Seuraava on Masayuki Takayaman paperista, jonka otsikko on '' Trump on hyvä '', joka tuo tänään julkaistun Weekly Shinchon menestyksekkäästi päätökseen.
Ei kauan sitten Michael Pillsbury, Yhdysvaltain ulkoministeriön alumni, sanoi: "Yhdysvallat on aktiivisesti tukenut Kiinaa uskomalla, että siitä tulisi kunnollinen maa, jos rikastaisimme sitä. Mutta he olivat hyvin väärässä." (Kiina 2049).
Valtiosihteeri Pompeo nimitti myös petollisen vastustajansa sanoen, että Xi Jinping uskoi epäonnistuneeseen totalitarismiin.
Yamagata Aritomo oli kauan sitten varoittanut, että kiinalaiset eivät olleet vain "Hyveellisyyden maan" (Ogyū Sorai) kansaa, vaan myös julma joukko.
Se saattaa tuntua liian anteliaalta, jotta ihmiset ymmärtäisivät sen nyt, mutta se ei ole nimellisarvoa.
Itse asiassa amerikkalaiset ovat tienneet oveluudestaan siitä lähtien, kun he alkoivat käyttää niitä mustien orjien (Coolie) korvikkeena.
Joten kun mannertenvälinen rautatie avattiin, he yrittivät pitää kiinalaiset poissa antamalla Kiinan poissulkemislain vuonna 1882 pitääkseen heidät poissa.
Japanin takia he halusivat palata yhdessä kiinalaisten kanssa, jotka vihasivat heitä niin paljon.
Kun Japani avasi ovensa maailmalle, se modernisoitui nopeasti, voitti Kiinan ja Japanin sodan ja näytti kuinka voittaa sota Venäjän, suuren valkoisen kansakunnan, kanssa katsomalla niitä.
Ryotaro Shiba sanoo, että 'Japania aiotaan vauhdittaa menestys', mutta se on väärin.
Japani hyväksyi kiinalaisia opiskelijoita, koulisti heitä ja ohjasi heitä kohti demokratiaa.
Xinhai-vallankumouksen jälkeen kiinalaiset perustivat siviilien valitseman lainsäätäjän, jossa äänesti 43 miljoonaa yli 21-vuotiasta ja veroja maksavaa poikaa ja 590 jäsentä.
Lähes puolet lainsäätäjistä opiskeli Japanissa.
Parlamentaarinen demokratia syntyi todellakin Kiinassa.
Mutta se myös huolestutti valkoisia.
Kenen on sanottava, että "jos Japani, osaamismaa ja Kiina, jossa on 400 miljoonaa ihmistä, yhdistyvät käsiin, kuka voi sanoa, etteivät he ole (valkoisen miehen sijaan) maailman hegemoneja" (Mussolini ).
Yhdysvallat lähestyi Kiinaa täällä.
Se käytti Yuan Shikaiä ja muita murskaamaan siviilivaalineuvoston houkuttelemalla Yhdysvaltoihin kansainvälisiä opiskelijoita, jotka olivat menossa Japaniin.
Kun Gu Weichang, Hu Sui, Song Meiling ja muut palasivat Kiinaan, he suorittivat japanilaisten tuotteiden ja terrorismin boikotoinnin japanilaisia vastaan.
Japani ja Kiina jaettiin.
Yhdysvallat tarjosi myös antaa Chiang Kai-shekille kaikki barbaarimaat Kiinan muurin ulkopuolella toisen kierroksen aikana.
Se oli Stimsonin oppi.
Vastineeksi hän sai Chiang Kai-shekin toimittamaan Chiang Kai-shekin koko valtion hallituksen armeijalle Yhdysvaltain palkkasotureina.
Sitten vuonna 1937 60 000 koulutettua Kuomintang-joukkoa ja Kiinan ilmavoimien lentokoneita hyökkäsivät japanilaiseen myönnytykseen Shanghaissa, ja Japanin ja Kiinan välinen soiden sota alkoi.
Sota levisi Tyynellämerelle, ja lopulta Yhdysvallat tuli ulos, ja Japani voitettiin.
Juuri ennen sitä Chiang Kai-shek kutsuttiin Kairoon ja hänet palkittiin Kiinan poissulkemislain kumoamisella.
Mutta jos Japani hävisi, Chiang Kai-shekillä ei ollut mitään hyötyä siitä.
Chiang heitettiin samalla tavalla kuin Coolie, ja pian sen jälkeen hän putosi Taiwaniin.
20 vuotta myöhemmin.
Yhdysvallat lähestyi Kiinaa kolmannen kerran.
Tällä kertaa sen oli tarkoitus päästä pois Yhdysvaltojen ja Neuvostoliiton välisestä kylmästä sodasta ja tukahdutetusta Vietnamin sodasta.
Tuolloin Kiinaa hallitsi Mao Zedong, jolla oli "super-brittiläisen takaa-Britannian takaa-ajo ja Yhdysvallat kiinni" -politiikka.
Yhdysvallat leikasi ja kaataa turvallisuusneuvoston pysyvän jäsenen Taiwanin, jotta voidaan houkutella Maon suosiota ja tehdä siellä asuvista ihmisistä pakkosiirtolaisia.
Mao oli julma, mutta ennen kaikkea hän oli ovela.
Hän taitavasti houkutteli ja houkutteli sekä Yhdysvaltoja että Neuvostoliittoa hyväksymään apua ja edistynyttä tekniikkaa molemmilta puolilta.
Neuvostoliiton hajoamisen jälkeen he ostivat kaiken lentotukialuksista avaruusinsinööreihin.
Siksi kiinalaisten astronauttien hatut ovat samat kuin Neuvostoliitossa.
Toisaalta demokraattien hallitsemalle Yhdysvalloille tarjottiin halpaa siviilityötä sanomalla: "Meillä on orjatehdas, jota voidaan käyttää vapaasti.
Heti kun he tulivat mieleen, Kiina, jonka he olivat ajatelleet henkisen omaisuuden pilferage-maaksi, alkoi pukeutua "super-brittiläiseksi ja super-yhdysvaltalaiseksi". teho.
Sen röyhkeä on välttää silmänsä.
Pillsburyn lausunto, että hänet "huijataan", on todennäköisesti oikea: "Luulimme, että olimme huijaaneet heitä ja käyttäneet niitä, mutta kiinalaiset ovat kääntyneet meihin.
Onneksi tai sen sijaan, Trump on pilannut Kiinan julmuudet.
Hän on myös alkanut korjata Yhdysvaltojen menneisyyden virheitä Taiwanin katkaisemisessa.
Trump kyseenalaistaa myös Stimsonin mielivaltaisen päätöksen.
Toivon, että Yhdysvaltain kansalaiset pohtivat myös menneisyyttä presidentinvaaleissa.
تۆۋەندىكىسى ماسايۇكى تاكايامانىڭ «تىرامپ ياخشى» ناملىق ماقالىسىدىن بۈگۈن ئېلان قىلىنغان ھەپتىلىك شىنچو مۇۋەپپەقىيەتلىك خۇلاسە چىقاردى.
ئۇزۇن ئۆتمەي ، ئامېرىكا دۆلەت ئىشلىرى مەھكىمىسىنىڭ ئوقۇغۇچىسى مايكېل پىلسبۇرى مۇنداق دېدى: «ئامېرىكا جۇڭگونى ئاكتىپ قوللىدى ، ئەگەر بىز ئۇنى بېيىتساق لايىق دۆلەتكە ئايلىنىدۇ ، ئەمما ئۇلار بەك خاتالاشتى». (جۇڭگو 2049).
دۆلەت ئىشلىرى كاتىپى پومپېيومۇ ئۆزىنىڭ ئالدامچى رەقىبىگە ئىسىم قويۇپ ، شى جىنپىڭنىڭ مەغلۇب بولغان مۇستەبىتلىككە ئىشىنىدىغانلىقىنى ئېيتتى.
ياماگاتا ئارىتومو خېلى بۇرۇنلا جۇڭگولۇقلارنىڭ «گۈزەل ئەخلاق يۇرتى» (Ogyū Sorai) نىڭ خەلقى بولۇپلا قالماي ، يەنە رەھىمسىز توپ ئىكەنلىكىنى ئاگاھلاندۇرغان.
كىشىلەر ھازىرچە ھېس قىلالمايدىغاندەك قىلسىمۇ ، ئەمما ئۇنىڭ قىممىتى يوق.
ئەمەلىيەتتە ، ئامېرىكىلىقلار ئۆزلىرىنىڭ ھىيلىگەرلىكىنى قارا قۇللارنىڭ ئورنىدا ئىشلىتىشكە باشلىغاندىن تارتىپلا بىلىدۇ.
شۇڭا قىتئەلەر ئارا تۆمۈر يول ئېچىلغاندا ، ئۇلار 1882-يىلى جۇڭگونى چەتكە قېقىش قانۇنىنى ماقۇللاپ ، ئۇلارنى يىراقلاشتۇرماقچى بولغان.
ياپونىيە سەۋەبىدىن ، ئۇلار بەك ئۆچ بولغان جۇڭگولۇقلار بىلەن بىللە قايتىشنى ئويلىدى.
ياپونىيە دۇنياغا ئىشىكنى ئاچقاندىن كېيىن ، ناھايىتى تېزلا زامانىۋىلاشتى ، جۇڭگو-ياپون ئۇرۇشىدا غەلىبە قىلدى ، ھەمدە ئۇلارغا قاراش ئارقىلىق بۈيۈك ئاق دۆلەت بولغان روسىيە بىلەن بولغان ئۇرۇشتا قانداق غەلىبە قىلىدىغانلىقىنى كۆرسەتتى.
Ryotaro Shiba مۇنداق دېدى: «ياپونىيە مۇۋەپپەقىيەت قازىنىشقا مەجبۇر بولدى» ، ئەمما بۇ خاتا.
ياپونىيە جۇڭگولۇق ئوقۇغۇچىلارنى قوبۇل قىلدى ، ئۇلارنى تەربىيلىدى ۋە ئۇلارنى دېموكراتىيەگە يېتەكلىدى.
شىنخەي ئىنقىلابىدىن كېيىن ، جۇڭگولۇقلار پۇقرالار سايلاپ چىققان قانۇن چىقىرىش ئورگىنى قۇردى ، بۇ يەردە 21 ياشتىن يۇقىرى 43 مىليون ئوغۇل بالا باج تاپشۇردى ، 590 ئەزا سايلاندى.
قانۇن چىقارغۇچىلارنىڭ يېرىمى دېگۈدەك ياپونىيەدە ئوقۇۋاتاتتى.
پارلامېنت دېموكراتىيىسى ھەقىقەتەن جۇڭگودا تۇغۇلغان.
ئەمما ئۇ ئاق تەنلىكلەرنىمۇ ساراسىمىگە سالدى.
كىم «ئەگەر بىلىم دۆلىتى ياپونىيە ۋە 400 مىليون نوپۇسقا ئىگە دۆلەت بولغان جۇڭگو قول تۇتۇشسا ، ئۇلار (ئاق تەنلىكنىڭ ئورنىغا) دۇنيانىڭ زومىگەر بولالمايدۇ» دېيەلەيدۇ (مۇسسولىن) ).
ئامېرىكا بۇ يەرگە جۇڭگوغا يېقىنلاشتى.
ئۇ يۈەن شىكەي ۋە باشقىلارنى ئىشلىتىپ ، چەتئەللىك ئوقۇغۇچىلارنى ياپونىيەگە بارىدىغان ئامېرىكىغا قىزىقتۇرغاندا ، پۇقرالار سايلام كېڭىشىنى تارمار قىلدى.
گۇ ۋېيچاڭ ، خۇ سۇي ، سۇڭ مېيلىڭ قاتارلىقلار جۇڭگوغا قايتىپ كەلگەندىن كېيىن ، ئۇلار ياپون تاۋارلىرىنى بايقۇت قىلدى ۋە ياپونلارغا قارشى تېرورلۇق قىلدى.
ياپونىيە بىلەن جۇڭگو بۆلۈندى.
ئامېرىكا يەنە چياڭ كەيشېككە ئىككىنچى ئايلانمىدا جۇڭگو سەددىچىن سېپىلىنىڭ سىرتىدىكى بارلىق ۋەھشىي يەرلەرنى بېرىشنى ئوتتۇرىغا قويدى.
بۇ سىتىمسون تەلىماتى ئىدى.
ئۇنىڭ بەدىلىگە ئۇ چياڭ كەيشنى چياڭ كەيشېكنى پۈتۈن مىللىي ھۆكۈمەت ئارمىيىسىنى ئامېرىكا ياللانما ئەسكەرلىرى بىلەن تەمىنلىدى.
ئاندىن ، 1937-يىلى ، 60 مىڭ مەشىقلەندۈرۈلگەن كۇمىنتاڭ ئەسكىرى ۋە جۇڭگو ھاۋا ئارمىيىسى ئايروپىلانى ياپونىيەنىڭ شاڭخەيدىكى ئېتىبارغا ھۇجۇم قىلغان ، ياپونىيە بىلەن جۇڭگو ئوتتۇرىسىدىكى پاتقاق ئۇرۇشى باشلانغان.
ئۇرۇش تىنچ ئوكيانغا كېڭەيدى ، ئاخىرىدا ئامېرىكا چىقتى ، ياپونىيە مەغلۇب بولدى.
بۇنىڭدىن سەل بۇرۇن ، چياڭ كەيشې قاھىرەگە چاقىرىلىپ ، جۇڭگونى چەتكە قېقىش قانۇنىنىڭ بىكار قىلىنىشى بىلەن مۇكاپاتلانغان.
ئەمما ياپونىيە ئۇتتۇرۇپ قويسا ، چياڭ كەيشېكنىڭ ھېچقانداق پايدىسى يوق.
چياڭ كۇلىيغا ئوخشاش تاشلىۋېتىلدى ، ئۇزۇن ئۆتمەي ئۇ تەيۋەنگە چۈشۈپ كەتتى.
20 يىلدىن كېيىن.
ئامېرىكا ئۈچىنچى قېتىم جۇڭگوغا يېقىنلاشتى.
بۇ قېتىم ئامېرىكا بىلەن سوۋېت ئىتتىپاقى ئوتتۇرىسىدىكى سوغۇق مۇناسىۋەتلەر ئۇرۇشىدىن ۋە ۋېيتنام ئۇرۇشىدىن بوشىتىلغان.
ئەينى ۋاقىتتا ، جۇڭگونى «دەرىجىدىن تاشقىرى ئەنگىلىيەنى قوغلىشىش ۋە ئامېرىكىنى تۇتۇش» سىياسىتى بار ماۋ زېدوڭ كونترول قىلغان.
ئامېرىكا ماۋنىڭ ياخشى كۆرۈشىگە ئېرىشىش ۋە ئۇ يەردە ياشايدىغان كىشىلەرنى سۈرگۈندىكى كىشىلەرگە ئايلاندۇرۇش ئۈچۈن ، بىخەتەرلىك كېڭىشىنىڭ دائىمىي ئەزاسى تەيۋەننى كېسىپ تاشلىدى.
مايۈن رەھىمسىز ، ئەمما ئۇنىڭدىنمۇ بەكرەك ئۇ ھىيلىگەر ئىدى.
ئۇ ماھارەت بىلەن ئامېرىكا ۋە سوۋېت ئىتتىپاقىنى ھەر ئىككى تەرەپتىن ياردەم ۋە ئىلغار تېخنىكىنى قوبۇل قىلىشقا قىستىدى.
سوۋېت ئىتتىپاقى يىمىرىلگەندىن كېيىن ، ئۇلار ئاۋىئاماتكىدىن ئالەم ئىنژېنېرىغىچە ھەممىسىنى سېتىۋالغان.
نېمە ئۈچۈن جۇڭگو ئالەم ئۇچقۇچىلىرىنىڭ قالپاقلىرى سوۋېت ئىتتىپاقىنىڭكىگە ئوخشايدۇ.
يەنە بىر تەرەپتىن ، دېموكراتلار كونتروللۇقىدىكى ئامېرىكىغا «بىزنىڭ ئەركىن ئىشلىتىشكە بولىدىغان قۇل زاۋۇتىمىز بار» دەپ ئەرزان پۇقراۋى ئەمگەك بىلەن تەمىنلەندى.
ئۇلار ئەقلىگە كەلگەن ھامان ، ئۇلار بىلىم مۈلۈك ھوقۇقىنى بۇلاش دۆلىتى دەپ ئويلىغان جۇڭگو «دەرىجىدىن تاشقىرى ئەنگىلىيە ۋە دەرىجىدىن تاشقىرى ئامېرىكا» بولۇشقا باشلىدى. power.
ئۇنىڭ ھاقارەتسىزلىكى ئادەمنىڭ كۆزىدىن يىراق.
پىللېسبۇرىنىڭ ئۆزىنىڭ «ئالدانغانلىقى» توغرىسىدىكى سۆزى بەلكىم توغرا بولۇشى مۇمكىن: «بىز ئۇلارنى ئالدايمىز دەپ ئويلىدۇق ، ئەمما جۇڭگولۇقلار بىزگە يۈزلەندى.
بەختكە يارىشا ، ئۇنىڭ ئورنىغا تىرامپ جۇڭگونىڭ ۋەھشىيلىكىنى ئىزدىدى.
ئۇ يەنە ئامېرىكىنىڭ تەيۋەننى كېسىشتىكى ئىلگىرىكى خاتالىقلىرىنى تۈزىتىشكە باشلىدى.
ترامپ يەنە ستىمسوننىڭ ئىختىيارى قارارىدىن گۇمانلىنىدۇ.
مەن ئامېرىكا پۇقرالىرىنىڭ پرېزىدېنت سايلىمىدا ئۆتمۈش ھەققىدە ئويلىنىشىنى ئۈمىد قىلىمەن.
Berikut ini adalah dari makalah Masayuki Takayama, yang berjudul 'Trump is Good,' yang membawa Weekly Shincho yang dirilis hari ini ke kesimpulan yang sukses.
Belum lama ini, Michael Pillsbury, seorang alumnus Departemen Luar Negeri AS, berkata, "AS telah secara aktif mendukung China, percaya bahwa China akan menjadi negara yang layak jika kami memperkayanya. Tetapi mereka sangat salah." (Tiongkok 2049).
Menteri Luar Negeri Pompeo juga menyebut lawan penipu itu, dengan mengatakan bahwa Xi Jinping adalah penganut totalitarianisme yang gagal.
Yamagata Aritomo telah lama memperingatkan bahwa orang Tionghoa bukan hanya orang dari "Tanah Kebajikan" (Ogyū Sorai) tetapi juga sekelompok yang brutal.
Mungkin tampak terlalu murah hati bagi orang untuk menyadarinya sekarang, tetapi itu tidak begitu saja.
Faktanya, orang Amerika telah mengetahui tentang kelicikan mereka sejak mereka mulai menggunakannya sebagai pengganti budak kulit hitam (Kuli).
Jadi ketika rel kereta api lintas benua dibuka, mereka mencoba untuk mencegah masuknya orang Cina dengan mengeluarkan Undang-Undang Pengecualian Cina pada tahun 1882 untuk mencegah mereka masuk.
Karena Jepang, mereka ingin kembali bersama dengan orang Tionghoa yang sangat membenci mereka.
Setelah Jepang membuka pintunya kepada dunia, ia dengan cepat memodernisasi, memenangkan Perang Tiongkok-Jepang, dan menunjukkan bagaimana memenangkan perang dengan Rusia, bangsa kulit putih yang hebat, dengan menatap mereka.
Ryotaro Shiba mengatakan bahwa 'Jepang akan menjadi sombong dengan kesuksesan,' tetapi itu salah.
Jepang menerima pelajar China, mendidik mereka, dan membimbing mereka menuju demokrasi.
Setelah Revolusi Xinhai, Tiongkok membentuk badan legislatif yang dipilih oleh warga sipil di mana 43 juta anak laki-laki di atas usia 21 tahun dan membayar pajak memberikan suara, dan 590 anggota dipilih.
Hampir setengah dari legislator belajar di Jepang.
Demokrasi parlementer memang lahir di Tiongkok.
Tapi itu juga membuat khawatir orang kulit putih.
Siapa yang mengatakan bahwa "Jika Jepang, negara pengetahuan, dan Cina, negara berpenduduk 400 juta orang, bergandengan tangan, siapa yang dapat mengatakan bahwa mereka tidak akan (bukan orang kulit putih) menjadi hegemon dunia" (Mussolini ).
Amerika Serikat mendekati China di sini.
Itu menggunakan Yuan Shikai dan yang lainnya untuk menghancurkan Dewan Pemilihan Sipil sambil memikat siswa internasional ke Amerika Serikat yang akan pergi ke Jepang.
Ketika Gu Weichang, Hu Sui, Song Meiling, dan lainnya kembali ke Tiongkok, mereka melakukan pemboikotan barang-barang Jepang dan terorisme terhadap Jepang.
Jepang dan Cina terpecah.
Amerika Serikat juga menawarkan untuk memberi Chiang Kai-shek semua tanah barbar di luar Tembok Besar China di putaran kedua.
Itu adalah Doktrin Stimson.
Sebagai gantinya, dia meminta Chiang Kai-shek memberikan Chiang Kai-shek dengan seluruh Tentara Pemerintah Nasional sebagai tentara bayaran AS.
Kemudian, pada tahun 1937, 60.000 tentara Kuomintang yang terlatih dan pesawat angkatan udara Tiongkok menyerang konsesi Jepang di Shanghai, dan perang berlumpur antara Jepang dan Tiongkok dimulai.
Perang menyebar ke Pasifik, dan akhirnya, Amerika Serikat keluar, dan Jepang dikalahkan.
Tepat sebelum itu, Chiang Kai-shek dipanggil ke Kairo dan dihadiahi dengan pencabutan Undang-Undang Pengecualian Tiongkok.
Tetapi jika Jepang kalah, Chiang Kai-shek tidak ada gunanya.
Chiang dibuang dengan cara yang sama seperti Kuli, dan segera setelah itu, dia jatuh ke Taiwan.
Dua puluh tahun kemudian.
Amerika Serikat mendekati China untuk ketiga kalinya.
Kali ini untuk keluar dari Perang Dingin antara AS dan Uni Soviet dan Perang Vietnam yang macet.
Saat itu, Cina dikendalikan oleh Mao Zedong, yang memiliki kebijakan "Pengejaran Inggris yang super ke Inggris dan mengejar Amerika Serikat".
AS memotong dan mencampakkan Taiwan, anggota tetap Dewan Keamanan, untuk menjilat Mao dan mengubah orang-orang yang tinggal di sana menjadi orang-orang yang diasingkan.
Mao brutal, tapi lebih dari itu, dia licik.
Dia dengan terampil membujuk dan membujuk AS dan Uni Soviet untuk menerima bantuan dan teknologi canggih dari kedua belah pihak.
Setelah runtuhnya Uni Soviet, mereka membeli segalanya mulai dari kapal induk hingga insinyur luar angkasa.
Itulah mengapa topi para astronot Tiongkok sama dengan topi milik Uni Soviet.
Di sisi lain, Amerika Serikat yang dikuasai Demokrat ditawari tenaga kerja sipil murah dengan mengatakan, "Kami memiliki pabrik budak yang dapat digunakan secara bebas.
Begitu mereka sadar, China, yang mereka anggap sebagai negara perampokan kekayaan intelektual, mulai menyamar sebagai "super Inggris dan super AS". kekuasaan.
Kurang ajar adalah menghindari pandangan seseorang.
Pernyataan Pillsbury bahwa dia "ditipu" mungkin benar: "Kami mengira kami telah menipu mereka dan menggunakannya, tetapi orang China telah menyerang kami.
Untungnya, atau sebaliknya, Trump telah membakar kekejaman China.
Dia juga mulai memperbaiki kesalahan masa lalu AS dalam memotong Taiwan.
Trump juga mempertanyakan keputusan sewenang-wenang Stimson.
Saya berharap warga AS juga merenungkan masa lalu dalam pemilihan presiden.
Følgende er fra Masayuki Takayamas avis, med tittelen 'Trump is Good', som bringer Weekly Shincho utgitt i dag til en vellykket konklusjon.
For ikke lenge siden sa Michael Pillsbury, en alumn fra det amerikanske utenriksdepartementet, "USA har aktivt støttet Kina, og tro at det ville bli et anstendig land hvis vi beriket det. Men de hadde veldig feil." (Kina 2049).
Utenriksminister Pompeo kalte også sin bedragerske motstander og sa at Xi Jinping var en troende på mislykket totalitarisme.
Yamagata Aritomo hadde for lenge siden advart om at kineserne ikke bare var et folk fra "Land of Virtue" (Ogyū Sorai), men også en brutal gjeng.
Det kan virke for sjenerøst for folk å innse nå, men det er ikke pålydende.
Faktisk har amerikanere visst om deres list når de begynte å bruke dem som erstatning for svarte slaver (Coolie).
Så da den transkontinentale jernbanen ble åpnet, prøvde de å holde kineserne utenfor ved å vedta den kinesiske eksklusjonsloven i 1882 for å holde dem utenfor.
På grunn av Japan ønsket de å komme sammen med kineserne, som hatet dem så mye.
Etter at Japan åpnet dørene for verden, moderniserte den seg raskt, vant den kinesisk-japanske krigen og viste hvordan man kunne vinne krigen med Russland, den store hvite nasjonen, ved å se på dem.
Ryotaro Shiba sier at 'Japan skulle bli oppblåst med suksess', men det er feil.
Japan aksepterte kinesiske studenter, utdannet dem og ledet dem mot demokrati.
Etter Xinhai-revolusjonen opprettet kineserne et sivilvalgt lovgivende organ der 43 millioner gutter over 21 år og betalte skatt stemte, og 590 medlemmer ble valgt.
Nesten halvparten av lovgiverne studerte i Japan.
Parlamentarisk demokrati ble faktisk født i Kina.
Men det skremte også de hvite.
Hvem skal si at "Hvis Japan, kunnskapslandet og Kina, landet med 400 millioner mennesker, hender sammen, som kan si at de ikke (i stedet for den hvite mannen) vil være verdens hegemon" (Mussolini ).
USA nærmet seg Kina her.
Den brukte Yuan Shikai og andre til å knuse det sivile valgrådet mens de lokket internasjonale studenter til USA som skulle til Japan.
Da Gu Weichang, Hu Sui, Song Meiling og andre kom tilbake til Kina, gjennomførte de boikotten av japanske varer og terrorisme mot japanerne.
Japan og Kina var delt.
USA tilbød seg også å gi Chiang Kai-shek alle de barbariske landene utenfor Den kinesiske mur i en andre runde.
Det var Stimson-doktrinen.
I bytte hadde han Chiang Kai-shek skaffe Chiang Kai-shek med hele den nasjonale regjeringshæren som amerikanske leiesoldater.
Så, i 1937, angrep 60.000 trente Kuomintang-tropper og kinesiske flyvåpenfly den japanske konsesjonen i Shanghai, og hengemyrkrigen mellom Japan og Kina begynte.
Krigen spredte seg til Stillehavet, og til slutt kom USA ut, og Japan ble beseiret.
Rett før det ble Chiang Kai-shek kalt til Kairo og ble belønnet med opphevelsen av den kinesiske eksklusjonsloven.
Men hvis Japan tapte, hadde Chiang Kai-shek ingen nytte for det.
Chiang ble kastet på samme måte som Coolie, og like etterpå falt han i Taiwan.
Tjue år senere.
USA nærmet seg Kina for tredje gang.
Denne gangen var det for å komme seg ut av den kalde krigen mellom USA og Sovjetunionen og den innlagte Vietnamkrigen.
På den tiden ble Kina kontrollert av Mao Zedong, som hadde en politikk med "super britisk jakt på Storbritannia og innhenting av USA."
USA kuttet og dumpet Taiwan, et permanent medlem av Sikkerhetsrådet, for å curry Maos gunst og gjøre folket som bor der til eksilfolk.
Mao var brutal, men mer enn det var han listig.
Han lurte dyktig og lokket både USA og Sovjetunionen til å akseptere hjelp og avansert teknologi fra begge sider.
Etter Sovjetunionens sammenbrudd kjøpte de alt fra hangarskip til romingeniører.
Det er grunnen til at hattene til de kinesiske astronautene er de samme som Sovjetunionens.
På den annen side ble de demokratstyrte USA tilbudt billig sivil arbeidskraft ved å si: "Vi har en slavefabrikk som kan brukes fritt.
Så snart de kom til sinnet, begynte Kina, som de hadde tenkt på som et land for immateriell eiendom, et poser som et "superbrittisk og super U.S." makt.
Dens frekke er å avverge øynene.
Pillsburys utsagn om at han ble "lurt" er sannsynligvis riktig: "Vi trodde vi hadde lurt dem og brukt dem, men kineserne har slått på oss.
Heldigvis, eller i stedet, har Trump brent grusomhetene i Kina.
Han har også begynt å reparere USAs tidligere feil med å kutte Taiwan.
Trump stiller også spørsmålstegn ved Stimsons vilkårlige avgjørelse.
Jeg håper at amerikanske borgere også vil reflektere over fortiden i presidentvalget.
Berikut ini adalah dari makalah Masayuki Takayama, berjudul 'Trump is Good,' yang membawa Shincho Mingguan yang dikeluarkan hari ini ke kesimpulan yang berjaya.
Tidak lama dahulu, Michael Pillsbury, alumni Jabatan Negara A.S., mengatakan, "A.S. secara aktif menyokong China, percaya bahawa ia akan menjadi negara yang baik jika kita memperkayakannya. Tetapi mereka sangat salah." (China 2049).
Setiausaha Negara Pompeo juga menamakan lawannya yang menipu, dengan mengatakan bahawa Xi Jinping adalah orang yang percaya kepada totaliterisme yang gagal.
Yamagata Aritomo telah lama memberi amaran bahawa orang-orang Cina bukan hanya orang-orang dari "Tanah Kebajikan" (Ogyū Sorai) tetapi juga sekumpulan kejam.
Mungkin kelihatan terlalu murah hati untuk disadari oleh orang-orang sekarang, tetapi itu tidak bernilai.
Sebenarnya, orang Amerika telah mengetahui tentang kelicikan mereka sejak mereka mula menggunakannya sebagai pengganti budak hitam (Coolie).
Oleh itu, ketika landasan kereta api lintas benua dibuka, mereka berusaha untuk mengelakkan orang Cina keluar dengan meluluskan Akta Pengecualian Cina pada tahun 1882 untuk menjauhkan mereka.
Kerana Jepun, mereka ingin kembali bersama dengan orang Cina, yang sangat membenci mereka.
Setelah Jepun membuka pintu kepada dunia, negara itu dengan cepat dimodernisasi, memenangkan Perang China-Jepun, dan menunjukkan bagaimana memenangkan perang dengan Rusia, negara kulit putih yang hebat, dengan menatap mereka.
Ryotaro Shiba mengatakan bahawa 'Jepun pasti mengalami kejayaan,' tetapi itu salah.
Jepun menerima pelajar Cina, mendidik mereka, dan membimbing mereka ke arah demokrasi.
Selepas Revolusi Xinhai, orang Cina menubuhkan badan perundangan yang dipilih oleh orang awam di mana 43 juta kanak-kanak lelaki berumur 21 tahun ke atas dan membayar cukai memilih, dan 590 anggota dipilih.
Hampir separuh daripada perundangan belajar di Jepun.
Demokrasi berparlimen memang dilahirkan di China.
Tetapi ia juga membimbangkan orang kulit putih.
Siapa yang mengatakan bahawa "Sekiranya Jepun, negara pengetahuan, dan China, negara yang berjumlah 400 juta orang, berganding bahu, siapa yang dapat mengatakan bahawa mereka tidak akan (bukan orang kulit putih) menjadi hegemon dunia" (Mussolini ).
Amerika Syarikat menghampiri China di sini.
Ia menggunakan Yuan Shikai dan yang lain untuk menghancurkan Majlis Pemilihan Sivil sambil memikat pelajar antarabangsa ke Amerika Syarikat yang akan ke Jepun.
Ketika Gu Weichang, Hu Sui, Song Meiling, dan lain-lain kembali ke China, mereka melakukan boikot barangan Jepun dan keganasan terhadap Jepun.
Jepun dan China berpecah belah.
Amerika Syarikat juga menawarkan untuk memberikan Chiang Kai-shek semua tanah barbar di luar Tembok Besar China pada pusingan kedua.
Itulah Ajaran Stimson.
Sebagai pertukarannya, dia meminta Chiang Kai-shek memberikan Chiang Kai-shek dengan seluruh Tentera Kerajaan Nasional sebagai tentera upahan A.S.
Kemudian, pada tahun 1937, 60.000 tentera Kuomintang yang terlatih dan pesawat udara China menyerang konsesi Jepun di Shanghai, dan perang rawa antara Jepun dan China bermula.
Perang merebak ke Pasifik, dan akhirnya, Amerika Syarikat keluar, dan Jepun dikalahkan.
Tepat sebelum itu, Chiang Kai-shek dipanggil ke Kaherah dan diberi penghargaan dengan pemansuhan Akta Pengecualian Cina.
Tetapi jika Jepun kalah, Chiang Kai-shek tidak menggunakannya.
Chiang dibuang dengan cara yang sama seperti Coolie, dan tidak lama kemudian, dia jatuh ke Taiwan.
Dua puluh tahun kemudian.
Amerika Syarikat menghampiri China untuk kali ketiga.
Kali ini adalah untuk keluar dari Perang Dingin antara A.S. dan Kesatuan Soviet dan Perang Vietnam yang terhenti.
Pada masa itu, China dikuasai oleh Mao Zedong, yang mempunyai kebijakan "Mengejar Britain yang super Britain dan mengejar Amerika Syarikat."
A.S. memotong dan membuang Taiwan, anggota tetap Majlis Keselamatan, untuk menggugat permintaan Mao dan mengubah orang yang tinggal di sana menjadi orang buangan.
Mao kejam, tetapi lebih dari itu, dia licik.
Dia dengan mahir membujuk dan membujuk Amerika Syarikat dan Kesatuan Soviet untuk menerima bantuan dan teknologi canggih dari kedua belah pihak.
Selepas kejatuhan Kesatuan Soviet, mereka membeli segala-galanya dari kapal terbang hingga jurutera angkasa.
Itulah sebabnya topi angkasawan China sama dengan topi Kesatuan Soviet.
Sebaliknya, Amerika Syarikat yang dikuasai Demokrat ditawarkan pekerja awam yang murah dengan mengatakan, "Kami memiliki kilang hamba yang dapat digunakan secara bebas.
Sebaik sahaja mereka sedar, China, yang mereka anggap sebagai negara perampas harta intelek, mulai berpose sebagai "super British dan super A.S." kuasa.
Yang tidak sopan itu mengalihkan pandangan seseorang.
Kenyataan Pillsbury bahawa dia "ditipu" mungkin betul: "Kami fikir kami telah menipu mereka dan menggunakannya, tetapi orang Cina telah menganiaya kami.
Nasib baik, atau sebaliknya, Trump telah melakukan kekejaman di China.
Dia juga telah mulai memperbaiki kesalahan A.S. ketika memotong Taiwan.
Trump juga mempersoalkan keputusan sewenang-wenangnya Stimson.
Saya berharap bahawa warga A.S. juga akan memikirkan masa lalu dalam pemilihan presiden.
Sau đây là bài báo của Masayuki Takayama, có tựa đề 'Trump is Good', đưa Weekly Shincho phát hành hôm nay đến một kết luận thành công.
Cách đây không lâu, Michael Pillsbury, một cựu sinh viên của Bộ Ngoại giao Hoa Kỳ, cho biết, "Hoa Kỳ đã tích cực hỗ trợ Trung Quốc, tin rằng nước này sẽ trở thành một quốc gia tốt nếu chúng ta làm giàu cho nó. Nhưng họ đã rất sai lầm." (Trung Quốc 2049).
Ngoại trưởng Pompeo cũng chỉ đích danh đối thủ gian dối của mình, nói rằng Tập Cận Bình là người tin vào chủ nghĩa toàn trị thất bại.
Yamagata Aritomo từ lâu đã cảnh báo rằng người Trung Quốc không chỉ là dân tộc của "Địa linh nhân kiệt" (Ogyū Sorai) mà còn là một lũ tàn bạo.
Nó có vẻ quá hào phóng để mọi người nhận ra bây giờ, nhưng nó không phải là mệnh giá.
Trên thực tế, người Mỹ đã biết về sự gian xảo của chúng ngay từ khi họ bắt đầu sử dụng chúng để thay thế cho nô lệ da đen (Coolie).
Vì vậy, khi tuyến đường sắt xuyên lục địa được mở ra, họ đã cố gắng ngăn cản người Trung Quốc bằng cách thông qua Đạo luật Loại trừ Trung Quốc vào năm 1882 để ngăn họ ra ngoài.
Vì Nhật Bản, họ muốn quay trở lại cùng với người Trung Quốc, những người vô cùng ghét họ.
Sau khi Nhật Bản mở cửa với thế giới, nước này đã nhanh chóng hiện đại hóa, giành chiến thắng trong Chiến tranh Trung-Nhật và chỉ ra cách giành chiến thắng trong cuộc chiến với Nga, quốc gia da trắng vĩ đại, bằng cách nhìn họ.
Ryotaro Shiba nói rằng 'Nhật Bản phải vươn tới thành công', nhưng điều đó đã sai.
Nhật Bản chấp nhận sinh viên Trung Quốc, giáo dục họ và hướng dẫn họ theo hướng dân chủ.
Sau Cách mạng Tân Hợi, người Trung Quốc đã thành lập cơ quan lập pháp do dân sự bầu cử, nơi có 43 triệu nam sinh trên 21 tuổi và đóng thuế đã bỏ phiếu, và 590 thành viên đã được bầu.
Gần một nửa số nhà lập pháp đã học ở Nhật Bản.
Nền dân chủ nghị viện đã thực sự ra đời ở Trung Quốc.
Nhưng nó cũng báo động cho người da trắng.
Ai có thể nói rằng "Nếu Nhật Bản, đất nước của tri thức và Trung Quốc, đất nước 400 triệu dân, chung tay, thì ai có thể nói rằng họ sẽ không (thay vì người da trắng) trở thành bá chủ thế giới" (Mussolini ).
Hoa Kỳ đã tiếp cận Trung Quốc tại đây.
Nó sử dụng Yuan Shikai và những người khác để phá vỡ Hội đồng Bầu cử Dân sự trong khi thu hút các sinh viên quốc tế đến Hoa Kỳ và những người sẽ đến Nhật Bản.
Khi Gu Weichang, Hu Sui, Song Meiling và những người khác trở về Trung Quốc, họ đã thực hiện tẩy chay hàng hóa Nhật Bản và khủng bố chống lại người Nhật.
Nhật Bản và Trung Quốc bị chia cắt.
Hoa Kỳ cũng đề nghị trao cho Tưởng Giới Thạch tất cả các vùng đất man rợ bên ngoài Vạn Lý Trường Thành của Trung Quốc trong vòng hai.
Đó là Học thuyết Stimson.
Đổi lại, ông ta yêu cầu Tưởng Giới Thạch cung cấp cho Tưởng Giới Thạch toàn bộ Quân đội Chính phủ Quốc gia làm lính đánh thuê của Hoa Kỳ.
Sau đó, vào năm 1937, 60.000 quân Quốc dân đảng được huấn luyện và máy bay của không quân Trung Quốc đã tấn công khu nhượng địa của Nhật Bản ở Thượng Hải, và cuộc chiến giữa vũng lầy giữa Nhật Bản và Trung Quốc bắt đầu.
Chiến tranh lan sang Thái Bình Dương, và cuối cùng, Hoa Kỳ xuất trận, và Nhật Bản bị đánh bại.
Ngay trước đó, Tưởng Giới Thạch được gọi đến Cairo và được khen thưởng bằng việc bãi bỏ Đạo luật Bài trừ Trung Quốc.
Nhưng nếu Nhật Bản thua, Tưởng Giới Thạch cũng chẳng ích gì.
Tưởng cũng bị loại bỏ giống như Coolie, và ngay sau đó, anh ta rơi vào Đài Loan.
Hai mươi năm sau đó.
Hoa Kỳ tiếp cận Trung Quốc lần thứ ba.
Lần này là để thoát khỏi Chiến tranh Lạnh giữa Hoa Kỳ và Liên Xô và Chiến tranh Việt Nam đang sa lầy.
Vào thời điểm đó, Trung Quốc được kiểm soát bởi Mao Trạch Đông, người có chính sách “Siêu đuổi Anh và đuổi kịp Hoa Kỳ”.
Hoa Kỳ cắt giảm và bãi bỏ Đài Loan, một thành viên thường trực của Hội đồng Bảo an, để lấy lòng Mao và biến những người sống ở đó thành những người lưu vong.
Mao tàn bạo, nhưng hơn thế nữa, ông ta còn gian xảo.
Ông khéo léo thuyết phục và dụ dỗ cả Hoa Kỳ và Liên Xô chấp nhận viện trợ và công nghệ tiên tiến từ cả hai phía.
Sau khi Liên Xô sụp đổ, họ mua mọi thứ từ hàng không mẫu hạm đến kỹ sư vũ trụ.
Đó là lý do tại sao mũ của các phi hành gia Trung Quốc giống mũ của Liên Xô.
Mặt khác, Hoa Kỳ do Đảng Dân chủ kiểm soát đã được cung cấp lao động dân sự giá rẻ khi nói, “Chúng tôi có một nhà máy nô lệ có thể được sử dụng tự do.
Ngay khi họ tỉnh lại, Trung Quốc, nơi họ từng coi là một quốc gia ăn cắp tài sản trí tuệ, bắt đầu trở thành một "siêu Anh và siêu Hoa Kỳ". quyền lực.
Sự xấc xược của nó làm đảo mắt người ta.
Tuyên bố của Pillsbury về việc ông “bị lừa” có lẽ là đúng: “Chúng tôi nghĩ rằng chúng tôi đã lừa họ và sử dụng chúng, nhưng người Trung Quốc đã lật tẩy chúng tôi.
May mắn thay, hoặc thay vào đó, Trump đã giết chết sự tàn bạo của Trung Quốc.
Ông cũng đã bắt đầu hàn gắn những sai lầm trong quá khứ của Hoa Kỳ khi cắt đứt với Đài Loan.
Trump cũng đặt câu hỏi về quyết định độc đoán của Stimson.
Tôi hy vọng rằng công dân Hoa Kỳ cũng sẽ suy ngẫm về quá khứ trong cuộc bầu cử tổng thống.
Følgende er fra Masayuki Takayamas papir med titlen 'Trump is Good', der bringer Weekly Shincho, der blev frigivet i dag, til en vellykket afslutning.
For ikke længe siden sagde Michael Pillsbury, en alumn fra det amerikanske udenrigsministerium, "USA har aktivt støttet Kina og troet, at det ville blive et anstændigt land, hvis vi berigede det. Men de havde meget forkert." (Kina 2049).
Statssekretær Pompeo navngav også sin bedragerske modstander og sagde, at Xi Jinping var en troende på mislykket totalitarisme.
Yamagata Aritomo havde længe siden advaret om, at kineserne ikke kun var et folk i "Land of Virtue" (Ogyū Sorai), men også en brutal flok.
Det kan synes for generøst for folk at indse det nu, men det er ikke pålydende.
Faktisk har amerikanere kendt om deres listighed fra det tidspunkt, hvor de begyndte at bruge dem som erstatning for sorte slaver (Coolie).
Så da den transkontinentale jernbane blev åbnet, forsøgte de at holde kineserne ude ved at vedtage den kinesiske eksklusionslov i 1882 for at holde dem ude.
På grund af Japan ønskede de at komme sammen med kineserne, der hadede dem så meget.
Efter at Japan åbnede sine døre for verden, moderniserede den hurtigt, vandt den kinesisk-japanske krig og viste, hvordan man kunne vinde krigen med Rusland, den store hvide nation, ved at se på dem.
Ryotaro Shiba siger, at 'Japan skulle pustes op med succes', men det er forkert.
Japan accepterede kinesiske studerende, uddannede dem og førte dem mod demokrati.
Efter Xinhai-revolutionen oprettede kineserne en civilt valgt lovgiver, hvor 43 millioner drenge over 21 år og betalte skat stemte, og der blev valgt 590 medlemmer.
Næsten halvdelen af lovgiverne studerede i Japan.
Parlamentarisk demokrati blev faktisk født i Kina.
Men det skræmte også de hvide.
Hvem skal sige, at "Hvis Japan, videnslandet og Kina, landet med 400 millioner mennesker, går sammen, hvem kan sige, at de ikke (i stedet for den hvide mand) vil være verdens hegemon" (Mussolini ).
USA henvendte sig til Kina her.
Det brugte Yuan Shikai og andre til at knuse Civilvalgrådet, mens de lokker internationale studerende til USA, der skulle til Japan.
Da Gu Weichang, Hu Sui, Song Meiling og andre vendte tilbage til Kina, gennemførte de boykotten af japanske varer og terrorisme mod japanerne.
Japan og Kina var delt.
De Forenede Stater tilbød også at give Chiang Kai-shek alle de barbariske lande uden for den kinesiske mur i en anden runde.
Det var Stimson-doktrinen.
Til gengæld lod han Chiang Kai-shek give Chiang Kai-shek hele den nationale regeringshær som amerikanske lejesoldater.
Derefter, i 1937, angreb 60.000 trænede Kuomintang-tropper og kinesiske luftvåbenfly den japanske koncession i Shanghai, og myrkrigen mellem Japan og Kina begyndte.
Krigen spredte sig til Stillehavet, og til sidst kom USA ud, og Japan blev besejret.
Lige før det blev Chiang Kai-shek kaldet til Kairo og blev belønnet med den kinesiske eksklusionslovs ophævelse.
Men hvis Japan tabte, havde Chiang Kai-shek ingen brug for det.
Chiang blev kasseret på samme måde som Coolie, og kort tid efter faldt han ind i Taiwan.
Tyve år senere.
USA henvendte sig til Kina for tredje gang.
Denne gang var det at komme ud af den kolde krig mellem USA og Sovjetunionen og den nedlagte Vietnamkrig.
På det tidspunkt blev Kina kontrolleret af Mao Zedong, der havde en politik med "super britisk forfølgelse af Storbritannien og indhentning af De Forenede Stater."
USA skar og dumpede Taiwan, et permanent medlem af Sikkerhedsrådet, for at gribe Maos gunst og gøre de mennesker, der bor der, til eksilfolk.
Mao var brutal, men mere end det var han listig.
Han dygtede dygtigt og lokket både USA og Sovjetunionen til at acceptere hjælp og avanceret teknologi fra begge sider.
Efter Sovjetunionens sammenbrud købte de alt fra hangarskibe til rumteknikere.
Det er grunden til, at de kinesiske astronautters hatte er de samme som Sovjetunionens.
På den anden side blev de demokratstyrede USA tilbudt billig civil arbejdskraft ved at sige: "Vi har en slavefabrik, der kan bruges frit.
Så snart de kom til fornuft, begyndte Kina, som de havde tænkt på som et land for intellektuel ejendomsret, at udgøre sig for at være en "superbriter og super U.S." strøm.
Dens uforskammede er at afværge ens øjne.
Pillsburys erklæring om, at han blev "narret", er sandsynligvis korrekt: "Vi troede, at vi havde narret dem og brugt dem, men kineserne har vendt sig mod os.
Heldigvis, eller i stedet for, har Trump brændt for grusomhederne i Kina.
Han er også begyndt at reparere USA's tidligere fejltagelser med at afskære Taiwan.
Trump sætter også spørgsmålstegn ved Stimsons vilkårlige beslutning.
Jeg håber, at amerikanske borgere også vil reflektere over fortiden i præsidentvalget.
Följande är från Masayuki Takayamas tidning, med titeln 'Trump is Good', vilket leder till att Weekly Shincho släpptes idag till en framgångsrik slutsats.
För inte så länge sedan sa Michael Pillsbury, en alumn från det amerikanska utrikesdepartementet, "USA har aktivt stött Kina och trott att det skulle bli ett anständigt land om vi berikade det. Men de hade mycket fel." (Kina 2049).
Statssekreterare Pompeo utnämnde också sin bedrägliga motståndare och sa att Xi Jinping var en troende på misslyckad totalitarism.
Yamagata Aritomo hade för länge sedan varnat för att kineserna inte bara var ett folk i "Land of Virtue" (Ogyū Sorai) utan också ett brutalt gäng.
Det kan verka för generöst för människor att inse det nu, men det är inte på nominellt värde.
Faktum är att amerikanerna har känt till sin listiga tid sedan de började använda dem som ersättare för svarta slavar (Coolie).
Så när den transkontinentala järnvägen öppnades försökte de hålla kineserna ute genom att genomföra den kinesiska uteslutningslagen 1882 för att hålla dem borta.
På grund av Japan ville de komma tillbaka med kineserna, som hatade dem så mycket.
Efter att Japan öppnat sina dörrar för världen moderniserades det snabbt, vann det kinesisk-japanska kriget och visade hur man vann kriget med Ryssland, den stora vita nationen, genom att titta på dem.
Ryotaro Shiba säger att "Japan skulle bli uppblåst med framgång", men det är fel.
Japan accepterade kinesiska studenter, utbildade dem och vägledde dem mot demokrati.
Efter Xinhai-revolutionen inrättade kineserna en civilt vald lagstiftare där 43 miljoner pojkar över 21 år och betalade skatt röstade och 590 medlemmar valdes.
Nästan hälften av lagstiftarna studerade i Japan.
Parlamentarisk demokrati föddes verkligen i Kina.
Men det oroade också de vita.
Vem ska säga att "Om Japan, kunskapens land och Kina, landet med 400 miljoner människor, går ihop, som kan säga att de inte (i stället för den vita mannen) kommer att vara världens hegemon" (Mussolini ).
USA närmade sig Kina här.
Den använde Yuan Shikai och andra för att krossa det civila valrådet medan de lockade internationella studenter till USA som skulle till Japan.
När Gu Weichang, Hu Sui, Song Meiling och andra återvände till Kina genomförde de bojkotten av japanska varor och terrorism mot japanerna.
Japan och Kina delades.
USA erbjöd sig också att ge Chiang Kai-shek alla barbariska länder utanför Kinesiska muren i en andra omgång.
Det var Stimson-doktrinen.
I utbyte hade han Chiang Kai-shek att förse Chiang Kai-shek med hela den nationella regeringsarmén som amerikanska legosoldater.
Sedan 1937 attackerade 60 000 utbildade Kuomintang-trupper och kinesiska flygvapenflygplan den japanska koncessionen i Shanghai, och gungmyrkriget mellan Japan och Kina började.
Kriget spred sig till Stilla havet, och slutligen kom USA ut och Japan besegrades.
Strax innan det kallades Chiang Kai-shek till Kairo och belönades med upphävandet av den kinesiska uteslutningslagen.
Men om Japan förlorade hade Chiang Kai-shek inget bruk för det.
Chiang kastades på samma sätt som Coolie, och strax därefter föll han in i Taiwan.
Tjugo år senare.
USA närmade sig Kina för tredje gången.
Den här gången var det för att komma ut ur det kalla kriget mellan USA och Sovjetunionen och det fasta Vietnamkriget.
Vid den tiden kontrollerades Kina av Mao Zedong, som hade en politik med "superbrittiska jakten på Storbritannien och att komma ikapp USA."
USA klippte och dumpade Taiwan, en permanent medlem av säkerhetsrådet, för att krama Maos tjänst och förvandla folket som bor där till exilfolk.
Mao var brutal, men mer än så var han listig.
Han lurade skickligt och lockade både USA och Sovjetunionen att acceptera hjälp och avancerad teknik från båda sidor.
Efter Sovjetunionens kollaps köpte de allt från hangarfartyg till rymdtekniker.
Det är därför som de kinesiska astronauternas hattar är desamma som Sovjetunionens.
Å andra sidan erbjöds de demokratstyrda Förenta staterna billig civil arbetskraft genom att säga, "Vi har en slavfabrik som kan användas fritt.
Så snart de kom till sina sinnen började Kina, som de hade tänkt på som ett land för immateriella rättigheter, att posera som ett "superbrittiskt och super-USA". kraft.
Dess oförskämd är att avvärja ögonen.
Pillsburys uttalande att han var "lurad" är förmodligen korrekt: "Vi trodde att vi hade lurat dem och använt dem, men kineserna har vänt sig mot oss.
Lyckligtvis, eller istället, har Trump bränt grusomheterna i Kina.
Han har också börjat reparera USA: s tidigare misstag att avskärma Taiwan.
Trump ifrågasätter också Stimsons godtyckliga beslut.
Jag hoppas att amerikanska medborgare också kommer att reflektera över det förflutna i presidentvalet.
Die volgende is uit Masayuki Takayama se referaat, getiteld 'Trump is goed', wat die Weekly Shincho wat vandag vrygestel is, tot 'n suksesvolle slotsom bring.
Nie lank gelede nie, het Michael Pillsbury, 'n oudleerling van die Amerikaanse departement van buitelandse sake, gesê: "Die VSA het China aktief ondersteun en geglo dat dit 'n ordentlike land sou word as ons dit verryk. Maar hulle was baie verkeerd." (China 2049).
Staatsekretaris Pompeo het ook sy bedrieglike opponent benoem en gesê dat Xi Jinping 'n gelowige in mislukte totalitarisme was.
Yamagata Aritomo het lank gelede gewaarsku dat die Chinese nie net 'n volk van die 'Land of Virtue' (Ogyū Sorai) is nie, maar ook 'n wrede klomp.
Dit lyk miskien vir mense te vrygewig om nou al te besef, maar dit is nie op sigwaarde nie.
Om die waarheid te sê, Amerikaners weet van hul slinksheid vandat hulle dit gebruik het as plaasvervanger vir swart slawe (Coolie).
Toe die transkontinentale spoorlyn geopen is, het hulle dus probeer om die Chinese uit te hou deur die Chinese uitsluitingswet in 1882 te aanvaar om hulle uit te hou.
Vanweë Japan wou hulle saam met die Chinese terugkeer, wat hulle so gehaat het.
Nadat Japan sy deure vir die wêreld oopgemaak het, het hy vinnig gemoderniseer, die Sino-Japanse Oorlog gewen en gewys hoe om die oorlog met Rusland, die groot blanke nasie, te wen deur na hulle te kyk.
Ryotaro Shiba sê dat 'Japan opgepof moes word met sukses', maar dit is verkeerd.
Japan het Chinese studente aanvaar, opgevoed en gelei tot demokrasie.
Na die Xinhai-rewolusie het die Chinese 'n burgerlike verkose wetgewer ingestel waar 43 miljoen seuns ouer as 21 jaar oud en belasting betaal het, en 590 lede verkies is.
Byna die helfte van die wetgewers studeer in Japan.
Parlementêre demokrasie is inderdaad in China gebore.
Maar dit het die blankes ook geskrik.
Wie wil sê dat "As Japan, die land van kennis en China, die land van 400 miljoen mense, hande vat, wie kan sê dat hulle nie (in plaas van die witman) die hegemonie van die wêreld sal wees nie" (Mussolini ).
Die Verenigde State het China hier genader.
Dit het Yuan Shikai en ander gebruik om die burgerlike verkiesingsraad te verpletter terwyl hy internasionale studente na die Verenigde State gelok het wat na Japan sou gaan.
Toe Gu Weichang, Hu Sui, Song Meiling en ander na China terugkeer, het hulle die boikot van Japannese goedere en terrorisme teen die Japannese uitgevoer.
Japan en China was verdeeld.
Die Verenigde State het ook aangebied om aan Chiang Kai-shek al die barbaarse lande buite die Groot Muur van China in 'n tweede ronde te gee.
Dit was die Stimson-leerstelling.
In ruil daarvoor het hy Chiang Kai-shek deur die hele nasionale regeringsleër as Amerikaanse huursoldate aan Chiang Kai-shek voorsien.
Toe, in 1937, het 60 000 opgeleide Kuomintang-troepe en Chinese lugmagvliegtuie die Japannese konsessie in Sjanghai aangeval, en die moerasoorlog tussen Japan en China het begin.
Die oorlog het na die Stille Oseaan versprei, en uiteindelik het die Verenigde State uitgekom, en Japan is verslaan.
Net voor dit is Chiang Kai-shek na Kaïro geroep en is beloon met die herroeping van die Chinese uitsluitingswet.
Maar as Japan verloor, het Chiang Kai-shek geen nut daarvoor nie.
Chiang is op dieselfde manier as Coolie weggegooi, en kort daarna val hy in Taiwan.
Twintig jaar later.
Die Verenigde State het China vir die derde keer genader.
Hierdie keer was dit om uit die Koue Oorlog tussen die VSA en die Sowjetunie en die vervalle Viëtnam-oorlog te kom.
Op daardie stadium is China beheer deur Mao Zedong, wat 'n beleid gehad het van 'super Britse strewe na Brittanje en die inhaal van die Verenigde State'.
Die VSA het Taiwan, 'n permanente lid van die Veiligheidsraad, geknip en gestort om Mao se guns te bekamp en die mense wat daar woon, in ballingskap te verander.
Mao was wreed, maar meer as dit, hy was slu.
Hy het die VSA en die Sowjetunie vaardig verlei en verlei om hulp en gevorderde tegnologie van beide kante te aanvaar.
Na die ineenstorting van die Sowjetunie het hulle alles gekoop, van vliegdekskepe tot ruimtelike ingenieurs.
Dit is waarom die hoede van die Chinese ruimtevaarders dieselfde is as dié van die Sowjetunie.
Aan die ander kant is die Demokraat-beheerde Verenigde State goedkoop burgerlike arbeid aangebied deur te sê: 'Ons het 'n slaaffabriek wat vrylik gebruik kan word.
Sodra hulle tot hul sinne gekom het, het China, wat hulle as 'n land van intellektuele eiendom beskou het, hom voorgedoen as 'n 'super-Britse en super-Amerikaanse'. krag.
Die onbeskaamdheid daarvan is om die oë van 'n mens af te weer.
Die stelling van Pillsbury dat hy 'mislei' is, is waarskynlik korrek: 'Ons het gedink ons het hulle mislei en gebruik, maar die Chinese het ons aangewend.
Gelukkig, of eerder, het Trump die gruweldade van China toegesnou.
Hy het ook die VSA se vorige foute om Taiwan af te sny, begin herstel.
Trump bevraagteken ook Stimson se arbitrêre besluit.
Ek hoop dat Amerikaanse burgers ook sal besin oor die verlede in die presidentsverkiesing.
以下摘自高山山雅之（Kasayuki Takayama）發表的題為“ Trump is Good”的論文，該論文使今天發布的Weekly Shincho圓滿結束。
不久前，美國國務院的校友邁克爾·皮爾斯伯里（Michael Pillsbury）說：“美國積極支持中國，認為如果我們使中國富裕，它將成為一個體面的國家。但他們非常錯誤。” （中國2049年）。
國務卿龐培還任命了他的欺騙對手，稱習近平是極權主義失敗的信徒。
Yamagata Aritomo很久以前就警告說，中國人不僅是“美德之地”（OgyūSorai）的一族，而且還是殘酷的一群。
到目前為止，對於人們來說似乎似乎太慷慨了，但是它並不具有表面價值。
事實上，美國人從開始使用黑奴替代黑奴（庫裡）起就已經知道了他們的狡猾。
因此，當跨洲鐵路開通時，他們試圖通過1882年的《排華法案》將華人拒之門外，以阻止華人。
由於日本的緣故，他們想與討厭他們的中國人一起支持。
日本向世界敞開大門後，它迅速實現了現代化，贏得了抗日戰爭，並展示瞭如何通過凝視它們與偉大的白人國家俄羅斯贏得戰爭。
柴田涼太郎說，“要成功地吹捧日本”，但這是錯誤的。
日本接納了中國學生，對其進行了教育，並引導他們走向民主。
辛亥革命後，中國人建立了民選立法機構，對4300萬21歲以上的男孩和納稅人進行了投票，並選舉了590名成員。
近一半的立法者在日本學習。
議會民主制的確誕生於中國。
但這也使白人感到震驚。
誰能說“如果知識的國家日本和擁有4億人口的中國共同努力，誰能說他們（而不是白人）將成為世界霸主”（墨索里尼） ）。
美國在這裡接近中國。
它利用袁世凱等人壓倒了民選委員會，同時吸引了國際學生前往美國去日本。
當顧為常，胡遂，宋美齡等人返回中國時，他們抵制了日本商品和針對日本人的恐怖主義。
日本和中國分裂了。
美國還提議在第二輪中將蔣介石交給中國長城以外的所有蠻族土地。
那就是斯廷森主義。
作為交換，他讓蔣介石向蔣介石提供了整個國民政府軍作為美國僱傭軍。
然後，1937年，60,000名受過訓練的國民黨軍隊和中國空軍飛機襲擊了日本在上海的特許權，日中之間的泥潭戰爭開始了。
戰爭蔓延到太平洋，最後，美國出來了，日本被擊敗了。
在此之前，蔣介石被叫到開羅，並因廢除《排華法案》而獲得回報。
但是如果日本輸了，蔣介石就沒有用了。
蔣以與苦力一樣的方式被丟棄，不久之後他跌入台灣。
二十年後。
美國第三次接近中國。
這次是要擺脫美甦之間的冷戰和陷入困境的越南戰爭。
當時，中國是由毛澤東控制的，毛澤東的政策是“超級英國人追逐英國並追趕美國”。
美國削減並拋棄了安理會常任理事國台灣，以討好毛澤東的支持，並將居住在那裡的人民變成流亡者。
毛澤東很殘酷，但更狡猾。
他巧妙地哄騙並哄騙美國和蘇聯接受雙方的援助和先進技術。
蘇聯解體後，他們購買了從航空母艦到太空工程師的所有物品。
這就是為什麼中國宇航員的帽子與蘇聯一樣的原因。
另一方面，民主黨控制下的美國得到了廉價的平民勞動力，他說：“我們有一個可以自由使用的奴隸工廠。
一想到他們，他們就認為中國是一個知識產權盜竊國，它開始冒充“超級英國和超級美國”。功率。
它的傲慢無禮。
皮爾斯伯里（Pillsbury）關於他“被打tric”的說法可能是正確的：“我們以為我們欺騙了他們並使用了它們，但中國人卻對我們不利。
幸運的是，或者相反，特朗普已經燒毀了中國的暴行。
他還開始修補美國過去切斷台灣的錯誤。
特朗普還質疑斯廷森的任意決定。
我希望美國公民也能在總統選舉中反思過去。
以下摘自高山山雅之（Kasayuki Takayama）发表的题为“ Trump is Good”的论文，该论文使今天发布的Weekly Shincho圆满结束。
不久前，美国国务院校友迈克尔·皮尔斯伯里（Michael Pillsbury）说：“美国积极支持中国，认为如果我们使中国富裕，它将成为一个体面的国家。但是，他们是非常错误的。” （中国2049年）。
国务卿庞培还任命了他的欺骗性对手，称习近平坚信极权主义的失败。
Yamagata Aritomo早就警告说，中国人不仅是“美德之地”（OgyūSorai）的一族，而且还是残酷的一群。
到目前为止，对于人们来说似乎似乎太慷慨了，但是它并不具有表面价值。
事实上，美国人从开始使用黑奴替代黑奴（库里）起就已经知道了他们的狡猾。
因此，当跨洲铁路开通时，他们试图通过1882年的《排华法案》将华人拒之门外，从而将华人拒之门外。
由于日本的缘故，他们想与讨厌他们的中国人一起支持。
日本向世界敞开大门后，它迅速实现了现代化，赢得了抗日战争，并展示了如何通过凝视它们与伟大的白人国家俄罗斯赢得战争。
柴田凉太郎说，“要成功地吹捧日本”，但这是错误的。
日本接纳了中国学生，对其进行了教育，并引导他们走向民主。
辛亥革命后，中国建立了民选立法机构，对4300万21岁以上的男孩和纳税人进行了投票，并选举了590名成员。
近一半的立法者在日本学习。
议会民主制确实是在中国诞生的。
但这也使白人感到震惊。
谁能说“如果知识之国日本和拥有4亿人口之国的中国携手合作，谁能说他们（而不是白人）将成为世界霸主”（墨索里尼） ）。
美国在这里接近中国。
它利用袁世凯等人粉碎了民选委员会，同时将国际学生吸引到了前往日本的美国。
顾为常，胡穗，宋美龄等人返回中国时，他们抵制日本商品和对日本的恐怖主义。
日本和中国分裂了。
美国还提议在第二轮中将蒋介石交给中国长城以外的所有蛮族土地。
那就是斯廷森主义。
作为交换，他让蒋介石向蒋介石提供了整个国民政府军作为美国雇佣军。
然后，1937年，60,000名受过训练的国民党军队和中国空军飞机袭击了日本在上海的特许权，日中之间的泥潭战争开始了。
战争蔓延到太平洋，最后，美国出来了，日本被击败了。
在此之前，蒋介石被叫到开罗，并因废除《排华法案》而获得回报。
但是，如果日本输了，蒋介石就没有用了。
蒋以与苦力相同的方式被丢弃，不久之后他跌入台湾。
二十年后。
美国第三次接近中国。
这次是要摆脱美苏之间的冷战和陷入困境的越南战争。
当时，中国是由毛泽东控制的，毛泽东的政策是“超级英国人追逐英国并追赶美国”。
美国削减并抛弃了安理会常任理事国台湾，以讨好毛泽东的支持，并将居住在那里的人民变成流亡者。
毛泽东很残酷，但更狡猾。
他巧妙地哄骗并哄骗美国和苏联接受双方的援助和先进技术。
苏联解体后，他们购买了从航空母舰到太空工程师的所有物品。
这就是为什么中国宇航员的帽子与苏联一样的原因。
另一方面，民主党控制下的美国得到了廉价的平民劳动，他说：“我们有一个可以自由使用的奴隶工厂。
一想到他们，中国就被视为“超级英国和超级美国”。功率。
它的傲慢无礼。
皮尔斯伯里（Pillsbury）关于他“被打tric”的说法可能是正确的：“我们以为我们欺骗了他们并使用了它们，但中国人却反驳了我们。
幸运的是，或者相反，特朗普已经烧毁了中国的暴行。
他还开始修补美国过去切断台湾的错误。
特朗普还质疑斯廷森的任意决定。
我希望美国公民也能在总统选举中反思过去。
Следующее - из статьи Масаюки Такаяма под названием «Трамп - это хорошо», которая подводит к успешному завершению выходящего сегодня еженедельника «Синчо».
Не так давно Майкл Пиллсбери, выпускник Госдепартамента США, сказал: «США активно поддерживают Китай, полагая, что он станет достойной страной, если мы обогатим его. Но они были очень неправы». (Китай 2049).
Госсекретарь Помпео также назвал своего лживого противника, заявив, что Си Цзиньпин был сторонником неудавшегося тоталитаризма.
Ямагата Аритомо давно предупредил, что китайцы - это не только народ «Страны Добродетели» (Огю Сорай), но и жестокая группа.
Сейчас это может показаться слишком щедрым, чтобы осознать это, но это не на первый взгляд.
Собственно говоря, американцы знали об их хитрости с того момента, как начали использовать их в качестве замены черным рабам (Кули).
Поэтому, когда была открыта трансконтинентальная железная дорога, они попытались не допустить китайцев, приняв в 1882 году Закон об исключении китайцев, чтобы не допустить их.
Из-за Японии они хотели вернуться вместе с китайцами, которые так их ненавидели.
После того как Япония открыла свои двери миру, она быстро модернизировалась, выиграла китайско-японскую войну и показала, как выиграть войну с Россией, великой белой нацией, глядя на них.
Риотаро Сиба говорит, что «Япония должна была превозносить успех», но это неверно.
Япония принимала китайских студентов, давала им образование и направляла их к демократии.
После Синьхайской революции китайцы создали законодательный орган, избираемый гражданскими лицами, в котором проголосовали 43 миллиона мальчиков старше 21 года, уплачивающих налоги, и было избрано 590 членов.
Почти половина законодателей учились в Японии.
Парламентская демократия действительно зародилась в Китае.
Но это встревожило и белых.
Кто может сказать, что «если Япония, страна знаний, и Китай, страна с 400-миллионным населением, возьмутся за руки, кто сможет сказать, что они (вместо белого человека) не будут гегемоном мира» (Муссолини ).
Здесь США приблизились к Китаю.
Она использовала Юань Шикай и других, чтобы подавить Гражданский избирательный совет, в то же время заманивая в Соединенные Штаты иностранных студентов, которые собирались в Японию.
Когда Гу Вэйчан, Ху Суй, Сун Мэйлин и другие вернулись в Китай, они осуществили бойкот японских товаров и терроризм против японцев.
Япония и Китай разделились.
Соединенные Штаты также предложили во втором раунде отдать Чан Кай-ши все варварские земли за пределами Великой Китайской стены.
Это была доктрина Стимсона.
Взамен он попросил Чан Кайши предоставить Чан Кайши всю армию национального правительства в качестве наемников США.
Затем, в 1937 году, 60 000 обученных гоминьдановцев и самолеты китайских ВВС атаковали японскую концессию в Шанхае, и началась болотная война между Японией и Китаем.
Война распространилась на Тихий океан, и, наконец, вышли Соединенные Штаты, и Япония потерпела поражение.
Незадолго до этого Чан Кайши был вызван в Каир и награжден отменой Закона об исключении китайцев.
Но если Япония проиграет, Чан Кайши не сможет это сделать.
Чан был отвергнут так же, как Кули, и вскоре после этого он попал на Тайвань.
Двадцать лет спустя.
США в третий раз приблизились к Китаю.
На этот раз он должен был выйти из холодной войны между США и Советским Союзом и увязшей войны во Вьетнаме.
В то время Китай находился под контролем Мао Цзэдуна, который проводил политику «сверхбританского преследования Британии и догонения Соединенных Штатов».
США сократили и бросили Тайвань, постоянного члена Совета Безопасности, чтобы заручиться благосклонностью Мао и превратить живущих там людей в изгнанников.
Мао был жестоким, но более того, он был хитрым.
Он умело уговаривал и уговорил США и Советский Союз принять помощь и передовые технологии с обеих сторон.
После распада Советского Союза они купили все, от авианосцев до космических инженеров.
Поэтому шляпы китайских космонавтов такие же, как у советских.
С другой стороны, контролируемым демократами Соединенным Штатам предложили дешевую гражданскую рабочую силу, заявив: «У нас есть рабский завод, которым можно свободно пользоваться.
Как только они опомнились, Китай, который они считали страной, занимающейся хищением интеллектуальной собственности, начал изображать из себя «супербританскую и суперумериканскую». мощность.
Это наглое - отводить глаза.
Утверждение Пиллсбери о том, что его «обманули», вероятно, верно: «Мы думали, что обманули их и использовали их, но китайцы повернулись против нас.
К счастью, Трамп сжег зверства Китая или наоборот.
Он также начал исправлять прошлые ошибки США, связанные с отрезанием Тайваня.
Трамп также ставит под сомнение произвольное решение Стимсона.
Я надеюсь, что граждане США также задумаются о прошлом на президентских выборах.
다음은 타카야마 마사유키의 논문 '트럼프는 좋다'에서 오늘 발표 된 위클리 신초를 성공적으로 마무리했다.
얼마 전 미 국무부 졸업생 인 마이클 필스 버리는 "미국은 중국을 풍요롭게하면 괜찮은 나라가 될 것이라고 믿고 적극적으로 중국을 지원 해왔다. 그러나 그들은 매우 틀렸다"고 말했다. (중국 2049 년).
폼페이 오 국무 장관은 시진핑이 실패한 전체주의의 신자라고 말하며기만적인 상대를 지명했다.
야마가타 아리 토모는 오래전 중국인들이 "덕의 땅"(오규 소라이)의 사람들 일뿐만 아니라 잔인한 무리라고 경고했습니다.
사람들이 지금까지 깨닫기에는 너무 관대 해 보일지 모르지만 액면가는 아닙니다.
사실 미국인들은 흑인 노예 (Coolie)의 대체품으로 사용하기 시작한 때부터 교활함을 알고 있습니다.
그래서 대륙 횡단 철도가 개통되었을 때 그들은 1882 년 중국인 배제 법을 통과시켜 중국인을 막으려 고했습니다.
일본 때문에 그들을 너무 싫어했던 중국인들과 다시 함께하고 싶었다.
일본은 세계에 문을 연 후 빠르게 근대화하고 중일 전쟁에서 이기고 그들을 바라보며 위대한 백인 국가 인 러시아와의 전쟁에서 승리하는 방법을 보여 주었다.
시바 료타로는 '일본은 성공으로 부풀려 야했다'고 말했지만 틀렸다.
일본은 중국 학생들을 받아 들여 교육하고 민주주의로 인도했습니다.
신해 혁명 이후 중국은 21 세 이상 4,300 만 명의 소년이 투표하고 590 명의 의원이 선출 된 민간 선거 입법부를 세웠다.
의원의 거의 절반이 일본에서 공부하고있었습니다.
의회 민주주의는 실제로 중국에서 탄생했습니다.
그러나 그것은 또한 백인들을 놀라게했습니다.
"지식의 나라 일본과 4 억 인구의 나라 중국이 손을 잡으면 (백인 대신) 세계의 헤 게몬이되지 않겠다고 말할 수있는 사람"(무솔리니) ).
미국은 여기에서 중국에 접근했습니다.
유안시 카이 등을 이용하여 시민 선거위원회를 무너 뜨리고 유학생을 일본으로 유인하는 미국으로 유인했습니다.
Gu Weichang, Hu Sui, Song Meiling 등이 중국으로 돌아 왔을 때 그들은 일본 제품에 대한 불매 운동과 일본에 대한 테러를 자행했습니다.
일본과 중국이 분리되었습니다.
미국은 또한 두 번째 라운드에서 장제스에게 만리장성 밖의 모든 야만인 땅을 제공하겠다고 제안했습니다.
그것이 바로 Stimson Doctrine이었습니다.
그 대가로 그는 장개석에게 미군 용병으로 전국 정부군 전체에 장개석을 제공하게했다.
그러다가 1937 년에 훈련 된 국민당 부대와 중국 공군기 6 만명이 상하이에서 일본의 양보를 공격했고 일본과 중국 간의 소란스러운 전쟁이 시작되었습니다.
전쟁은 태평양으로 퍼졌고 마침내 미국이 나왔고 일본이 패배했습니다.
그 직전에 장개석은 카이로로 부름을 받아 중국 제외 법의 폐지로 보상을 받았다.
그러나 일본이지면 장개석은 그것을 사용할 수 없었다.
Chiang은 Coolie와 같은 방식으로 버려졌고 곧 대만으로 떨어졌습니다.
20 년 후.
미국은 세 번째로 중국에 접근했습니다.
이번에는 미국과 소련 간의 냉전과 수렁에 빠진 베트남 전쟁에서 벗어나기위한 것이었다.
그 당시 중국은 "영국의 슈퍼 영국을 추구하고 미국을 따라 잡는"정책을 가지고 있던 마오 쩌둥이 지배했습니다.
미국은 안전 보장 이사회 상임 이사국 인 대만을 잘라내어 마오 쩌둥의 호의를 모으고 그곳에 사는 사람들을 망명자로 만들었습니다.
마오는 잔인했지만 그 이상으로 교활했습니다.
그는 미국과 소련 모두를 능숙하게 조롱하고 설득하여 양측의 원조와 첨단 기술을 받아 들였습니다.
소련 붕괴 후 그들은 항공 모함에서 우주 공학자에 이르기까지 모든 것을 구입했습니다.
중국 우주인의 모자가 소련의 모자와 같은 이유입니다.
한편 민주당이 지배하는 미국은“자유롭게 사용할 수있는 노예 공장이있다.
그들이 정신을 차리 자마자 지적 재산 절도 국가로 생각했던 중국은 '슈퍼 영국과 슈퍼 미국'으로 위장하기 시작했다. 힘.
그 무례 함은 눈을 피하는 것입니다.
그가 "속았다"는 Pillsbury의 진술은 아마도 정확할 것입니다. "우리는 그들을 속여서 사용했다고 생각했지만 중국인들은 우리를 켜고 있습니다.
다행히 트럼프는 중국의 잔학 행위를 불 태웠다.
그는 또한 미국이 대만을 끊는 과거의 실수를 고치기 시작했습니다.
트럼프는 또한 스팀슨의 자의적인 결정에 의문을 제기합니다.
미국 시민들도 대선에서 과거를 되돌아 보길 바랍니다.
Ce qui suit est tiré de l'article de Masayuki Takayama, intitulé `` Trump is Good '', qui mène le Weekly Shincho publié aujourd'hui à une conclusion positive.
Il n'y a pas si longtemps, Michael Pillsbury, un ancien élève du département d'État américain, a déclaré: "Les États-Unis ont activement soutenu la Chine, croyant qu'elle deviendrait un pays décent si nous l'enrichissions. Mais ils avaient très tort." (Chine 2049).
Le secrétaire d'État Pompeo a également nommé son adversaire trompeur, affirmant que Xi Jinping croyait à l'échec du totalitarisme.
Yamagata Aritomo avait averti il y a longtemps que les Chinois n'étaient pas seulement un peuple du «Pays de la Vertu» (Ogyū Sorai) mais aussi un groupe brutal.
Cela peut sembler trop généreux pour que les gens le réalisent maintenant, mais ce n'est pas à leur valeur nominale.
En fait, les Américains connaissent leur ruse depuis le moment où ils ont commencé à les utiliser pour remplacer les esclaves noirs (Coolie).
Ainsi, lorsque le chemin de fer transcontinental a été ouvert, ils ont essayé d'empêcher les Chinois d'entrer en adoptant la loi d'exclusion chinoise en 1882 pour les empêcher d'entrer.
À cause du Japon, ils voulaient se rallier aux Chinois, qui les détestaient tellement.
Après avoir ouvert ses portes au monde, le Japon s'est rapidement modernisé, a remporté la guerre sino-japonaise et a montré comment gagner la guerre avec la Russie, la grande nation blanche, en les regardant.
Ryotaro Shiba dit que «le Japon devait être gonflé de succès», mais c'est faux.
Le Japon a accepté des étudiants chinois, les a éduqués et les a guidés vers la démocratie.
Après la révolution Xinhai, les Chinois ont mis en place une législature civile élue où 43 millions de garçons de plus de 21 ans et payant des impôts ont voté, et 590 membres ont été élus.
Près de la moitié des législateurs étudiaient au Japon.
La démocratie parlementaire est en effet née en Chine.
Mais cela a aussi alarmé les blancs.
Qui est pour dire que "Si le Japon, le pays de la connaissance, et la Chine, le pays de 400 millions d'habitants, se donnent la main, qui peut dire qu'ils ne seront pas (au lieu de l'homme blanc) l'hégémon du monde" (Mussolini ).
Les États-Unis ont approché la Chine ici.
Il a utilisé Yuan Shikai et d'autres pour écraser le Conseil électoral civil tout en attirant des étudiants internationaux aux États-Unis qui se rendaient au Japon.
Lorsque Gu Weichang, Hu Sui, Song Meiling et d'autres sont revenus en Chine, ils ont procédé au boycott des produits japonais et au terrorisme contre les Japonais.
Le Japon et la Chine étaient divisés.
Les États-Unis ont également offert de donner à Chiang Kai-shek toutes les terres barbares à l'extérieur de la Grande Muraille de Chine dans un deuxième tour.
C'était la doctrine Stimson.
En échange, il a demandé à Chiang Kai-shek de fournir à Chiang Kai-shek toute l'armée du gouvernement national en tant que mercenaires américains.
Puis, en 1937, 60 000 soldats entraînés du Kuomintang et des avions de l'armée de l'air chinoise ont attaqué la concession japonaise à Shanghai, et la guerre du bourbier entre le Japon et la Chine a commencé.
La guerre s'est étendue au Pacifique, et finalement, les États-Unis sont sortis, et le Japon a été vaincu.
Juste avant cela, Chiang Kai-shek a été appelé au Caire et a été récompensé par l'abrogation de la loi d'exclusion chinoise.
Mais si le Japon perdait, Chiang Kai-shek n'en avait pas besoin.
Chiang a été rejeté de la même manière que Coolie, et peu de temps après, il est tombé à Taiwan.
Vingt ans plus tard.
Les États-Unis ont approché la Chine pour la troisième fois.
Cette fois, c'était pour sortir de la guerre froide entre les États-Unis et l'Union soviétique et la guerre du Vietnam enlisée.
À cette époque, la Chine était contrôlée par Mao Zedong, qui avait une politique de «super poursuite britannique de la Grande-Bretagne et de rattrapage des États-Unis».
Les États-Unis ont coupé et jeté Taïwan, membre permanent du Conseil de sécurité, pour attirer les faveurs de Mao et transformer les gens qui y vivent en exilés.
Mao était brutal, mais plus que cela, il était rusé.
Il a habilement cajolé et persuadé les États-Unis et l'Union soviétique d'accepter l'aide et la technologie de pointe des deux côtés.
Après l'effondrement de l'Union soviétique, ils ont tout acheté, des porte-avions aux ingénieurs spatiaux.
C'est pourquoi les chapeaux des astronautes chinois sont les mêmes que ceux de l'Union soviétique.
D'un autre côté, les États-Unis contrôlés par les démocrates se sont vu offrir une main-d'œuvre civile bon marché en disant: «Nous avons une usine d'esclaves qui peut être utilisée librement.
Dès qu'ils ont repris conscience, la Chine, qu'ils avaient considérée comme un pays de pillage de propriété intellectuelle, a commencé à se faire passer pour un «super britannique et super américain». Puissance.
Son insolent est de détourner les yeux.
La déclaration de Pillsbury selon laquelle il avait été «trompé» est probablement correcte: «Nous pensions que nous les avions trompés et les avions utilisés, mais les Chinois se sont retournés contre nous.
Heureusement, ou plutôt, Trump a brûlé les atrocités de la Chine.
Il a également commencé à réparer les erreurs passées des États-Unis en coupant Taiwan.
Trump remet également en question la décision arbitraire de Stimson.
J'espère que les citoyens américains réfléchiront également au passé lors de l'élection présidentielle.
O que se segue é do artigo de Masayuki Takayama, intitulado 'Trump is Good', que conclui com sucesso o Weekly Shincho divulgado hoje.
Não muito tempo atrás, Michael Pillsbury, um ex-aluno do Departamento de Estado dos EUA, disse: "Os EUA apoiaram ativamente a China, acreditando que ela se tornaria um país decente se a enriquecêssemos. Mas eles estavam muito enganados." (China 2049).
O secretário de Estado Pompeo também nomeou seu oponente enganoso, dizendo que Xi Jinping acreditava no totalitarismo fracassado.
Yamagata Aritomo havia muito avisado que os chineses não eram apenas um povo da "Terra da Virtude" (Ogyū Sorai), mas também um bando brutal.
Pode parecer muito generoso para as pessoas perceberem agora, mas não é o valor de face.
Na verdade, os americanos sabem de sua astúcia desde que começaram a usá-los como substitutos de escravos negros (Coolie).
Então, quando a ferrovia transcontinental foi inaugurada, eles tentaram manter os chineses fora, aprovando a Lei de Exclusão Chinesa em 1882 para mantê-los fora.
Por causa do Japão, eles queriam voltar junto com os chineses, que tanto os odiavam.
Depois que o Japão abriu suas portas para o mundo, rapidamente se modernizou, venceu a Guerra Sino-Japonesa e mostrou como ganhar a guerra com a Rússia, a grande nação branca, olhando para eles.
Ryotaro Shiba diz que 'o Japão estava inchado de sucesso', mas está errado.
O Japão aceitou estudantes chineses, educou-os e guiou-os em direção à democracia.
Depois da Revolução Xinhai, os chineses estabeleceram uma legislatura eleita por civis, onde votaram 43 milhões de meninos com mais de 21 anos e pagavam impostos, e 590 membros foram eleitos.
Quase metade dos legisladores estava estudando no Japão.
A democracia parlamentar nasceu na China.
Mas também alarmou os brancos.
Quem pode dizer que "Se o Japão, o país do conhecimento, e a China, o país dos 400 milhões de pessoas, se derem as mãos, quem pode dizer que não serão (ao invés do homem branco) o hegemon do mundo" (Mussolini )
Os Estados Unidos abordaram a China aqui.
Usou Yuan Shikai e outros para esmagar o Conselho Eleitoral Civil enquanto atraía para os Estados Unidos estudantes internacionais que iam para o Japão.
Quando Gu Weichang, Hu Sui, Song Meiling e outros voltaram para a China, eles realizaram o boicote de mercadorias japonesas e o terrorismo contra os japoneses.
Japão e China estavam divididos.
Os Estados Unidos também se ofereceram para dar a Chiang Kai-shek todas as terras bárbaras fora da Grande Muralha da China em um segundo turno.
Essa foi a Doutrina Stimson.
Em troca, ele fez Chiang Kai-shek fornecer a Chiang Kai-shek todo o Exército do Governo Nacional como mercenários dos EUA.
Então, em 1937, 60.000 soldados treinados do Kuomintang e aviões da força aérea chinesa atacaram a concessão japonesa em Xangai, e a guerra de pântano entre o Japão e a China começou.
A guerra se espalhou para o Pacífico e, finalmente, os Estados Unidos saíram e o Japão foi derrotado.
Pouco antes disso, Chiang Kai-shek foi chamado ao Cairo e recompensado com a revogação da Lei de Exclusão Chinesa.
Mas se o Japão perdesse, Chiang Kai-shek não teria utilidade para isso.
Chiang foi descartado da mesma forma que Coolie e, logo depois, caiu em Taiwan.
Vinte anos depois.
Os Estados Unidos abordaram a China pela terceira vez.
Desta vez, era para sair da Guerra Fria entre os EUA e a União Soviética e a paralisada Guerra do Vietnã.
Naquela época, a China era controlada por Mao Zedong, que tinha uma política de "super busca britânica da Grã-Bretanha e alcançar os Estados Unidos".
Os EUA cortaram e abandonaram Taiwan, um membro permanente do Conselho de Segurança, para agradar a Mao e transformar as pessoas que viviam lá em exilados.
Mao era brutal, mas mais do que isso, ele era astuto.
Ele habilmente persuadiu e persuadiu os EUA e a União Soviética a aceitar ajuda e tecnologia avançada de ambos os lados.
Após o colapso da União Soviética, eles compraram de tudo, de porta-aviões a engenheiros espaciais.
É por isso que os chapéus dos astronautas chineses são iguais aos da União Soviética.
Por outro lado, os Estados Unidos controlados pelos democratas receberam uma oferta de mão de obra civil barata dizendo: "Temos uma fábrica de escravos que pode ser usada livremente.
Assim que caíram em si, a China, que eles consideravam um país de furto de propriedade intelectual, começou a se passar por um "super britânico e super EUA" poder.
Sua insolência é desviar os olhos.
A afirmação de Pillsbury de que ele foi "enganado" provavelmente está correta: "Pensamos que os havíamos enganado e usado, mas os chineses se voltaram contra nós.
Felizmente, ou em vez disso, Trump gravou as atrocidades da China.
Ele também começou a consertar os erros passados dos EUA de isolar Taiwan.
Trump também questiona a decisão arbitrária de Stimson.
Espero que os cidadãos norte-americanos também reflitam sobre o passado nas eleições presidenciais.