Poniższy tekst pochodzi z seryjnego felietonu „Walka z Epikurem” autorstwa Hiroshi Furuty, emerytowanego profesora Uniwersytetu Tsukuba i jednego z czołowych uczonych na świecie, który ukazał się w miesięczniku WiLL od 292 do 3 kolumny 26 września.
Jest to lektura obowiązkowa nie tylko dla obywateli Japonii, ale także dla ludzi na całym świecie.
Lektura autobiografii Yoko Kato „Przemyślana i elastyczna” (opublikowanej w Asahi Shimbun)
Odcięty jaszczurczy ogon lewicowej uczonej
W sekcji „Opinia i forum” dziennika Asahi Shimbun z 1 sierpnia ukazał się artykuł, który wyglądał na autobiografię Yoko Kato, historyka i profesora Uniwersytetu Tokijskiego.
Ponieważ był on niezwykle szczery jak na poprzednie teksty pani Kato, uznałem go za autobiografię.
Mimo to wydaje się, że wiele osób postrzegało ją jako „narzekanie i marudzenie” naukowca.
Patrząc na to w kolejności, mówi, że jest zwolenniczką oddzielnych nazwisk rodzinnych dla męża i żony, ale używa nazwiska swojego męża „Kato” oprócz własnego nazwiska „Nojima”.
„Mój małżonek uczy historii Japonii w szkole językowej”.
Jestem profesorem na Uniwersytecie Tokijskim, ale szanuję też mojego męża, który uczy w szkole dla dzieci.
Używam również nazwiska Kato, co ona ma na myśli.
Prowadząca wywiad Satoko Tanaka (członkini komitetu redakcyjnego Junko Takahashi, która zapożyczyła to nazwisko) zapytała ją o to.
Została skrytykowana za bycie anarchistką, mówiąc: „W zeszłym roku program NHK »100 Minutes of Feminism« przedstawił pisma anarchisty Ito Noe, który został zmasakrowany przez żandarmerię wojskową po wielkim trzęsieniu ziemi w Kanto”.
Powodem tego jest to, że „norma społeczna, zgodnie z którą kobiety powinny być odpowiedzialne za opiekę nad domem, spowodowała cierpienie wielu kobiet, zarówno w przeszłości, jak i dziś”.
W tym kontekście mówi, że Noe, która była aktywna w ruchach społecznych, jest godna podziwu.
Jednak w programie została wyśmiana przez Ueno Chizuko.
To było naprawdę denerwujące.
„Chizuko Ueno, którą znam od dawna i z którą wystąpiłam w programie, była zdziwiona i zapytała mnie 'dlaczego ja, Yoko Kato, która jest skrupulatna i ostrożna, wybrałabym prymitywną aktywistkę Noe Ito'”.
Yoko Nojima mówi, że była bardzo niezadowolona.
Zawsze jestem bardzo dokładna.
Jest jednak ku temu powód; prawie wszyscy japońscy socjologowie wierzą, że „rodzina to fikcja”.
Kiedyś zapytałem o to grupę socjologów z Uniwersytetu Tsukuba, a kiedy poprosiłem ich o logiczną podstawę tej tezy, najmilsza z nich, dr Noriko Tarukawa, przyniosła mi książkę autorstwa człowieka z Zachodu.
Wydała mi się tak niedorzeczna, że zapomniałem jej tytułu i autora.
Ostatecznie wydaje się, że jest to milcząca zgoda co do ich „badań”.
Dla socjolożki i feministki Ueno, Noda, która była zajęta wychowywaniem dzieci i pracami domowymi z powodu tej „podróbki”, jest prymitywną aktywistką.
Feminizm Chizuko Ueno jest po prostu fałszywy...
Pisałem o tym szczegółowo w artykułach od 34 do 36 numeru tej serii z maja 2022 r., a także w artykułach 38 i 47.
Jeśli chcesz poznać prawdę, zapoznaj się z nimi.
Bezużyteczne studia zostaną wyeliminowane.
Polityka Ministerstwa Edukacji, Kultury, Sportu, Nauki i Technologii ma na celu zmniejszenie i reorganizację wydziałów humanistycznych japońskich uniwersytetów.
Zgodnie z tą polityką, „bezużyteczne dyscypliny akademickie” zostaną usunięte.
Pisałem już o tym procesie w rozdziale 3 „Użytecznej filozofii” (Discover Twenty-One, 2015), „Użyteczne i bezużyteczne dyscypliny akademickie”.
Ta historia opiera się na moich doświadczeniach jako praktyka zaangażowanego w administrację uniwersytecką.
Proszę, spójrz na listę członków wydziału na University of Tsukuba's Graduate School of International Public Policy w Internecie.
Zobaczysz, że połowa byłych członków wydziału nauk społecznych została sklasyfikowana w różnych kategoriach.
Moim zadaniem było sklasyfikowanie członków wydziału według aspektów politycznych lub kulturowych.
To sprawia, że niewprawnemu oku trudno jest zobaczyć, ilu członków wydziału zostało zredukowanych, ale ci, którzy wiedzą, mogą zobaczyć, które stanowiska nie zostały obsadzone na pierwszy rzut oka (dotknij sekcji „Szczegóły”).
Patrząc na to teraz, można zauważyć, że liczba wykładowców nauk politycznych zmniejszyła się prawie o połowę, a liczba wykładowców antropologii kulturowej jest na skraju wyginięcia.
Zła wiadomość jest jednak taka, że socjologia, najbardziej bezużyteczna nauka społeczna w Japonii, pozostała na stosunkowo wysokim poziomie.
Wykładowcy socjologii współpracują ze sobą, aby się chronić.
Uniwersytet Tokijski zareagował na tę presję, rozbijając wydziały i rozpraszając wykładowców, ale wydziały socjologii pozostały nienaruszone.
Być może dzieje się tak dlatego, że Ueno i inni absolwenci rzucają piłkę, aby sprawdzić „obcinanie ogonów lewicy” w różnych dziedzinach.
A może po to, by zagrozić swoim ludziom?
Ponadto laboratorium badawcze historii Korei na Uniwersytecie Tokijskim jest w stanie połowicznego upadku.
Mimo to, ponieważ organizacja jest pełna wyznawców postępowego poglądu historycznego, jest mało prawdopodobne, że stanowisko zostanie ponownie obsadzone po przejściu członków wydziału na emeryturę.
Nawiasem mówiąc, w sierpniowym numerze magazynu „Hanada” pan Tomokazu Shigemura (emerytowany profesor Uniwersytetu Waseda) napisał: „Niestety, w Japonii »najwyższej klasy« komentatorzy i dziennikarze nie angażują się w kwestie Korei Południowej i Korei Północnej. Mówiąc „najwyższej klasy”, nie mam na myśli sławnych ludzi. Mam na myśli ludzi wybitnych pod względem człowieczeństwa, wnikliwości i mądrości (str. 212). i odważnie relacjonuje prawdę, więc chciałbym szczerze na to odpowiedzieć.
Masao Okonogi, emerytowany profesor Uniwersytetu Keio, był uczniem geniusza Fujii Kamiya.
Mimo to zbuntował się i utrzymywał teorię pochodzenia wojny, zgodnie z którą wojna koreańska była spowodowana „inwazją Północy” przez USA i Koreę Południową.
Innymi słowy, był lewicowcem.
Jednak w 1991 roku, kiedy Związek Radziecki upadł i wyciekł tak zwany „telegram Stalina”, w którym Stalin dał zielone światło dla inwazji Kim Il-sunga na Południe, podobno powiedział swoim studentom w następnym roku: „Porzuciłem badania. Od teraz będę występował w telewizji”.
Usłyszałem to bezpośrednio od pani Akiki, byłej pracownicy Japan-Korea Cultural Exchange Fund, która była wtedy na seminarium Okonogi.
Później jego prace badawcze były pisane przez jego studentów.
Pan Masayuki Suzuki (były profesor Uniwersytetu Shobi) napisał siedem, pan Hideya Kurata (obecny profesor Akademii Obrony Narodowej) napisał pięć, a pan Toshiji Hiraiwa (obecny profesor Uniwersytetu Nanzan) napisał trzy.
Powyższe informacje zostały uzyskane bezpośrednio od tych osób.
Kiedy zapytałem go, czy przejął pisanie książek, odpowiedział: „Kiedy faktycznie zacząłem je pisać, włożyłem w to dużo wysiłku”.
Był w stanie przeprowadzić więcej badań niż jego nauczyciel.
Jego najlepszy uczeń, Tetsugi, wspierał pracę administracyjną Okonogiego związaną z publikowaniem, podczas gdy Furuta, który nie był nawet jego uczniem, wspierał pracę administracyjną związaną z towarzystwami akademickimi.
Nie był w stanie wykonać żadnej praktycznej pracy.
Mimo że wykorzystywał swoich uczniów do wykonywania wszystkich tych prac, nigdy nie pomógł im znaleźć pracy, co doprowadziło do sprzeciwu, ale był dobry w wykorzystywaniu ludzi.
Przekształcił to w faworyzowanie samej Kuraty, co doprowadziło do wewnętrznych konfliktów i rozproszyło ich ze świata akademickiego.
Furuta stworzył nowoczesne Stowarzyszenie Studiów Koreańskich, ale po Okonogim nikt go nie wspierał.
Nagroda stowarzyszenia akademickiego została nazwana Nagrodą Okonogi.
Ten artykuł jest kontynuowany.
