Tôi nghe nói rằng hành lang Hàn Quốc đã phân phát rất nhiều tiền cho các nhà báo

Sau đây là từ chuyên mục nối tiếp của Masayuki Takayama, người đã đưa Shincho hàng tuần phát hành vào thứ Năm kết thúc thành công.
Bài báo này cũng chứng minh rằng ông là nhà báo duy nhất trong thế giới thời hậu chiến.
Tạo ý kiến ​​công chúng quốc tế
Đó là một thời gian trước đây.
Eriko Yamatani, Bộ trưởng phụ trách vấn đề bắt cóc, được mời làm diễn giả khách mời tại Câu lạc bộ Phóng viên Nước ngoài.
Triều Tiên im lặng, và Nhật Bản không có cách nào để đưa các nạn nhân trở về.
Trong tình huống như vậy, một phóng viên nước ngoài cuối cùng đã quan tâm.
Yamatani đến buổi họp báo với cảm giác như nhìn thấy một tia sáng.
Đầu tiên, một phóng viên của Thời báo Anh, ông Perry, đứng lên, nhưng câu hỏi của ông không phải là về vụ bắt cóc, mà là “Bạn có biết về Masuki không?
Anh ấy tiếp tục, “Tôi có một bức ảnh chụp chúng tôi cùng nhau.
Adelstein, một phóng viên người Mỹ, tiếp lời, "Masuki là một thành viên của Zaitokukai, phải không?"
Zaitokukai là một nhóm công dân kêu gọi tự phản ánh về các lợi ích phúc lợi được cung cấp cho người dân Nhật Bản, mặc dù họ không đủ trình độ.
Một trong những thành viên của nhóm, Masuki, rất thân thiện với Yamatani. Khoảng 10 người, bao gồm cả Shoko Egawa, đã ngắt lời Yamatani, nói rằng đó là vấn đề.
Tại sao một cuộc họp báo khủng khiếp như vậy lại được tổ chức?
Manh mối đến từ lời thú nhận của Asahi Shimbun một tháng trước đó rằng câu chuyện của Seiji Yoshida, động lực chính của vấn đề phụ nữ thoải mái, là "tất cả đều là dối trá.
Những người phụ nữ thoải mái chỉ là gái mại dâm. Sau đó, không có vị trí nào cho các nhà báo nước ngoài, những người đã dựa trên những lời nói dối của Asahi để làm bẽ mặt Nhật Bản.
Điều tương tự cũng xảy ra với Hàn Quốc, quốc gia đang ép Nhật Bản về phụ nữ thoải mái.
Họ muốn dập tắt luồng dư luận chỉ trích Asahi càng sớm càng tốt.
Đồng thời, chúng ta phải tìm ra một câu chuyện để đè bẹp chính quyền Abe vì đã vạch trần những lời nói dối về những người phụ nữ thoải mái và hòa hợp với họ.
Những gì tôi tìm thấy là một bức ảnh của một trong những chiếc lá được chụp trong bài phát biểu của cô ấy.
Sau khi Yamatani được mời, kế hoạch là treo cổ cô, buộc cô từ chức và buộc Abe phải chịu trách nhiệm về cuộc hẹn của cô.
Vì mục đích này, tôi nghe nói rằng hành lang Hàn Quốc đã phân phát rất nhiều tiền cho các nhà báo nước ngoài nghèo.
Cuộc họp báo đã được tổ chức và vụ đánh đập đã được Asahi và Mainichi đưa tin rộng rãi vào ngày hôm sau.
Tokyo Shimbun đã theo dõi một báo cáo rằng Yamatani cũng đã xuất hiện trên một tờ báo liên kết với Nhà thờ Thống nhất, có liên quan đến việc mua bán ngoại cảm.
Tuy nhiên, bất chấp những nỗ lực của ba nhà đỏ, dư luận vẫn không chịu tha thứ cho Asahi vì 30 năm miệt thị Nhật Bản với những lời nói dối.
Người bị sa thải không phải Yamatani mà là chủ tịch của Asahi.
Sử dụng Câu lạc bộ Phóng viên Nước ngoài như một sân khấu để tạo ra một chính trường đã thất bại, nhưng nói thật, Câu lạc bộ Phóng viên Nước ngoài ban đầu được GHQ thành lập như một thiết bị để tạo ra một chính trường ở Nhật Bản.
Nỗ lực đầu tiên được thực hiện vào năm 1946.
GHQ ra lệnh cho các phóng viên "tiêu diệt Ichiro Hatoyama," thủ tướng tiếp theo.
Tài liệu là "một cuốn hồi ký tôn vinh Hitler", theo Nhật ký Nippon của Mark Gein.
Hatoyama được mời tham dự một cuộc họp ăn trưa của Câu lạc bộ Phóng viên Nước ngoài, nhưng các câu hỏi kéo dài đến tối đều xoay quanh Hitler.
Tờ báo ngày hôm sau đã ném đá anh ta, và kết quả là anh ta bị đuổi học.
Điều tương tự cũng xảy ra với Kakuei Tanaka.
Ông đã khôi phục quan hệ ngoại giao giữa Nhật Bản và Trung Quốc mà không yêu cầu Hoa Kỳ.
Điều này khiến Hoa Kỳ tức giận, vốn coi thị trường Trung Quốc là "định mệnh hiển nhiên trên khắp Thái Bình Dương."
Kakuei cũng tiếp cận các nước Đông Nam Á mà “Nhật Bản đã đổ máu để giành độc lập” (G. Horn, The Race War).
Điều này cũng không thể chấp nhận được đối với Hoa Kỳ, nước đang cảnh giác về sự hồi sinh của Nhật Bản.
Kakuei đã được mời đến một cuộc họp của các nhà báo nước ngoài để thảo luận về tình hình hiện tại. Tuy nhiên, phóng viên của Los Angeles Times và những người khác đã hỏi anh ta về "đường dây kiếm tiền của Tanaka", và chỉ có vậy.
Câu chuyện tương tự được lặp đi lặp lại liên tục, được đưa tin trên các điện tín nước ngoài và gây náo động trên các tờ báo Nhật Bản, buộc ông phải từ chức thủ tướng.
Ngoài Kakuei, không có ai khác.
Các thủ tướng tiếp theo đã ngừng đến đền Yasukuni ở Mỹ, Trung Quốc và Triều Tiên.
Câu lạc bộ Phóng viên Nước ngoài cũng đang được mở nhưng hầu như không có hoạt động kinh doanh nào, và giờ chỉ có những nhà văn tự do giỏi hơn họ một chút.
Phóng viên của tờ Times đã tra tấn Yamatani là một người đàn ông đến Nhật Bản sau khi thắng một câu đố, còn Demilia từ Ý là một người nhập cư bất hợp pháp.
Sau cuộc họp báo của Yamatani, Hideaki Kase và những người khác từ "Hiệp hội Asahi Shimbun Suitors" đã tổ chức một cuộc họp báo tại đây.
Khi kết thúc câu hỏi, Kase nói, "Mọi người thậm chí không biết rằng không có nô lệ ở Nhật Bản," và "Tất cả các bạn đều dốt nát và vô học."

Anh ấy đúng.
Ví dụ, trong bài báo của Yoshiro Mori về phụ nữ, báo chí Nhật Bản rất quan tâm đến việc dư luận quốc tế đang coi thường Nhật Bản.
Sẽ rất hữu ích nếu bạn nhìn vào khuôn mặt của phóng viên Tokyo, người thỉnh thoảng viết về nó.

J'ai entendu dire que le lobby coréen distribuait beaucoup d'argent aux pauvres

Ce qui suit est tiré de la chronique en série de Masayuki Takayama, qui mène l'hebdomadaire Shincho publié jeudi à une conclusion réussie.
Cet article prouve également qu'il est le seul et unique journaliste du monde d'après-guerre.
Créer une opinion publique internationale
C'était il y a quelque temps.
Eriko Yamatani, le ministre en charge de la question des enlèvements, a été invité à être un conférencier invité au Club des correspondants étrangers.
La Corée du Nord était silencieuse et le Japon n'avait aucun moyen de récupérer les victimes.
Dans une telle situation, un correspondant étranger s'est finalement intéressé.
Yamatani s'est rendu à la conférence de presse avec le sentiment de voir un rayon de lumière.
Tout d'abord, un journaliste du British Times, M. Perry, s'est levé, mais sa question ne portait pas sur l'enlèvement, mais "Connaissez-vous Masuki?
Il a poursuivi: «J'ai une photo de nous ensemble.
Adelstein, un journaliste américain, a poursuivi en disant: "Masuki est membre du Zaitokukai, n'est-ce pas?"
Le Zaitokukai est un groupe de citoyens qui appelle à une auto-réflexion sur les prestations sociales fournies aux résidents du Japon, malgré leur manque de qualifications.
L'un des membres du groupe, Masuki, était ami avec Yamatani. Une dizaine de personnes, dont Shoko Egawa, ont raccroché à Yamatani, disant que c'était le problème.
Pourquoi une conférence de presse aussi terrible a-t-elle eu lieu?
L'indice est venu de la confession d'Asahi Shimbun un mois plus tôt que l'histoire de Seiji Yoshida, le principal moteur de la question des femmes de réconfort, était «tous des mensonges.
Les femmes de réconfort n'étaient que des prostituées. Ensuite, il n'y avait aucune position pour les journalistes étrangers qui s'étaient appuyés sur les mensonges d'Asahi pour humilier le Japon.
Il en va de même pour la Corée du Sud, qui a pressé le Japon sur les femmes de réconfort.
Ils veulent réprimer au plus vite l'opinion publique qui critique Asahi.
En même temps, nous devons trouver une histoire pour écraser l'administration Abe pour avoir révélé les mensonges sur les femmes de réconfort et se venger d'elles.
Ce que j'ai trouvé, c'est une photo de l'une des feuilles prise lors de son discours.
Après l'invitation de Yamatani, le plan était de la pendre, de la forcer à démissionner et de tenir Abe responsable de sa nomination.
A cette fin, j'ai entendu dire que le lobby coréen distribuait beaucoup d'argent aux pauvres journalistes étrangers.
La conférence de presse a eu lieu et le passage à tabac a été largement rapporté par Asahi et Mainichi le lendemain.
Le Tokyo Shimbun a enchaîné avec un rapport selon lequel Yamatani avait également paru dans un journal affilié à l'Église de l'Unification, qui est impliquée dans les ventes psychiques.
Cependant, malgré les efforts des trois maisons rouges, l'opinion publique n'était pas disposée à pardonner à Asahi pour ses 30 années de déshonneur au Japon par des mensonges.
Ce n'est pas Yamatani qui a été licencié, mais le président d'Asahi.
Utiliser le Club des correspondants étrangers comme scène pour créer une scène politique a échoué, mais à vrai dire, le Club des correspondants étrangers a été à l'origine créé par le GHQ comme moyen de créer une scène politique au Japon.
La première tentative a été faite en 1946.
Le GHQ a ordonné aux correspondants de «détruire Ichiro Hatoyama», le prochain Premier ministre.
Le matériel était "un mémoire glorifiant Hitler", selon Nippon Diary de Mark Gein.
Hatoyama a été invité à un déjeuner-réunion du Club des correspondants étrangers, mais les questions, qui ont duré jusqu'au soir, concernaient uniquement Hitler.
Le journal du lendemain l'a critiqué et il a été expulsé en conséquence.
La même chose est arrivée à Kakuei Tanaka.
Il a rétabli les relations diplomatiques entre le Japon et la Chine sans demander aux États-Unis.
Cela a mis en colère les États-Unis, qui voyaient le marché chinois comme un «destin manifeste à travers le Pacifique».
Kakuei a également approché les pays d'Asie du Sud-Est que «le Japon avait versé du sang pour les rendre indépendants» (G. Horn, The Race War).
C'était également inacceptable pour les États-Unis, qui se méfiaient d'une renaissance du Japon.
Kakuei a été invité à une réunion de journalistes étrangers pour discuter de la situation actuelle. Pourtant, le journaliste du Los Angeles Times et d'autres lui ont posé des questions sur la «ligne d'argent de Tanaka», et c'était tout.
La même histoire a été répétée sans cesse, qui a été rapportée dans des télégrammes étrangers et a provoqué un tollé dans les journaux japonais, le forçant à démissionner de son poste de Premier ministre.
À part Kakuei, il n'y avait personne d'autre.
Les premiers ministres suivants ont cessé de se rendre au sanctuaire Yasukuni aux États-Unis, en Chine et en Corée.
Le Club des correspondants étrangers est également ouvert mais n'a pratiquement pas d'affaires, et maintenant il n'y a que des rédacteurs indépendants qui sont un peu meilleurs qu'eux.
Le journaliste du Times qui a torturé Yamatani est un homme qui est venu au Japon après avoir remporté un quiz, et Demilia d'Italie est une immigrante illégale.
Après la conférence de presse de Yamatani, Hideaki Kase et d'autres membres de «l'Association des prétendants Asahi Shimbun» ont tenu une conférence de presse ici.
À la fin de l'interrogatoire, Kase a dit: «Vous ne savez même pas qu'il n'y avait pas d'esclaves au Japon» et «Vous êtes tous ignorants et sans instruction».

Il a raison.
Par exemple, dans l'article de Yoshiro Mori sur les femmes, les journaux japonais sont très préoccupés par l'opinion publique internationale qui diabolise le Japon.
Cela vous aiderait si vous regardiez le visage du correspondant de Tokyo qui en parle de temps en temps

Kuulin, että korealainen aula jakoi paljon rahaa köyhille ulkomaisille toimittajille

Seuraava on Masayuki Takayaman sarja sarakkeesta, joka vie torstaina julkaistun viikoittaisen Shinchon onnistuneesti päätökseen.
Tämä artikkeli todistaa myös, että hän on ainoa toimittaja sodanjälkeisessä maailmassa.
Kansainvälisen julkisen mielipiteen luominen
Se oli jonkin aikaa sitten.
Sieppauksesta vastaava ministeri Eriko Yamatani kutsuttiin vierailevaksi puhujaksi ulkomaan kirjeenvaihtajaklubille.
Pohjois-Korea oli hiljaa, eikä Japanilla ollut tapaa saada uhreja takaisin.
Tällaisessa tilanteessa ulkomaalainen kirjeenvaihtaja kiinnostui lopulta.
Yamatani meni lehdistötilaisuuteen tunneessaan valonsäteen.
Ensinnäkin British Timesin toimittaja herra Perry nousi seisomaan, mutta hänen kysymyksensä ei koskenut sieppausta, vaan "Tiedätkö Masukista?
Hän jatkoi: "Minulla on kuva meistä yhdessä.
Amerikkalainen toimittaja Adelstein seurasi: "Masuki on Zaitokukai -jäsen, eikö niin?"
Zaitokukai on kansalaisryhmä, joka vaatii itsekeskusteluita Japanin asukkaille tarjottavista hyvinvoinnin eduista heidän pätevyydestään huolimatta.
Yksi ryhmän jäsenistä, Masuki, oli ystävällinen Yamatanin kanssa. Noin 10 ihmistä, Shoko Egawa mukaan lukien, ripustivat Yamatanin, sanoen, että tämä oli ongelma.
Miksi pidettiin niin kauhea lehdistötilaisuus?
Vihje tuli Asahi Shimbunin kuukausi aikaisemmasta tunnustuksesta, jonka mukaan seiji Yoshidan, mukavuusnaisten tärkeimmän liikkeen, tarina oli "kaikki valheita.
Lohduttavat naiset olivat vain prostituoituja. Silloin ulkomaiset toimittajat, jotka olivat ratsastaneet Asahin valheilla, eivät voineet nöyryyttää Japania.
Sama koskee Etelä-Koreaa, joka on painuttanut Japania mukavuusnaisten takia.
He haluavat tukahduttaa yleisen mielipiteen, joka kritisoi Asahia mahdollisimman pian.
Samalla meidän on löydettävä tarina murskaamaan Abe-hallinto paljastamaan valheita mukavuudesta naisista ja pääsemään heidän kanssaan.
Löysin valokuvan yhdestä lehdestä, joka otettiin hänen puheensa aikana.
Kun Yamatani oli kutsuttu, suunnitelmana oli ripustaa hänet, pakottaa hänet eroamaan ja pitämään Abea vastuussa nimityksestään.
Tätä tarkoitusta varten kuulin, että korealainen aula jakoi paljon rahaa köyhille ulkomaisille toimittajille.
Lehdistötilaisuus pidettiin, ja lyömisestä Asahi ja Mainichi raportoivat laajalti seuraavana päivänä.
Tokion Shimbun seurasi raporttia, jonka mukaan Yamatani oli ilmestynyt myös psyykkiseen myyntiin osallistuvassa yhdistymiskirkossa.
Kolmen punaisen talon ponnisteluista huolimatta yleinen mielipide ei kuitenkaan halunnut antaa anteeksi Asahille 30 vuoden häpeää Japanista valheilla.
Ei Yamatani erotettiin, vaan Asahin presidentti.
Ulkomaisten kirjeenvaihtajaklubin käyttäminen vaiheena poliittisen kohtauksen luomiseen epäonnistui, mutta totuuden mukaan ulkomaisten kirjeenvaihtajien klubin perusti alun perin GHQ laitteena luoda poliittinen kohtaus Japanissa.
Ensimmäinen yritys tehtiin vuonna 1946.
GHQ määräsi kirjeenvaihtajat "tuhoamaan Ichiro Hatoyaman", seuraavan pääministerin.
Aineisto oli "muistomerkki, joka ylisti Hitleriä", Mark Geinin Nipponin päiväkirjan mukaan.
Hatoyama kutsuttiin ulkomaisten kirjeenvaihtajaklubin lounastapaamiseen, mutta iltaan asti kestäneet kysymykset koskivat Hitleriä.
Seuraavan päivän sanomalehti iski häntä, ja hänet karkotettiin seurauksena.
Sama tapahtui Kakuei Tanakalle.
Hän palautti diplomaattisuhteet Japanin ja Kiinan välillä pyytämättä Yhdysvaltoja.
Tämä suututti Yhdysvaltoja, joka piti Kiinan markkinoita "ilmeisenä kohtalona Tyynenmeren yli".
Kakuei lähestyi myös Kaakkois-Aasian maita, joiden mukaan "Japani oli vuodattanut verta itsenäistymiseksi" (G.Horn, Kilpailusota).
Tätä ei voitu hyväksyä myös Yhdysvalloille, joka varoitti Japanin elpymistä.
Kakuei kutsuttiin ulkomaisten toimittajien tapaamiseen keskustelemaan nykytilanteesta. Silti Los Angeles Timesin toimittaja ja muut kysyivät häneltä "Tanaka-rahalinjasta", ja siinä kaikki.
Sama juttu toistettiin lakkaamatta, josta kerrottiin ulkomaisissa sähkeissä ja joka aiheutti Japanin sanomalehdissä kauhua ja pakotti hänet eroamaan pääministeristä.
Kakuein lisäksi ei ollut ketään muuta.
Seuraavat pääministerit lopettivat Yasukunin pyhäkköön menemisen Yhdysvalloissa ja Kiinassa sekä Koreassa.
Myös ulkomaisten kirjeenvaihtajien klubi on avoinna, mutta sillä ei ole käytännössä mitään liiketoimintaa, ja nyt on vain freelance-kirjoittajia, jotka ovat hieman heitä parempia.
Times-toimittaja, joka kidutti Yamatania, on mies, joka tuli Japaniin voitettuaan tietokilpailun, ja italialainen Demilia on laiton maahanmuuttaja.
Yamatanin lehdistötilaisuuden jälkeen Hideaki Kase ja muut "Asahi Shimbun Suitors -yhdistyksestä" pitivät täällä lehdistötilaisuuden.
Kuulustelun lopussa Kase sanoi: "Te ihmiset ette edes tiedä, että Japanissa ei ollut orjia" ja "Te olette kaikki tietämättömiä ja kouluttamattomia".

Hän on oikeassa.
Esimerkiksi Yoshiro Morin naisia käsittelevässä artikkelissa japanilaiset sanomalehdet ovat erittäin huolestuneita Japania demonisoivasta kansainvälisestä julkisesta mielipiteestä.
Se auttaisi, jos katsot Tokion kirjeenvaihtajan kasvoja, joka kirjoittaa siitä silloin tällöin.

Kore lobisinin fakir yabancı gazetecilere çok para dağıttığını duydum.

Aşağıdakiler, Perşembe günü yayınlanan haftalık Shincho'yu başarılı bir sonuca götüren Masayuki Takayama'nın seri sütunundan.
Bu makale aynı zamanda savaş sonrası dünyadaki tek gazeteci olduğunu da kanıtlıyor.
Uluslararası Kamuoyu Yaratmak
Bir süre önceydi.
Kaçırılma olayından sorumlu bakan Eriko Yamatani, Yabancı Muhabirler Kulübü'ne konuk konuşmacı olarak davet edildi.
Kuzey Kore sessizdi ve Japonya'nın kurbanları geri almanın bir yolu yoktu.
Böyle bir durumda nihayet yabancı bir muhabir ilgisini çekti.
Yamatani bir ışık huzmesi görüyormuş hissiyle basın toplantısına gitti.
Birincisi, British Times muhabiri Bay Perry ayağa kalktı ama sorusu kaçırılma ile ilgili değil, "Masuki hakkında bilginiz var mı?
Devam etti, "Bende birlikte bir fotoğrafımız var.
Amerikalı bir muhabir olan Adelstein, "Masuki, Zaitokukai'nin bir üyesi, değil mi?"
Zaitokukai, nitelikleri olmamasına rağmen Japonya'da ikamet edenlere sağlanan sosyal yardımlar hakkında kendi kendini düşünmeye çağıran bir vatandaş grubudur.
Grubun üyelerinden biri olan Masuki, Yamatani ile dostça davrandı. Shoko Egawa da dahil olmak üzere yaklaşık 10 kişi sorunun bu olduğunu söyleyerek Yamatani'yi kapattı.
Neden bu kadar korkunç bir basın toplantısı düzenlendi?
Bu ipucu, Asahi Shimbun'un bir ay önce yaptığı itirafta, konfor kadınları meselesinin ana yönlendiricisi Seiji Yoshida'nın hikayesinin "tamamen yalan" olduğu şeklindeki itirafından geldi.
Rahat kadın sadece fahişeydi. O zaman, Asahi'nin yalanlarına güvenen yabancı gazetecilerin Japonya'yı küçük düşürme pozisyonu kalmamıştı.
Aynı şey Japonya'yı rahat kadınlara sıkıştıran Güney Kore için de geçerli.
Asahi'yi eleştiren kamuoyunu bir an önce bastırmak istiyorlar.
Aynı zamanda, Abe yönetiminin rahat kadınlarla ilgili yalanları ifşa etmesi ve onlarla eşitlik kazanması için bir hikaye bulmalıyız.
Bulduğum şey, konuşması sırasında çekilmiş yapraklardan birinin fotoğrafıydı.
Yamatani davet edildikten sonra, plan onu asmak, istifaya zorlamak ve Abe'yi atanmasından sorumlu tutmaktı.
Bu amaçla Kore lobisinin fakir yabancı gazetecilere çok para dağıttığını duydum.
Basın toplantısı düzenlendi ve dayak, ertesi gün Asahi ve Mainichi tarafından geniş çapta bildirildi.
Tokyo Shimbun, Yamatani'nin psişik satışlarla ilgili olan Birleşme Kilisesi'ne bağlı bir gazetede yer aldığına dair bir haberi takip etti.
Ancak, üç kırmızı evin çabalarına rağmen, kamuoyu Asahi'yi 30 yıldır Japonya'yı yalanlarla utandırdığı için affetmeye istekli değildi.
Kovulan Yamatani değil, Asahi'nin başkanıydı.
Yabancı Muhabirler Kulübü'nü siyasi bir sahne yaratmak için bir aşama olarak kullanmak başarısız oldu, ancak gerçeği söylemek gerekirse, Yabancı Muhabirler Kulübü başlangıçta GHQ tarafından Japonya'da bir siyasi sahne yaratmak için bir araç olarak kuruldu.
İlk girişim 1946'da yapıldı.
GHQ muhabirlere bir sonraki başbakan olan "Ichiro Hatoyama'yı yok etmeleri" emrini verdi.
Mark Gein'in Nippon Günlüğü'ne göre materyal "Hitler'i yücelten bir anı" idi.
Hatoyama, Yabancı Muhabirler Kulübü'nün öğle yemeği toplantısına davet edildi, ancak akşama kadar süren soruların tamamı Hitler'le ilgiliydi.
Ertesi gün gazetesi onu çarptı ve sonuç olarak okuldan atıldı.
Aynı şey Kakuei Tanaka'ya da oldu.
Amerika Birleşik Devletleri'ne sormadan Japonya ve Çin arasındaki diplomatik ilişkileri yeniden kurdu.
Bu, Çin pazarını "Pasifik boyunca açık bir kader" olarak gören ABD'yi kızdırdı.
Kakuei ayrıca Güneydoğu Asya ülkelerine "Japonya'nın bağımsız olmak için kan döktüğünü" söyledi (G. Horn, The Race War).
Bu, Japonya'nın yeniden canlanmasına karşı dikkatli olan Birleşik Devletler için de kabul edilemezdi.
Kakuei, mevcut durumu tartışmak için yabancı gazeteciler toplantısına davet edildi. Yine de Los Angeles Times muhabiri ve diğerleri ona "Tanaka para hattı" nı sordular ve hepsi bu kadardı.
Yabancı telgraflarda yer alan ve Japon gazetelerinde kargaşaya neden olan aynı hikaye sürekli tekrarlandı ve onu başbakanlıktan istifa etmeye zorladı.
Kakuei dışında kimse yoktu.
Sonraki başbakanlar ABD, Çin ve Kore'deki Yasukuni Mabedi'ne gitmeyi bıraktı.
Yabancı Muhabirler Kulübü de açık ama neredeyse hiç işi yok ve şimdi sadece onlardan biraz daha iyi olan serbest yazarlar var.
Yamatani'ye işkence eden Times muhabiri, bir sınavı kazandıktan sonra Japonya'ya gelen bir adam ve İtalya'dan Demilia yasadışı bir göçmen.
Yamatani basın toplantısının ardından Hideaki Kase ve "Asahi Shimbun Talipler Derneği "'nden diğerleri burada bir basın toplantısı düzenlediler.
Sorgulamanın sonunda Kase, "Sizler Japonya'da köle olmadığını bile bilmiyorsunuz" ve "Hepiniz cahil ve eğitimsizsiniz" dedi.

O haklı.
Örneğin, Yoshiro Mori'nin kadınlarla ilgili makalesinde Japon gazeteleri, Japonya'yı şeytanlaştıran uluslararası kamuoyuyla yakından ilgileniyor.
Arada bir onun hakkında yazan Tokyo muhabirinin yüzüne baksanız yardımcı olur.

Ich habe gehört, dass die koreanische Lobby viel Geld an arme ausländische

Das Folgende stammt aus der Serienkolumne von Masayuki Takayama, der den am Donnerstag veröffentlichten wöchentlichen Shincho zu einem erfolgreichen Abschluss bringt.
Dieser Artikel beweist auch, dass er der einzige Journalist in der Nachkriegswelt ist.
Schaffung einer internationalen öffentlichen Meinung
Es ist eine Weile her.
Eriko Yamatani, der für die Entführungsfrage zuständige Minister, wurde eingeladen, Gastredner im Foreign Correspondents 'Club zu sein.
Nordkorea schwieg und Japan hatte keine Möglichkeit, die Opfer zurückzubekommen.
In einer solchen Situation interessierte sich schließlich ein Auslandskorrespondent.
Yamatani ging zur Pressekonferenz mit dem Gefühl, einen Lichtstrahl zu sehen.
Zuerst stand ein Reporter der British Times, Mr. Perry, auf, aber seine Frage betraf nicht die Entführung, sondern "Wissen Sie über Masuki Bescheid?
Er fuhr fort: "Ich habe ein Bild von uns zusammen.
Adelstein, ein amerikanischer Reporter, sagte anschließend: "Masuki ist ein Mitglied des Zaitokukai, nicht wahr?"
Der Zaitokukai ist eine Bürgergruppe, die eine Selbstreflexion über die Sozialleistungen fordert, die den Bewohnern Japans trotz mangelnder Qualifikation gewährt werden.
Eines der Mitglieder der Gruppe, Masuki, war mit Yamatani befreundet. Ungefähr 10 Leute, darunter Shoko Egawa, legten auf Yamatani auf und sagten, das sei das Problem.
Warum fand so eine schreckliche Pressekonferenz statt?
Der Hinweis kam aus dem Geständnis von Asahi Shimbun einen Monat zuvor, dass die Geschichte von Seiji Yoshida, der Haupttreiberin der Frage der Trostfrauen, "alles Lügen" war.
Die Trostfrauen waren nur Prostituierte. Dann gab es keine Position für die ausländischen Journalisten, die auf Asahis Lügen geritten waren, um Japan zu demütigen.
Gleiches gilt für Südkorea, das Japan wegen der Trostfrauen unter Druck gesetzt hat.
Sie wollen die öffentliche Meinung, die Asahi kritisiert, so schnell wie möglich unterdrücken.
Gleichzeitig müssen wir eine Geschichte finden, um die Abe-Administration dafür zu zerschlagen, dass sie die Lügen über die Trostfrauen aufdeckt und sich mit ihnen arrangiert.
Was ich fand, war ein Foto von einem der Blätter, die während ihrer Rede aufgenommen wurden.
Nachdem Yamatani eingeladen worden war, war geplant, sie aufzuhängen, zum Rücktritt zu zwingen und Abe für ihre Ernennung zur Rechenschaft zu ziehen.
Zu diesem Zweck hörte ich, dass die koreanische Lobby viel Geld an arme ausländische Journalisten verteilte.
Die Pressekonferenz wurde abgehalten und die Schläge wurden am nächsten Tag von Asahi und Mainichi ausführlich berichtet.
Der Tokyo Shimbun folgte mit einem Bericht, dass Yamatani auch in einer Zeitung erschienen war, die der Vereinigungskirche angeschlossen ist, die an psychischen Verkäufen beteiligt ist.
Trotz der Bemühungen der drei Roten Häuser war die öffentliche Meinung nicht bereit, Asahi für seine 30-jährige Schande Japans mit Lügen zu vergeben.
Es war nicht Yamatani, der entlassen wurde, sondern der Präsident von Asahi.
Die Nutzung des Foreign Correspondents 'Club als Bühne für die Schaffung einer politischen Szene schlug fehl, aber um ehrlich zu sein, der Foreign Correspondents' Club wurde ursprünglich vom GHQ als Instrument zur Schaffung einer politischen Szene in Japan gegründet.
Der erste Versuch wurde 1946 gemacht.
Das GHQ befahl den Korrespondenten, "Ichiro Hatoyama", den nächsten Premierminister, zu zerstören.
Das Material war laut Mark Geins Nippon-Tagebuch "eine Erinnerung, die Hitler verherrlicht".
Hatoyama wurde zu einem Mittagessen des Foreign Correspondents 'Club eingeladen, aber die Fragen, die bis zum Abend dauerten, drehten sich nur um Hitler.
Die Zeitung des nächsten Tages schlug ihn zu und er wurde daraufhin ausgewiesen.
Das gleiche passierte Kakuei Tanaka.
Er stellte die diplomatischen Beziehungen zwischen Japan und China wieder her, ohne die Vereinigten Staaten zu fragen.
Dies verärgerte die USA, die den chinesischen Markt als "offenkundiges Schicksal im gesamten Pazifik" betrachteten.
Kakuei näherte sich auch den südostasiatischen Ländern, dass "Japan Blut vergossen hatte, um unabhängig zu werden" (G. Horn, The Race War).
Dies war auch für die Vereinigten Staaten inakzeptabel, da sie eine Wiederbelebung Japans befürchteten.
Kakuei wurde zu einem Treffen ausländischer Journalisten eingeladen, um die aktuelle Situation zu erörtern. Trotzdem fragten ihn der Reporter der Los Angeles Times und andere nach der "Tanaka-Geldlinie", und das war es.
Die gleiche Geschichte wurde ununterbrochen wiederholt, was in ausländischen Telegrammen berichtet wurde und in den japanischen Zeitungen für Aufruhr sorgte, was ihn zwang, als Premierminister zurückzutreten.
Außer Kakuei gab es sonst niemanden.
Nachfolgende Premierminister gingen nicht mehr zum Yasukuni-Schrein in den USA, nach China und nach Korea.
Der Foreign Correspondents 'Club ist ebenfalls geöffnet, hat aber praktisch kein Geschäft, und jetzt gibt es nur noch freiberufliche Schriftsteller, die ein bisschen besser sind als sie.
Der Times-Reporter, der Yamatani gefoltert hat, ist ein Mann, der nach dem Gewinn eines Quiz nach Japan gekommen ist, und Demilia aus Italien ist eine illegale Einwanderin.
Nach der Yamatani-Pressekonferenz hielten Hideaki Kase und andere Mitglieder der "Asahi Shimbun Suitors Association" hier eine Pressekonferenz ab.
Am Ende der Befragung sagte Kase: "Ihr Leute wisst nicht einmal, dass es in Japan keine Sklaven gibt" und "Ihr seid alle unwissend und ungebildet."

Er hat recht.
Zum Beispiel sind japanische Zeitungen in Yoshiro Moris Artikel über Frauen sehr besorgt über die internationale öffentliche Meinung, die Japan dämonisiert.
Es wäre hilfreich, wenn Sie sich das Gesicht des Korrespondenten von Tokio ansehen würden, der ab und zu darüber schreibt.

Slyšel jsem, že korejská lobby rozdala spoustu peněz chudým zahraničním

Toto je ze sériového sloupku Masayuki Takayama, který dovrší úspěšný závěr týdeníku Shincho vydaného ve čtvrtek.
Tento článek také dokazuje, že je jediným novinářem v poválečném světě.
Vytváření mezinárodního veřejného mínění
Bylo to před chvílí.
Eriko Yamatani, ministr odpovědný za problematiku únosů, byl pozván, aby byl hostujícím řečníkem v Klubu zahraničních korespondentů.
Severní Korea mlčela a Japonsko nemělo způsob, jak oběti získat zpět.
V takové situaci se nakonec zajímal zahraniční zpravodaj.
Yamatani šel na tiskovou konferenci s pocitem, že vidí paprsek světla.
Nejprve se postavil reportér British Times, pan Perry, ale jeho otázka se netýkala únosu, ale „Víte něco o Masuki?
Pokračoval: „Mám o nás společnou fotku.
Adelstein, americký reportér, odpověděl: „Masuki je členem Zaitokukai, že?“
Zaitokukai je občanská skupina, která požaduje sebereflexi ohledně sociálních dávek poskytovaných obyvatelům Japonska navzdory jejich nedostatečné kvalifikaci.
Jeden z členů skupiny, Masuki, byl přátelský s Yamatani. Asi 10 lidí, včetně Shoko Egawa, zavěsilo na Yamatani a řeklo, že to byl problém.
Proč se konala tak strašná tisková konference?
Klíčem bylo vyznání Asahi Shimbun před měsícem, že příběh Seiji Yoshidy, hybné síly problému útěchy žen, byla „všechna lež.
Pohodlné ženy byly jen prostitutky. Pak už nebylo možné, aby zahraniční novináři, kteří jezdili na Asahiho lžích, ponižovali Japonsko.
Totéž platí pro Jižní Koreu, která vytlačovala Japonsko z pohodlí žen.
Chtějí co nejdříve potlačit veřejné mínění, které kritizuje Asahi.
Zároveň musíme najít příběh, který rozdrtí Abeho administrativu za odhalení lží o ženských útěchách a vyrovná se s nimi.
To, co jsem našel, byla fotka jednoho z listů pořízených během jejího projevu.
Poté, co byla Yamatani pozvána, bylo plánem ji oběsit, přinutit k rezignaci a přičíst Abe k odpovědnosti za její jmenování.
Za tímto účelem jsem slyšel, že korejská lobby rozdala mnoho peněz chudým zahraničním novinářům.
Tisková konference se konala a o bití informovali Asahi a Mainichi další den.
Tokijský Shimbun navázal na zprávu, že Yamatani se také objevil v novinách přidružených k Církvi sjednocení, která se podílí na psychickém prodeji.
Navzdory snahám tří červených domů však veřejné mínění nebylo ochotno odpustit Asahi za 30 let hanobení Japonska lžemi.
Nebyl propuštěn Yamatani, ale prezident Asahi.
Využití Klubu zahraničních korespondentů jako pódia k vytvoření politické scény selhalo, ale pravdu řečeno, Klub zahraničních korespondentů byl původně založen GHQ jako zařízení k vytvoření politické scény v Japonsku.
První pokus byl učiněn v roce 1946.
GHQ nařídil korespondentům, aby „zničili Ichira Hatoyamu“, dalšího předsedu vlády.
Materiál byl „memoárem oslavujícím Hitlera“ podle Nipponova deníku Marka Geina.
Hatoyama byl pozván na obědové setkání Klubu zahraničních korespondentů, ale otázky, které trvaly až do večera, se týkaly Hitlera.
Následujícího dne ho noviny udeřily a v důsledku toho byl vyloučen.
Totéž se stalo Kakuei Tanakovi.
Obnovil diplomatické vztahy mezi Japonskem a Čínou, aniž by se ptal Spojených států.
To rozhněvalo USA, které čínský trh považovaly za „zjevný osud přes Pacifik“.
Kakuei také oslovil země jihovýchodní Asie, že „Japonsko prolilo krev, aby se osamostatnilo“ (G. Horn, The Race War).
To bylo rovněž nepřijatelné pro Spojené státy, které se obávaly oživení Japonska.
Kakuei byl pozván na setkání zahraničních novinářů k projednání současné situace. Přesto se ho reportér Los Angeles Times a další ptali na „peněžní linku Tanaka“, a to bylo vše.
Stejný příběh se neustále opakoval, což bylo hlášeno v zahraničních telegramech a vyvolalo rozruch v japonských novinách, což ho donutilo rezignovat na funkci předsedy vlády.
Kromě Kakueiho nebyl nikdo jiný.
Následní předsedové vlád přestali chodit do svatyně Jasukuni v USA a Číně a v Koreji.
Otevírá se také Klub zahraničních korespondentů, který však prakticky nemá žádné podnikání, a nyní existují pouze spisovatelé na volné noze, kteří jsou o něco lepší než oni.
Reportér Times, který mučil Yamataniho, je muž, který přišel do Japonska poté, co vyhrál kvíz, a Demilia z Itálie je nelegální imigrant.
Po tiskové konferenci v Yamatani zde uspořádali tiskovou konferenci Hideaki Kase a další z „Asahi Shimbun Suitors Association“.
Na konci výslechu Kase řekl: „Vy lidé ani nevíte, že v Japonsku nebyli žádní otroci,“ a „všichni jste nevědomí a nevzdělaní.“

On má pravdu.
Například v článku Yoshiro Mori o ženách jsou japonské noviny velmi znepokojeny mezinárodním veřejným míněním, které démonizuje Japonsko.
Pomohlo by, kdybyste se podívali na tvář tokijského korespondenta, který o tom jednou za čas píše.

ฉันได้ยินมาว่าล็อบบี้ของเกาหลีแจกจ่ายเงินจำนวนมากให้กับนักข่าวต่างชาติที่ยากจน

ต่อไปนี้มาจากคอลัมน์อนุกรมของ Masayuki Takayama ซึ่งนำ Shincho รายสัปดาห์ที่เผยแพร่ในวันพฤหัสบดีไปสู่บทสรุปที่ประสบความสำเร็จ
บทความนี้ยังพิสูจน์ว่าเขาเป็นนักข่าวคนเดียวในโลกหลังสงคราม
การสร้างความคิดเห็นสาธารณะระหว่างประเทศ
เมื่อสักครู่ที่ผ่านมา
เอริโกะยามาทานิรัฐมนตรีที่รับผิดชอบปัญหาการลักพาตัวได้รับเชิญให้เป็นวิทยากรที่สโมสรผู้สื่อข่าวต่างประเทศ
เกาหลีเหนือนิ่งเฉยและญี่ปุ่นไม่มีทางได้เหยื่อกลับคืนมา
ในสถานการณ์เช่นนี้ในที่สุดผู้สื่อข่าวต่างประเทศก็ให้ความสนใจ
ยามาทานิไปงานแถลงข่าวด้วยความรู้สึกเหมือนเห็นแสงไฟ
ประการแรกนักข่าวจาก British Times นายเพอร์รีลุกขึ้นยืน แต่คำถามของเขาไม่ได้เกี่ยวกับการลักพาตัว แต่ "คุณรู้เรื่องมาซึกิไหม?
เขากล่าวต่อว่า "ฉันมีรูปของเราด้วยกัน
Adelstein นักข่าวชาวอเมริกันตามมาว่า "Masuki เป็นสมาชิกของ Zaitokukai ใช่หรือไม่?"
Zaitokukai เป็นกลุ่มพลเมืองที่เรียกร้องให้มีการไตร่ตรองตนเองเกี่ยวกับสวัสดิการด้านสวัสดิการที่ให้แก่ผู้อยู่อาศัยในญี่ปุ่นแม้ว่าจะไม่มีคุณสมบัติก็ตาม
Masuki หนึ่งในสมาชิกของกลุ่มเป็นมิตรกับ Yamatani ประมาณ 10 คนรวมทั้งโชโกะเอกาวะวางสายกับยามาทานิโดยบอกว่านั่นคือปัญหา
เหตุใดจึงมีการจัดงานแถลงข่าวที่น่ากลัวเช่นนี้?
เบาะแสดังกล่าวมาจากคำสารภาพของ Asahi Shimbun เมื่อหนึ่งเดือนก่อนหน้านี้ว่าเรื่องราวของ Seiji Yoshida ผู้เสนอประเด็นสำคัญของประเด็นเรื่องผู้หญิงสบาย ๆ คือ
ผู้หญิงที่สบายใจเป็นแค่โสเภณี จากนั้นก็ไม่มีตำแหน่งสำหรับนักข่าวต่างชาติที่ขี่เรื่องโกหกของอาซาฮีเพื่อทำให้ญี่ปุ่นอับอาย
เช่นเดียวกันกับเกาหลีใต้ที่บีบญี่ปุ่นให้อยู่เหนือผู้หญิงที่สบาย ๆ
พวกเขาต้องการระงับความคิดเห็นของประชาชนที่วิพากษ์วิจารณ์อาซาฮีโดยเร็วที่สุด
ในขณะเดียวกันเราต้องหาเรื่องราวที่จะบดขยี้ฝ่ายบริหารของ Abe เพื่อเปิดโปงการโกหกเกี่ยวกับผู้หญิงที่ปลอบโยนและได้รับแม้กระทั่งกับพวกเขา
สิ่งที่ฉันพบคือภาพถ่ายของใบไม้ใบหนึ่งที่ถ่ายในระหว่างการพูดของเธอ
หลังจากที่ Yamatani ได้รับเชิญแผนก็คือแขวนคอบังคับให้เธอลาออกและให้ Abe รับผิดชอบต่อการแต่งตั้งของเธอ
เพื่อจุดประสงค์นี้ฉันได้ยินมาว่าล็อบบี้ของเกาหลีแจกจ่ายเงินจำนวนมากให้กับนักข่าวต่างชาติที่ยากจน
งานแถลงข่าวถูกจัดขึ้นและ Asahi และ Mainichi ได้รับรายงานอย่างกว้างขวางในวันรุ่งขึ้น
โตเกียวชิมบุนได้ติดตามรายงานว่ายามาทานิยังปรากฏตัวในหนังสือพิมพ์ในเครือของคริสตจักรแห่งความสามัคคีซึ่งเกี่ยวข้องกับการขายพลังจิต
อย่างไรก็ตามแม้จะมีความพยายามของบ้านแดงทั้งสาม แต่ความคิดเห็นของประชาชนก็ไม่เต็มใจที่จะยกโทษให้อาซาฮีเป็นเวลา 30 ปีที่สร้างความอับอายขายหน้าให้กับญี่ปุ่นด้วยคำโกหก
ไม่ใช่ Yamatani ที่ถูกไล่ออก แต่เป็นประธานาธิบดีของ Asahi
การใช้คลับผู้สื่อข่าวต่างประเทศเป็นเวทีในการสร้างฉากทางการเมืองล้มเหลว แต่เพื่อบอกความจริงเดิมที GHQ จัดตั้งชมรมผู้สื่อข่าวต่างประเทศเพื่อเป็นอุปกรณ์ในการสร้างฉากทางการเมืองในญี่ปุ่น
ความพยายามครั้งแรกเกิดขึ้นในปีพ. ศ. 2489
GHQ สั่งให้ผู้สื่อข่าว "ทำลาย Ichiro Hatoyama" นายกรัฐมนตรีคนต่อไป
เนื้อหานี้คือ "ไดอารี่ที่เชิดชูฮิตเลอร์" ตาม Nippon Diary ของ Mark Gein
Hatoyama ได้รับเชิญให้เข้าร่วมการประชุมอาหารกลางวันของชมรมผู้สื่อข่าวต่างประเทศ แต่คำถามที่กินเวลาจนถึงตอนเย็นล้วนเกี่ยวกับฮิตเลอร์
หนังสือพิมพ์ในวันรุ่งขึ้นกระแทกเขาและเขาก็ถูกไล่ออกจากงาน
สิ่งเดียวกันนี้เกิดขึ้นกับ Kakuei Tanaka
เขาฟื้นฟูความสัมพันธ์ทางการทูตระหว่างญี่ปุ่นและจีนโดยไม่ขอให้สหรัฐฯ
สิ่งนี้ทำให้สหรัฐฯขุ่นเคืองซึ่งมองว่าตลาดจีนเป็น "ชะตากรรมที่ประจักษ์ทั่วมหาสมุทรแปซิฟิก"
Kakuei ยังเข้าหาประเทศในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ว่า "ญี่ปุ่นได้หลั่งเลือดเพื่อให้เป็นอิสระ" (G. Horn, The Race War)
สิ่งนี้เป็นสิ่งที่ยอมรับไม่ได้สำหรับสหรัฐอเมริกาซึ่งระวังการฟื้นตัวของญี่ปุ่น
Kakuei ได้รับเชิญให้เข้าร่วมการประชุมของนักข่าวต่างประเทศเพื่อหารือเกี่ยวกับสถานการณ์ปัจจุบัน ถึงกระนั้นนักข่าวของลอสแองเจลิสไทม์สและคนอื่น ๆ ก็ถามเขาเกี่ยวกับ "เส้นเงินทานากะ" และนั่นก็คือ
เรื่องเดียวกันนี้เกิดขึ้นซ้ำ ๆ ไม่หยุดหย่อนซึ่งได้รับการรายงานทางโทรเลขต่างประเทศและทำให้เกิดความโกลาหลในหนังสือพิมพ์ญี่ปุ่นบังคับให้เขาลาออกจากตำแหน่งนายกรัฐมนตรี
นอกจาก Kakuei แล้วยังไม่มีใครอีก
นายกรัฐมนตรีคนต่อมาหยุดไปที่ศาลเจ้ายาสุกุนิในสหรัฐอเมริกาและจีนและเกาหลี
สโมสรผู้สื่อข่าวต่างประเทศยังเปิดให้บริการ แต่แทบไม่มีธุรกิจและตอนนี้มีเพียงนักเขียนอิสระที่เก่งกว่าพวกเขาเล็กน้อย
นักข่าวของ The Times ที่ทรมาน Yamatani เป็นผู้ชายที่มาญี่ปุ่นหลังจากชนะการตอบคำถามและ Demilia จากอิตาลีเป็นผู้อพยพผิดกฎหมาย
หลังจากงานแถลงข่าว Yamatani ฮิเดอากิคาเสะและคนอื่น ๆ จาก "Asahi Shimbun Suitors Association" ได้จัดงานแถลงข่าวที่นี่
ในตอนท้ายของการซักถามคาเสะกล่าวว่า "พวกคุณไม่รู้ด้วยซ้ำว่าไม่มีทาสในญี่ปุ่น" และ "พวกคุณเป็นคนโง่เขลาและไร้การศึกษา"

เขาพูดถูก.
ตัวอย่างเช่นในบทความของ Yoshiro Mori เกี่ยวกับผู้หญิงหนังสือพิมพ์ของญี่ปุ่นมีความกังวลอย่างมากเกี่ยวกับความคิดเห็นสาธารณะระหว่างประเทศที่ทำให้ญี่ปุ่นเป็นปีศาจ
มันจะช่วยได้ถ้าคุณมองไปที่ใบหน้าของผู้สื่อข่าวของโตเกียวที่เขียนเกี่ยวกับเรื่องนี้เป็นครั้งคราว

Escuché que el lobby coreano distribuyó mucho dinero a periodistas extranjeros pobres.

Lo siguiente es de la columna de serie de Masayuki Takayama, quien lleva el Shincho semanal publicado el jueves a una conclusión exitosa.
Este artículo también demuestra que es el único periodista en el mundo de la posguerra.
Creando opinión pública internacional
Fue hace un tiempo.
Eriko Yamatani, la ministra a cargo del tema de los secuestros, fue invitada a ser oradora invitada en el Club de Corresponsales Extranjeros.
Corea del Norte guardó silencio y Japón no tenía forma de recuperar a las víctimas.
En tal situación, un corresponsal extranjero finalmente se interesó.
Yamatani acudió a la rueda de prensa con la sensación de ver un rayo de luz.
Primero, un periodista del British Times, el Sr. Perry, se puso de pie, pero su pregunta no era sobre el secuestro, sino "¿Conoce a Masuki?
Continuó: "Tengo una foto de nosotros juntos.
Adelstein, un reportero estadounidense, siguió diciendo: "Masuki es miembro del Zaitokukai, ¿no es así?".
El Zaitokukai es un grupo de ciudadanos que pide la autorreflexión sobre los beneficios sociales que se brindan a los residentes de Japón, a pesar de su falta de calificaciones.
Uno de los miembros del grupo, Masuki, era amigo de Yamatani. Aproximadamente 10 personas, incluido Shoko Egawa, colgaron a Yamatani y dijeron que ese era el problema.
¿Por qué se celebró una conferencia de prensa tan terrible?
La pista vino de la confesión de Asahi Shimbun un mes antes de que la historia de Seiji Yoshida, el principal impulsor del tema de las mujeres de solaz, era "todo mentira".
Las mujeres de solaz eran solo prostitutas. Entonces no había ninguna posición para los periodistas extranjeros que habían estado aprovechando las mentiras de Asahi para humillar a Japón.
Lo mismo ocurre con Corea del Sur, que ha estado presionando a Japón sobre las mujeres de solaz.
Quieren sofocar la opinión pública que critica a Asahi lo antes posible.
Al mismo tiempo, debemos encontrar una historia para aplastar a la administración de Abe por exponer las mentiras sobre las mujeres de solaz y vengarse de ellas.
Lo que encontré fue una foto de una de las hojas tomada durante su discurso.
Después de que se invitara a Yamatani, el plan era colgarla, obligarla a renunciar y responsabilizar a Abe de su nombramiento.
Con este propósito, escuché que el lobby coreano distribuyó mucho dinero a periodistas extranjeros pobres.
Se llevó a cabo la conferencia de prensa y Asahi y Mainichi informaron ampliamente de la golpiza al día siguiente.
El Tokyo Shimbun siguió con un informe de que Yamatani también había aparecido en un periódico afiliado a la Iglesia de la Unificación, que está involucrada en ventas psíquicas.
Sin embargo, a pesar de los esfuerzos de las tres casas rojas, la opinión pública no estaba dispuesta a perdonar a Asahi por sus 30 años de deshonrar a Japón con mentiras.
No fue Yamatani quien fue despedido, sino el presidente de Asahi.
El uso del Club de Corresponsales Extranjeros como escenario para crear una escena política fracasó, pero a decir verdad, el Club de Corresponsales Extranjeros fue creado originalmente por GHQ como un dispositivo para crear una escena política en Japón.
El primer intento se realizó en 1946.
El GHQ ordenó a los corresponsales que "destruyeran a Ichiro Hatoyama", el próximo primer ministro.
El material era "una memoria que glorificaba a Hitler", según el diario Nippon de Mark Gein.
Hatoyama fue invitado a un almuerzo del Club de Corresponsales Extranjeros, pero las preguntas, que duraron hasta la noche, eran todas sobre Hitler.
El periódico del día siguiente lo golpeó y, como resultado, fue expulsado.
Lo mismo le pasó a Kakuei Tanaka.
Restauró las relaciones diplomáticas entre Japón y China sin preguntarle a Estados Unidos.
Esto enfureció a Estados Unidos, que vio al mercado chino como un "destino manifiesto a través del Pacífico".
Kakuei también se acercó a los países del sudeste asiático que "Japón había derramado sangre para independizarse" (G. Horn, The Race War).
Esto también era inaceptable para Estados Unidos, que desconfiaba de un renacimiento de Japón.
Kakuei fue invitado a una reunión de periodistas extranjeros para discutir la situación actual. Aún así, el reportero de Los Angeles Times y otros le preguntaron sobre la "línea de dinero de Tanaka", y eso fue todo.
La misma historia se repitió incesantemente, lo que fue reportado en telegramas extranjeros y provocó un alboroto en los periódicos japoneses, lo que le obligó a dimitir como primer ministro.
Aparte de Kakuei, no había nadie más.
Los primeros ministros posteriores dejaron de ir al santuario de Yasukuni en Estados Unidos, China y Corea.
El Club de Corresponsales Extranjeros también está abierto, pero prácticamente no tiene negocios, y ahora solo hay escritores independientes que son un poco mejores que ellos.
El reportero del Times que torturó a Yamatani es un hombre que llegó a Japón después de ganar un cuestionario, y Demilia de Italia es un inmigrante ilegal.
Después de la conferencia de prensa de Yamatani, Hideaki Kase y otros de la "Asociación de Pretendientes de Asahi Shimbun" celebraron una conferencia de prensa aquí.
Al final del interrogatorio, Kase dijo: "Ustedes ni siquiera saben que no había esclavos en Japón" y "Todos ustedes son ignorantes y sin educación".

El esta en lo correcto.
Por ejemplo, en el artículo de Yoshiro Mori sobre las mujeres, los periódicos japoneses están muy preocupados por la opinión pública internacional que demoniza a Japón.
Ayudaría si mirase la cara del corresponsal de Tokio que escribe sobre ello de vez en cuando.

Jag hörde att den koreanska lobbyn delade ut mycket pengar till fattiga utländska journalister

Följande är från seriekolumnen till Masayuki Takayama, som tar den veckovisa Shincho som släpptes på torsdag till en framgångsrik avslutning.
Denna artikel visar också att han är den enda journalisten i efterkrigsvärlden.
Skapa internationellt offentligt yttrande
Det var för ett tag sedan.
Eriko Yamatani, ministern som ansvarar för bortföringsfrågan, blev inbjuden att vara gästtalare på Foreign Correspondents 'Club.
Nordkorea var tyst och Japan hade inget sätt att få tillbaka offren.
I en sådan situation intresserade sig en utländsk korrespondent äntligen.
Yamatani gick till presskonferensen med känslan av att se en ljusstråle.
Först stod en reporter från British Times, Mr. Perry, upp, men hans fråga handlade inte om bortförandet, utan "Vet du om Masuki?
Han fortsatte, "Jag har en bild av oss tillsammans.
Adelstein, en amerikansk reporter, följde upp med "Masuki är medlem i Zaitokukai, eller hur?"
Zaitokukai är en medborgargrupp som kräver självreflektion om de välfärdsförmåner som ges till invånare i Japan, trots deras brist på kvalifikationer.
En av medlemmarna i gruppen, Masuki, var vänlig med Yamatani. Cirka tio personer, inklusive Shoko Egawa, hängde på Yamatani och sa att det var problemet.
Varför hölls en sådan hemsk presskonferens?
Ledtråden kom från Asahi Shimbuns bekännelse en månad tidigare att berättelsen om Seiji Yoshida, den främsta drivkraften för tröstkvinnorna, var "alla lögner.
Komfortkvinnorna var bara prostituerade. Då fanns det ingen position för de utländska journalisterna som hade ridit på Asahis lögner för att förnedra Japan.
Detsamma gäller Sydkorea, som har pressat Japan över komfortkvinnorna.
De vill dämpa den allmänna opinionen som kritiserar Asahi så snart som möjligt.
Samtidigt måste vi hitta en berättelse för att krossa Abe-administrationen för att avslöja lögnerna om tröstkvinnorna och bli jämna med dem.
Vad jag hittade var ett foto av ett av bladen som togs under hennes tal.
Efter att Yamatani hade bjudits in var planen att hänga henne, tvinga henne att avgå och hålla Abe ansvarig för hennes utnämning.
För detta ändamål hörde jag att den koreanska lobbyn delade ut mycket pengar till fattiga utländska journalister.
Presskonferensen hölls och misshandeln rapporterades allmänt av Asahi och Mainichi nästa dag.
Tokyo Shimbun följde upp med en rapport om att Yamatani också hade dykt upp i en tidning ansluten till Unification Church, som är inblandad i psykisk försäljning.
Trots de tre röda husens ansträngningar var den allmänna opinionen inte villig att förlåta Asahi för sina 30 år med att skämma bort Japan med lögner.
Det var inte Yamatani som avskedades, utan presidenten för Asahi.
Att använda Foreign Correspondents 'Club som en scen för att skapa en politisk scen misslyckades, men för att säga sanningen inrättades Foreign Correspondents' Club ursprungligen av GHQ som en enhet för att skapa en politisk scen i Japan.
Det första försöket gjordes 1946.
GHQ beordrade korrespondenterna att "förstöra Ichiro Hatoyama", nästa premiärminister.
Materialet var "en memoar som förhärligade Hitler", enligt Mark Geins Nippon Diary.
Hatoyama blev inbjuden till ett lunchmöte i Foreign Correspondents 'Club, men frågorna, som varade fram till kvällen, handlade om Hitler.
Nästa dags tidning slog honom, och han utvisades som ett resultat.
Samma sak hände med Kakuei Tanaka.
Han återställde de diplomatiska förbindelserna mellan Japan och Kina utan att fråga USA.
Detta argade USA, som såg den kinesiska marknaden som ett "uppenbart öde över Stilla havet."
Kakuei närmade sig också de sydostasiatiska länderna att "Japan hade utgjutit blod för att göra oberoende" (G. Horn, The Race War).
Detta var också oacceptabelt för USA, som var försiktiga med en återupplivning av Japan.
Kakuei blev inbjuden till ett möte med utländska journalister för att diskutera den aktuella situationen. Fortfarande frågade Los Angeles Times reporter och andra honom om "Tanaka money line", och det var det.
Samma historia upprepades oavbrutet, vilket rapporterades i utländska telegram och orsakade uppståndelse i de japanska tidningarna, vilket tvingade honom att avgå som premiärminister.
Förutom Kakuei fanns det ingen annan.
Efterföljande premiärministrar slutade åka till Yasukuni-helgedomen i USA och Kina och Korea.
Utländska korrespondentklubben är också öppen men har praktiskt taget inga affärer, och nu finns det bara frilansförfattare som är lite bättre än dem.
Times-reportern som torterade Yamatani är en man som kom till Japan efter att ha vunnit ett frågesport, och Demilia från Italien är en illegal invandrare.
Efter Yamatani-presskonferensen höll Hideaki Kase och andra från "Asahi Shimbun Suitors Association" en presskonferens här.
I slutet av förhöret sa Kase, "Ni vet inte ens att det inte fanns några slavar i Japan," och "Ni är alla okunniga och outbildade."

Han har rätt.
Till exempel, i Yoshiro Moris artikel om kvinnor, är japanska tidningar mycket oroade över den allmänna opinionen som demoniserar Japan.
Det skulle hjälpa om du tittade på Tokyo-korrespondentens ansikte som skriver om det då och då.

Ho sentito che la lobby coreana ha distribuito molti soldi ai giornalisti stranieri poveri

Quanto segue è tratto dalla rubrica seriale di Masayuki Takayama, che conclude con successo il settimanale Shincho pubblicato giovedì.
Questo articolo dimostra anche che è l'unico giornalista nel mondo del dopoguerra.
Creazione dell'opinione pubblica internazionale
È stato un po 'di tempo fa.
Eriko Yamatani, il ministro incaricato della questione dei rapimenti, è stato invitato come oratore ospite al Club dei corrispondenti esteri.
La Corea del Nord taceva e il Giappone non aveva modo di riprendersi le vittime.
In una situazione del genere, un corrispondente estero si è finalmente interessato.
Yamatani è andato alla conferenza stampa con la sensazione di vedere un raggio di luce.
Per prima cosa, un giornalista del British Times, il signor Perry, si è alzato, ma la sua domanda non riguardava il rapimento, ma "Sai di Masuki?
Ha continuato: "Ho una foto di noi insieme.
Adelstein, un giornalista americano, ha proseguito dicendo: "Masuki è un membro dello Zaitokukai, non è vero?"
Lo Zaitokukai è un gruppo di cittadini che chiede un'auto-riflessione sui benefici assistenziali forniti ai residenti in Giappone, nonostante la loro mancanza di qualifiche.
Uno dei membri del gruppo, Masuki, era amico di Yamatani. Circa 10 persone, tra cui Shoko Egawa, hanno riattaccato Yamatani, dicendo che era quello il problema.
Perché si è tenuta una conferenza stampa così terribile?
L'indizio è venuto dalla confessione di Asahi Shimbun un mese prima che la storia di Seiji Yoshida, il primo promotore della questione delle donne di conforto, era "tutte bugie.
Le donne di conforto erano solo prostitute. Quindi non c'era alcuna posizione per i giornalisti stranieri che avevano cavalcato le bugie di Asahi per umiliare il Giappone.
Lo stesso vale per la Corea del Sud, che ha spremuto il Giappone sulle donne di conforto.
Vogliono sedare l'opinione pubblica che critica Asahi il prima possibile.
Allo stesso tempo, dobbiamo trovare una storia per schiacciare l'amministrazione Abe per aver smascherato le bugie sulle donne di conforto e vendicarci.
Quello che ho trovato è stata una foto di una delle foglie scattate durante il suo discorso.
Dopo che Yamatani è stata invitata, il piano era di impiccarla, costringerla a dimettersi e ritenere Abe responsabile della sua nomina.
A questo scopo, ho sentito che la lobby coreana ha distribuito molti soldi ai giornalisti stranieri poveri.
La conferenza stampa si è tenuta e il pestaggio è stato ampiamente riportato da Asahi e Mainichi il giorno successivo.
Il Tokyo Shimbun ha seguito un rapporto secondo cui Yamatani era apparso anche su un giornale affiliato alla Chiesa dell'Unificazione, che si occupa di vendite di sensitivi.
Tuttavia, nonostante gli sforzi delle tre case rosse, l'opinione pubblica non era disposta a perdonare Asahi per i suoi 30 anni di disonore del Giappone con bugie.
Non è stato licenziato Yamatani, ma il presidente di Asahi.
Usare il Foreign Correspondents 'Club come palcoscenico per creare una scena politica fallì, ma a dire la verità, il Foreign Correspondents' Club fu originariamente istituito da GHQ come dispositivo per creare una scena politica in Giappone.
Il primo tentativo è stato effettuato nel 1946.
GHQ ha ordinato ai corrispondenti di "distruggere Ichiro Hatoyama", il prossimo primo ministro.
Il materiale era "un libro di memorie che glorifica Hitler", secondo il Nippon Diary di Mark Gein.
Hatoyama fu invitato a una riunione per il pranzo del Club dei corrispondenti esteri, ma le domande, che durarono fino alla sera, riguardavano solo Hitler.
Il giornale del giorno successivo lo ha sbattuto e di conseguenza è stato espulso.
La stessa cosa è successa a Kakuei Tanaka.
Ha ripristinato le relazioni diplomatiche tra Giappone e Cina senza chiedere agli Stati Uniti.
Ciò fece arrabbiare gli Stati Uniti, che vedevano il mercato cinese come un "destino manifesto attraverso il Pacifico".
Kakuei si avvicinò anche ai paesi del Sudest asiatico che "il Giappone aveva versato sangue per rendere indipendenti" (G. Horn, The Race War).
Ciò era inaccettabile anche per gli Stati Uniti, che erano diffidenti nei confronti di una rinascita del Giappone.
Kakuei è stato invitato a una riunione di giornalisti stranieri per discutere la situazione attuale. Tuttavia, il giornalista del Los Angeles Times e altri gli hanno chiesto della "linea di soldi di Tanaka", e basta.
La stessa storia si è ripetuta incessantemente, che è stata riportata nei telegrammi stranieri e ha causato scalpore sui giornali giapponesi, costringendolo a dimettersi da primo ministro.
A parte Kakuei, non c'era nessun altro.
I successivi primi ministri hanno smesso di andare al Santuario Yasukuni negli Stati Uniti, in Cina e in Corea.
Anche il Club dei corrispondenti esteri è aperto ma praticamente non ha affari, e ora ci sono solo scrittori freelance che sono un po 'migliori di loro.
Il giornalista del Times che ha torturato Yamatani è un uomo arrivato in Giappone dopo aver vinto un quiz, e Demilia dall'Italia è un'immigrata illegale.
Dopo la conferenza stampa di Yamatani, Hideaki Kase e altri della "Asahi Shimbun Suitors Association" hanno tenuto una conferenza stampa qui.
Alla fine dell'interrogatorio, Kase ha detto: "Voi gente non sapete nemmeno che non c'erano schiavi in ​​Giappone" e "Siete tutti ignoranti e ignoranti".

Ha ragione lui.
Ad esempio, nell'articolo sulle donne di Yoshiro Mori, i giornali giapponesi sono molto preoccupati per l'opinione pubblica internazionale che demonizza il Giappone.
Sarebbe utile se guardassi la faccia del corrispondente di Tokyo che ne scrive di tanto in tanto.

سمعت أن اللوبي الكوري وزع الكثير من الأموال على الصحفيين الأجانب الفقراء

ما يلي هو من العمود التسلسلي لماسايوكي تاكاياما ، الذي أوصل مجلة Shincho الأسبوعية الصادرة يوم الخميس إلى خاتمة ناجحة.
يثبت هذا المقال أيضًا أنه الصحفي الوحيد في عالم ما بعد الحرب.
خلق الرأي العام الدولي
كان منذ فترة مضت.
تمت دعوة إيريكو ياماتاني ، الوزير المسؤول عن قضية الاختطاف ، ليكون ضيفًا متحدثًا في نادي المراسلين الأجانب.
التزمت كوريا الشمالية الصمت ، ولم يكن لدى اليابان طريقة لاستعادة الضحايا.
في مثل هذه الحالة ، اهتم مراسل أجنبي أخيرًا.
ذهب ياماتاني إلى المؤتمر الصحفي وهو يشعر برؤية شعاع من الضوء.
أولاً ، وقف مراسل من صحيفة "بريتش تايمز" ، السيد بيري ، لكن سؤاله لم يكن عن الاختطاف ، ولكن "هل تعرف ماسوكي؟
وتابع "لدي صورة لنا معا.
تابع أديلستين ، وهو مراسل أمريكي ، بقوله: "ماسوكي عضو في Zaitokukai ، أليس كذلك؟"
Zaitokukai هي مجموعة من المواطنين تدعو إلى التفكير الذاتي في مزايا الرعاية المقدمة للمقيمين في اليابان ، على الرغم من افتقارهم إلى المؤهلات.
كان أحد أعضاء المجموعة ، ماسوكي ، ودودًا مع ياماتاني. أغلق حوالي 10 أشخاص ، بمن فيهم شوكو إيغاوا ، هاتف ياماتاني ، قائلين إن هذه هي المشكلة.
لماذا عقد مثل هذا المؤتمر الصحفي الرهيب؟
جاء الدليل من اعتراف أساهي شيمبون قبل شهر من أن قصة سيجي يوشيدا ، المحرك الرئيسي لقضية نساء المتعة ، كانت "كلها أكاذيب.
كانت نساء المتعة مجرد عاهرات. ثم لم يكن هناك موقف للصحفيين الأجانب الذين كانوا يركبون أكاذيب أساهي لإذلال اليابان.
الشيء نفسه ينطبق على كوريا الجنوبية ، التي كانت تضغط على اليابان على نساء المتعة.
يريدون إخماد الرأي العام الذي ينتقد أساهي في أسرع وقت ممكن.
في الوقت نفسه ، يجب أن نجد قصة لسحق إدارة آبي لفضح الأكاذيب حول نساء المتعة والتغلب عليهن.
ما وجدته كان صورة لإحدى الأوراق التقطت أثناء حديثها.
بعد دعوة ياماتاني ، كانت الخطة تقضي بشنقها وإجبارها على الاستقالة ومحاسبة آبي على تعيينها.
لهذا الغرض ، سمعت أن اللوبي الكوري وزع الكثير من الأموال على الصحفيين الأجانب الفقراء.
عُقد المؤتمر الصحفي ، وأبلغت أساهي وماينيتشي عن الضرب في اليوم التالي.
تابعت صحيفة طوكيو شيمبون تقريرًا عن ظهور ياماتاني أيضًا في صحيفة تابعة لكنيسة التوحيد ، والتي تشارك في مبيعات نفسية.
ومع ذلك ، على الرغم من جهود البيوت الحمراء الثلاثة ، لم يكن الرأي العام على استعداد لمسامحة أساهي على مدار 30 عامًا من إلحاق العار باليابان بالأكاذيب.
لم يكن يماتاني من طرد ، بل رئيس أساهي.
فشل استخدام نادي المراسلين الأجانب كمرحلة لخلق مشهد سياسي ، ولكن لقول الحقيقة ، تم إنشاء نادي المراسلين الأجانب في الأصل من قبل GHQ كأداة لخلق مشهد سياسي في اليابان.
جرت المحاولة الأولى عام 1946.
أمر GHQ المراسلين بـ "تدمير ايشيرو هاتوياما" رئيس الوزراء القادم.
كانت المادة "مذكرات تمجد هتلر" ، وفقًا لمذكرات مارك جين نيبون.
تمت دعوة هاتوياما إلى حفل غداء لنادي المراسلين الأجانب ، لكن الأسئلة التي استمرت حتى المساء كانت تدور حول هتلر.
وانتقدت صحيفة اليوم التالي عليه ، وتم طرده نتيجة لذلك.
حدث نفس الشيء لكاكوي تاناكا.
أعاد العلاقات الدبلوماسية بين اليابان والصين دون أن يطلب من الولايات المتحدة.
أثار هذا غضب الولايات المتحدة ، التي رأت في السوق الصينية "قدرًا واضحًا عبر المحيط الهادئ".
كما اقترب كاكوي من دول جنوب شرق آسيا التي "سفكت اليابان الدماء من أجل الاستقلال" (جي هورن ، حرب العرق).
كان هذا أيضًا غير مقبول للولايات المتحدة ، التي كانت قلقة من إحياء اليابان.
تمت دعوة كاكوي لحضور اجتماع للصحفيين الأجانب لمناقشة الوضع الحالي. ومع ذلك ، سأله مراسل لوس أنجلوس تايمز وآخرون عن "خط أموال تاناكا" ، وكان هذا هو الحال.
وتكررت القصة نفسها باستمرار ، والتي تناقلتها البرقيات الأجنبية وأثارت ضجة في الصحف اليابانية ، مما أجبره على الاستقالة من رئاسة الوزراء.
باستثناء Kakuei ، لم يكن هناك أحد آخر.
توقف رؤساء الوزراء اللاحقون عن الذهاب إلى ضريح ياسوكوني في الولايات المتحدة والصين وكوريا.
نادي المراسلين الأجانب مفتوح أيضًا ولكن ليس له عمل فعليًا ، والآن لا يوجد سوى الكتاب المستقلين الذين هم أفضل منهم قليلاً.
مراسل صحيفة التايمز الذي عذب ياماتاني هو رجل جاء إلى اليابان بعد فوزه في مسابقة ، وديميليا من إيطاليا مهاجر غير شرعي.
بعد المؤتمر الصحفي في ياماتاني ، عقد هيدياكي كاسي وآخرون من "جمعية محتجزي أساهي شيمبون" مؤتمرا صحفيا هنا.
في نهاية الاستجواب ، قال كاس: "أنتم أيها الناس لا تعرفون حتى أنه لا يوجد عبيد في اليابان" و "أنتم جميعًا جاهلون وغير متعلمون".

انه علي حق.
على سبيل المثال ، في مقال يوشيرو موري عن النساء ، تشعر الصحف اليابانية بقلق بالغ إزاء الرأي العام الدولي الذي يشيطن اليابان.
سيكون من المفيد إذا نظرت إلى وجه مراسل طوكيو الذي يكتب عنه من حين لآخر.

Ek het gehoor dat die Koreaanse voorportaal baie geld aan arm buitelandse

Die volgende is uit die seriekolom van Masayuki Takayama, wat die weeklikse Shincho wat Donderdag vrygestel is, tot 'n suksesvolle slotsom bring.
Hierdie artikel bewys ook dat hy die enigste joernalis in die naoorlogse wêreld is.
Skep internasionale opinie
Dit was 'n rukkie gelede.
Eriko Yamatani, die minister in beheer van die ontvoeringskwessie, is genooi om 'n gasspreker by die buitelandse korrespondenteklub te wees.
Noord-Korea was stil, en Japan het geen manier gehad om die slagoffers terug te kry nie.
In so 'n situasie het 'n buitelandse korrespondent uiteindelik belang gestel.
Yamatani is na die perskonferensie met die gevoel dat hy 'n ligstraal sien.
Eerstens het 'n verslaggewer van die British Times, mnr. Perry, opgestaan, maar sy vraag was nie oor die ontvoering nie, maar 'Weet u van Masuki?
Hy vervolg: 'Ek het 'n prentjie van ons saam.
Adelstein, 'n Amerikaanse verslaggewer, het opgevolg: 'Masuki is 'n lid van die Zaitokukai, is hy nie?'
Die Zaitokukai is 'n burgersgroep wat vra vir selfbesinning oor die welsynsvoordele wat inwoners van Japan bied, ondanks hul gebrek aan kwalifikasies.
Een van die lede van die groep, Masuki, was vriendelik met Yamatani. Ongeveer tien mense, onder wie Shoko Egawa, het aan Yamatani gesit en gesê dit is die probleem.
Waarom is so 'n verskriklike perskonferensie gehou?
Die leidraad het gekom uit die bekentenis van Asahi Shimbun 'n maand tevore dat die verhaal van Seiji Yoshida, die vernaamste motor van die troosvrou-kwessie, 'alle leuens was.
Die troosvroue was net prostitute. Toe was daar geen posisie vir die buitelandse joernaliste wat op Asahi se leuens gery het om Japan te verneder nie.
Dieselfde geld vir Suid-Korea, wat Japan geknou het oor die gemaklike vroue.
Hulle wil die openbare mening wat Asahi kritiseer, so gou as moontlik onderdruk.
Terselfdertyd moet ons 'n verhaal vind om die Abe-administrasie te verpletter omdat hulle die leuens oor die troosvroue blootlê en gelyk is.
Wat ek gevind het, was 'n foto van een van die blare wat tydens haar toespraak geneem is.
Nadat Yamatani genooi is, was die plan om haar op te hang, te dwing om te bedank en Abe verantwoordelik te hou vir haar aanstelling.
Vir hierdie doel het ek gehoor dat die Koreaanse lobby baie geld aan arm buitelandse joernaliste versprei het.
Die perskonferensie is gehou, en die volgende dag is Asahi en Mainichi wyd gerapporteer.
Die Tokyo Shimbun het 'n berig opgevolg dat Yamatani ook verskyn het in 'n koerant verbonde aan die Unification Church, wat betrokke is by psigiese verkope.
Ondanks die drie rooi huise se pogings, was die openbare mening egter nie bereid om Asahi te vergewe vir sy 30 jaar van skande vir Japan met leuens nie.
Dit is nie Yamatani wat afgedank is nie, maar die president van Asahi.
Die gebruik van die Foreign Correspondents 'Club as 'n verhoog om 'n politieke toneel te skep, het misluk, maar om die waarheid te sê, die Foreign Correspondents' Club is oorspronklik deur GHQ gestig as 'n instrument om 'n politieke toneel in Japan te skep.
Die eerste poging is in 1946 aangewend.
GHQ het die korrespondente beveel om 'Ichiro Hatoyama', die volgende premier, te vernietig.
Die materiaal was ''n herinnering wat Hitler verheerlik', volgens Mark Gein se Nippon Diary.
Hatoyama is na 'n middagvergadering van die buitelandse korrespondenteklub genooi, maar die vrae, wat tot die aand geduur het, was alles oor Hitler.
Die volgende dag het die koerant hom toegeslaan, en hy is gevolglik geskors.
Dieselfde het met Kakuei Tanaka gebeur.
Hy het die diplomatieke betrekkinge tussen Japan en China herstel sonder om die Verenigde State te vra.
Dit het die VSA kwaad gemaak, wat die Chinese mark gesien het as 'n 'duidelike lot oor die Stille Oseaan'.
Kakuei het ook die lande in Suidoos-Asië genader dat 'Japan bloed gestort het om onafhanklik te word' (G. Horn, The Race War).
Dit was ook onaanvaarbaar vir die Verenigde State, wat versigtig was vir 'n herlewing van Japan.
Kakuei is na 'n vergadering van buitelandse joernaliste genooi om die huidige situasie te bespreek. Nogtans het die verslaggewer van Los Angeles Times en ander hom gevra oor die 'Tanaka-geldlyn', en dit was dit.
Dieselfde verhaal is onophoudelik herhaal, wat in buitelandse telegramme gerapporteer is en 'n herrie in die Japannese koerante veroorsaak het, wat hom gedwing het om as premier te bedank.
Afgesien van Kakuei, was daar niemand anders nie.
Daaropvolgende eerste ministers het opgehou om na Yasukuni-heiligdom in die VSA en China en Korea te gaan.
Die klub vir buitelandse korrespondente is ook oop, maar het feitlik geen besigheid nie, en nou is daar net vryskutskrywers wat 'n bietjie beter as hulle is.
Die Times-verslaggewer wat Yamatani gemartel het, is 'n man wat na Japan gekom het nadat hy 'n vasvra gewen het, en Demilia uit Italië is 'n onwettige immigrant.
Na die perskonferensie in Yamatani het Hideaki Kase en ander van die "Asahi Shimbun Suitors Association" hier 'n perskonferensie gehou.
Aan die einde van die ondervraging het Kase gesê: "Julle mense weet nie eens dat daar geen slawe in Japan was nie," en "Julle is almal onkundig en onopgevoed."

Hy is reg.
In Yoshiro Mori se artikel oor vroue is Japanse koerante byvoorbeeld baie bekommerd oor internasionale openbare mening wat Japan demoniseer.
Dit sou help as u na die korrespondent van Tokio kyk wat kort-kort daaroor skryf.

對於日本和國際社會來說，當務之急是台灣處於危險之中，

對於日本和國際社會來說，當務之急是台灣處於危險之中，尖閣諸島處於危險之中。
毫不誇張地說，刪去前首相森森講話的片段，讓日本和世界上的白痴攻擊他的記者，是習近平的典當。
S谷首相長子所在的東北新社在東京的一家高價餐廳接待了內務和通信部的官員。
在東京的高級餐廳進餐和喝酒的費用為每人70,000日元。
如果您訂購一瓶美酒或其他含酒精的飲料，僅此一項的價格就可能超過70,000日元。
這是眾所周知的，所有每晚都在歌舞regulate町未曾監管公司或披露俱樂部名稱的東道主歌舞uki町東道主俱樂部多次喝酒的人都知道。
不限於歌舞b町。這是進出銀座，北新地和日本其他市區的人們的常識。
日本立憲民主黨的政客們必須清楚地知道，娛樂活動中會提供高級白酒，尤其是高級白酒。
那些沒有報導東北新社選擇作為招待會的高檔餐廳選擇優質酒的人，要么是擁有“深不可測的邪惡”和“欺騙性謊言”的DNA的人，要么是中國和韓國的典當行。
立憲民主黨的政客，朝日新聞社和其他報紙的僱員，NHK和其他電視台的僱員，所謂的文化人物，所謂的人權律師，所謂的公民團體，它們都是與習近平結盟，習近平是智力和自由的敵人，換句話說，是人類的敵人。
投票贊成拜登的美國人民，促成拜登投票的美國媒體以及與美國媒體一樣支持拜登的日本媒體都與習近平一道支持。
我想直到七年前的八月才見過Ttsuashi Tsutsumi這個名字。
在昨天的《 Hanada》雜誌《 Konnyaku Q＆A》中，與久保弘（Hiroshi Kubo）進行的一系列對話中，有幾段經文證明了對習近平和拜登之間關係的擔憂，正如《中國的閃電戰2021-2024》中所指出的那樣。 Ping和Ryusho Kadota）是絕對正確的。
昨天，我使其中一些引起了日本和世界的關注。
一段時間以來，我一直在思考日本反對黨和電視媒體的可疑性質。
當北朝鮮的核開發和導彈發射成為國際社會的問題時，反對黨負責人《朝日新聞》捏造了“莫里卡克”問題，並對此進行了廣泛報導。
當中國非法佔領南海並屢次侵犯尖閣諸島領海時，他們屢次向櫻花觀賞團匯報。
當拜登與習近平之間的關係成為日本和台灣的生死攸關的問題時，內務和通信部的一名官員應由Kan直人的長子工作的公司進行一次70,000日元的訪問。在東京的一家高檔餐廳裡，沒有什麼讓人驚訝的地方。
首先，即使是小的一居室公寓，租金在10萬日元以上的租金在東京也很正常。
毫不誇張地說，《朝日新聞》和NHK不僅是世界上僅有的兩個反日國家，而且還處於中國和韓國的控制之下，這兩個國家是“深惡魔”和“似是而非的謊言”。
毫不誇張地說，它們正受到中國和韓國這兩個“極度邪惡”和“貌似謊言”的國家的操縱。
毫不誇張地說，自由派陣營正在與歷史上最糟糕的獨裁者習近平及其國家中國進行激烈的競爭。
在自由陣營必鬚麵對和摧毀歷史上最糟糕的獨裁者的時候，習近平和他的國家，中國，選舉拜登的美國人民以及支持他的自由陣營。
選舉拜登的美國人民和日本反對派政治人物以及上述人士是自由派的叛逆朋友。他們是自由派陣營的奸詐朋友。
他們一直在說：“向德國學習”，等等。第二天，發表了一篇面對他們的真相的文章。
根據這篇文章，即使是德國，也是必須與中國對抗的西方國家的奸詐朋友，也代表聯合國的39個國家指責中國進行種族清洗和其他問題。
以下是不僅日本人民而且全世界都需要知道的事實。

由於某種原因，他們每天都在做大事，因為相賀首相長子所屬的公司在一家高級餐廳招待內務和通訊部的官員，每次一次的酬勞是70,000日元。
他們的愚蠢，加上他們的骯髒，使他們暴露為
中國和韓國的叛徒和up。
想一想。
習近平沒有買晚餐副總裁拜登，而晚宴的價格不到一瓶美酒。
他以1000億日元的巨額價格收購了他。
現在，拜登是總統。
當我將文章翻譯成英文時，我的“直覺”開始了……與Kukai和Nobunaga一樣的直覺。
他們繼續報導須賀的長子，以分散日本人民對拜登與習近平的關係，特別是與財務關係的關注！

當所有報紙都應以信長的聲音團結起來，並大聲報導尖閣防衛和台灣時，“拜登必須像特朗普一樣嚴厲地與中國對抗。”
看看他們所報導的事情，毫無疑問，它們是在中國的操縱之下。
它呼籲自由陣營糾正拜登。
這就是應該成為民主和自由派陣營領導人的日本大眾媒體必須採取的態度。
然而，毫不誇張地說，當媒體每天對Suga的長子森（Mori）等進行報導時，它既是叛國者又是叛徒。

对于日本和国际社会来说，当务之急是台湾处于危险之中，

对于日本和国际社会来说，当务之急是台湾处于危险之中，尖阁诸岛处于危险之中。
毫不夸张地说，删去前首相森森讲话的片段，让日本和世界上的白痴攻击他的记者，是习近平的典当。
S谷首相长子所在的东北新社在东京的一家高价餐厅接待了内务和通信部的官员。
在东京的高级餐厅进餐和喝酒的费用为每人70,000日元。
如果您订购一瓶美酒或其他含酒精的饮料，仅此一项的价格就可能超过70,000日元。
这是众所周知的，所有每晚每晚在Kabukicho的东道主俱乐部反复喝很多Dom PerignonRoséVintage的人都知道，而Koike并没有监管该公司的业务或公开俱乐部的名称。
不限于歌舞b町。这是进出银座，北新地和日本其他市区的人们的常识。
日本立宪民主党的政客们必须清楚地知道，娱乐活动中会提供高级白酒，尤其是高级白酒。
那些没有报道东北新社选择作为招待会的高档餐厅选择优质酒的人，要么是拥有“深不可测的邪恶”和“欺骗性谎言”的DNA的人，要么是中国和韩国的典当行。
立宪民主党的政客，朝日新闻社和其他报纸的雇员，NHK和其他电视台的雇员，所谓的文化人物，所谓的人权律师，所谓的公民团体，它们都是与习近平结盟，习近平是智力和自由的敌人，换句话说，是人类的敌人。
投票赞成拜登的美国人民，促成拜登投票的美国媒体以及与美国媒体一样支持拜登的日本媒体都与习近平一道支持。
我想直到七年前的八月才见过Ttsuashi Tsutsumi这个名字。
在昨天的《 Hanada》杂志《 Konnyaku Q＆A》中与久保弘先生进行的一系列对话中，有几段经文证明了对习近平与拜登之间关系的担忧，正如《中国的闪电战2021-2024》中所指出的那样。 Ping和Ryusho Kadota）是绝对正确的。
昨天，我使其中一些引起了日本和世界的关注。
一段时间以来，我一直在思考日本反对党和电视媒体的可疑性质。
当北朝鲜的核开发和导弹发射成为国际社会的问题时，反对党负责人《朝日新闻》捏造了“莫里卡克”问题，并对此进行了广泛报道。
当中国非法占领南海并屡次侵犯尖阁诸岛领海时，他们屡次向樱花观赏团汇报。
正当拜登与习近平之间的关系成为日本和台湾的生死攸关的问题时，内务和通信部的一名官员应由works直人的长子工作的公司进行一次70,000日元的访问。在东京的一家高档餐厅里，没有什么让人惊讶的地方。
首先，即使是小的一居室公寓，租金在10万日元以上的租金在东京也很正常。
毫不夸张地说，《朝日新闻》和NHK不仅是世界上仅有的两个反日国家，而且还处于中国和韩国的控制之下，这两个国家是“深恶魔”和“似是而非的谎言”。
毫不夸张地说，它们正受到中国和韩国这两个“极度邪恶”和“貌似谎言”的国家的操纵。
毫不夸张地说，自由派阵营正在与历史上最糟糕的独裁者习近平及其国家中国进行激烈的竞争。
在自由阵营必须面对和摧毁历史上最糟糕的独裁者的时候，习近平和他的国家，中国，选举拜登的美国人民以及支持他的自由阵营。
选举拜登的美国人民和日本反对派政治人物以及上述人士是自由派的叛逆朋友。他们是自由派阵营的奸诈朋友。
他们一直在说：“向德国学习”，等等。第二天，发表了一篇使他们面对真相的文章。
根据这篇文章，即使是德国，也是必须与中国对抗的西方国家的奸诈朋友，也代表联合国的39个国家指责中国进行种族清洗和其他问题。
以下是不仅日本人民而且全世界都需要知道的事实。

由于种种原因，他们每天都在做大事，因为相贺首相长子所属的公司在一家高级餐厅招待内务和通讯部的官员，每次一次的酬劳是70,000日元。
他们的愚蠢加上肮脏的身材使他们暴露为
中国和韩国的叛徒和up。
想一想。
习近平没有买晚餐副总裁拜登，而晚宴的价格不到一瓶美酒。
他以1000亿日元的巨额价格收购了他。
现在，拜登是总统。
当我将文章翻译成英文时，我的“直觉”开始了……与Kukai和Nobunaga一样的直觉。
他们继续报道须贺的长子，以分散日本人民对拜登与习近平的关系，特别是与财务关系的关注！

当所有报纸都应以信长的声音团结起来，并大声报道尖阁防卫和台湾时，“拜登必须像特朗普一样严厉地与中国对抗。”
看看他们所报道的事情，毫无疑问，它们是在中国的操纵之下。
它呼吁自由阵营纠正拜登。
这就是应该成为民主和自由派阵营领导人的日本大众媒体必须采取的态度。
不过，毫不夸张地说，当媒体每天对Suga的长子森（Mori）等进行报道时，它既是叛国者又是叛徒。

일본과 국제 사회의 크고 시급한 문제는 대만이 위험에 처해 있고

일본과 국제 사회의 가장 크고 시급한 문제는 대만이 위험하고 센카쿠 제도가 위험하다는 것입니다.
모리 전 총리의 발언 일부를 잘라 내고 일본과 세계의 바보들이 그를 공격하게 한 기자가 시진핑의 전당포라고해도 과언이 아니다.
슈가 총리의 맏아들이 일하는 도호쿠 신샤는 도쿄의 한 고가 식당에서 총무성 관계자들을 초청했다.
도쿄의 고급 레스토랑에서 먹고 마시면 1 인당 7 만엔이 든다.
고급 와인이나 주류를 주문하면 가격만으로도 70,000 엔을 넘을 것입니다.
코이케가 사업을 규제하지 않았거나 클럽 명을 공개하지 않은 가부키초의 호스트 클럽에서 매일 밤 돔 페리뇽 로제 빈티지를 반복해서 마시는 모든 사람들이 알고 있다는 것은 상식입니다.
Kabukicho에만 국한되지 않습니다. 긴자, 기타 신치 등 일본의 번화가를 오가는 사람들의 상식입니다.
일본 헌법 민주당 정치인들은 엔터테인먼트 행사에서 고급 주류, 특히 고급 와인이 제공된다는 사실을 잘 알고 있어야합니다.
도호쿠 신샤가 만남으로 접대를 위해 선정한 멋진 식당에서 고급 술 선택에 대해보고하지 않는 사람은 "헤아릴 수없는 악"과 "기만적인 거짓말"의 DNA를 가진 사람들이거나 중국과 한국의 졸이다. .
헌법 민주당 (Rikken DPJ)의 정치인, 아사히 신문 및 기타 신문의 직원, NHK 및 기타 TV 방송국의 직원, 이른바 문화 인물, 이른바 인권 변호사, 이른바 시민 단체들은 모두 지성과 자유의 적, 즉 인류의적인 시진핑과 동맹을 맺고 있습니다.
Biden에 투표 한 미국 국민, 그렇게 만든 미국 언론, 그리고 Xi Jinping과 함께 미국 언론과 같은 방식으로 Biden을지지 한 일본 언론.
츠츠미 타카시라는 이름을 7 년 전 8 월까지 본 적이 없다고 생각합니다.
어제 Hanada 잡지 "Konnyaku Q & A"에서 구보 히로시와의 일련의 대화에서 "중국의 전격전 침공 2021-2024"(시 Ping & Ryusho Kadota)는 절대적으로 정확했습니다.
어제 나는 그들 중 일부를 일본과 세계의 주목을 끌었습니다.
지금까지 일본 야당과 TV 매체의 수상한 성격을 생각하고 있습니다.
북한의 핵 개발과 미사일 발사가 국제 사회에 문제가되었을 때 야당의 아사히 신문은 모리카 케 문제를 조작 해 수년간 광범위하게 보도했다.
중국이 남중국해를 불법적으로 점령하고 센카쿠 열도의 영해를 반복적으로 침범했을 때 그들은 벚꽃 놀이 파티에 대해 여러 차례 보도했다.
Biden과 Xi Jinping의 관계가 일본과 대만 모두의 생사 문제인 시점에 Kan의 장남이 일하는 회사의 총무성 관계자가 70,000 엔을 방문해야합니다. 도쿄의 멋진 레스토랑에 놀랍지 않습니다.
첫째, 작은 원룸 아파트라도 10 만엔 이상의 임대료는 도쿄에서 매우 일반적입니다.
아사히 신문과 NHK가 세계에서 유일하게 반일 국가 일뿐만 아니라 중국과 한국, "심각한 악"과 "그럴듯한 거짓말"의 두 나라의 지배하에 있다고해도 과언이 아니다.
중국과 한국, "심각한 악"과 "그럴듯한 거짓말"의 나라들에 의해 조종되고 있다고해도 과언이 아닙니다.
자유 진영은 역사상 최악의 독재자 시진핑과 그의 국가 인 중국과 치열한 경쟁을 벌이고 있다고해도 과언이 아닙니다.
자유주의 진영이 역사상 최악의 독재자와 맞서서 파괴해야 할 때, 시진핑과 그의 국가, 중국, 바이든을 뽑은 미국인, 그를지지 한 자유주의 진영.
바이든과 일본 야당 정치인을 선출 한 미국인들과 위에 언급 된 사람들은 자유주의 진영의 배신적인 친구입니다. 그들은 자유주의 캠프의 배신적인 친구입니다.
그들은 "독일에서 배우다"등의 말을 해왔고, 얼마전 그들에게 진실을 대면하는 기사가 출판되었습니다.
기사에 따르면 중국과 맞서야했던 서방 국가의 배신자 인 독일조차도 유엔 39 개국을 대신해 중국을 인종 청소 등의 문제로 비난했다.
다음은 일본인뿐만 아니라 전 세계가 알아야 할 사실입니다.

슈가 총리의 장남이 속한 회사가 이런 시간에 1 인당 7 만엔에 고급 식당에서 총무성 관계자들을 접대했기 때문에 왠지 매일 대단한 일을하고있다.
그들의 어리 석음과 그들의 끔찍한 양은 그들을
중국과 한국의 배신자와 인형.
그것에 대해 생각하십시오.
Xi Jinping은 부통령 Biden을 고급 와인 한 병보다 저렴한 저녁 식사로 사지 않았습니다.
그는 엄청난 액수의 천억 엔에 그를 샀다.
그리고 이제 Biden은 대통령입니다.
이 기사를 영어로 번역 할 때 제 "직관"이 발동했습니다. Kukai와 Nobunaga와 같은 종류의 직감이었습니다.
그들은 계속해서 슈가의 맏아들에 대해 보도하여 일본인들이 시진핑과의 관계, 특히 재정적 관계에서 비덴의주의를 분산시킨다!

모든 신문이 노부나가의 시끄러운 목소리로 단결되어야하고 센카쿠 국방과 대만에 대해 큰 소리로 보도해야 할 때, "바이든은 트럼프처럼 엄격하게 중국과 맞서야한다."
그들이보고하는 것을 보면 그들이 중국의 조작을 받고 있다는 것은 명백합니다.
그것은 Biden을 시정하기 위해 자유주의 캠프를 요구합니다.
그것이 민주화 · 자유 진영의 리더가되어야 할 일본 대중 매체가 취해야 할 태도 다.
그럼에도 불구하고 슈가의 맏아들 등 모리를 매일 보도하면 언론이 반역자이자 배신자라고해도 과언이 아니다.