中国がAIを使って米国人になりすまし､組織的にSNSで煽動して世論に影響を与えているとMicrosoftが発表

門田隆将@KadotaRyusho
中国がAIを使って米国人になりすまし､組織的にSNSで煽動して世論に影響を与えているとMicrosoftが発表。
当該の中国人グループは“公安部内のエリートグループと類似点がある”と。
人種､経済､イデオロギーで論争を引き起こす画像等をAIが自動生成するそうだ。
何でもやる国。日本などやり放題…恐ろしい

引用

mei@2022meimei3
中国がAIを使ってアメリカ人になりすまし、組織的にSNSで米有権者を煽動して世論に影響を与えているので警戒が必要とMicrosoftが発表しました。 Microsoftが特定した中国人によるアメリカ人なりすましアカウントは、プロフィールを米国内と記載し、米国政治ネタを投稿し、米国内の政治問題に関連するハッシュタグを共有する等して米国人に見せかけようとしていた様です。
https://reuters.com/world/china-may-be-behind-social-media-accounts-seeking-sway-us-voters-microsoft-says-2023-09-07/…
発見されたアメリカ人になりすましをしている中国人グループは、公安部内のエリートグループと類似点があるとの事。
Microsoftは工作に使われているプラットフォームを名指しはしませんでしたが、Xである事を示す資料が添付されていました。

Please teach them from Docomo's website for the sake of this column.

As previously mentioned, until the offender was released from prison, the access analysis graph of this column was a bandwidth chart.
It was not surprising since this column had not only been published almost every day since its appearance in July 2010 but also in 100 different languages at the time of its largest edition.
Because of the time difference, this column was read in sequence worldwide.
We are sure that some of our readers worldwide will be able to identify the criminal means by which this technique is used.
Please teach them from Docomo's website for the sake of this column.
As our readers in Japan can see, the criminal who continues to perpetrate such viciousness is one man.
When you have been a professor to Docomo, please send me an e-mail to the following address.

Please teach them from Docomo’s website for the sake of this column. – The Turntable of Civilization (turntable-civilization.com)

It seems that this offender does not merely commit the crime of search obstruction against this column.
From time to time, strange blogs appear on this site. They "like" this column. Or appear in the column of members who have visited within 6 hours.
It's an information-for-sale scam, a blog that claims to have "the secret to getting more searches..." and so on.
The search analysis graph in this column is attached to a blog that does not write much about anything, which would not be able to show such a search count and search analysis graph,
They are soliciting by writing, "Look, this is all I wrote, but the search results are as shown here.
As described above, this criminal's specialty is identity theft.
He is also good at creating countless IDs on each blog site.
In 2012, when I filed a complaint against him alone, he confessed that he did everything during a criminal interrogation.
At that time, the number of IDs he had created for each company's blog site exceeded several hundred.
Please notify Docomo of the method of retrieving the search analysis graph in this column and sticking it to the information for sale scam blog.
Please do so.

I failed to save the evidence this year when it reverted to something close to the form of this column for two weeks around GW.
I was caught off guard when it was entirely back to normal.
Below is photographic evidence of when I went back for a week in early August and when I went back over 8/28-29.

Below is the access analysis graph on 8/29, when it was closer to its original form for about a day.

2013/8/28, 19：18

8/28, 23：42

 

8/29, 2：06

Below is the access analysis graph when it returned to near its original form for about a week, in early August.
8/4, 21：46

8/5, 1：07

8/5, 8：41

 

8/5, 16：08

 

8/6, 11：58

 

本欄の検索解析グラフを奪取し商材詐欺ブログに張り付ける手口をご存じの方は、Docomoに通知して下さい。

既述のように、件の犯罪者が刑務所から出所するまでは、本欄のアクセス解析グラフは、帯状のものだった。
2010年7月に登場して以来、ほぼ連日発信を続けていただけではなく、最大の時には100か国語で発信していたのだから、当然だった。
時差の関係で、本欄は、世界中で順繰りに読まれていたのだから。
世界中の読者の中には、この手口が、どのような犯罪手段で為されているかは一目瞭然に分かる人がいるはずである。
どうぞ、本欄の為にも、DocomoのHPから、彼らに教授して下さい。
日本の読者はお分かりのように、このような悪辣なことを行い続けている犯罪者は一人の男です。
Docomoに教授して頂いた時には、私にも下記宛にメールを下さい。

この犯罪者は、単に本欄に対して検索妨害の犯罪を冒すだけではないように思われます。
本サイトに、時々、妙なブログが現れます。本欄に「いいね！」をしてきたり、6時間以内に訪問した会員の欄に出現する。
それは、商材詐欺の類のブログで、「検索数を上げるには、秘訣がある…」等というブログなのです。
そんな検索数、及び、検索解析グラフになるわけがないような、大した事も書いていないブログに、本欄の、検索解析グラフを張り付けて、
ほれ、この通り、「たったこれだけの事しか書いていないのに、検索結果は、この通り」等と書いて勧誘しているのです。
この犯罪者の得意技がなりすましである事は記述の通り。
各ブログサイトで無数のIDを作るのも得意技。
2012年に、私が、たった一人で告訴した時には、刑事の取り調べに、全て本人がやったことを自供しています。
当時、彼が各社のブログサイトで作っていたIDは、実に数百超でした。
本欄の検索解析グラフを奪取して、商材詐欺ブログに張り付ける手口をDocomoに通知して下さい。
どうぞ、よろしくお願いします。

今年、GW前後に2週間、本欄の形に近いものに戻っていた時には、証拠を保存しそこないました。
完全に元に戻ったと油断してしまった。
8月の上旬に1週間、戻った時と、8/28～29にかけて戻った時の証拠写真が以下です。

以下は8/29に、約1日間、本来の形に近づいた時のアクセス解析グラフ。

8月28日19：18

8月28日23：42

 

8月29日2：06

以下は、8月上旬に、約1週間、本来のものに近い形に戻った時のアクセス解析グラフ。
8月4日21：46

8月5日1：07

8月5日8：41

 

8月5日16：08

 

8月6日11：58

 

Asahi juga bersalah atas jenayah yang sama, tetapi tidak ada cara untuk mengatakannya.

Berikut adalah daripada ruangan Masayuki Takayama di bahagian terakhir Shukan Shincho hari ini.
Artikel ini juga membuktikan bahawa beliau adalah satu-satunya wartawan di dunia pasca perang.
Suatu masa dahulu, seorang profesor wanita tua dari Royal Ballet School of Monaco, yang sangat dihormati oleh prima ballerinas di seluruh dunia, melawat Jepun.
Pada masa itu, dia bercakap tentang kepentingan kewujudan artis.
Dia berkata, "Artis adalah penting kerana mereka adalah satu-satunya yang boleh memberi penerangan tentang kebenaran yang tersembunyi dan tersembunyi dan menyatakannya."
Tiada siapa yang akan mempertikaikan kata-katanya.
Tidak keterlaluan untuk mengatakan bahawa Masayuki Takayama bukan sahaja satu-satunya wartawan dalam dunia pasca perang tetapi juga satu-satunya artis dalam dunia pasca perang.
Sebaliknya, Ōe, saya tidak mahu bercakap buruk tentang si mati, tetapi (mengikut contoh Masayuki Takayama di bawah), Murakami dan ramai lagi yang menggelarkan diri mereka sebagai penulis atau menganggap diri mereka sebagai artis tidak layak untuk namanya. daripada artis.
Mereka hanya menyatakan pembohongan yang dibuat oleh Asahi Shimbun dan orang lain daripada memberi penerangan tentang kebenaran tersembunyi dan memberitahu mereka.
Kewujudan mereka tidak terhad di Jepun tetapi sama di negara lain di seluruh dunia.
Dalam erti kata lain, hanya ada beberapa artis yang benar.
Makalah ini adalah satu lagi bukti yang sangat baik bahawa saya betul apabila saya mengatakan bahawa tiada seorang pun di dunia hari ini layak menerima Hadiah Nobel dalam Kesusasteraan lebih daripada Masayuki Takayama.
Ia mesti dibaca bukan sahaja untuk orang Jepun tetapi untuk orang di seluruh dunia.
Ia mesti dibaca bukan sahaja untuk orang Jepun tetapi untuk orang di seluruh dunia.

Penghantaran asing sedang merancang.
Saya terkejut bagaimana akhbar Asahi Shimbun dianjurkan pada hari lain.
Dari bahagian atas muka depan ke bahagian umum, bahagian masyarakat, dan juga Tenseijingo, Johnny Kitagawa melaporkan berita itu seolah-olah ia adalah "kematian Stalin.
Seperti yang dijangkakan, tidak ada cerita sehebat Stalin.
Dalam bahagian umum, "Lelaki yang berjumlah sekurang-kurangnya beberapa ratus," Johnny digambarkan sebagai "mengusap badan dan kemaluan mereka dari belakang," "seks oral," "ejakulasi," "persetubuhan dubur paksa," dan banyak lagi perkara yang mengerikan.
Tenseijingo mendedahkan sebab jenayah lucah yang telah terbongkar.
Kisah itu bermula pada Mac tahun ini apabila "seorang penuduh yang berani memberi keterangan" dalam program dokumentari BBC.
Ia mencetuskan saksi baharu untuk tampil ke hadapan, dan jenayah "kuasa mutlak" (tajuk Asahi) yang berterusan "dari awal 1970-an hingga pertengahan 2010-an" telah terdedah pada siang hari, Asahi menyimpulkan.
Ia tidak hampir dengan skandal lelaki homoseksual pelakon pemenang Anugerah Akademi Kevin Spacey.
Asahi cuba untuk mengatakan bahawa ia adalah sama dengan Stalin kerana ia adalah skandal besar abad ini.
Semuanya bagus untuk menjadi sangat sombong, tetapi untuk semua itu, bukankah ceritanya, seperti yang mengenai wanita penghibur, terlalu penuh dengan pembohongan?
Sebagai contoh, kejadian itu ditemui oleh "program BBC."
Itu jelas satu pembohongan, dan sudah dalam tempoh Showa (1926-1989), Koji Kita dari Forleaves menulis, "Saya telah diajar tentang lelaki sebelum saya tahu tentang wanita."
Sepuluh tahun kemudian, Weekly Bunshun menerbitkan satu siri artikel yang menuduh Johnny menganiaya ramai budak lelaki.
Semua adegan seks ngeri yang diperkenalkan oleh Asahi adalah dalam siri itu.
Sebaliknya, Johnny menyaman Bunshun kerana memfitnah tetapi kalah, dan rayuannya telah ditolak pada tahun 2004.
Kejahatan Johnny semuanya telah didedahkan 20 tahun sebelumnya.
Bagaimanapun, keputusan perbicaraan itu tidak diendahkan oleh kedua-dua akhbar dan televisyen.
Bakat Johnny terus muncul di TV, stesen TV terus melawat pejabat Johnny, dan Johnny sendiri terus menjadi mangsa kanak-kanak yang bercita-cita menjadi bintang dengan membiarkan mereka tinggal di rumahnya.
Dengan kata lain, BBC bukanlah yang pertama.
Sebaliknya, program BBC menggambarkan "Predator Johnny" melalui wawancara dengan wartawan yang terlibat dalam perbicaraan 20 tahun lalu, seorang budak lelaki yang diserang secara seksual, dan seorang peguam yang berhadapan dengan Johnny di mahkamah.
Kisah itu, yang media Jepun telah diabaikan selama 20 tahun, dilaporkan oleh penghantaran asing dari semasa ke semasa.
Kemudian, media Jepun mula membuat kecoh.
Mereka tidak dapat menilai sendiri cerita itu.
Atau mungkin mereka kurang berdikari.
Tetapi tidak ada renungan mengenainya.
Dalam editorial, Asahi memarahi, "Mengapa pejabat Johnny meninggalkan seorang lelaki tua dengan tabiat buruk tanpa pengawasan walaupun selepas keputusan itu?"
Asahi juga bersalah atas jenayah yang sama, tetapi tidak ada cara untuk mengatakannya.
Semua ini memberi saya rasa déjà vu.
Ia adalah jenayah wang Kakuei.
Apabila Kakuei muncul di tempat kejadian, dan Jepun menjadi agak ceria, majalah Bungeishunju melaporkan tentang "penyokong kewangan Tanaka''.
Akhbar dan stesen TV meneruskan cerita itu, begitu juga dengan penilaian Johnny, tetapi keadaan berubah apabila Kelab Wartawan Asing Jepun memanggil Kakuei.
Mereka menggantung Kakuei, yang dilaporkan oleh kiriman asing dari Tokyo.
Akhbar Jepun berpaling dan mula membuat masalah besar mengenainya, dan sebulan kemudian, Kakuei meletak jawatan.
FoReign Correspondents' Club of Japan mempunyai wajah lain: ia adalah sebuah agensi Jabatan Negara A.S.
Sebelum Hatoyama Ichiro, yang mengutuk pengeboman atom, memegang jawatan sebagai perdana menteri, Kelab Wartawan Asing Jepun memanggilnya keluar dan menggantungnya sebagai "pensimpati Nazi."
Hatoyama disingkirkan daripada politik atas alasan penghantaran asing melaporkannya.
Mark Gain menulis dalam "Nippon Nikki (Nippon Diary)" bahawa "ia adalah arahan daripada seorang jeneral di GHQ," dan dia sangat mahir.
Kakuei berhasrat untuk menghidupkan semula Bulatan Kemakmuran Bersama Asia Timur Raya.
Ia menimbulkan kemarahan Jabatan Negara A.S.
Oleh itu, Jabatan Negara A.S. menggunakan Kelab Wartawan Asing Jepun untuk mengeksploitasi "media Jepun, yang lemah terhadap berita asing," dan berjaya menyingkirkan Kakuei.
Adakah terdapat sesuatu di sebalik khabar angin Johnny yang berpunca daripada penghantaran asing kali ini?
Majlis Hak Asasi Manusia PBB mendahului kekecohan itu.
Sementara itu, Duta Besar Emanuel diselar kerana mencampuri urusan domestik, dan undang-undang LGBT dikebiri.
Asahi tidak akan membincangkannya, tetapi itu mungkin petunjuk.

Asahi este, de asemenea, vinovat de aceeași crimă, dar nu există nicio modalitate de a spune asta.

Următoarele sunt din coloana lui Masayuki Takayama din ultima secțiune a Shukan Shincho de astăzi.
Acest articol mai dovedește că el este singurul jurnalist din lumea postbelică.
Cu mult timp în urmă, o profesoară în vârstă a Școlii Regale de Balet din Monaco, foarte respectată de balerinele primare din întreaga lume, a vizitat Japonia.
În acel moment, ea a vorbit despre semnificația existenței unui artist.
Ea a spus: „Artiștii sunt importanți pentru că sunt singurii care pot arunca lumină asupra adevărurilor ascunse și ascunse și le pot exprima”.
Nimeni nu i-ar contesta cuvintele.
Nu este o exagerare să spunem că Masayuki Takayama nu este doar singurul și singurul jurnalist din lumea postbelică, ci și singurul artist din lumea postbelică.
Pe de altă parte, Ōe, nu vreau să vorbesc de rău pe decedat, dar (ca să urmez exemplul lui Masayuki Takayama mai jos), Murakami și mulți alții care se numesc scriitori sau se consideră artiști nici măcar nu sunt demni de acest nume. a artiştilor.
Ei au exprimat doar minciunile pe care Asahi Shimbun și alții le-au creat, mai degrabă decât să arunce lumină asupra adevărurilor ascunse și să le spună.
Existența lor nu se limitează la Japonia, ci este aceeași în alte țări din întreaga lume.
Cu alte cuvinte, există doar câțiva artiști adevărați.
Această lucrare este o altă dovadă excelentă că am dreptate când spun că nimeni din lume nu merită astăzi Premiul Nobel pentru literatură mai mult decât Masayuki Takayama.
Este o lectură obligatorie nu numai pentru oamenii din Japonia, ci și pentru oamenii din întreaga lume.
Este o lectură obligatorie nu numai pentru poporul japonez, ci și pentru oamenii din întreaga lume.

Trimiterile din străinătate complotează.
Am fost surprins de modul în care a fost organizat ziarul Asahi Shimbun zilele trecute.
Din partea de sus a primei pagini până la secțiunea generală, secțiunea de societate și chiar Tenseijingo, Johnny Kitagawa a relatat știrea ca și cum ar fi „moartea lui Stalin.
După cum s-ar putea aștepta, nu a existat o poveste la fel de bună ca a lui Stalin.
În secțiunea generală, „Băieți care numără cel puțin câteva sute”, Johnny a fost descris ca „mângâindu-și corpul și organele genitale din spate”, „sex oral”, „ejaculare”, „acte anal forțat” și multe alte lucruri groaznice.
Tenseijingo dezvăluie motivul crimelor lascive care au ieșit la iveală.
Povestea a început în luna martie a acestui an, când „un acuzator curajos a depus mărturie” într-un program documentar al BBC.
A declanșat noi martori să se prezinte, iar crimele „puterii absolute” (titlul lui Asahi) care au continuat „de la începutul anilor 1970 până la mijlocul anilor 2010” au fost expuse la lumina zilei, conchide Asahi.
Nu este nici măcar aproape de scandalul masculin homosexual al actorului Kevin Spacey, câștigător al Premiului Oscar.
Asahi încearcă să spună că este la fel cu al lui Stalin pentru că este marele scandal al secolului.
E bine să fii atât de umflat, dar cu toate acestea, povestea, ca cea despre femeile de mângâiere, nu este prea plină de minciuni?
De exemplu, incidentul a fost descoperit de un „program BBC”.
Aceasta este evident o minciună și deja în perioada Showa (1926-1989), Koji Kita de la Forleaves a scris: „Am fost învățat despre bărbați înainte să știu despre femei”.
Zece ani mai târziu, Weekly Bunshun a publicat o serie de articole în care îl acuzau pe Johnny că victimizează mulți băieți.
Toate scenele de sex îngrozitoare introduse de Asahi erau în acea serie.
În schimb, Johnny l-a dat în judecată pe Bunshun pentru defăimare, dar a pierdut, iar apelul său a fost respins în 2004.
Nelegiuirile lui Johnny fuseseră toate expuse cu 20 de ani mai devreme.
Cu toate acestea, rezultatul procesului a fost ignorat atât de ziare, cât și de televiziune.
Talentele lui Johnny au continuat să apară la televizor, posturile de televiziune au continuat să viziteze biroul lui Johnny, iar Johnny însuși a continuat să fie victima copiilor care aspirau să devină vedete lăsându-i să stea la el acasă.
Cu alte cuvinte, BBC nu a fost primul.
Dimpotrivă, programul BBC îl înfățișează pe „Predatorul Johnny” prin interviuri cu reporterii implicați în procesul de acum 20 de ani, un băiat care a fost agresat sexual și un avocat care l-a confruntat pe Johnny în instanță.
Povestea, pe care mass-media japoneză o neglijase timp de 20 de ani, a fost raportată de dispecetele din străinătate de-a lungul timpului.
Apoi, mass-media japoneză a început să facă mare tam-tam.
Ei nu sunt capabili să evalueze singuri povestea.
Sau poate le lipsește independența.
Dar nu există nicio reflecție în acest sens.
Într-un editorial, Asahi a certat: „De ce biroul lui Johnny a lăsat nesupravegheat un bătrân cu un obicei prost chiar și după verdict?”
Asahi este, de asemenea, vinovat de aceeași crimă, dar nu există nicio modalitate de a spune asta.
Toată chestia asta îmi dă un sentiment de déjà vu.
A fost crima banilor Kakuei.
Când Kakuei a apărut pe scenă, iar Japonia a devenit oarecum veselă, revista Bungeishunju a relatat despre „susținătorul financiar al lui Tanaka”.
Ziarele și posturile de televiziune au trecut peste poveste, la fel ca și judecata lui Johnny, dar lucrurile s-au schimbat când Clubul Corespondenților Străini din Japonia l-a sunat pe Kakuei.
L-au spânzurat pe Kakuei, care a fost raportat de dispece străine din Tokyo.
Ziarele japoneze s-au întors și au început să facă o mare afacere în acest sens, iar o lună mai târziu, Kakuei și-a dat demisia.
FoClubul corespondenților reign din Japonia are o altă față: era o agenție a Departamentului de Stat al SUA.
Înainte ca Hatoyama Ichiro, care a condamnat bombardamentele atomice, să preia funcția de prim-ministru, Clubul Corespondenților Străini din Japonia l-a chemat și l-a spânzurat ca „simpatizant nazist”.
Hatoyama a fost înlăturat din politică sub pretextul depețelor străine care o raportau.
Mark Gain a scris în „Nippon Nikki (Nippon Diary)” că „a fost un ordin de la un general de la GHQ” și a fost foarte bun la asta.
Kakuei și-a propus să revigoreze Cercul de co-prosperitate din Asia de Est.
A înfuriat Departamentul de Stat al SUA.
Deci, Departamentul de Stat al SUA a folosit Clubul Corespondenților Străini din Japonia pentru a exploata cu pricepere „mass-media japoneză, care este slabă împotriva știrilor străine” și l-a înlăturat cu succes pe Kakuei.
Există ceva în spatele zvonurilor despre Johnny care provin din dispecera străină de data aceasta?
Consiliul ONU pentru Drepturile Omului a preluat conducerea în tumult.
Între timp, ambasadorul Emanuel a fost criticat pentru amestec în treburile interne, iar legea LGBT a fost castrată.
Asahii nu vor discuta despre asta, dar acesta este probabil un indiciu.

Arī Asahi ir vainīgs tajā pašā noziegumā, taču to nevar teikt.

Šis ir no Masayuki Takayama slejas šodienas Shukan Shincho pēdējā sadaļā.
Šis raksts arī pierāda, ka viņš ir vienīgais žurnālists pēckara pasaulē.
Pirms neilga laika Japānā viesojās vecāka gadagājuma Monako Karaliskās baleta skolas profesore, kuru ļoti ciena primabalerīnas visā pasaulē.
Toreiz viņa runāja par mākslinieka eksistences nozīmi.
Viņa teica: "Mākslinieki ir svarīgi, jo viņi ir vienīgie, kas var izgaismot slēptās, slēptās patiesības un tās paust."
Neviens neapstrīdēs viņas vārdus.
Nav pārspīlēts teikt, ka Masayuki Takayama ir ne tikai vienīgais žurnālists pēckara pasaulē, bet arī vienīgais mākslinieks pēckara pasaulē.
No otras puses, Ōe, es negribu runāt sliktu par mirušo, bet (sekot tālāk Masayuki Takayama piemēram), Murakami un daudzi citi, kas sevi sauc par rakstniekiem vai domā par māksliniekiem, nav pat šī vārda cienīgi. māksliniekiem.
Viņi ir izteikuši tikai Asahi Shimbun un citu radītos melus, nevis izgaismojuši slēptās patiesības un stāstījuši tās.
To pastāvēšana neaprobežojas tikai ar Japānu, bet arī citās pasaules valstīs.
Citiem vārdiem sakot, ir tikai daži īsti mākslinieki.
Šis raksts ir vēl viens lielisks pierādījums tam, ka man ir taisnība, sakot, ka neviens mūsdienu pasaulē nav pelnījis Nobela prēmiju literatūrā vairāk kā Masayuki Takayama.
Tā ir obligāta lasāmviela ne tikai Japānas iedzīvotājiem, bet arī cilvēkiem visā pasaulē.
Tā ir obligāta lasāmviela ne tikai japāņiem, bet arī cilvēkiem visā pasaulē.

Plāno ārzemju sūtījumus.
Es biju pārsteigts par to, kā iepriekšējā dienā tika organizēts laikraksts Asahi Shimbun.
No pirmās lapas augšdaļas līdz vispārīgajai sadaļai, sabiedrības sadaļai un pat Tenseijingo Džonijs Kitagava ziņoja par ziņām tā, it kā tās būtu "Staļina nāve".
Kā jau varēja gaidīt, nebija tik laba stāsta kā par Staļinu.
Vispārējā sadaļā "Zēni, kuru skaits ir vismaz vairāki simti" Džonijs tika raksturots kā "glāstīja viņu ķermeni un dzimumorgānus no aizmugures", "orālais sekss", "ejakulācija", "piespiedu anālais akts" un daudzas citas briesmīgas lietas.
Tenseijingo atklāj atklātībā nonākušo netiklo noziegumu iemeslu.
Stāsts sākās šā gada martā, kad "drosmīgs apsūdzētājs liecināja" BBC dokumentālajā programmā.
Tas izraisīja jaunu liecinieku nākšanu klajā, un "absolūtās varas" (Asahi virsraksts) noziegumi, kas turpinājās "no 1970. gadu sākuma līdz 2010. gadu vidum", tika atklāti dienas gaismā, Asahi secina.
Tas nav pat tuvu Amerikas Kinoakadēmijas balvas ieguvēja aktiera Kevina Speisija homoseksuālu vīriešu skandālam.
Asahi mēģina iestāstīt, ka tas ir tas pats, kas Staļinam, jo tas ir gadsimta lielais skandāls.
Ir labi būt tik uzpūtīgam, taču, neskatoties uz to, stāsts, piemēram, par mierinātājām, nav pārāk pilns ar meliem?
Piemēram, incidentu atklāja "BBC programma".
Tie acīmredzami ir meli, un jau Showa periodā (1926-1989) Koji Kita no Forleaves rakstīja: "Man mācīja par vīriešiem, pirms es zināju par sievietēm."
Desmit gadus vēlāk Weekly Bunshun publicēja rakstu sēriju, kurā Džonijs tika apsūdzēts par daudzu zēnu upuriem.
Visas šausminošās seksa ainas, ko ieviesa Asahi, bija šajā sērijā.
Turpretim Džonijs iesūdzēja Bunšunu tiesā par neslavas celšanu, taču zaudēja, un viņa apelācija tika noraidīta 2004. gadā.
Visas Džonija nedienas tika atklātas 20 gadus iepriekš.
Tomēr tiesas procesa iznākumu ignorēja gan laikraksti, gan televīzija.
Džonija talanti turpināja parādīties televīzijā, televīzijas stacijas turpināja apmeklēt Džonija biroju, un pats Džonijs turpināja būt par upuri bērniem, kuri tiecās kļūt par zvaigznēm, ļaujot viņiem palikt savā mājā.
Citiem vārdiem sakot, BBC nebija pirmais.
Gluži pretēji, BBC programma attēlo "Predator Johnny" intervijās ar žurnālistiem, kas bija iesaistīti tiesas procesā pirms 20 gadiem, zēnu, kurš tika seksuāli vardarbīgs, un advokātu, kurš stājās pretī Džonijam tiesā.
Stāstu, kuru Japānas mediji bija atstājuši novārtā 20 gadus, laika gaitā ziņoja ārvalstu sūtījumi.
Pēc tam Japānas mediji sāka taisīt lielu traci.
Viņi paši nespēj novērtēt stāstu.
Vai varbūt viņiem trūkst neatkarības.
Bet par to nav nekādu pārdomu.
Redakcionālā rakstā Asahi aizrādīja: "Kāpēc Džonija birojs pat pēc sprieduma atstāja bez uzraudzības vecu vīru ar sliktu ieradumu?"
Arī Asahi ir vainīgs tajā pašā noziegumā, taču to nevar teikt.
Visa šī lieta man rada déjà vu sajūtu.
Tas bija Kakuei naudas noziegums.
Kad Kakuei parādījās uz skatuves un Japāna kļuva nedaudz jautra, žurnāls Bungeishunju ziņoja par "Tanaka finansiālo atbalstītāju".
Laikraksti un televīzijas stacijas izlaida šo stāstu, tāpat kā Džonija spriedumu, taču lietas mainījās, kad Japānas Ārzemju korespondentu klubs piezvanīja Kakuei.
Viņi pakāra Kakuei, par ko ziņoja ārvalstu sūtījumi no Tokijas.
Japānas laikraksti apgriezās un sāka par to slēgt lielu darījumu, un mēnesi vēlāk Kakuei atkāpās no amata.
Fovaldīšana Japānas korespondentu klubam ir cita seja: tā bija ASV Valsts departamenta aģentūra.
Pirms Hatojama Ičiro, kurš nosodīja atomu sprādzienus, stājās premjerministra amatā, Japānas Ārzemju korespondentu klubs viņu izsauca un pakāra kā "nacistu līdzjūtēju".
Hatojama tika izstumta no politikas, aizbildinoties ar ārvalstu sūtījumiem, kas par to ziņoja.
Marks Geins savā "Nippon Nikki (Nipona dienasgrāmatā)" rakstīja, ka "tas bija GHQ ģenerāļa pavēle", un viņam tas bija ļoti labi.
Kakuei nolēma atdzīvināt Lielās Austrumāzijas labklājības loku.
Tas saniknoja ASV Valsts departamentu.
Tātad ASV Valsts departaments izmantoja Japānas Ārvalstu korespondentu klubu, lai prasmīgi izmantotu "Japānas plašsaziņas līdzekļus, kas ir vāji pret ārvalstu ziņām", un veiksmīgi padzina Kakuei.
Vai kaut kas slēpjas aiz Džonija baumām, kas šoreiz radās no ārzemju nosūtīšanas?
ANO Cilvēktiesību padome uzņēmās kņadas vadību.
Tikmēr vēstnieks Emanuels tika apvainots par iejaukšanos iekšlietās, un LGBT likums tika kastrēts.
Asahi to neapspriedīs, bet tas, iespējams, ir pavediens.

Asahi również jest winny tego samego przestępstwa, ale nie można tego powiedzieć.

Poniższy tekst pochodzi z felietonu Masayuki Takayamy w drugiej części dzisiejszego Shukan Shincho.
Artykuł ten udowadnia także, że jest on jedynym dziennikarzem w powojennym świecie.
Dawno temu Japonię odwiedziła starsza profesor Królewskiej Szkoły Baletowej w Monako, niezwykle szanowana przez primabaleriny na całym świecie.
Mówiła wówczas o znaczeniu istnienia artysty.
Powiedziała: „Artyści są ważni, ponieważ tylko oni mogą rzucić światło na ukryte prawdy i wyrazić je”.
Nikt nie kwestionował jej słów.
Nie będzie przesadą stwierdzenie, że Masayuki Takayama jest nie tylko jedynym dziennikarzem powojennego świata, ale także jedynym artystą w powojennym świecie.
Z drugiej strony, Ōe, nie chcę źle mówić o zmarłym, ale (idąc za przykładem Masayuki Takayamy poniżej), Murakami i wielu innych, którzy nazywają siebie pisarzami lub uważają się za artystów, nie są nawet godni tego miana artystów.
Wyrazili jedynie kłamstwa stworzone przez Asahi Shimbun i innych, zamiast rzucać światło na ukryte prawdy i je opowiadać.
Ich istnienie nie ogranicza się do Japonii, ale jest takie samo w innych krajach na całym świecie.
Innymi słowy, prawdziwych artystów jest tylko kilku.
Niniejsza praca jest kolejnym znakomitym dowodem na to, że mam rację, gdy mówię, że nikt w dzisiejszym świecie nie zasługuje na literacką Nagrodę Nobla bardziej niż Masayuki Takayama.
To lektura obowiązkowa nie tylko dla mieszkańców Japonii, ale dla ludzi na całym świecie.
Jest to lektura obowiązkowa nie tylko dla Japończyków, ale dla ludzi na całym świecie.

Zagraniczne wysyłki knują spisek.
Któregoś dnia byłem zaskoczony sposobem zorganizowania gazety Asahi Shimbun.
Od góry pierwszej strony po sekcję ogólną, społeczną, a nawet Tenseijingo, Johnny Kitagawa przekazywał tę wiadomość tak, jakby była to „śmierć Stalina.
Jak można było się spodziewać, nie było historii tak dobrej jak historia Stalina.
W części ogólnej „Chłopcy, których jest co najmniej kilkuset”, Johnny został opisany jako „głaskający ich ciała i genitalia od tyłu”, „seks oralny”, „wytrysk”, „wymuszony stosunek analny” i wiele innych okropnych rzeczy.
Tenseijingo ujawnia przyczynę sprośnych zbrodni, które wyszły na jaw.
Historia zaczęła się w marcu tego roku, kiedy „odważny oskarżyciel zeznawał” w programie dokumentalnym BBC.
Spowodowało to pojawienie się nowych świadków, a zbrodnie „władzy absolutnej” (nagłówek Asahi), które miały miejsce „od początku lat 70. do połowy 2010 r.”, zostały ujawnione w świetle dziennym, podsumowuje Asahi.
To nawet nie przypomina homoseksualnego skandalu z udziałem nagrodzonego Oscarem aktora Kevina Spacey’ego.
Asahi próbuje wmówić, że jest taki sam jak Stalin, ponieważ jest to wielki skandal stulecia.
Dobrze jest być tak nadętym, ale czy ta historia, podobnie jak ta o kobietach do towarzystwa, nie jest zbyt pełna kłamstw?
Na przykład incydent został odkryty przez „program BBC”.
Jest to oczywiście kłamstwo i już w okresie Showa (1926–1989) Koji Kita z Forleaves napisał: „Uczono mnie o mężczyznach, zanim dowiedziałem się o kobietach”.
Dziesięć lat później Weekly Bunshun opublikował serię artykułów oskarżających Johnny'ego o prześladowanie wielu chłopców.
Wszystkie makabryczne sceny seksu wprowadzone przez Asahi były w tym serialu.
Natomiast Johnny pozwał Bunshuna za zniesławienie, ale przegrał, a jego apelacja została oddalona w 2004 roku.
Wszystkie występki Johnny'ego zostały ujawnione 20 lat wcześniej.
Jednak wynik procesu został zignorowany zarówno przez gazety, jak i telewizję.
Talenty Johnny'ego nadal pojawiały się w telewizji, stacje telewizyjne nadal odwiedzały biuro Johnny'ego, a sam Johnny nadal był ofiarą dzieci, które chciały zostać gwiazdami, pozwalając im mieszkać w jego domu.
Innymi słowy, BBC nie było pierwsze.
Wręcz przeciwnie, program BBC przedstawia „Predatora Johnny’ego” poprzez wywiady z reporterami biorącymi udział w procesie 20 lat temu, chłopca, który doznał przemocy na tle seksualnym, oraz prawnika, który skonfrontował się z Johnnym w sądzie.
Historia, którą japońskie media zaniedbywały przez 20 lat, z czasem została opisana w depeszach zagranicznych.
Potem japońskie media zaczęły robić wielkie zamieszanie.
Nie są w stanie samodzielnie ocenić historii.
A może brakuje im niezależności.
Ale nie ma nad tym żadnej refleksji.
W artykule wstępnym Asahi zbeształ: „Dlaczego biuro Johnny'ego pozostawiło bez opieki starszego mężczyznę z nałogiem nawet po wydaniu werdyktu?”
Asahi również jest winny tego samego przestępstwa, ale nie można tego powiedzieć.
Cała ta sytuacja wywołuje we mnie poczucie déjà vu.
To była zbrodnia pieniężna Kakuei.
Kiedy na scenie pojawił się Kakuei, a Japonia nieco się ożywiła, magazyn Bungeishunju doniósł o „finansowym wsparciu Tanaki”.
Gazety i stacje telewizyjne pominęły tę historię, podobnie jak ocena Johnny'ego, ale sytuacja się zmieniła, gdy Japoński Klub Korespondentów Zagranicznych zadzwonił do Kakuei.
Powiesili Kakuei, o czym poinformowały zagraniczne depesze z Tokio.
Japońskie gazety odwróciły się i zaczęły robić z tego wielką aferę, a miesiąc później Kakuei złożył rezygnację.
FoPanowanie Korespondenta Japońskiego Klubu ma inną twarz: była agencją Departamentu Stanu USA.
Zanim Hatoyama Ichiro, który potępił bombardowania atomowe, objął urząd premiera, Japoński Klub Korespondentów Zagranicznych wezwał go i powiesił jako „sympatyka nazizmu”.
Hatoyamę wyrzucono z polityki pod pretekstem donoszących o tym depesz zagranicznych.
Mark Gain napisał w swoim „Nippon Nikki (Dziennik Nippon)”, że „był to rozkaz od generała GHQ” i był w tym bardzo dobry.
Kakuei postanowił ożywić Koło Wspólnego Dobrobytu Wielkiej Azji Wschodniej.
To rozgniewało Departament Stanu USA.
Zatem Departament Stanu USA wykorzystał Japoński Klub Korespondentów Zagranicznych do umiejętnego wykorzystania „japońskich mediów, które są słabe wobec wiadomości z zagranicy” i skutecznie obalił Kakuei.
Czy coś kryje się za plotkami o Johnnym, które tym razem pojawiły się w zagranicznej depeszy?
Rada Praw Człowieka ONZ przejęła inicjatywę w tym zamieszaniu.
Tymczasem ambasador Emanuel został ostro skrytykowany za ingerencję w sprawy wewnętrzne, a ustawa LGBT została wykastrowana.
Asahi nie będą o tym rozmawiać, ale to prawdopodobnie wskazówka.

Asahi on myös syyllistynyt samaan rikokseen, mutta sitä ei voi sanoa.

Seuraava on Masayuki Takayaman kolumnista tämän päivän Shukan Shinchon jälkimmäisestä osiosta.
Tämä artikkeli todistaa myös, että hän on ainoa toimittaja sodanjälkeisessä maailmassa.
Kauan sitten Japanissa vieraili Monacon kuninkaallisen balettikoulun iäkäs naisprofessori, jota primabaleriinit arvostivat maailmanlaajuisesti.
Hän puhui tuolloin taiteilijan olemassaolon merkityksestä.
Hän sanoi: "Taiteilijat ovat tärkeitä, koska he ovat ainoita, jotka voivat valaista piilotettuja, salattuja totuuksia ja ilmaista niitä."
Kukaan ei kiistänyt hänen sanojaan.
Ei ole liioittelua sanoa, että Masayuki Takayama ei ole vain yksi ja ainoa toimittaja sodanjälkeisessä maailmassa, vaan myös ainoa taiteilija sodanjälkeisessä maailmassa.
Toisaalta, Ōe, en halua puhua pahaa vainajasta, mutta (Masayuki Takayaman esimerkkiä alla), Murakami ja monet muut, jotka kutsuvat itseään kirjailijoiksi tai pitävät itseään taiteilijoina, eivät ole edes nimen arvoisia. taiteilijoista.
He ovat vain ilmaisseet Asahi Shimbunin ja muiden luomia valheita sen sijaan, että he olisivat valaiseneet piilotettuja totuuksia ja kertoneet niitä.
Niiden olemassaolo ei rajoitu Japaniin, vaan se on sama muissa maissa ympäri maailmaa.
Toisin sanoen todellisia taiteilijoita on vain muutama.
Tämä paperi on jälleen erinomainen todiste siitä, että olen oikeassa sanoessani, ettei kukaan maailmassa nykyään ansaitse Nobelin kirjallisuuspalkintoa enemmän kuin Masayuki Takayama.
Se on pakollista luettavaa paitsi japanilaisille myös ihmisille kaikkialla maailmassa.
Se on pakollista luettavaa paitsi japanilaisille myös ihmisille ympäri maailmaa.

Ulkomaiset lähetykset suunnittelevat.
Olin yllättynyt siitä, kuinka Asahi Shimbun -sanomalehti järjestettiin toissapäivänä.
Johnny Kitagawa kertoi etusivun yläosasta yleiseen osioon, yhteiskuntaosioon ja jopa Tenseijingoon, ikään kuin se olisi "Stalinin kuolema".
Kuten arvata saattaa, ei ollut yhtä hyvää tarinaa kuin Stalinin.
Yleisessä osiossa "Poikia on vähintään useita satoja", Johnny kuvattiin "silittelijäksi heidän ruumiinsa ja sukupuolielimiään takaapäin", "suuseksiä", "ejakulaatiota", "pakotettua anaaliyhdyntää" ja monia muita kauheita asioita.
Tenseijingo paljastaa syyn paljastuneisiin rikoksiin.
Tarina alkoi tämän vuoden maaliskuussa, kun "rohkea syyttäjä todisti" BBC:n dokumenttiohjelmassa.
Se sai uusia todistajia esiin, ja "absoluuttisen vallan" (Asahin otsikko) rikokset, jotka jatkuivat "1970-luvun alusta 2010-luvun puoliväliin", paljastettiin päivänvalossa, Asahi päättää.
Se ei ole lähelläkään Oscar-palkitun näyttelijän Kevin Spaceyn homoseksuaalimiesskandaalia.
Asahi yrittää sanoa, että se on sama kuin Stalinin, koska se on vuosisadan suuri skandaali.
On hyvä olla niin pöyhkeänä, mutta kaikesta huolimatta, eikö tarina, kuten lohduttavista naisista, ole liian täynnä valheita?
Esimerkiksi "BBC-ohjelma" havaitsi tapauksen.
Se on ilmeisesti valhe, ja jo Showa-kaudella (1926-1989) Forleavesin Koji Kita kirjoitti: "Minulle opetettiin miehiä ennen kuin tiesin naisista."
Kymmenen vuotta myöhemmin Weekly Bunshun julkaisi sarjan artikkeleita, joissa Johnny syytettiin monien poikien uhriksi joutumisesta.
Kaikki Asahin esittämät hirvittävät seksikohtaukset olivat tuossa sarjassa.
Sitä vastoin Johnny haastoi Bunshunin oikeuteen kunnianloukkauksesta, mutta hävisi, ja hänen valituksensa hylättiin vuonna 2004.
Johnnyn väärinteot oli paljastettu 20 vuotta aiemmin.
Sekä sanomalehdet että televisio jättivät kuitenkin oikeudenkäynnin tuloksen huomiotta.
Johnnyn kyvyt näkyivät edelleen televisiossa, tv-asemat vierailivat edelleen Johnnyn toimistossa, ja Johnny itse oli edelleen lasten uhri, jotka halusivat tulla tähtiksi antamalla heidän jäädä kotiinsa.
Toisin sanoen BBC ei ollut ensimmäinen.
Päinvastoin, BBC:n ohjelma kuvaa "Predator Johnnyta" haastattelemalla 20 vuotta sitten oikeudenkäynnissä mukana olleita toimittajia, seksuaalisesti hyväksikäytettyä poikaa ja asianajajaa, joka kohtasi Johnnyn oikeudessa.
Tarina, jonka japanilaiset tiedotusvälineet olivat laiminlyöneet 20 vuoden ajan, uutisoivat ulkomaiset lähetykset ajan myötä.
Sitten japanilainen media alkoi tehdä suurta meteliä.
He eivät pysty arvioimaan tarinaa itse.
Tai ehkä heiltä puuttuu itsenäisyys.
Mutta siitä ei ole pohdintaa.
Pääkirjoituksessa Asahi moitti: "Miksi Johnnyn toimisto jätti vanhan miehen, jolla oli huono tapa, valvomatta vielä tuomion jälkeen?"
Asahi on myös syyllistynyt samaan rikokseen, mutta sitä ei voi sanoa.
Tämä koko asia saa minut déjà vu -tunteen.
Se oli Kakuein raharikos.
Kun Kakuei ilmestyi näyttämölle ja Japanista tuli hieman iloinen, Bungeishunju-lehti raportoi "Tanakan taloudellisesta tukijasta".
Sanomalehdet ja TV-asemat ohittivat tarinan, kuten myös Johnnyn tuomio, mutta asiat muuttuivat, kun Japanin ulkomaisten kirjeenvaihtajien klubi kutsui Kakuein.
He ripustivat Kakuein, josta ilmoittivat ulkomaiset lähetykset Tokiosta.
Japanilaiset sanomalehdet kääntyivät ympäri ja alkoivat tehdä siitä iso juttu, ja kuukautta myöhemmin Kakuei erosi.
FoReign Correspondents' Club of Japanilla on toinen kasvo: se oli Yhdysvaltain ulkoministeriön virasto.
Ennen kuin Hatoyama Ichiro, joka tuomitsi atomipommitukset, astui pääministeriksi, Japanin ulkomaankirjeenvaihtajaklubi kutsui hänet ulos ja hirtti hänet "natsien kannattajaksi".
Hatoyama syrjäytettiin politiikasta sillä verukkeella, että ulkomaiset lähetykset raportoivat siitä.
Mark Gain kirjoitti "Nippon Nikki (Nippon Diary)" -kirjassaan, että "se oli käsky GHQ:n kenraalilta", ja hän oli siinä erittäin hyvä.
Kakuei päätti elvyttää Suur-Itä-Aasian yhteisvaurauspiirin.
Se suututti Yhdysvaltain ulkoministeriön.
Joten Yhdysvaltain ulkoministeriö käytti Japanin ulkomaankirjeenvaihtajaklubia hyödyntääkseen taitavasti "japanilaista mediaa, joka on heikko ulkomaisia uutisia vastaan" ja syrjäytti Kakuein onnistuneesti.
Onko tällä kertaa ulkomailta lähteneiden Johnny-huhujen takana jotain?
YK:n ihmisoikeusneuvosto otti johtoaseman hälinässä.
Sillä välin suurlähettiläs Emanuelia moitittiin sisäisiin asioihin puuttumisesta, ja LGBT-laki kastroitiin.
Asahit eivät keskustele siitä, mutta se on luultavasti vihje.

असाही भी उसी अपराध का दोषी है, लेकिन ऐसा कहने का कोई तरीका नहीं है।

निम्नलिखित आज के शुकन शिनचो के बाद वाले भाग में मासायुकी ताकायामा के कॉलम से है।
यह लेख यह भी साबित करता है कि वह युद्ध के बाद की दुनिया में एकमात्र पत्रकार हैं।
बहुत समय पहले, मोनाको के रॉयल बैले स्कूल की एक बुजुर्ग महिला प्रोफेसर, जो दुनिया भर में प्राइमा बैलेरिना द्वारा बहुत सम्मानित थीं, ने जापान का दौरा किया।
उस समय, उन्होंने एक कलाकार के अस्तित्व के महत्व के बारे में बात की।
उन्होंने कहा, "कलाकार महत्वपूर्ण हैं क्योंकि वे ही एकमात्र ऐसे व्यक्ति हैं जो छिपे हुए, छिपाए गए सत्य पर प्रकाश डाल सकते हैं और उन्हें व्यक्त कर सकते हैं।"
कोई भी उसकी बातों पर विवाद नहीं करेगा.
यह कहना कोई अतिश्योक्ति नहीं होगी कि मासायुकी ताकायामा न केवल युद्धोपरांत दुनिया के एकमात्र पत्रकार हैं, बल्कि युद्धोपरांत दुनिया के एकमात्र कलाकार भी हैं।
दूसरी ओर, Ōe, मैं मृतक के बारे में बुरा नहीं बोलना चाहता, लेकिन (नीचे मासायुकी ताकायामा के उदाहरण का अनुसरण करने के लिए), मुराकामी और कई अन्य जो खुद को लेखक कहते हैं या खुद को कलाकार मानते हैं, वे नाम के लायक भी नहीं हैं कलाकारों का.
उन्होंने छिपी हुई सच्चाइयों पर प्रकाश डालने और उन्हें बताने के बजाय केवल असाही शिंबुन और अन्य लोगों द्वारा बनाए गए झूठ को व्यक्त किया है।
इनका अस्तित्व केवल जापान तक ही सीमित नहीं है बल्कि दुनिया भर के अन्य देशों में भी ऐसा ही है।
दूसरे शब्दों में, केवल कुछ ही सच्चे कलाकार हैं।
यह पेपर इस बात का एक और उत्कृष्ट प्रमाण है कि मैं सही हूं जब मैं कहता हूं कि आज दुनिया में कोई भी मासायुकी ताकायामा से अधिक साहित्य में नोबेल पुरस्कार का हकदार नहीं है।
यह न केवल जापान के लोगों के लिए बल्कि दुनिया भर के लोगों के लिए अवश्य पढ़ने योग्य है।
यह न केवल जापानी लोगों के लिए बल्कि दुनिया भर के लोगों के लिए अवश्य पढ़ने योग्य है।

विदेशी प्रेषक साजिश रच रहे हैं.
मैं इस बात से आश्चर्यचकित था कि दूसरे दिन असाही शिंबुन अखबार का आयोजन कैसे किया गया।
पहले पन्ने के शीर्ष से लेकर सामान्य अनुभाग, समाज अनुभाग और यहां तक कि टेनसेइजिंगो तक, जॉनी कितागावा ने समाचार को ऐसे रिपोर्ट किया जैसे कि यह "स्टालिन की मृत्यु हो।
जैसा कि कोई उम्मीद कर सकता है, स्टालिन की कहानी जितनी अच्छी कोई कहानी नहीं थी।
सामान्य खंड में, "लड़कों की संख्या कम से कम कई सौ है," जॉनी को "उनके शरीर और जननांगों को पीछे से सहलाना," "मुख मैथुन," "स्खलन," "जबरन गुदा मैथुन," और कई अन्य भयानक चीजों के रूप में वर्णित किया गया था।
टेंसेइजिंगो ने सामने आए जघन्य अपराधों के कारण का खुलासा किया।
कहानी इस साल मार्च में शुरू हुई जब बीबीसी के एक वृत्तचित्र कार्यक्रम में "एक साहसी अभियुक्त ने गवाही दी"।
इसने नए गवाहों को आगे आने के लिए प्रेरित किया, और "संपूर्ण शक्ति" (असाही का शीर्षक) के अपराध जो "1970 के दशक की शुरुआत से 2010 के मध्य तक" जारी रहे, दिन के उजाले में उजागर हो गए, असाही ने निष्कर्ष निकाला।
यह अकादमी पुरस्कार विजेता अभिनेता केविन स्पेसी के समलैंगिक पुरुष घोटाले के करीब भी नहीं है।
असाही यह कहने की कोशिश कर रहा है कि यह स्टालिन जैसा ही है क्योंकि यह सदी का सबसे बड़ा घोटाला है।
इतना फूला हुआ होना अच्छी बात है, लेकिन इन सबके बावजूद, क्या यह कहानी, आरामपसंद महिलाओं की तरह, झूठ से भरी नहीं है?
उदाहरण के लिए, इस घटना की खोज "बीबीसी कार्यक्रम" द्वारा की गई थी।
यह स्पष्ट रूप से एक झूठ है, और पहले से ही शोवा अवधि (1926-1989) में, फोरलीव्स के कोजी किता ने लिखा था, "मुझे महिलाओं के बारे में जानने से पहले पुरुषों के बारे में सिखाया गया था।"
दस साल बाद, वीकली बंशुन ने जॉनी पर कई लड़कों को शिकार बनाने का आरोप लगाते हुए लेखों की एक श्रृंखला प्रकाशित की।
असाही द्वारा पेश किए गए सभी भयानक सेक्स दृश्य उस श्रृंखला में थे।
इसके विपरीत, जॉनी ने बंशुन पर मानहानि का मुकदमा किया लेकिन हार गया और उसकी अपील 2004 में खारिज कर दी गई।
जॉनी की सारी करतूतें 20 साल पहले ही उजागर हो गई थीं।
हालाँकि, मुकदमे के नतीजे को समाचार पत्रों और टेलीविजन दोनों ने नजरअंदाज कर दिया।
जॉनी की प्रतिभाएँ टीवी पर दिखाई देती रहीं, टीवी स्टेशन जॉनी के कार्यालय में आते रहे और जॉनी स्वयं उन बच्चों का शिकार बनते रहे जो उन्हें अपने घर में रहने देकर स्टार बनने की इच्छा रखते थे।
दूसरे शब्दों में, बीबीसी पहला नहीं था।
इसके विपरीत, बीबीसी कार्यक्रम में 20 साल पहले मुकदमे में शामिल पत्रकारों, यौन उत्पीड़न का शिकार एक लड़के और अदालत में जॉनी का सामना करने वाले वकील के साक्षात्कार के माध्यम से "प्रीडेटर जॉनी" को दर्शाया गया है।
यह कहानी, जिसे जापानी मीडिया ने 20 वर्षों तक उपेक्षित किया था, समय के साथ विदेशी प्रेषणों द्वारा रिपोर्ट की गई।
फिर, जापानी मीडिया ने बड़ा हंगामा मचाना शुरू कर दिया।
वे स्वयं कहानी का मूल्यांकन करने में असमर्थ हैं।
या शायद उनमें स्वतंत्रता की कमी है.
लेकिन उस पर कोई चिंतन नहीं है.
एक संपादकीय में, असाही ने डांटा, "जॉनी के कार्यालय ने फैसले के बाद भी बुरी आदत वाले एक बूढ़े व्यक्ति को लावारिस क्यों छोड़ दिया?"
असाही भी उसी अपराध का दोषी है, लेकिन ऐसा कहने का कोई तरीका नहीं है।
यह पूरी चीज़ मुझे डेजा वु का अहसास कराती है।
यह काकुई धन अपराध था।
जब काकुई दृश्य में दिखाई दी, और जापान कुछ हद तक खुश हो गया, तो बंजीशुंजू पत्रिका ने "तनाका के वित्तीय समर्थक" पर रिपोर्ट दी।
अखबारों और टीवी स्टेशनों ने इस कहानी को प्रसारित किया, जैसा कि जॉनी के फैसले ने किया था, लेकिन चीजें तब बदल गईं जब जापान के विदेशी संवाददाताओं के क्लब ने काकुई को बुलाया।
उन्होंने काकुई को फाँसी दे दी, जिसकी सूचना टोक्यो से विदेशी प्रेषणों ने दी।
जापानी अखबारों ने पलटवार किया और इसके बारे में बड़ी बात करना शुरू कर दिया और एक महीने बाद, काकुई ने इस्तीफा दे दिया।
फ़ोजापान के शासनकाल संवाददाता क्लब का एक और चेहरा है: यह अमेरिकी विदेश विभाग की एक एजेंसी थी।
इससे पहले कि हातोयामा इचिरो, जिन्होंने परमाणु बम विस्फोटों की निंदा की, ने प्रधान मंत्री के रूप में पदभार संभाला, जापान के विदेशी संवाददाताओं के क्लब ने उन्हें बाहर बुलाया और उन्हें "नाजी समर्थक" के रूप में फांसी पर लटका दिया।
विदेशी प्रेषणों द्वारा इसकी सूचना देने के बहाने हातोयामा को राजनीति से बाहर कर दिया गया।
मार्क गेन ने अपनी "निप्पॉन निक्की (निप्पॉन डायरी)" में लिखा है कि "यह जीएचक्यू के एक जनरल का आदेश था," और वह इसमें बहुत अच्छे थे।
काकुई ने ग्रेटर ईस्ट एशिया सह-समृद्धि सर्कल को पुनर्जीवित करने की योजना बनाई।
इससे अमेरिकी विदेश विभाग नाराज हो गया।
इसलिए, अमेरिकी विदेश विभाग ने "जापानी मीडिया, जो विदेशी समाचारों के खिलाफ कमजोर है" का कुशलतापूर्वक शोषण करने के लिए जापान के विदेशी संवाददाताओं के क्लब का इस्तेमाल किया और काकुई को सफलतापूर्वक बाहर कर दिया।
क्या इस बार विदेशी प्रेषण से उत्पन्न हुई जॉनी अफवाहों के पीछे कुछ है?
इस हंगामे की कमान संयुक्त राष्ट्र मानवाधिकार परिषद ने संभाली.
इस बीच, घरेलू मामलों में हस्तक्षेप करने के लिए राजदूत इमैनुएल की आलोचना की गई और एलजीबीटी कानून को खारिज कर दिया गया।
असाही इस पर चर्चा नहीं करेगा, लेकिन यह संभवतः एक सुराग है।

असाही भी उसी अपराध का दोषी है, लेकिन ऐसा कहने का कोई तरीका नहीं है।

निम्नलिखित आज के शुकन शिनचो के बाद वाले भाग में मासायुकी ताकायामा के कॉलम से है।
यह लेख यह भी साबित करता है कि वह युद्ध के बाद की दुनिया में एकमात्र पत्रकार हैं।
बहुत समय पहले, मोनाको के रॉयल बैले स्कूल की एक बुजुर्ग महिला प्रोफेसर, जो दुनिया भर में प्राइमा बैलेरिना द्वारा बहुत सम्मानित थीं, ने जापान का दौरा किया।
उस समय, उन्होंने एक कलाकार के अस्तित्व के महत्व के बारे में बात की।
उन्होंने कहा, "कलाकार महत्वपूर्ण हैं क्योंकि वे ही एकमात्र ऐसे व्यक्ति हैं जो छिपे हुए, छिपाए गए सत्य पर प्रकाश डाल सकते हैं और उन्हें व्यक्त कर सकते हैं।"
कोई भी उसकी बातों पर विवाद नहीं करेगा.
यह कहना कोई अतिश्योक्ति नहीं होगी कि मासायुकी ताकायामा न केवल युद्धोपरांत दुनिया के एकमात्र पत्रकार हैं, बल्कि युद्धोपरांत दुनिया के एकमात्र कलाकार भी हैं।
दूसरी ओर, Ōe, मैं मृतक के बारे में बुरा नहीं बोलना चाहता, लेकिन (नीचे मासायुकी ताकायामा के उदाहरण का अनुसरण करने के लिए), मुराकामी और कई अन्य जो खुद को लेखक कहते हैं या खुद को कलाकार मानते हैं, वे नाम के लायक भी नहीं हैं कलाकारों का.
उन्होंने छिपी हुई सच्चाइयों पर प्रकाश डालने और उन्हें बताने के बजाय केवल असाही शिंबुन और अन्य लोगों द्वारा बनाए गए झूठ को व्यक्त किया है।
इनका अस्तित्व केवल जापान तक ही सीमित नहीं है बल्कि दुनिया भर के अन्य देशों में भी ऐसा ही है।
दूसरे शब्दों में, केवल कुछ ही सच्चे कलाकार हैं।
यह पेपर इस बात का एक और उत्कृष्ट प्रमाण है कि मैं सही हूं जब मैं कहता हूं कि आज दुनिया में कोई भी मासायुकी ताकायामा से अधिक साहित्य में नोबेल पुरस्कार का हकदार नहीं है।
यह न केवल जापान के लोगों के लिए बल्कि दुनिया भर के लोगों के लिए अवश्य पढ़ने योग्य है।
यह न केवल जापानी लोगों के लिए बल्कि दुनिया भर के लोगों के लिए अवश्य पढ़ने योग्य है।

विदेशी प्रेषक साजिश रच रहे हैं.
मैं इस बात से आश्चर्यचकित था कि दूसरे दिन असाही शिंबुन अखबार का आयोजन कैसे किया गया।
पहले पन्ने के शीर्ष से लेकर सामान्य अनुभाग, समाज अनुभाग और यहां तक कि टेनसेइजिंगो तक, जॉनी कितागावा ने समाचार को ऐसे रिपोर्ट किया जैसे कि यह "स्टालिन की मृत्यु हो।
जैसा कि कोई उम्मीद कर सकता है, स्टालिन की कहानी जितनी अच्छी कोई कहानी नहीं थी।
सामान्य खंड में, "लड़कों की संख्या कम से कम कई सौ है," जॉनी को "उनके शरीर और जननांगों को पीछे से सहलाना," "मुख मैथुन," "स्खलन," "जबरन गुदा मैथुन," और कई अन्य भयानक चीजों के रूप में वर्णित किया गया था।
टेंसेइजिंगो ने सामने आए जघन्य अपराधों के कारण का खुलासा किया।
कहानी इस साल मार्च में शुरू हुई जब बीबीसी के एक वृत्तचित्र कार्यक्रम में "एक साहसी अभियुक्त ने गवाही दी"।
इसने नए गवाहों को आगे आने के लिए प्रेरित किया, और "संपूर्ण शक्ति" (असाही का शीर्षक) के अपराध जो "1970 के दशक की शुरुआत से 2010 के मध्य तक" जारी रहे, दिन के उजाले में उजागर हो गए, असाही ने निष्कर्ष निकाला।
यह अकादमी पुरस्कार विजेता अभिनेता केविन स्पेसी के समलैंगिक पुरुष घोटाले के करीब भी नहीं है।
असाही यह कहने की कोशिश कर रहा है कि यह स्टालिन जैसा ही है क्योंकि यह सदी का सबसे बड़ा घोटाला है।
इतना फूला हुआ होना अच्छी बात है, लेकिन इन सबके बावजूद, क्या यह कहानी, आरामपसंद महिलाओं की तरह, झूठ से भरी नहीं है?
उदाहरण के लिए, इस घटना की खोज "बीबीसी कार्यक्रम" द्वारा की गई थी।
यह स्पष्ट रूप से एक झूठ है, और पहले से ही शोवा अवधि (1926-1989) में, फोरलीव्स के कोजी किता ने लिखा था, "मुझे महिलाओं के बारे में जानने से पहले पुरुषों के बारे में सिखाया गया था।"
दस साल बाद, वीकली बंशुन ने जॉनी पर कई लड़कों को शिकार बनाने का आरोप लगाते हुए लेखों की एक श्रृंखला प्रकाशित की।
असाही द्वारा पेश किए गए सभी भयानक सेक्स दृश्य उस श्रृंखला में थे।
इसके विपरीत, जॉनी ने बंशुन पर मानहानि का मुकदमा किया लेकिन हार गया और उसकी अपील 2004 में खारिज कर दी गई।
जॉनी की सारी करतूतें 20 साल पहले ही उजागर हो गई थीं।
हालाँकि, मुकदमे के नतीजे को समाचार पत्रों और टेलीविजन दोनों ने नजरअंदाज कर दिया।
जॉनी की प्रतिभाएँ टीवी पर दिखाई देती रहीं, टीवी स्टेशन जॉनी के कार्यालय में आते रहे और जॉनी स्वयं उन बच्चों का शिकार बनते रहे जो उन्हें अपने घर में रहने देकर स्टार बनने की इच्छा रखते थे।
दूसरे शब्दों में, बीबीसी पहला नहीं था।
इसके विपरीत, बीबीसी कार्यक्रम में 20 साल पहले मुकदमे में शामिल पत्रकारों, यौन उत्पीड़न का शिकार एक लड़के और अदालत में जॉनी का सामना करने वाले वकील के साक्षात्कार के माध्यम से "प्रीडेटर जॉनी" को दर्शाया गया है।
यह कहानी, जिसे जापानी मीडिया ने 20 वर्षों तक उपेक्षित किया था, समय के साथ विदेशी प्रेषणों द्वारा रिपोर्ट की गई।
फिर, जापानी मीडिया ने बड़ा हंगामा मचाना शुरू कर दिया।
वे स्वयं कहानी का मूल्यांकन करने में असमर्थ हैं।
या शायद उनमें स्वतंत्रता की कमी है.
लेकिन उस पर कोई चिंतन नहीं है.
एक संपादकीय में, असाही ने डांटा, "जॉनी के कार्यालय ने फैसले के बाद भी बुरी आदत वाले एक बूढ़े व्यक्ति को लावारिस क्यों छोड़ दिया?"
असाही भी उसी अपराध का दोषी है, लेकिन ऐसा कहने का कोई तरीका नहीं है।
यह पूरी चीज़ मुझे डेजा वु का अहसास कराती है।
यह काकुई धन अपराध था।
जब काकुई दृश्य में दिखाई दी, और जापान कुछ हद तक खुश हो गया, तो बंजीशुंजू पत्रिका ने "तनाका के वित्तीय समर्थक" पर रिपोर्ट दी।
अखबारों और टीवी स्टेशनों ने इस कहानी को प्रसारित किया, जैसा कि जॉनी के फैसले ने किया था, लेकिन चीजें तब बदल गईं जब जापान के विदेशी संवाददाताओं के क्लब ने काकुई को बुलाया।
उन्होंने काकुई को फाँसी दे दी, जिसकी सूचना टोक्यो से विदेशी प्रेषणों ने दी।
जापानी अखबारों ने पलटवार किया और इसके बारे में बड़ी बात करना शुरू कर दिया और एक महीने बाद, काकुई ने इस्तीफा दे दिया।
फ़ोजापान के शासनकाल संवाददाता क्लब का एक और चेहरा है: यह अमेरिकी विदेश विभाग की एक एजेंसी थी।
इससे पहले कि हातोयामा इचिरो, जिन्होंने परमाणु बम विस्फोटों की निंदा की, ने प्रधान मंत्री के रूप में पदभार संभाला, जापान के विदेशी संवाददाताओं के क्लब ने उन्हें बाहर बुलाया और उन्हें "नाजी समर्थक" के रूप में फांसी पर लटका दिया।
विदेशी प्रेषणों द्वारा इसकी सूचना देने के बहाने हातोयामा को राजनीति से बाहर कर दिया गया।
मार्क गेन ने अपनी "निप्पॉन निक्की (निप्पॉन डायरी)" में लिखा है कि "यह जीएचक्यू के एक जनरल का आदेश था," और वह इसमें बहुत अच्छे थे।
काकुई ने ग्रेटर ईस्ट एशिया सह-समृद्धि सर्कल को पुनर्जीवित करने की योजना बनाई।
इससे अमेरिकी विदेश विभाग नाराज हो गया।
इसलिए, अमेरिकी विदेश विभाग ने "जापानी मीडिया, जो विदेशी समाचारों के खिलाफ कमजोर है" का कुशलतापूर्वक शोषण करने के लिए जापान के विदेशी संवाददाताओं के क्लब का इस्तेमाल किया और काकुई को सफलतापूर्वक बाहर कर दिया।
क्या इस बार विदेशी प्रेषण से उत्पन्न हुई जॉनी अफवाहों के पीछे कुछ है?
इस हंगामे की कमान संयुक्त राष्ट्र मानवाधिकार परिषद ने संभाली.
इस बीच, घरेलू मामलों में हस्तक्षेप करने के लिए राजदूत इमैनुएल की आलोचना की गई और एलजीबीटी कानून को खारिज कर दिया गया।
असाही इस पर चर्चा नहीं करेगा, लेकिन यह संभवतः एक सुराग है।

Asahi er også skyldig i den samme forbrytelsen, men det er ingen måte å si det på.

Følgende er fra Masayuki Takayamas spalte i den siste delen av dagens Shukan Shincho.
Denne artikkelen beviser også at han er den eneste journalisten i etterkrigsverdenen.
For lenge siden besøkte en eldre kvinnelig professor ved Royal Ballet School of Monaco, høyt respektert av prima ballerinaer over hele verden, Japan.
På den tiden snakket hun om betydningen av en kunstners eksistens.
Hun sa: "Kunstnere er viktige fordi de er de eneste som kan kaste lys over skjulte, skjulte sannheter og uttrykke dem."
Ingen ville bestride ordene hennes.
Det er ingen overdrivelse å si at Masayuki Takayama ikke bare er den eneste journalisten i etterkrigsverdenen, men også den eneste kunstneren i etterkrigsverdenen.
På den annen side, Ōe, jeg vil ikke snakke stygt om den avdøde, men (for å følge Masayuki Takayamas eksempel nedenfor), Murakami og mange andre som kaller seg forfattere eller tenker på seg selv som kunstnere, er ikke engang verdt navnet av kunstnere.
De har bare uttrykt løgnene Asahi Shimbun og andre skapte i stedet for å kaste lys over skjulte sannheter og fortelle dem.
Deres eksistens er ikke begrenset til Japan, men er den samme i andre land over hele verden.
Det er med andre ord bare noen få ekte artister.
Denne artikkelen er nok et utmerket bevis på at jeg har rett når jeg sier at ingen i verden i dag fortjener Nobelprisen i litteratur mer enn Masayuki Takayama.
Det er et must-lese, ikke bare for folket i Japan, men for folk over hele verden.
Det er et must-lese, ikke bare for det japanske folket, men for folk over hele verden.

Utenlandske sendinger planlegger.
Jeg ble overrasket over hvordan avisen Asahi Shimbun ble organisert her om dagen.
Fra toppen av forsiden til den generelle delen, samfunnsdelen og til og med Tenseijingo rapporterte Johnny Kitagawa nyhetene som om det var "Stalins død.
Som man kunne forvente, var det ingen historie så god som Stalins.
I den generelle delen, «Gutter på minst flere hundre», ble Johnny beskrevet som å «stryke deres kropper og kjønnsorganer bakfra», «oralsex», «ejakulasjon», «tvungen analt samleie» og mange andre forferdelige ting.
Tenseijingo avslører årsaken til de utuktige forbrytelsene som har kommet frem.
Historien begynte i mars i år da «en modig anklager vitnet» i et dokumentarprogram fra BBC.
Det trigget nye vitner til å stå frem, og forbrytelsene om «absolutt makt» (Asahis overskrift) som fortsatte «fra tidlig på 1970-tallet til midten av 2010-tallet» ble avslørt i dagens lys, avslutter Asahi.
Det er ikke engang i nærheten av den homoseksuelle mannlige skandalen til Oscar-vinnende skuespiller Kevin Spacey.
Asahi prøver å si at det er det samme som Stalins fordi det er århundrets store skandale.
Det er godt å være så oppblåst, men for alt det, er ikke historien, som den om trøstkvinnene, for full av løgner?
For eksempel ble hendelsen oppdaget av et «BBC-program».
Det er åpenbart løgn, og allerede i Showa-perioden (1926-1989) skrev Koji Kita fra Forleaves: "Jeg ble lært om menn før jeg visste om kvinner."
Ti år senere publiserte Weekly Bunshun en serie artikler som anklaget Johnny for å ha gjort mange gutter til ofre.
Alle de grusomme sexscenene introdusert av Asahi var i den serien.
I kontrast saksøkte Johnny Bunshun for ærekrenkelse, men tapte, og anken hans ble avvist i 2004.
Johnnys ugjerninger hadde alle blitt avslørt 20 år tidligere.
Rettssakens utfall ble imidlertid ignorert av både aviser og TV.
Johnnys talenter fortsatte å vises på TV, TV-stasjoner fortsatte å besøke Johnnys kontor, og Johnny fortsatte selv å være et offer for barn som ønsket å bli stjerner ved å la dem bo hjemme hos ham.
BBC var med andre ord ikke den første.
Tvert imot, BBC-programmet skildrer «Predator Johnny» gjennom intervjuer med journalister involvert i rettssaken for 20 år siden, en gutt som ble seksuelt overfalt, og en advokat som konfronterte Johnny i retten.
Historien, som japanske medier hadde neglisjert i 20 år, ble rapportert av utenlandske utsendelser over tid.
Så begynte japanske medier å lage store oppstyr.
De klarer ikke å vurdere historien selv.
Eller kanskje de mangler uavhengighet.
Men det er ingen refleksjon over det.
I en leder skjente Asahi: "Hvorfor lot Johnnys kontor en gammel mann med en dårlig vane være uten tilsyn selv etter dommen?"
Asahi er også skyldig i den samme forbrytelsen, men det er ingen måte å si det på.
Hele denne greia gir meg en følelse av déjà vu.
Det var pengeforbrytelsen i Kakuei.
Da Kakuei dukket opp på scenen, og Japan ble litt munter, rapporterte magasinet Bungeishunju om "Tanakas økonomiske støttespiller".
Aviser og TV-stasjoner gikk over historien, det samme gjorde Johnnys dømmekraft, men ting endret seg da Foreign Correspondents' Club of Japan ringte Kakuei.
De hengte Kakuei, som ble rapportert av utenlandske sendinger fra Tokyo.
De japanske avisene snudde og begynte å gjøre en stor sak om det, og en måned senere trakk Kakuei opp.
Foreign Correspondents' Club of Japan har et annet ansikt: det var et byrå fra det amerikanske utenriksdepartementet.
Før Hatoyama Ichiro, som fordømte atombombene, tiltrådte som statsminister, kalte Foreign Correspondents' Club of Japan ham ut og hengte ham ut som en «nazisympatisør».
Hatoyama ble kastet ut av politikken under påskudd av at utenlandske sendinger rapporterte det.
Mark Gain skrev i sin "Nippon Nikki (Nippon Diary)" at "det var en ordre fra en general ved GHQ", og han var veldig flink til det.
Kakuei satte seg fore å gjenopplive Greater East Asia Co-prosperity Circle.
Det gjorde det amerikanske utenriksdepartementet sint.
Så det amerikanske utenriksdepartementet brukte Foreign Correspondents' Club of Japan til å dyktig utnytte "japanske medier, som er svake mot utenlandske nyheter," og kastet Kakuei med hell.
Er det noe bak Johnny-ryktene som stammer fra utenlandssendingen denne gangen?
FNs menneskerettighetsråd tok ledelsen i oppstyret.
I mellomtiden ble ambassadør Emanuel kritisert for å blande seg inn i innenrikssaker, og LHBT-loven ble kastrert.
Asahi vil ikke diskutere det, men det er sannsynligvis en ledetråd.

Asahi er også skyldig i den samme forbrydelse, men det er der ingen måde at sige det på.

Det følgende er fra Masayuki Takayamas klumme i det sidste afsnit af dagens Shukan Shincho.
Denne artikel beviser også, at han er den eneste journalist i efterkrigsverdenen.
For lang tid siden besøgte en ældre kvindelig professor ved Royal Ballet School of Monaco, højt respekteret af prima ballerinaer verden over, Japan.
Dengang talte hun om betydningen af en kunstners eksistens.
Hun sagde: "Kunstnere er vigtige, fordi de er de eneste, der kan kaste lys over skjulte, skjulte sandheder og udtrykke dem."
Ingen ville bestride hendes ord.
Det er ingen overdrivelse at sige, at Masayuki Takayama ikke kun er den eneste journalist i efterkrigsverdenen, men også den eneste kunstner i efterkrigsverdenen.
På den anden side, Ōe, vil jeg ikke tale ondt om den afdøde, men (for at følge Masayuki Takayamas eksempel nedenfor), Murakami og mange andre, der kalder sig forfattere eller tænker på sig selv som kunstnere, er ikke engang værdige til navnet af kunstnere.
De har kun udtrykt de løgne, som Asahi Shimbun og andre skabte i stedet for at kaste lys over skjulte sandheder og fortælle dem.
Deres eksistens er ikke begrænset til Japan, men er den samme i andre lande verden over.
Der er med andre ord kun få ægte kunstnere.
Dette papir er endnu et glimrende bevis på, at jeg har ret, når jeg siger, at ingen i verden i dag fortjener Nobelprisen i litteratur mere end Masayuki Takayama.
Det er et must-read, ikke kun for befolkningen i Japan, men for mennesker over hele verden.
Det er et must-read, ikke kun for det japanske folk, men for mennesker over hele verden.

Udenlandske forsendelser planlægger.
Jeg var overrasket over, hvordan avisen Asahi Shimbun blev organiseret forleden.
Fra toppen af forsiden til den generelle sektion, samfundssektionen og endda Tenseijingo rapporterede Johnny Kitagawa nyheden, som om det var "Stalins død.
Som man kunne forvente, var der ingen historie så god som Stalins.
I den generelle sektion, "Drenge på mindst flere hundrede", blev Johnny beskrevet som "at stryge deres kroppe og kønsdele bagfra", "oralsex", "ejakulation", "tvungen analt samleje" og mange andre forfærdelige ting.
Tenseijingo afslører årsagen til de utugtige forbrydelser, der er kommet frem.
Historien begyndte i marts i år, da "en modig anklager vidnede" i et BBC-dokumentarprogram.
Det fik nye vidner til at stå frem, og forbrydelserne om "absolut magt" (Asahis overskrift), der fortsatte "fra begyndelsen af 1970'erne til midten af 2010'erne", blev afsløret i dagens lys, slutter Asahi.
Det er ikke engang tæt på den homoseksuelle mandlige skandale om den Oscar-vindende skuespiller Kevin Spacey.
Asahierne forsøger at sige, at det er det samme som Stalins, fordi det er århundredets store skandale.
Det er alt sammen godt at være så opblæst, men for alt det, er historien, som den om trøstekvinderne, ikke for fuld af løgne?
For eksempel blev hændelsen opdaget af et "BBC-program."
Det er åbenbart løgn, og allerede i Showa-perioden (1926-1989) skrev Koji Kita fra Forleaves: "Jeg blev undervist om mænd, før jeg vidste om kvinder."
Ti år senere udgav Weekly Bunshun en række artikler, der beskyldte Johnny for at have gjort mange drenge til ofre.
Alle de grufulde sexscener introduceret af Asahi var i den serie.
I modsætning hertil sagsøgte Johnny Bunshun for ærekrænkelse, men tabte, og hans appel blev afvist i 2004.
Johnnys ugerninger var alle blevet afsløret 20 år tidligere.
Retssagens udfald blev dog ignoreret af både aviser og tv.
Johnnys talenter fortsatte med at dukke op på tv, tv-stationer fortsatte med at besøge Johnnys kontor, og Johnny blev selv ved med at være et offer for børn, der stræbte efter at blive stjerner ved at lade dem blive i hans hus.
BBC var med andre ord ikke den første.
Tværtimod skildrer BBC-programmet "Predator Johnny" gennem interviews med journalister involveret i retssagen for 20 år siden, en dreng, der blev seksuelt overgrebet, og en advokat, der konfronterede Johnny i retten.
Historien, som de japanske medier havde forsømt i 20 år, blev rapporteret af udenlandske udsendelser over tid.
Så begyndte de japanske medier at lave stor ballade.
De er ikke i stand til selv at vurdere historien.
Eller måske mangler de selvstændighed.
Men det er der ingen refleksion over.
I en leder skældte Asahi ud: "Hvorfor efterlod Johnnys kontor en gammel mand med en dårlig vane uden opsyn, selv efter dommen?"
Asahi er også skyldig i den samme forbrydelse, men det er der ingen måde at sige det på.
Hele det her giver mig en følelse af déjà vu.
Det var Kakuei-pengeforbrydelsen.
Da Kakuei dukkede op på scenen, og Japan blev noget munter, rapporterede magasinet Bungeishunju om "Tanakas økonomiske støtte".
Aviser og tv-stationer gik over historien, og det samme gjorde Johnnys dømmekraft, men tingene ændrede sig, da Foreign Correspondents' Club of Japan ringede til Kakuei.
De hængte Kakuei, hvilket blev rapporteret af udenlandske udsendelser fra Tokyo.
De japanske aviser vendte om og begyndte at lave et stort nummer om det, og en måned senere sagde Kakuei op.
Den Foreign Correspondents' Club of Japan har et andet ansigt: det var et agentur fra det amerikanske udenrigsministerium.
Inden Hatoyama Ichiro, der fordømte atombomberne, tiltrådte som premierminister, kaldte Foreign Correspondents' Club of Japan ham ud og hængte ham ud som en "nazistisk sympatisør".
Hatoyama blev fordrevet fra politik under påskud af, at de udenlandske udsendelser rapporterede det.
Mark Gain skrev i sin "Nippon Nikki (Nippon Diary)", at "det var en ordre fra en general på GHQ", og han var meget god til det.
Kakuei satte sig for at genoplive Greater East Asia Co-prosperity Circle.
Det gjorde det amerikanske udenrigsministerium vred.
Så det amerikanske udenrigsministerium brugte Foreign Correspondents' Club of Japan til dygtigt at udnytte de "japanske medier, som er svage over for udenlandske nyheder", og med succes afsatte Kakuei.
Er der noget bag Johnny-rygterne, der stammer fra den udenlandske udsendelse denne gang?
FN's Menneskerettighedsråd tog føringen i tumulten.
I mellemtiden blev ambassadør Emanuel kritiseret for at blande sig i indenrigsanliggender, og LGBT-loven blev kastreret.
Asahierne vil ikke diskutere det, men det er nok et fingerpeg.

Asahi je také vinen stejným zločinem, ale nedá se to říct.

Následující je ze sloupce Masayuki Takayamy v druhé části dnešního Shukan Shincho.
Tento článek také dokazuje, že je jediným novinářem v poválečném světě.
Kdysi dávno navštívila Japonsko postarší profesorka Royal Ballet School of Monaco, vysoce uznávaná primabalerínami po celém světě.
Tehdy mluvila o významu umělcovy existence.
Řekla: "Umělci jsou důležití, protože jsou jediní, kteří mohou vrhnout světlo na skryté, skryté pravdy a vyjádřit je."
Nikdo by její slova nezpochybnil.
Bez nadsázky lze říci, že Masayuki Takayama není jen jediný novinář v poválečném světě, ale také jediný umělec v poválečném světě.
Na druhou stranu, Óe, nechci mluvit špatně o zesnulém, ale (abych následoval příklad Masayuki Takayama níže), Murakami a mnoho dalších, kteří si říkají spisovatelé nebo se považují za umělce, nejsou ani hodni toho jména umělců.
Pouze vyjádřili lži, které vytvořil Asahi Shimbun a další, než aby osvětlili skryté pravdy a řekli je.
Jejich existence není omezena na Japonsko, ale je stejná i v jiných zemích světa.
Jinými slovy, skutečných umělců je jen pár.
Tento dokument je dalším vynikajícím důkazem, že mám pravdu, když říkám, že nikdo na světě si dnes nezaslouží Nobelovu cenu za literaturu víc než Masayuki Takayama.
Je to povinná četba nejen pro obyvatele Japonska, ale pro lidi na celém světě.
Je to povinná četba nejen pro Japonce, ale pro lidi na celém světě.

Zahraniční zásilky kují pikle.
Překvapilo mě, jak byly nedávno organizovány noviny Asahi Shimbun.
Johnny Kitagawa hlásil zprávy, jako by to byla „Stalinova smrt, od horní části titulní stránky přes obecnou část, část o společnosti a dokonce i Tenseijingo.
Jak by se dalo čekat, žádný příběh nebyl tak dobrý jako ten Stalinův.
V obecné části „Chlapci čítající nejméně několik stovek“ byl Johnny popsán jako „hladení jejich těl a genitálií zezadu“, „orální sex“, „ejakulace“, „nucený anální styk“ a mnoho dalších hrozných věcí.
Tenseijingo odhaluje důvod chlípných zločinů, které vyšly najevo.
Příběh začal letos v březnu, kdy „odvážný žalobce svědčil“ v dokumentárním pořadu BBC.
Vyvolalo to příchod nových svědků a zločiny „absolutní moci“ (titul Asahi), které pokračovaly „od počátku 70. let do poloviny 2010“, byly odhaleny ve světle dne, uzavírá Asahi.
Ani zdaleka se neblíží homosexuálnímu mužskému skandálu oceněného herce Kevina Spaceyho.
Asahi se snaží říct, že je to stejné jako Stalin, protože je to velký skandál století.
Je všechno dobré být tak nafoukaný, ale není přes to všechno příběh, jako ten o utěšitelkách, příliš plný lží?
Incident například objevil „program BBC“.
To je zjevně lež a již v období Showa (1926-1989) Koji Kita z Forleaves napsal: "Byl jsem poučen o mužích dříve, než jsem věděl o ženách."
O deset let později Weekly Bunshun publikoval sérii článků obviňujících Johnnyho z pronásledování mnoha chlapců.
Všechny děsivé sexuální scény představené Asahi byly v této sérii.
Naproti tomu Johnny žaloval Bunshun za pomluvu, ale prohrál, a jeho odvolání bylo v roce 2004 zamítnuto.
Všechny Johnnyho přečiny byly odhaleny před 20 lety.
Výsledek procesu však ignorovaly jak noviny, tak televize.
Johnnyho talent se nadále objevoval v televizi, televizní stanice nadále navštěvovaly Johnnyho kancelář a Johnny sám byl i nadále obětí dětí, které toužily stát se hvězdami tím, že je nechaly bydlet ve svém domě.
Jinými slovy, BBC nebyla první.
Naopak, program BBC zobrazuje „predátora Johnnyho“ prostřednictvím rozhovorů s reportéry zapojenými do procesu před 20 lety, chlapce, který byl sexuálně napaden, a právníka, který Johnnyho konfrontoval u soudu.
O příběhu, který japonská média 20 let opomíjela, informovaly v průběhu času zahraniční depeše.
Pak začala japonská média dělat velký povyk.
Nedokážou příběh sami zhodnotit.
Nebo jim možná chybí nezávislost.
Ale na to není žádná reflexe.
V úvodníku Asahi nadával: "Proč Johnnyho kancelář nechala starého muže se špatným zvykem bez dozoru i po vynesení rozsudku?"
Asahi je také vinen stejným zločinem, ale nedá se to říct.
Celá tahle věc mi dává pocit déjà vu.
Byl to peněžní zločin Kakuei.
Když se na scéně objevil Kakuei a Japonsko začalo být poněkud veselé, časopis Bungeishunju informoval o „finančním podporovateli Tanaky“.
Noviny a televizní stanice tento příběh přenesly, stejně jako Johnnyho úsudek, ale věci se změnily, když Klub zahraničních korespondentů Japonska zavolal Kakuei.
Pověsili Kakuei, o čemž informovaly zahraniční depeše z Tokia.
Japonské noviny otočily a začaly s tím dělat velkou věc a o měsíc později Kakuei rezignoval.
FoJaponský klub korespondentů má jinou tvář: byla to agentura amerického ministerstva zahraničí.
Než se Hatojama Ichiro, který odsoudil atomové bomby, ujal úřadu premiéra, Japonský klub zahraničních korespondentů ho zavolal a pověsil jako „nacistického sympatizanta“.
Hatoyama byl vyloučen z politiky pod záminkou, že to ohlásily zahraniční depeše.
Mark Gain ve svém „Nippon Nikki (Nippon Diary)“ napsal, že „to byl rozkaz od generála na GHQ“ a byl v tom velmi dobrý.
Kakuei se rozhodl oživit kruh společné prosperity Velké východní Asie.
To rozzlobilo americké ministerstvo zahraničí.
Americké ministerstvo zahraničí tedy použilo Japonský klub zahraničních korespondentů, aby obratně využilo „japonská média, která jsou slabá vůči zahraničním zprávám“, a úspěšně vytlačilo Kakueie.
Je něco za Johnnyho fámami, které tentokrát vzešly ze zahraniční expedice?
Vedení pozdvižení se ujala Rada OSN pro lidská práva.
Mezitím byl velvyslanec Emanuel odsouzen za zasahování do domácích záležitostí a zákon LGBT byl vykastrován.
Asahi o tom nebudou diskutovat, ale to je pravděpodobně vodítko.

อาซาฮีก็มีความผิดในอาชญากรรมเดียวกันนี้เช่นกัน แต่ไม่มีทางที่จะพูดอย่างนั้นได้

ต่อไปนี้มาจากคอลัมน์ของ Masayuki Takayama ในส่วนหลังของ Shukan Shincho ในปัจจุบัน
บทความนี้ยังพิสูจน์ว่าเขาเป็นนักข่าวเพียงคนเดียวในโลกหลังสงคราม
นานมาแล้ว ศาสตราจารย์หญิงสูงอายุคนหนึ่งของ Royal Ballet School of Monaco ซึ่งได้รับความเคารพอย่างสูงจากนักบัลเล่ต์ชั้นนำทั่วโลก ได้มาเยือนญี่ปุ่น
ในเวลานั้นเธอพูดถึงความสำคัญของการดำรงอยู่ของศิลปิน
เธอกล่าวว่า "ศิลปินมีความสำคัญเพราะพวกเขาเป็นคนเดียวที่สามารถให้ความกระจ่างเกี่ยวกับความจริงที่ซ่อนเร้นและปกปิดและแสดงออกได้"
ไม่มีใครโต้แย้งคำพูดของเธอ
ไม่ใช่เรื่องเกินจริงที่จะกล่าวว่า Masayuki Takayama ไม่เพียงแต่เป็นนักข่าวคนเดียวในโลกหลังสงคราม แต่ยังเป็นศิลปินหนึ่งเดียวในโลกหลังสงครามอีกด้วย
ในทางกลับกัน โอเอะ ฉันไม่ต้องการที่จะพูดร้ายผู้เสียชีวิต แต่ (ตามตัวอย่างของมาซายูกิ ทาคายามะด้านล่าง) มุราคามิ และคนอื่นๆ อีกหลายคนที่เรียกตัวเองว่านักเขียนหรือคิดว่าตนเองเป็นศิลปินไม่คู่ควรกับชื่อด้วยซ้ำ ของศิลปิน
พวกเขาแสดงเพียงคำโกหกที่อาซาฮี ชิมบุนและคนอื่นๆ สร้างขึ้น แทนที่จะให้ความกระจ่างกับความจริงที่ซ่อนอยู่และบอกพวกเขา
การดำรงอยู่ของพวกมันไม่ได้จำกัดอยู่เพียงประเทศญี่ปุ่นเท่านั้น แต่ยังเหมือนกันในประเทศอื่นๆ ทั่วโลก
กล่าวอีกนัยหนึ่ง มีศิลปินที่แท้จริงเพียงไม่กี่คนเท่านั้น
บทความนี้เป็นข้อพิสูจน์ที่ดีเยี่ยมอีกประการหนึ่งว่าฉันพูดถูกว่าไม่มีใครในโลกปัจจุบันที่สมควรได้รับรางวัลโนเบลสาขาวรรณกรรมมากไปกว่ามาซายูกิ ทาคายามะ
หนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือที่ต้องอ่านไม่เพียงแต่สำหรับชาวญี่ปุ่นเท่านั้นแต่สำหรับผู้คนทั่วโลก
หนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือที่ต้องอ่านไม่เพียงแต่สำหรับคนญี่ปุ่นเท่านั้นแต่สำหรับผู้คนทั่วโลกด้วย

กำลังวางแผนการจัดส่งต่างประเทศ
ฉันรู้สึกประหลาดใจกับการจัดระเบียบหนังสือพิมพ์ Asahi Shimbun เมื่อวันก่อน
ตั้งแต่หน้าแรกไปจนถึงหมวดทั่วไป หมวดสังคม และแม้กระทั่งเทนเซจิงโกะ จอห์นนี่ คิตะกาวะ รายงานข่าวราวกับว่าเป็น "การตายของสตาลิน"
อย่างที่ใครๆ คาดคิด ไม่มีเรื่องราวใดดีเท่ากับเรื่องของสตาลิน
ในส่วนทั่วไป "เด็กผู้ชายจำนวนอย่างน้อยหลายร้อยคน" จอห์นนี่ถูกอธิบายว่า "ลูบร่างกายและอวัยวะเพศจากด้านหลัง" "ออรัลเซ็กซ์" "อุทาน" "บังคับมีเพศสัมพันธ์ทางทวารหนัก" และเรื่องเลวร้ายอื่นๆ อีกมากมาย
เทนเซจิงโกะเปิดเผยสาเหตุของอาชญากรรมลามกที่เปิดเผยออกมา
เรื่องราวเริ่มต้นในเดือนมีนาคมปีนี้ เมื่อ "ผู้กล่าวหาที่กล้าหาญให้การเป็นพยาน" ในรายการสารคดีของ BBC
มันกระตุ้นให้พยานหน้าใหม่ออกมาเปิดเผย และอาชญากรรมเกี่ยวกับ "อำนาจเบ็ดเสร็จ" (พาดหัวข่าวของอาซาฮี) ที่ดำเนินต่อไป "ตั้งแต่ต้นทศวรรษ 1970 ถึงกลางทศวรรษ 2010" ก็ถูกเปิดเผยในเวลากลางวัน อาซาฮีสรุป
มันไม่ได้ใกล้เคียงกับเรื่องอื้อฉาวชายรักร่วมเพศของนักแสดงเจ้าของรางวัลออสการ์เควินสเปซีย์ด้วยซ้ำ
อาซาฮีพยายามจะบอกว่ามันเหมือนกับของสตาลินเพราะว่ามันเป็นเรื่องอื้อฉาวครั้งใหญ่แห่งศตวรรษ
มันเป็นเรื่องดีที่จะอวดดี แต่สำหรับทั้งหมดนั้น เรื่องราวเกี่ยวกับผู้หญิงสบายใจนั้นเต็มไปด้วยเรื่องโกหกไม่ใช่หรือ?
ตัวอย่างเช่น เหตุการณ์ดังกล่าวถูกค้นพบโดย "รายการ BBC"
เห็นได้ชัดว่าเป็นเรื่องโกหก และในสมัยโชวะ (พ.ศ. 2469-2532) โคจิ คิตะ แห่ง Forleaves เขียนว่า "ฉันถูกสอนเกี่ยวกับผู้ชายก่อนที่ฉันจะรู้เรื่องผู้หญิง"
สิบปีต่อมา Weekly Bunshun ตีพิมพ์บทความชุดหนึ่งที่กล่าวหาจอห์นนี่ว่าตกเป็นเหยื่อเด็กผู้ชายหลายคน
ฉากเซ็กซ์ที่น่าสยดสยองทั้งหมดที่อาซาฮีแนะนำนั้นอยู่ในซีรีส์นั้น
ในทางตรงกันข้าม จอห์นนี่ฟ้อง Bunshun ในข้อหาหมิ่นประมาทแต่แพ้ และคำอุทธรณ์ของเขาถูกยกฟ้องในปี 2547
การกระทำผิดของจอห์นนี่ถูกเปิดเผยเมื่อ 20 ปีก่อน
อย่างไรก็ตาม ผลการพิจารณาคดีถูกเพิกเฉยจากทั้งหนังสือพิมพ์และโทรทัศน์
พรสวรรค์ของจอห์นนี่ยังคงปรากฏให้เห็นทางทีวี สถานีโทรทัศน์ยังคงไปเยี่ยมชมห้องทำงานของจอห์นนี่ และจอห์นนี่เองก็ยังคงเป็นเหยื่อของเด็ก ๆ ที่ปรารถนาจะเป็นดาราโดยปล่อยให้พวกเขาอยู่บ้านของเขา
กล่าวอีกนัยหนึ่ง BBC ไม่ใช่รายแรก
ในทางตรงกันข้าม รายการ BBC นำเสนอ "Predator Johnny" ผ่านการสัมภาษณ์นักข่าวที่เกี่ยวข้องกับการพิจารณาคดีเมื่อ 20 ปีที่แล้ว เด็กผู้ชายที่ถูกล่วงละเมิดทางเพศ และทนายความที่เผชิญหน้ากับจอห์นนี่ในศาล
เรื่องราวซึ่งสื่อญี่ปุ่นละเลยมาเป็นเวลา 20 ปี ได้รับการรายงานโดยหน่วยงานต่างประเทศเมื่อเวลาผ่านไป
จากนั้นสื่อญี่ปุ่นก็เริ่มสร้างความยุ่งยากครั้งใหญ่
พวกเขาไม่สามารถประเมินเรื่องราวได้ด้วยตัวเอง
หรือบางทีพวกเขาอาจขาดความเป็นอิสระ
แต่ไม่มีการสะท้อนเกี่ยวกับเรื่องนั้น
ในบทบรรณาธิการ อาซาฮีดุว่า "ทำไมห้องทำงานของจอห์นนี่ถึงทิ้งชายชราที่มีนิสัยไม่ดีไว้โดยไม่มีใครดูแลแม้หลังจากคำตัดสินแล้ว"
อาซาฮีก็มีความผิดในอาชญากรรมเดียวกันนี้เช่นกัน แต่ไม่มีทางที่จะพูดอย่างนั้นได้
ทั้งหมดนี้ทำให้ฉันรู้สึกถึงเดจาวู
มันเป็นอาชญากรรมเงินคาคุเออิ
เมื่อคาคุเออิปรากฏตัวในที่เกิดเหตุ และญี่ปุ่นค่อนข้างร่าเริง นิตยสารบุงเงชุนจูรายงานเรื่อง "ผู้สนับสนุนทางการเงินของทานากะ"
หนังสือพิมพ์และสถานีโทรทัศน์ต่างส่งต่อเรื่องราวนี้ เช่นเดียวกับคำตัดสินของจอห์นนี่ แต่สิ่งต่างๆ เปลี่ยนไปเมื่อชมรมผู้สื่อข่าวต่างประเทศของญี่ปุ่นโทรหาคาคุเออิ
พวกเขาแขวนคอคาคุเอ ซึ่งรายงานโดยหน่วยงานต่างประเทศจากโตเกียว
หนังสือพิมพ์ญี่ปุ่นพลิกผันและเริ่มสร้างเรื่องใหญ่เกี่ยวกับเรื่องนี้ และหนึ่งเดือนต่อมา คาคุเอก็ลาออก
โฟสโมสรผู้สื่อข่าวแห่งญี่ปุ่นมีอีกแง่มุมหนึ่ง นั่นคือ เป็นหน่วยงานของกระทรวงการต่างประเทศสหรัฐฯ
ก่อนที่ฮาโตยามะ อิจิโระ ซึ่งประณามเหตุระเบิดปรมาณูจะเข้ารับตำแหน่งนายกรัฐมนตรี สมาคมผู้สื่อข่าวต่างประเทศของญี่ปุ่นได้ออกมาเรียกเขาออกมาและแขวนคอเขาในฐานะ "ผู้เห็นอกเห็นใจของนาซี"
ฮาโตยามะถูกขับออกจากการเมืองโดยอ้างว่ามีหน่วยงานต่างประเทศรายงานเรื่องนี้
Mark Gain เขียนไว้ใน "Nippon Nikki (Nippon Diary)" ของเขาว่า "มันเป็นคำสั่งจากนายพลที่ GHQ" และเขาก็ทำได้ดีมาก
Kakuei มุ่งมั่นที่จะฟื้นฟู Greater East Asia Co-prosperity Circle
มันทำให้กระทรวงการต่างประเทศสหรัฐฯ ไม่พอใจ
ดังนั้น กระทรวงการต่างประเทศสหรัฐฯ จึงใช้ชมรมผู้สื่อข่าวต่างประเทศของญี่ปุ่นเพื่อใช้ประโยชน์จาก "สื่อญี่ปุ่นซึ่งอ่อนแอต่อข่าวต่างประเทศ" อย่างเชี่ยวชาญ และขับไล่คาคุเออิได้สำเร็จ
มีอะไรอยู่เบื้องหลังข่าวลือของจอห์นนี่ที่มาจากการส่งข่าวต่างประเทศในครั้งนี้หรือไม่?
คณะมนตรีสิทธิมนุษยชนแห่งสหประชาชาติเป็นผู้นำในความโกลาหล
ในขณะเดียวกัน เอกอัครราชทูตเอ็มมานูเอลถูกตำหนิจากการแทรกแซงกิจการภายในประเทศ และกฎหมาย LGBT ก็ถูกตัดตอน
อาซาฮีจะไม่พูดคุยเรื่องนี้ แต่นั่นอาจเป็นเบาะแส

Asahi je tiež vinný z rovnakého zločinu, ale nedá sa to povedať.

Nasledujúce je zo stĺpca Masayuki Takayama v druhej časti dnešného Shukan Shincho.
Tento článok tiež dokazuje, že je jediným novinárom v povojnovom svete.
Kedysi dávno navštívila Japonsko staršia profesorka Kráľovskej baletnej školy v Monaku, ktorú si primabaleríny na celom svete veľmi vážia.
Vtedy hovorila o význame existencie umelca.
Povedala: "Umelci sú dôležití, pretože sú jediní, ktorí môžu osvetliť skryté, skryté pravdy a vyjadriť ich."
Nikto by nespochybňoval jej slová.
Bez preháňania možno povedať, že Masayuki Takayama nie je len jediný novinár v povojnovom svete, ale aj jediný umelec v povojnovom svete.
Na druhej strane, Óe, nechcem o zosnulom hovoriť zle, ale (aby som nasledoval príklad Masayuki Takayama nižšie), Murakami a mnohí ďalší, ktorí sa nazývajú spisovateľmi alebo sa považujú za umelcov, nie sú ani hodní toho mena. umelcov.
Vyjadrili len klamstvá, ktoré vytvoril Asahi Shimbun a iní, namiesto toho, aby osvetlili skryté pravdy a povedali ich.
Ich existencia sa neobmedzuje len na Japonsko, ale je rovnaká aj v iných krajinách sveta.
Inými slovami, skutočných umelcov je len niekoľko.
Táto práca je ďalším vynikajúcim dôkazom, že mám pravdu, keď hovorím, že nikto na svete si dnes nezaslúži Nobelovu cenu za literatúru viac ako Masayuki Takayama.
Je to povinné čítanie nielen pre ľudí v Japonsku, ale pre ľudí na celom svete.
Je to povinné čítanie nielen pre Japoncov, ale pre ľudí na celom svete.

Zahraničné zásielky fabulujú.
Bol som prekvapený, ako boli nedávno organizované noviny Asahi Shimbun.
Od hornej časti titulnej strany až po všeobecnú sekciu, sekciu o spoločnosti a dokonca aj Tenseijingo, Johnny Kitagawa hlásil správy, ako keby to bola „Stalinova smrť.
Ako sa dalo očakávať, žiadny príbeh nebol taký dobrý ako ten Stalinov.
Vo všeobecnej časti „Chlapci v počte najmenej niekoľko stoviek“ bol Johnny opísaný ako „hladenie ich tela a genitálií zozadu“, „orálny sex“, „ejakulácia“, „nútený análny styk“ a mnoho ďalších hrozných vecí.
Tenseijingo odhaľuje dôvod chlípnych zločinov, ktoré vyšli najavo.
Príbeh sa začal v marci tohto roku, keď „odvážny žalobca svedčil“ v dokumentárnom programe BBC.
Podnietilo to, aby sa prihlásili noví svedkovia, a zločiny „absolútnej moci“ (titul Asahi), ktoré pokračovali „od začiatku 70. rokov do polovice 2010“, boli odhalené vo svetle dňa, uzatvára Asahi.
Nepribližuje sa to ani k homosexuálnemu mužskému škandálu oceneného herca Kevina Spaceyho.
Asahi sa snažia povedať, že je to to isté ako Stalin, pretože je to veľký škandál storočia.
Je dobré byť taká nafúkaná, no nie je napriek tomu príbeh, ako ten o utešiteľkách, príliš plný klamstiev?
Napríklad incident objavil „program BBC“.
To je očividne lož a už v období Showa (1926-1989) Koji Kita z Forleaves napísal: "O mužoch som sa učil skôr, ako som vedel o ženách."
O desať rokov neskôr Weekly Bunshun publikoval sériu článkov obviňujúcich Johnnyho z prenasledovania mnohých chlapcov.
Všetky hrozné sexuálne scény, ktoré predstavil Asahi, boli v tejto sérii.
Na rozdiel od toho Johnny žaloval Bunshun za ohováranie, ale prehral a jeho odvolanie bolo v roku 2004 zamietnuté.
Johnnyho prehrešky boli všetky odhalené pred 20 rokmi.
Výsledok procesu však ignorovali noviny aj televízia.
Johnnyho talent sa naďalej objavoval v televízii, televízne stanice naďalej navštevovali Johnnyho kanceláriu a Johnny sám bol aj naďalej obeťou detí, ktoré sa túžili stať hviezdami tým, že ich nechali bývať vo svojom dome.
Inými slovami, BBC nebola prvá.
Naopak, program BBC zobrazuje „predátora Johnnyho“ prostredníctvom rozhovorov s reportérmi zapojenými do procesu pred 20 rokmi, chlapca, ktorý bol sexuálne napadnutý, a právnika, ktorý Johnnyho konfrontoval na súde.
O príbehu, ktorý japonské médiá 20 rokov zanedbávali, po čase informovali zahraničné depeše.
Potom začali japonské médiá robiť veľký rozruch.
Nedokážu sami zhodnotiť príbeh.
Alebo im možno chýba nezávislosť.
Na to však nie je žiadna reflexia.
V úvodníku Asahi pokarhal: "Prečo Johnnyho kancelária nechala starého muža so zlým zvykom bez dozoru aj po vynesení rozsudku?"
Asahi je tiež vinný z rovnakého zločinu, ale nedá sa to povedať.
Celé to vo mne vyvoláva pocit déjà vu.
Bol to peňažný zločin Kakuei.
Keď sa na scéne objavil Kakuei a Japonsko sa stalo trochu veselým, časopis Bungeishunju informoval o „finančnom podporovateľovi Tanaka“.
Noviny a televízne stanice tento príbeh prebrali, rovnako ako Johnnyho úsudok, ale veci sa zmenili, keď Japonský klub zahraničných korešpondentov zavolal Kakuei.
Kakueia obesili, o čom informovali zahraničné depeše z Tokia.
Japonské noviny sa otočili a začali okolo toho robiť veľkú hlavu a o mesiac neskôr Kakuei rezignoval.
The FoJaponský klub korešpondentov má inú tvár: bola to agentúra Ministerstva zahraničných vecí USA.
Predtým, ako Hatoyama Ichiro, ktorý odsúdil atómové bombové útoky, nastúpil do úradu premiéra, ho zavolal Klub zahraničných korešpondentov Japonska a obesil ho ako „sympatizanta nacizmu“.
Hatoyama bol vylúčený z politiky pod zámienkou, že to ohlásili zahraničné depeše.
Mark Gain vo svojom „Nippon Nikki (Nippon Diary)“ napísal, že „to bol príkaz od generála z GHQ“ a bol v tom veľmi dobrý.
Kakuei sa rozhodol oživiť kruh spoločnej prosperity Veľkej východnej Ázie.
To nahnevalo americké ministerstvo zahraničia.
Americké ministerstvo zahraničia teda využilo Klub zahraničných korešpondentov Japonska, aby obratne využilo „japonské médiá, ktoré sú slabé voči zahraničným správam“ a úspešne vytlačilo Kakueiho.
Je niečo za Johnnym fámami, ktoré tentoraz vzišli zo zahraničnej zásielky?
Do čela rozruchu sa postavila Rada OSN pre ľudské práva.
Medzitým bol veľvyslanec Emanuel odsúdený za zasahovanie do domácich záležitostí a zákon o LGBT bol vykastrovaný.
Asahi o tom nebudú diskutovať, ale to je pravdepodobne vodítko.