋਂ ਵੀ ਵੱਧ, ਮੂਰਖ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਅਸੀਂ ਪਹਿਲਾਂ ਜ਼ਿਕਰ ਕੀਤਾ ਹੈ।
ਜਾਪਾਨ ਨੂੰ ਤੁਰੰਤ "ਜਰਮਨੀ ਤੋਂ ਸਿੱਖਣਾ" ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਅਮਰੀਕੀ ਪ੍ਰਮਾਣੂ ਹਥਿਆਰਾਂ ਨੂੰ ਸਾਂਝਾ ਕਰਨ ਲਈ ਇੱਕ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਬਣਾਉਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ।
ਸਾਨੂੰ ਚੀਨ ਅਤੇ ਰੂਸ ਵਰਗੇ ਨੀਵੇਂ ਅਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਭੈੜੇ ਦੇਸ਼ਾਂ ਤੋਂ ਹਮਲਿਆਂ ਅਤੇ ਹਮਲਾਵਰਤਾ ਨੂੰ ਰੋਕਣ ਲਈ ਤੁਰੰਤ ਆਪਣੇ ਸੰਵਿਧਾਨ ਵਿੱਚ ਸੋਧ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ।
ਸ਼ੀ ਜਿਨਪਿੰਗ ਰੂਸ ਦੀਆਂ ਕਾਰਵਾਈਆਂ ਅਤੇ ਪੱਛਮ ਦੇ ਜਵਾਬ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਗੰਭੀਰਤਾ ਨਾਲ ਲੈਂਦੇ ਹਨ।
ਇਹ ਕਹੇ ਬਿਨਾਂ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਤਾਈਵਾਨ ਅਤੇ ਸੇਨਕਾਕੂ ਟਾਪੂਆਂ 'ਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰਨਾ ਹੈ।
ਇਤਿਹਾਸ ਦਾ ਇਹ ਸਭ ਤੋਂ ਭੈੜਾ ਤਾਨਾਸ਼ਾਹ ਜ਼ਰੂਰ ਪੁਤਿਨ ਵਾਂਗ ਹੀ ਕਰੇਗਾ।
ਜਾਪਾਨੀ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਇਹ ਸਮਝਣ ਦਾ ਸਮਾਂ ਆ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਜਾਪਾਨ ਦੇ ਮੌਜੂਦਾ ਸਿਆਸਤਦਾਨ, ਮੀਡੀਆ ਅਤੇ ਸਿੱਖਿਆ ਸ਼ਾਸਤਰੀ ਕਿੰਡਰਗਾਰਟਨ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਵਾਂਗ ਮੂਰਖ ਹਨ।

ਅਸਲ ਵਿੱਚ, ਰੂਸੀ ਝੂਠ ਬੋਲਦੇ ਹਨ ਜੋ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਰੋਸ਼ਨੀ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹਨ.
ਅਧਿਆਇ ਜੋ ਮੈਂ 2019-03-22 ਨੂੰ ਭੇਜਿਆ ਸੀ ਜਿਸਦਾ ਸਿਰਲੇਖ ਸੀ "ਰੂਸੀ ਝੂਠ ਬੋਲਦੇ ਹਨ ਜੋ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਰੌਸ਼ਨੀ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹਨ।" ਅਮੀਬਾ 'ਤੇ ਹੁਣ ਤੱਕ ਨੰਬਰ ਇਕ ਖੋਜ ਹੈ।
ਮੇਰਾ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਹੈ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਤੁਹਾਨੂੰ ਇਹ ਦੱਸਣ ਦੀ ਲੋੜ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿ ਕਿਉਂ।

ਇਸ ਹਫ਼ਤੇ ਦੇ ਹਫ਼ਤਾਵਾਰੀ ਸ਼ਿੰਚੋ ਵਿੱਚ ਮਾਸਾਯੁਕੀ ਟਾਕਾਯਾਮਾ ਦੇ ਮਸ਼ਹੂਰ ਕਾਲਮ ਤੋਂ ਹੇਠਾਂ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ।
ਰੂਸ ਦਾ ਘਾਤਕ ਪਾਪ
ਯਾਲਟਾ ਵਾਰਤਾ ਵਿੱਚ ਚਾਰ ਉੱਤਰੀ ਟਾਪੂ ਰੂਸ ਦੇ ਸਨ।
ਵਿਦੇਸ਼ ਮੰਤਰੀ ਵਿਕਲੋਵ ਨੇ ਇਸ 'ਤੇ ਪ੍ਰਭੂ ਦਾ ਐਲਾਨ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ ਕਿ ਜਾਪਾਨ ਨੂੰ ਆਡੰਬਰ ਨਾਲ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਅਤੇ ਇਸ ਨੂੰ ਆਗਿਆਕਾਰੀ ਨਾਲ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।
ਜਾਪਾਨ ਦੇ ਰਾਜਦੂਤ ਮਿਖਾਇਲ ਗਾਲੁਜਿਨ ਨੇ ਇਹ ਕਹਿੰਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ ਕਿ ਚਾਰ ਉੱਤਰੀ ਟਾਪੂਆਂ ਨੂੰ ਕਾਨੂੰਨੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਹਾਸਲ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।
ਪਰ ਕੀ ਮੀਡੀਆ ਰੂਸੀਆਂ ਦੀ ਬਿਆਨਬਾਜ਼ੀ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਚੁੱਪ ਰਹੇਗਾ, ਜਾਂ ਕੀ ਉਹ ਅਸਾਹੀ ਸ਼ਿੰਬਨ ਵਾਂਗ ਰੂਸ ਦੀ ਇਹ ਕਹਿ ਕੇ ਚਾਪਲੂਸੀ ਕਰੇਗਾ, "ਭਾਵੇਂ ਇਹ ਸਿਰਫ ਦੋ ਟਾਪੂ ਹੀ ਕਿਉਂ ਨਾ ਹੋਵੇ?"
ਇਹ ਸ਼ੱਕੀ ਹੈ ਕਿ ਕੀ ਸੰਪਾਦਕ-ਇਨ-ਚੀਫ਼ ਸ਼ਿਰੋ ਨਾਕਾਮੁਰਾ ਕੋਲ ਮਰਦਾਨਾ ਹੈ।
ਅਜਿਹੇ 'ਚ ਸਾਂਕੇਈ ਸ਼ਿੰਬੁਨ ਦੇ ਸੁਤੋਮੂ ਸਾਈਤੋ ਨੇ ਹਿੰਮਤ ਕੀਤੀ।
ਜਾਪਾਨੀ ਫੌਜ ਦੇ ਹਥਿਆਰਬੰਦ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਰੂਸੀਆਂ ਨੇ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ।
ਇਹ ਇੱਕ ਲੁਟੇਰੇ ਵਰਗਾ ਸੀ.
ਜਦੋਂ 2 ਸਤੰਬਰ ਨੂੰ ਮਿਸੌਰੀ ਦੇ ਜੰਗੀ ਜਹਾਜ਼ 'ਤੇ ਸਮਰਪਣ ਦਸਤਖਤ ਸਮਾਰੋਹ ਆਯੋਜਿਤ ਕੀਤਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਤਾਂ ਰੂਸੀ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਨਾਲ ਕੁਨਾਸ਼ਿਰੀ ਪਹੁੰਚੇ ਸਨ।
ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਗੁਮਾਈ ਅਤੇ ਸ਼ਿਕੋਟਾਨ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੋਣ ਵਿੱਚ ਤਿੰਨ ਦਿਨ ਹੋਰ ਲੱਗਣਗੇ।
ਸਾਇਟੋ ਨੇ ਇਹ ਵੀ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਜਾਪਾਨੀਆਂ ਨੇ 600,000 ਜਾਪਾਨੀ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਕੜਾਕੇ ਦੀ ਠੰਡੀ ਧਰਤੀ 'ਤੇ ਜਾਣ ਲਈ ਧੋਖਾ ਦਿੱਤਾ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਅਗਵਾ ਕੀਤਾ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਗੁਲਾਮ ਬਣਾ ਕੇ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ ਅਤੇ 60,000 ਨੂੰ ਮਾਰ ਦਿੱਤਾ।
ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਅਟਲਾਂਟਾ ਓਲੰਪਿਕ ਦੀ ਕਵਰੇਜ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਪੱਤਰਕਾਰ ਸੀ ਤਾਂ ਮੈਂ ਉਸ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਸੀ।
ਉਹ ਟੋਕੀਓ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਆਫ਼ ਫਾਰੇਨ ਸਟੱਡੀਜ਼ ਵਿੱਚ ਰੂਸੀ ਵਿਭਾਗ ਦਾ ਗ੍ਰੈਜੂਏਟ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਉਹ ਮਾਸਕੋ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਪੱਤਰਕਾਰ ਸੀ, ਉਸਨੇ ਸੋਵੀਅਤ ਯੂਨੀਅਨ ਦੀ ਕਮਿਊਨਿਸਟ ਪਾਰਟੀ ਨੂੰ ਭੰਗ ਕਰਨ ਬਾਰੇ ਇੱਕ ਵੱਡੀ ਕਹਾਣੀ ਤੋੜ ਦਿੱਤੀ ਸੀ।
ਉਸਦਾ ਕੰਮ ਹੌਲੀ ਸੀ, ਪਰ ਉਸਨੇ ਇਮਾਨਦਾਰ ਲੇਖ ਲਿਖੇ।
ਇਹ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਹੈ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਉਸ ਨੂੰ ਅਜਿਹਾ ਕੱਟੜਪੰਥੀ ਲੇਖ ਲਿਖਦਿਆਂ ਦੇਖਿਆ ਹੈ।
ਪੱਤਰਕਾਰ ਉਸ ਭਾਸ਼ਾ ਦੇ ਦੇਸ਼ ਨਾਲ ਅੰਨ੍ਹਾ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜਿਸਦਾ ਉਸਨੇ ਅਧਿਐਨ ਕੀਤਾ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਵਿੱਚ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਹੈ।
ਉਸ ਦੇ ਮਾਮਲੇ ਵਿਚ, ਉਹ ਰੂਸ ਦਾ ਬਹੁਤ ਸ਼ੌਕੀਨ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਬਰਦਾਸ਼ਤ ਕਰਨਾ ਉਸ ਲਈ ਬਹੁਤ ਔਖਾ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ.
ਅਸਲ ਵਿੱਚ, ਰੂਸੀ ਝੂਠ ਬੋਲਦੇ ਹਨ ਜੋ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਰੋਸ਼ਨੀ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹਨ.
ਇਹ ਲੇਖ ਜਾਰੀ ਹੈ.
ਅਸਲ ਵਿੱਚ, ਰੂਸੀ ਅਜਿਹੇ ਸ਼ਰਮਨਾਕ ਝੂਠੇ ਹਨ.
ਲਾਵਰੋਵ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਚਾਰ ਉੱਤਰੀ ਟਾਪੂਆਂ ਦਾ ਕਬਜ਼ਾ ਫਰਵਰੀ 1945 ਵਿੱਚ ਯਾਲਟਾ ਕਾਨਫਰੰਸ ਵਿੱਚ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਇੱਕ "ਜਾਣਿਆ ਤੱਥ" ਸੀ।
ਹਾਲਾਂਕਿ, ਸੋਕੀ ਵਤਨਬੇ ਦੁਆਰਾ ਅਨੁਵਾਦ ਕੀਤੇ ਗਏ "ਹੂਵਰਜ਼ ਮੈਮੋਇਰਜ਼" ਵਿੱਚ, ਯੂਐਸ ਅਖਬਾਰ ਨੇ ਯੁੱਧ ਦੇ ਖ਼ਤਮ ਹੋਣ ਤੋਂ ਦੋ ਸਾਲ ਬਾਅਦ ਮੀਟਿੰਗ ਦੇ ਵੇਰਵਿਆਂ ਨੂੰ ਖੋਲਿਆ, ਅਤੇ ਅੱਠ ਸਾਲ ਬਾਅਦ, ਯੂਐਸ ਸਟੇਟ ਡਿਪਾਰਟਮੈਂਟ ਨੇ ਸੰਮੇਲਨ ਬਾਰੇ ਇੱਕ ਰਿਪੋਰਟ ਜਾਰੀ ਕੀਤੀ।
ਅੱਠ ਸਾਲ ਬਾਅਦ, ਯੂਐਸ ਸਟੇਟ ਡਿਪਾਰਟਮੈਂਟ ਨੇ ਗੱਲਬਾਤ ਬਾਰੇ ਇੱਕ ਰਿਪੋਰਟ ਜਾਰੀ ਕੀਤੀ। ਫਿਰ ਵੀ, ਇਹ ਕਿਹਾ, "ਜਾਪਾਨ 'ਤੇ ਕੋਈ ਲਾਈਨ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਸਿਰਫ ਯੂਰਪ ਸੀ.
ਜਾਪਾਨ ਨੂੰ ਯਲਟਾ ਸਮਝੌਤੇ ਦੀ ਹੋਂਦ ਬਾਰੇ ਵੀ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਜਦੋਂ ਇਸ 'ਤੇ 2 ਸਤੰਬਰ ਨੂੰ ਦਸਤਖਤ ਕੀਤੇ ਗਏ ਸਨ" (ਮਾਸਾਰੂ ਸੱਤੋ), ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਉਸਨੂੰ ਇਸਦੀ ਸਮੱਗਰੀ ਬਾਰੇ ਪਤਾ ਸੀ।
FDR ਅਤੇ ਸਟਾਲਿਨ ਵਿਚਕਾਰ ਕਿਸ ਕਿਸਮ ਦਾ ਗੁਪਤ ਸਮਝੌਤਾ ਹੋਇਆ ਸੀ?
ਰੂਸ ਅੱਧਾ ਹੋਕਾਈਡੋ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਮੈਕਆਰਥਰ ਨੇ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਨਾਗੋਆ ਦੀ ਸਿਫ਼ਾਰਸ਼ ਕੀਤੀ, ਜਿੱਥੇ ਅਮਰੀਕੀ ਫ਼ੌਜ ਪਾਬੰਦੀਆਂ ਲਗਾ ਸਕਦੀ ਸੀ। ਫਿਰ ਵੀ, ਰੂਸੀਆਂ ਨੇ ਜਵਾਬ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾ, ”ਜੀਐਚਕਿਊ ਵਿਖੇ ਡਿਪਲੋਮੈਟਿਕ ਸੈਕਸ਼ਨ ਦੇ ਡਾਇਰੈਕਟਰ ਵਿਲੀਅਮ ਸੀਬੋਲਡ ਦੇ ਰਿਕਾਰਡ ਅਨੁਸਾਰ।
ਪਰ ਮੈਕਆਰਥਰ ਨੂੰ ਪਰਮਾਣੂ ਬੰਬ ਸੁੱਟਣ ਵਿਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤੀ ਗਈ, ਕੋਈ ਮਹੱਤਵ ਨਹੀਂ ਸੀ।
ਉਸ ਕੋਲ ਕੋਈ ਵੀ ਫੈਸਲਾ ਲੈਣ ਦਾ ਅਧਿਕਾਰ ਨਹੀਂ ਸੀ।
FDR ਅਜੇ ਵੀ ਕੁੰਜੀ ਹੈ।
ਉਹ ਸਟਾਲਿਨ ਨਾਲ ਬਹੁਤ ਨਰਮ ਸੀ, ਸੋਵੀਅਤ ਯੂਨੀਅਨ ਨੂੰ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਸ਼ਟਰ ਵਿੱਚ ਤਿੰਨ ਵੋਟਾਂ ਦੇ ਕੇ ਅਤੇ ਸੋਵੀਅਤ ਯੂਨੀਅਨ ਨੂੰ ਪੂਰਬੀ ਯੂਰਪ ਵਿੱਚ ਆਪਣਾ ਰਸਤਾ ਬਣਾਉਣ ਦਿੱਤਾ।
ਸਟਾਲਿਨ ਦੇ ਦੂਜੇ ਸ਼ਬਦ ਸਨ "ਰੂਸੋ-ਜਾਪਾਨੀ ਜੰਗ ਦਾ ਬਦਲਾ ਲੈਣਾ।
ਉਸਨੇ ਨੋਮੋਨਹਾਨ ਉੱਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰਕੇ ਜਾਪਾਨੀ ਫੌਜ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਹਰਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਪਰ ਇਸ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਵਿੱਚ ਉਹ ਕੁਚਲਿਆ ਗਿਆ।
ਉਹ ਜਾਪਾਨੀਆਂ ਦੇ ਖਿਲਾਫ ਨਹੀਂ ਜਿੱਤ ਸਕਿਆ, ਪਰ ਉਸ ਨੇ ਏਜਿੱਤਣ ਦਾ ਮੌਕਾ.
ਜਿੱਤਣ ਦਾ ਇੱਕੋ ਇੱਕ ਮੌਕਾ ਸੀ ਜਦੋਂ ਜਾਪਾਨੀਆਂ ਨੇ ਆਤਮ ਸਮਰਪਣ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਨਿਹੱਥੇ ਹੋ ਗਏ।
ਉਹ ਪਹਿਲਾਂ ਤੋਂ ਹੀ ਬਦਲਾ ਲੈਣ ਬਾਰੇ ਸੋਚ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਸਾਇਬੇਰੀਆ ਵਿੱਚ ਜਾਪਾਨੀਆਂ ਨੂੰ ਗ਼ੁਲਾਮ ਬਣਾਉਣਾ ਸੀ।
ਦੂਜਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਇਲਾਕੇ ਉੱਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰਨਾ ਸੀ।
ਸੁਤੋਮੂ ਸਾਇਟੋ ਦੇ "ਸਟਾਲਿਨ ਦੇ ਗੁਪਤ ਰਿਕਾਰਡ" ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਨੇਵੀ ਅਧਿਕਾਰੀ ਦਾ ਹਵਾਲਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੇ ਕਿਹਾ, "ਜੇਕਰ ਅਸੀਂ ਦੱਖਣੀ ਸਖਾਲਿਨ ਅਤੇ ਕੁਰਿਲ ਟਾਪੂਆਂ ਨੂੰ ਲੈਂਦੇ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਓਖੋਤਸਕ ਵਿੱਚ ਫਸਿਆ ਸਾਡਾ ਬੇੜਾ ਪ੍ਰਸ਼ਾਂਤ ਵਿੱਚ ਜਾਣ ਲਈ ਆਜ਼ਾਦ ਹੋਵੇਗਾ।
ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, "ਕੁਰਿਲ, ਸੋਇਆ, ਸੁਗਾਰੂ ਅਤੇ ਸੁਸ਼ੀਮਾ ਸਟ੍ਰੇਟਸ 'ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰਨ ਦੀ ਰਣਨੀਤੀ' 'ਤੇ ਚਰਚਾ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ, ਅਤੇ ਚਰਚਿਲ ਨੇ ਪ੍ਰਸ਼ਾਂਤ ਮਹਾਸਾਗਰ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੋਣ ਲਈ ਰੂਸੀ ਬੇੜੇ ਦਾ ਸੁਆਗਤ ਕਰਨ ਲਈ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਚਰਚਿਲ ਨੇ "ਪ੍ਰਸ਼ਾਂਤ ਮਹਾਸਾਗਰ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੋਣ ਲਈ ਰੂਸੀ ਬੇੜੇ ਦਾ ਸੁਆਗਤ" ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕੀਤਾ।
ਚਰਚਿਲ ਅਤੇ ਵਧੇਰੇ ਰੂਸੀ ਪੱਖੀ ਐਫਡੀਆਰ ਯਾਲਟਾ ਮੀਟਿੰਗ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਏ।
ਸ਼ਾਇਦ ਇੱਕ ਸਮਝੌਤਾ ਹੋਇਆ ਸੀ ਕਿ ਬ੍ਰਿਟੇਨ ਅਤੇ ਅਮਰੀਕਾ ਸਾਰੇ ਹੋਕਾਈਡੋ ਅਤੇ ਸੁਸ਼ੀਮਾ ਦੇ ਹਮਲੇ ਨੂੰ ਸਪੱਸ਼ਟ ਤੌਰ 'ਤੇ ਮਨਜ਼ੂਰੀ ਦੇਣਗੇ।
ਨਹੀਂ ਤਾਂ, ਮੈਨੂੰ ਕੋਈ ਕਾਰਨ ਨਹੀਂ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦਾ ਕਿ ਬ੍ਰਿਟੇਨ ਅਤੇ ਅਮਰੀਕਾ ਨੇ ਯੁੱਧ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਲੁਟੇਰੇ ਨੂੰ ਬਰਦਾਸ਼ਤ ਕੀਤਾ ਹੋਵੇਗਾ।
ਹਾਲਾਂਕਿ, ਰੂਸ ਦੀ ਹੱਡੀ ਲਈ ਬੇਕਾਰ ਸੀ, ਅਤੇ ਜਦੋਂ ਆਤਮ ਸਮਰਪਣ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਜਾਪਾਨੀ ਫੌਜ ਦੁਆਰਾ ਚੁਣੌਤੀ ਦਿੱਤੀ ਗਈ, ਤਾਂ ਇਹ ਚੂਰ-ਚੂਰ ਹੋ ਗਿਆ ਅਤੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਹੋਕਾਈਡੋ ਤੱਕ ਨਹੀਂ ਪਹੁੰਚ ਸਕਿਆ। ਇਸ ਨੂੰ ਰੂਸ ਦੇ ਅੱਤਿਆਚਾਰਾਂ ਨੂੰ ਖਾਰਜ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ
ਚਾਰ ਉੱਤਰੀ ਟਾਪੂਆਂ ਨੂੰ ਲੈਣਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਸੀ ਜੋ ਉਹ ਕਰ ਸਕਦੇ ਸਨ।
ਇਸਦਾ ਮਤਲਬ ਇਹ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿ ਇਸਨੂੰ ਰੂਸ ਦੇ ਅੱਤਿਆਚਾਰਾਂ ਨੂੰ ਹੱਥੋਂ ਖਾਰਜ ਕਰ ਦੇਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।
ਅਖਬਾਰਾਂ ਨੂੰ ਸੁਤੋਮੂ ਸੈਤੋ ਤੋਂ ਸਬਕ ਲੈਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।

 

Este pior ditador da história certamente fará a mesma coisa que Putin.

Enquanto eu estava re-disseminando este capítulo, me deparei com um fato horrível.
Recentemente, as frotas da China e da Rússia vêm realizando exercícios militares conjuntos nas águas do arquipélago japonês, de Hokkaido, ao norte, a Tsushima, ao sul.
Eles ameaçam o Japão com os pensamentos mais malignos e sentimentos viciosos de que a Conferência de Yalta ainda está viva.
O Japão deve fazer o seguinte imediatamente.
Remova o Japão da cláusula de nações hostis da ONU. ainda mais estúpido do que a Coreia do Norte, como já referimos.
O Japão deve imediatamente "aprender com a Alemanha" e construir um sistema para compartilhar as armas nucleares dos EUA.
Devemos imediatamente alterar nossa constituição para impedir ataques e agressões das nações mais baixas e piores, como China e Rússia.
Xi Jinping leva muito a sério as ações da Rússia e a resposta do Ocidente.
Escusado será dizer que isso é invadir Taiwan e as Ilhas Senkaku.
Este pior ditador da história certamente fará a mesma coisa que Putin.
Chegou a hora do povo japonês perceber que os atuais políticos, mídia e acadêmicos do Japão são tão estúpidos quanto crianças do jardim de infância.

Na verdade, os russos contam mentiras que menosprezam as pessoas.
O capítulo que enviei em 22/03/2019 intitulado "os russos contam mentiras que menosprezam as pessoas". é de longe a pesquisa número um no Amoeba.
Acho que não preciso dizer por quê.

O seguinte é da famosa coluna de Masayuki Takayama no Shincho semanal desta semana.
O pecado mortal da Rússia
As quatro ilhas do norte pertenciam à Rússia nas negociações de Yalta.
O ministro das Relações Exteriores, Viklov, proclamou o senhor, dizendo que o Japão não deveria falar pomposamente e aceitá-lo obedientemente.
O embaixador no Japão, Mikhail Galuzin, seguiu o exemplo, dizendo que as quatro ilhas do norte foram adquiridas legalmente.
Mas a mídia permanecerá em silêncio diante da retórica dos russos, ou eles, como o Asahi Shimbun, bajularão a Rússia dizendo: "Mesmo que sejam apenas duas ilhas?"
É duvidoso que o editor-chefe Shiro Nakamura tenha masculinidade.
Em tal situação, Tsutomu Saito do Sankei Shimbun fez um desafio.
Depois que o exército japonês foi desarmado, os russos invadiram.
Era como um saqueador.
Os russos mal haviam chegado a Kunashiri quando a cerimônia de assinatura da rendição estava sendo realizada no encouraçado Missouri em 2 de setembro.
Seriam mais três dias antes que eles pudessem entrar em Gumai e Shikotan.
Saito também citou que os japoneses enganaram 600.000 japoneses para irem para a terra extremamente fria, sequestraram-nos, trataram-nos como escravizados e mataram 60.000.
Trabalhei com ele quando era jornalista cobrindo as Olimpíadas de Atlanta.
Ele é graduado pelo Departamento de Russo da Universidade de Estudos Estrangeiros de Tóquio. Quando era correspondente em Moscou, ele contou uma grande história sobre a dissolução do Partido Comunista da União Soviética.
Seu trabalho era lento, mas ele escrevia artigos honestos.
É a primeira vez que o vejo escrever um artigo tão radical.
O correspondente está cegamente apaixonado pelo país da língua que estudou, que são os Estados Unidos em inglês.
No caso dele, ele gosta muito da Rússia, o que deve ter sido muito difícil para ele tolerar.
Na verdade, os russos contam mentiras que menosprezam as pessoas.
Este artigo continua.
Na verdade, os russos são mentirosos condescendentes.
Lavrov diz que a posse das quatro ilhas do norte foi um "fato conhecido" decidido na Conferência de Yalta em fevereiro de 1945.
No entanto, em "Hoover's Memoirs", traduzido por Soki Watanabe, o jornal norte-americano recolheu os detalhes da reunião dois anos após o fim da guerra e, oito anos depois, o Departamento de Estado dos EUA divulgou um relatório sobre a cúpula.
Oito anos depois, o Departamento de Estado dos EUA divulgou um relatório sobre as negociações. Ainda assim, dizia: "Não havia linha no Japão, apenas na Europa.
O Japão nem sabia da existência do Acordo de Yalta quando foi assinado em 2 de setembro" (Masaru Sato), nem conhecia seu conteúdo.
Que tipo de acordo secreto havia entre FDR e Stalin?
A Rússia queria metade de Hokkaido. MacArthur recusou e recomendou Nagoya, onde os militares dos EUA poderiam impor restrições. Ainda assim, os russos não responderam", segundo os registros de William Siebold, diretor da Seção Diplomática do GHQ.
Mas MacArthur não foi autorizado a se envolver no lançamento das bombas atômicas, sem importância.
Ele não tinha autoridade para tomar qualquer decisão.
FDR ainda é a chave.
Ele foi muito brando com Stalin, dando à União Soviética três votos na ONU e deixando a União Soviética ter seu caminho na Europa Oriental.
As segundas palavras de Stalin foram "vingar a Guerra Russo-Japonesa.
Ele tentou derrotar o exército japonês sozinho atacando Nomonhan, mas foi esmagado no processo.
Ele não podia vencer os japoneses, mas tinha umchance de ganhar.
A única chance de vencer foi quando os japoneses se renderam e ficaram desarmados.
Ele estava pensando em retaliação com antecedência.
A primeira foi transformar os japoneses em escravizados na Sibéria.
A segunda era invadir seu território.
Nos "Registros Secretos de Stalin" de Tsutomu Saito, há uma citação de um oficial da marinha que disse: "Se tomarmos a Sacalina do Sul e as Ilhas Curilas, nossa frota presa em Okhotsk estará livre para sair para o Pacífico.
Além disso, "a estratégia de "capturar os estreitos de Kuril, Soya, Tsugaru e Tsushima" foi discutida, e Churchill encorajou "dar as boas-vindas à frota russa para entrar no Oceano Pacífico. Churchill encorajou "dar as boas-vindas à frota russa para entrar no Oceano Pacífico".
Churchill e o FDR mais pró-Rússia se juntaram à reunião de Yalta.
Talvez houvesse um acordo de que a Grã-Bretanha e os EUA aprovariam tacitamente a invasão de toda Hokkaido e Tsushima.
Caso contrário, não vejo nenhuma razão para que a Grã-Bretanha e os EUA tenham tolerado o saqueador após a guerra.
No entanto, a Rússia era inútil até os ossos e, quando desafiada pelo exército japonês que se rendia, foi destruída e não conseguiu chegar a Hokkaido no final. deveria descartar as atrocidades da Rússia
Tomar as quatro ilhas do norte era o melhor que podiam fazer.
Isso não significa que deva descartar de imediato as atrocidades da Rússia.
Os jornais deveriam aprender uma lição com Tsutomu Saito.

 

這位歷史上最糟糕的獨裁者肯定會做和普京一樣的事情。

當我重新傳播這一章時，我遇到了一個可怕的事實。
近日，中俄兩國艦隊在日本列島海域進行聯合軍演，北起北海道，南至對馬島。
他們以雅爾塔會議仍然存在的最邪惡的思想和惡毒的情緒威脅日本。
日本必須立即採取以下措施。
將日本從聯合國的敵對國家條款中刪除。日本允許聯合國保留這樣的條款，並多年來與美國一起提供了大量的聯合國維護資金，是一個現代卡通國家，正如我們之前提到的，甚至比朝鮮還要愚蠢。
日本必須立即“向德國學習”，建立共享美國核武器的體系。
我們必須立即修改我們的憲法，以阻止來自中國和俄羅斯等低劣和最壞國家的攻擊和侵略。
習近平非常重視俄羅斯的行動和西方的反應。
不言而喻，這是侵略台灣和尖閣諸島。
這位歷史上最糟糕的獨裁者肯定會做和普京一樣的事情。
是時候讓日本人民意識到日本現在的政客、媒體和學術界都像幼兒園的孩子一樣愚蠢。

事實上，俄羅斯人會說一些輕視人的謊言。
我在 2019 年 3 月 22 日發出的那一章，標題是“俄羅斯人說的謊言讓人們輕視”。是迄今為止在 Amoeba 上排名第一的搜索。
我想我不需要告訴你為什麼。

以下來自本週周刊新潮中高山雅之的著名專欄。
俄羅斯的致命罪行
北方四島在雅爾塔會談中屬於俄羅斯。
維克洛夫外長宣布主宰一切，稱日本不應該誇誇其談，乖乖接受。
駐日本大使米哈伊爾·加盧津也效仿，稱北方四島已被合法收購。
但是，面對俄羅斯人的言論，媒體會保持沉默，還是會像朝日新聞一樣奉承俄羅斯，說“即使只有兩個島嶼”？
總編中村四郎是否有男子氣概值得懷疑。
在這樣的情況下，產經新聞的齋藤勤敢了。
日軍解除武裝後，俄國人入侵。
這就像一個掠奪者。
9月2日，在密蘇里號戰艦上舉行投降簽字儀式時，俄軍才剛剛抵達國後。
再過三天，他們就能進入龜麥和色丹。
齋藤還提到，日本人誘騙 60 萬日本人進入嚴寒之地，綁架他們，將他們視為奴隸，並殺害了 6 萬人。
當我是一名報導亞特蘭大奧運會的記者時，我曾和他一起工作過。
畢業於東京外國語大學俄語系。當他在莫斯科做通訊員時，他爆出了一個關於蘇聯共產黨解散的大故事。
他的工作很慢，但他寫了誠實的文章。
這是我第一次看到他寫出如此激進的文章。
記者一味地愛上了他所學語言的國家，也就是英語中的美國。
就他而言，他非常喜歡俄羅斯，這對他來說一定是非常難以忍受的。
事實上，俄羅斯人會說一些輕視人的謊言。
本文繼續。
事實上，俄羅斯人就是這樣居高臨下的騙子。
拉夫羅夫說，擁有四個北部島嶼是 1945 年 2 月在雅爾塔會議上決定的“已知事實”。
然而，在渡邊宗基翻譯的《胡佛回憶錄》中，美國報紙在戰爭結束兩年後將會議的細節扒了出來，八年後，美國國務院發布了有關峰會的報導。
八年後，美國國務院發布了有關會談的報告。不過，它說，“日本沒有線路，只有歐洲。
日本在 9 月 2 日簽署時甚至不知道雅爾塔協定的存在”（佐藤勝），也不知道其內容。
羅斯福和斯大林之間有什麼樣的秘密協議？
俄羅斯想要北海道的一半。麥克阿瑟拒絕並推薦名古屋，美國軍方可以在那裡施加限制。儘管如此，俄羅斯人仍然沒有回應，”根據 GHQ 外交部門主任威廉·西博爾德的記錄。
但麥克阿瑟甚至不被允許參與投下原子彈，這無關緊要。
他無權做出任何決定。
羅斯福仍然是關鍵。
他對斯大林很寬容，在聯合國給了蘇聯三票，讓蘇聯在東歐得道。
斯大林的第二句話是“為日俄戰爭報仇。
他試圖通過攻擊諾門罕來獨自擊敗日軍，但在此過程中被擊潰。
他無法戰胜日本人，但他有一個獲勝的機會。
唯一獲勝的機會是日本人投降並且手無寸鐵。
他在考慮提前報復。
第一個是將日本人變成西伯利亞的奴隸。
第二個是入侵他們的領土。
在齋藤勉的《斯大林秘傳》中，有一位海軍軍官說：“如果我們佔領南庫頁島和千島群島，我們被困在鄂霍次克的艦隊就可以自由出征太平洋。
此外，還討論了“奪取千島海峽、宗谷海峽、津輕海峽和對馬海峽”的戰略，丘吉爾鼓勵“歡迎俄羅斯艦隊進入太平洋”。丘吉爾鼓勵“歡迎俄羅斯艦隊進入太平洋”。
丘吉爾和更親俄的羅斯福參加了雅爾塔會議。
也許有一個協議，英國和美國會默認同意入侵整個北海道和對馬。
否則，我看不出英國和美國有什麼理由會容忍戰後的掠奪者。
然而，俄國骨子裡毫無用處，在被投降的日軍挑戰時，支離破碎，最終無法到達北海道。它應該駁斥俄羅斯的暴行
拿下北方四島，是他們能做的最好的了。
這並不意味著它應該對俄羅斯的暴行置之不理。
報紙應該從齋藤勉那裡吸取教訓。

 

这位历史上最糟糕的独裁者肯定会做和普京一样的事情。

当我重新传播这一章时，我遇到了一个可怕的事实。
近日，中俄两国舰队在日本列岛海域进行联合军演，北起北海道，南至对马岛。
他们以雅尔塔会议仍然存在的最邪恶的思想和恶毒的情绪威胁日本。
日本必须立即采取以下措施。
将日本从联合国的敌对国家条款中删除。日本允许联合国保留这样的条款，并多年来与美国一起提供了大量的联合国维护资金，是一个现代卡通国家，正如我们之前提到的，甚至比朝鲜还要愚蠢。
日本必须立即“向德国学习”，建立共享美国核武器的体系。
我们必须立即修改我们的宪法，以阻止来自中国和俄罗斯等低劣和最坏国家的攻击和侵略。
习近平非常重视俄罗斯的行动和西方的反应。
不言而喻，这是侵略台湾和尖阁诸岛。
这位历史上最糟糕的独裁者肯定会做和普京一样的事情。
是时候让日本人民意识到日本现在的政客、媒体和学术界都像幼儿园的孩子一样愚蠢。

事实上，俄罗斯人会说一些轻视人的谎言。
我在 2019 年 3 月 22 日发出的那一章，标题是“俄罗斯人说的谎言让人们轻视”。是迄今为止在 Amoeba 上排名第一的搜索。
我想我不需要告诉你为什么。

以下来自本周周刊新潮中高山雅之的著名专栏。
俄罗斯的致命罪行
北方四岛在雅尔塔会谈中属于俄罗斯。
维克洛夫外长宣布主宰一切，称日本不应该夸夸其谈，乖乖接受。
驻日本大使米哈伊尔·加卢津也效仿，称北方四岛已被合法收购。
但是，面对俄罗斯人的言论，媒体会保持沉默，还是会像朝日新闻一样奉承俄罗斯，说“即使只有两个岛屿”？
总编中村四郎是否有男子气概值得怀疑。
在这样的情况下，产经新闻的斋藤勤敢了。
日军解除武装后，俄国人入侵。
这就像一个掠夺者。
9月2日，在密苏里号战舰上举行投降签字仪式时，俄军才刚刚抵达国后。
再过三天，他们就能进入龟麦和色丹。
斋藤还提到，日本人诱骗 60 万日本人进入严寒之地，绑架他们，将他们视为奴隶，并杀害了 6 万人。
当我是一名报道亚特兰大奥运会的记者时，我曾和他一起工作过。
毕业于东京外国语大学俄语系。当他在莫斯科做通讯员时，他爆出了一个关于苏联共产党解散的大故事。
他的工作很慢，但他写了诚实的文章。
这是我第一次看到他写出如此激进的文章。
记者一味地爱上了他所学语言的国家，也就是英语中的美国。
就他而言，他非常喜欢俄罗斯，这对他来说一定是非常难以忍受的。
事实上，俄罗斯人会说一些轻视人的谎言。
本文继续。
事实上，俄罗斯人就是这样居高临下的骗子。
拉夫罗夫说，拥有四个北部岛屿是 1945 年 2 月在雅尔塔会议上决定的“已知事实”。
然而，在渡边宗基翻译的《胡佛回忆录》中，美国报纸在战争结束两年后将会议的细节扒了出来，八年后，美国国务院发布了有关峰会的报道。
八年后，美国国务院发布了有关会谈的报告。不过，它说，“日本没有线路，只有欧洲。
日本在 9 月 2 日签署时甚至不知道雅尔塔协定的存在”（佐藤胜），也不知道其内容。
罗斯福和斯大林之间有什么样的秘密协议？
俄罗斯想要北海道的一半。麦克阿瑟拒绝并推荐名古屋，美国军方可以在那里施加限制。尽管如此，俄罗斯人仍然没有回应，”根据 GHQ 外交部门主任威廉·西博尔德的记录。
但麦克阿瑟甚至不被允许参与投下原子弹，这无关紧要。
他无权做出任何决定。
罗斯福仍然是关键。
他对斯大林很宽容，在联合国给了苏联三票，让苏联在东欧得道。
斯大林的第二句话是“为日俄战争报仇。
他试图通过攻击诺门罕来独自击败日军，但在此过程中被击溃。
他无法战胜日本人，但他有一个获胜的机会。
唯一获胜的机会是日本人投降并且手无寸铁。
他在考虑提前报复。
第一个是将日本人变成西伯利亚的奴隶。
第二个是入侵他们的领土。
在斋藤勉的《斯大林秘传》中，引用了一位海军军官的话：“如果我们占领南库页岛和千岛群岛，我们被困在鄂霍次克的舰队将可以自由出征太平洋。
此外，还讨论了“夺取千岛海峡、宗谷海峡、津轻海峡和对马海峡”的战略，丘吉尔鼓励“欢迎俄罗斯舰队进入太平洋”。丘吉尔鼓励“欢迎俄罗斯舰队进入太平洋”。
丘吉尔和更亲俄的罗斯福参加了雅尔塔会议。
也许有一个协议，英国和美国会默认同意入侵整个北海道和对马。
否则，我看不出英国和美国有什么理由会容忍战后的掠夺者。
然而，俄国骨子里毫无用处，在被投降的日军挑战时，支离破碎，最终无法到达北海道。它应该驳斥俄罗斯的暴行
拿下北方四岛，是他们能做的最好的了。
这并不意味着它应该对俄罗斯的暴行置之不理。
报纸应该从斋藤勉那里吸取教训。